Μολονότι η Αγία Γραφή δεν ορίζει το χρόνο, αναφέρεται στο χρόνο ως μια πραγματικότητα. Πρώτα-πρώτα, η Αγία Γραφή μάς λέει ότι ο Θεός δημιούργησε τους «φωτοδότες»—τον ήλιο, τη σελήνη και τα άστρα—ως δείκτες του χρόνου, για να «χρησιμεύουν ως σημεία και για εποχές και για ημέρες και έτη». Πολλά γεγονότα που καταγράφονται στην Αγία Γραφή έχουν συγκεκριμένη θέση στο ρεύμα του χρόνου. (Γένεση 1:14· 5:3-32· 7:11, 12· 11:10-32· Έξοδος 12:40, 41) Η Αγία Γραφή αναφέρεται επίσης στο χρόνο ως κάτι το οποίο πρέπει να χρησιμοποιούμε σοφά προκειμένου να είμαστε σε θέση να απολαύσουμε την ευλογία της αιωνιότητας που προσφέρει ο Θεός—την προοπτική να ζούμε για πάντα.—Εφεσίους 5:15, 16.

Τον πρώτο αιώνα υπήρχαν μερικοί οι οποίοι προφανώς νόμιζαν ότι ο Θεός θα έπρεπε να είχε πραγματοποιήσει νωρίτερα τις υποσχέσεις του. Είχαν γίνει τόσο ανυπόμονοι ώστε πίστευαν μάλιστα πως ο Θεός αργοπορούσε ή καθυστερούσε. Σε σχέση με αυτό, ο απόστολος Πέτρος χρειάστηκε να τους υπενθυμίσει ότι η άποψη του Θεού για το χρόνο είναι εντελώς διαφορετική από τη δική μας. Ο Πέτρος γράφει: «Ας μη σας διαφεύγει αυτό το γεγονός, αγαπητοί, ότι μία ημέρα είναι για τον Ιεχωβά σαν χίλια χρόνια και χίλια χρόνια σαν μία ημέρα».—2 Πέτρου 3:8.

Σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο υπολογισμού του χρόνου, ένας 80χρονος έχει ζήσει μόνο δύο ώρες περίπου, ενώ ολόκληρη η ιστορία της ανθρωπότητας έχει διαρκέσει μόνο έξι ημέρες περίπου. Όταν βλέπουμε τα πράγματα από αυτή την οπτική γωνία, είναι πιο εύκολο να καταλάβουμε τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται ο Θεός μαζί μας.

Εντούτοις, ο Θεός δεν είναι αδιάφορος ως προς το χρόνο. Απεναντίας, έχει μεγάλη συναίσθηση του χρόνου. (Πράξεις 1:7) Γι’ αυτόν το λόγο, ο Πέτρος λέει στη συνέχεια: «Ο Ιεχωβά δεν αργοπορεί όσον αφορά την υπόσχεσή του, όπως μερικοί θεωρούν την αργοπορία, αλλά είναι υπομονετικός μαζί σας επειδή δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια». (2 Πέτρου 3:9) Αντίθετα από τους ανθρώπους, ο Θεός δεν νιώθει πίεση για να κάνει διάφορα πράγματα, σαν να επρόκειτο να εξαντληθεί ο χρόνος για αυτόν. Ως ο “Βασιλιάς της αιωνιότητας”, έχει εξαιρετική, συνολική εικόνα των πραγμάτων και μπορεί να καθορίσει το πότε στο ρεύμα του χρόνου θα αποφέρουν οι ενέργειές του το μέγιστο καλό όλων όσων περιλαμβάνονται.—1 Τιμόθεο 1:17.