Οι Χρόνοι και οι Καιροί Είναι στα Χέρια του Ιεχωβά

«Δεν ανήκει σε εσάς να λάβετε γνώση για τους χρόνους ή τους καιρούς που ο Πατέρας έχει θέσει στη δική του δικαιοδοσία».—ΠΡΑΞΕΙΣ 1:7.

1. Πώς απάντησε ο Ιησούς στις ερωτήσεις των αποστόλων του οι οποίες αφορούσαν το χρόνο;

ΤΙ ΘΑ ήταν πιο φυσιολογικό να κάνουν εκείνοι «που στενάζουν και βογκούν για όλα τα απεχθή πράγματα που γίνονται» μέσα στο Χριστιανικό κόσμο και σε όλη τη γη, από το να αναρωτιούνται πότε θα τερματιστεί αυτό το πονηρό σύστημα και θα αντικατασταθεί από το δίκαιο νέο κόσμο του Θεού; (Ιεζεκιήλ 9:4· 2 Πέτρου 3:13) Οι απόστολοι του Ιησού, λίγο πριν από το θάνατό του καθώς και μετά την ανάστασή του, του έκαναν ερωτήσεις οι οποίες αφορούσαν το χρόνο. (Ματθαίος 24:3· Πράξεις 1:6) Απαντώντας, όμως, ο Ιησούς δεν τους έδωσε κάποιον τρόπο για τον υπολογισμό ημερομηνιών. Στη μια περίπτωση τους έδωσε ένα σύνθετο σημείο και στην άλλη είπε ότι “δεν ανήκε σε εκείνους να λάβουν γνώση για τους χρόνους ή τους καιρούς που ο Πατέρας είχε θέσει στη δική του δικαιοδοσία”.—Πράξεις 1:7.

2. Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι ο Ιησούς δεν γνώριζε πάντοτε το χρονοδιάγραμμα του Πατέρα του όσον αφορά τα γεγονότα που αναμένεται να συμβούν στη διάρκεια του καιρού του τέλους;

² Αν και ο Ιησούς είναι ο μονογενής Γιος του Ιεχωβά, ούτε ο ίδιος γνώριζε πάντοτε το χρονοδιάγραμμα που έχει ο Πατέρας του για τα διάφορα γεγονότα. Στην προφητεία του σχετικά με τις τελευταίες ημέρες, ο Ιησούς ταπεινά παραδέχτηκε: «Σχετικά με εκείνη την ημέρα και την ώρα κανείς δεν γνωρίζει, ούτε οι άγγελοι των ουρανών ούτε ο Γιος, παρά μόνο ο Πατέρας». (Ματθαίος 24:36) Ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να περιμένει υπομονετικά να του αποκαλύψει ο Πατέρας του τον ακριβή χρόνο για την ανάληψη καταστροφικής δράσης εναντίον αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων.a

3. Τι μπορούμε να μάθουμε από τις απαντήσεις του Ιησού σε ερωτήσεις που αφορούσαν το σκοπό του Θεού;

³ Δύο πράγματα μπορούμε να συμπεράνουμε από τον τρόπο με τον οποίο απάντησε ο Ιησούς σε ερωτήσεις που αφορούσαν το πότε θα συνέβαιναν διάφορα πράγματα σε εκπλήρωση του σκοπού του Θεού. Πρώτον, ότι ο Ιεχωβά έχει ένα χρονοδιάγραμμα· και δεύτερον, ότι μόνο ο ίδιος το καθορίζει, και οι υπηρέτες του δεν μπορούν να αναμένουν να τους δοθούν ακριβείς πληροφορίες εκ των προτέρων για τους χρόνους ή τους καιρούς Του.

