Η Σχετικότητα του Χρόνου

Η ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, η οποία δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 1905, ερχόταν σε αντίθεση με μια θεμελιώδη πεποίθηση που διέπνεε επιστήμονες όπως ο Ισαάκ Νεύτων​—ότι η μέτρηση του χρόνου είναι σταθερή σε όλο το σύμπαν. Οι επιδράσεις της θεωρίας του Αϊνστάιν, η οποία τώρα είναι κοινώς αποδεκτή, φαίνονται αρκετά παράδοξες.

Παραδείγματος χάρη, υποθέστε ότι εσείς και κάποιος φίλος σας συγχρονίζετε τέλεια τα ρολόγια σας. Κατόπιν ο φίλος σας κάνει το γύρο του κόσμου αεροπορικώς, ενώ εσείς μένετε στο ίδιο μέρος. Όταν επιστρέφει, το ρολόι του θα δείχνει λίγο πιο πίσω από ό,τι το δικό σας ρολόι. Από τη δική σας σκοπιά, ο χρόνος επιβραδύνθηκε για τον ταξιδιώτη φίλο σας. Ασφαλώς, η διαφορά είναι απειροελάχιστη στις ανθρώπινες ταχύτητες. Ωστόσο, όταν προσεγγίζεται η ταχύτητα του φωτός, όχι μόνο επιβραδύνεται σημαντικά ο χρόνος, αλλά επίσης τα αντικείμενα γίνονται μικρότερα και η μάζα τους μεγαλώνει. Η θεωρία του Αϊνστάιν υποστήριξε ότι η ταχύτητα του φωτός, και όχι ο χρόνος, έχει σταθερή τιμή στο σύμπαν.

[Εικόνες στη σελίδα 21]

Όσο γρηγορότερα ταξιδεύετε, τόσο βραδύτερα κινείται ο χρόνος

[Εικόνες στη σελίδα 21]

Ο ρυθμός με τον οποίο μετρούν το χρόνο τα ρολόγια που βρίσκονται στους δορυφόρους του Παγκόσμιου Συστήματος Εντοπισμού Θέσης (GPS) δεν είναι ίδιος με το ρυθμό των ρολογιών στη γη. Αν δεν γίνονταν διορθώσεις με βάση αυτή την επίδραση του νόμου της σχετικότητας, το σήμα GPS θα ήταν άχρηστο