Οι Χρόνοι και οι Καιροί του Ιεχωβά

4. Ποιες είναι οι σημασίες των λέξεων χρόνους και καιρούς οι οποίες εμφανίζονται στο εδάφιο Πράξεις 1:7;

⁴ Τι σημαίνουν οι λέξεις «χρόνοι» και «καιροί»; Η δήλωση του Ιησού που είναι καταγραμμένη στο εδάφιο Πράξεις 1:7 περιέχει δύο πτυχές όσον αφορά το χρόνο. Η λέξη χρόνους του Κειμένου σημαίνει «το χρόνο με την έννοια της διάρκειας», ένα χρονικό διάστημα (μεγάλο ή μικρό). Η λέξη καιρούς αναφέρεται σε έναν καθορισμένο ή προσδιορισμένο χρόνο, έναν ιδιαίτερο καιρό ή περίοδο, που χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένα γνωρίσματα. Αναφορικά με αυτές τις δύο πρωτότυπες λέξεις, ο Γ. Ε. Βάιν δηλώνει: «Στο εδάφιο Πράξεις 1:7, “ο Πατέρας έχει θέσει στη δική Του εξουσία” τόσο τους χρόνους—το πόσο διαρκούν οι περίοδοι—όσο και τους καιρούς—τις εποχές που χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένα γεγονότα».

5. Πότε πληροφόρησε ο Ιεχωβά τον Νώε για το σκοπό που είχε να καταστρέψει το διεφθαρμένο κόσμο, και ποια διπλή αποστολή εκτέλεσε ο Νώε;

⁵ Πριν από τον Κατακλυσμό, ο Θεός προσδιόρισε ένα χρονικό όριο 120 ετών για το διεφθαρμένο κόσμο που είχε έρθει σε ύπαρξη εξαιτίας των ανθρώπων και των στασιαστικών υλοποιημένων αγγέλων. (Γένεση 6:1-3) Ο θεοσεβής Νώε ήταν τότε 480 χρονών. (Γένεση 7:6) Ήταν άτεκνος και παρέμεινε χωρίς παιδιά άλλα 20 χρόνια. (Γένεση 5:32) Πολύ αργότερα, μόνο όταν οι γιοι του Νώε είχαν ενηλικιωθεί και παντρευτεί, ο Θεός πληροφόρησε τον Νώε σχετικά με το σκοπό που είχε να εξαλείψει την πονηρία από τη γη. (Γένεση 6:9-13, 18) Ακόμη και τότε, παρότι είχε εμπιστευτεί στον Νώε τη διπλή αποστολή να οικοδομήσει την κιβωτό και να κηρύξει στους συγχρόνους του, ο Ιεχωβά δεν του αποκάλυψε το χρονοδιάγραμμά του.—Γένεση 6:14· 2 Πέτρου 2:5.

6. (α) Πώς έδειξε ο Νώε ότι άφησε τους χρονικούς παράγοντες στα χέρια του Ιεχωβά; (β) Πώς μπορούμε εμείς να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Νώε;

⁶ Επί δεκαετίες—ίσως επί μισό αιώνα—«ο Νώε [ενεργούσε] σύμφωνα με όλα όσα τον είχε διατάξει ο Θεός». Ο Νώε το έκανε αυτό «μέσω πίστης», χωρίς να γνωρίζει κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία. (Γένεση 6:22· Εβραίους 11:7) Ο Ιεχωβά δεν τον πληροφόρησε για την ακριβή χρονολόγηση των γεγονότων παρά μόνο μία εβδομάδα πριν από την αναμενόμενη έναρξη του Κατακλυσμού. (Γένεση 7:1-5) Η ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη και η πίστη του Νώε στον Ιεχωβά τον βοήθησαν να αφήσει τους χρονικούς παράγοντες στα χέρια του Θεού. Και πόσο ευγνώμων πρέπει να ήταν ο Νώε όταν ένιωσε την προστασία του Ιεχωβά στη διάρκεια του Κατακλυσμού και όταν βγήκε αργότερα από την κιβωτό σε μια καθαρισμένη γη! Έχοντας ενώπιόν μας μια παρόμοια ελπίδα απελευθέρωσης, δεν θα πρέπει να ασκούμε τέτοια πίστη στον Θεό;

7, 8. (α) Πώς ήρθαν σε ύπαρξη τα έθνη και οι παγκόσμιες δυνάμεις; (β) Με ποιον τρόπο “όρισε ο Ιεχωβά τους προσδιορισμένους καιρούς και τα καθορισμένα όρια της κατοικίας των ανθρώπων”;

⁷ Μετά τον Κατακλυσμό, οι περισσότεροι από τους απογόνους του Νώε εγκατέλειψαν την αληθινή λατρεία του Ιεχωβά. Έχοντας σκοπό να παραμείνουν σε ένα μέρος, άρχισαν να χτίζουν μια πόλη και έναν πύργο για ψεύτικη λατρεία. Ο Ιεχωβά αποφάσισε ότι ήταν καιρός να επέμβει. Σύγχυσε τη γλώσσα τους και «τους διασκόρπισε από [τη Βαβέλ] σε όλη την επιφάνεια της γης». (Γένεση 11:4, 8, 9) Αργότερα, οι γλωσσικές ομάδες σταδιακά έγιναν έθνη, μερικά από τα οποία απορρόφησαν άλλα έθνη και έγιναν περιφερειακές δυνάμεις, ακόμη και παγκόσμιες δυνάμεις.—Γένεση 10:32.

⁸ Σε αρμονία με την επεξεργασία του σκοπού του, ο Θεός κατά καιρούς όριζε εθνικά σύνορα καθώς και το χρονικό σημείο κατά το οποίο κάποιο συγκεκριμένο έθνος θα δέσποζε τοπικά ή ως παγκόσμια δύναμη. (Γένεση 15:13, 14, 18-21· Έξοδος 23:31· Δευτερονόμιο 2:17-22· Δανιήλ 8:5-7, 20, 21) Ο απόστολος Παύλος αναφέρθηκε σε αυτή την πτυχή των χρόνων και των καιρών του Ιεχωβά όταν είπε σε Έλληνες διανοουμένους στην Αθήνα: «Ο Θεός που έκανε τον κόσμο και όλα όσα υπάρχουν σε αυτόν . . . έκανε από έναν άνθρωπο κάθε έθνος ανθρώπων για να κατοικούν σε ολόκληρη την επιφάνεια της γης, και όρισε τους προσδιορισμένους καιρούς και τα καθορισμένα όρια της κατοικίας των ανθρώπων».—Πράξεις 17:24, 26.

9. Πώς έχει “αλλάξει ο Ιεχωβά καιρούς και εποχές” όσον αφορά βασιλιάδες;

⁹ Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ιεχωβά είναι υπεύθυνος για όλες τις πολιτικές κατακτήσεις και τις αλλαγές ανάμεσα στα έθνη. Εντούτοις, μπορεί να παρεμβαίνει όταν επιλέγει να το κάνει αυτό προκειμένου να επιτελέσει το σκοπό του. Γι’ αυτό, ο προφήτης Δανιήλ, ο οποίος επρόκειτο να παραστεί μάρτυρας του τέλους της Βαβυλωνιακής Παγκόσμιας Δύναμης και της αντικατάστασής της από τη Μηδοπερσία, είπε για τον Ιεχωβά: «Αυτός αλλάζει καιρούς και εποχές, απομακρύνει βασιλιάδες και εγκαθιστά βασιλιάδες, δίνει σοφία στους σοφούς και γνώση σε εκείνους που γνωρίζουν διάκριση».—Δανιήλ 2:21· Ησαΐας 44:24–45:7.

«Πλησίαζε ο Καιρός»

10, 11. (α) Πόσο καιρό νωρίτερα όρισε ο Ιεχωβά το πότε θα απελευθέρωνε τους απογόνους του Αβραάμ από τη δουλεία; (β) Τι είναι αυτό που υποδηλώνει ότι οι Ισραηλίτες δεν γνώριζαν πότε ακριβώς επρόκειτο να απελευθερωθούν;

¹⁰ Τέσσερις και πλέον αιώνες νωρίτερα, ο Ιεχωβά όρισε το ακριβές έτος κατά το οποίο θα ταπείνωνε το βασιλιά της Αιγυπτιακής Παγκόσμιας Δύναμης και θα ελευθέρωνε τους απογόνους του Αβραάμ από τη δουλεία. Αποκαλύπτοντας το σκοπό του στον Αβραάμ, ο Θεός υποσχέθηκε: «Να ξέρεις ότι το σπέρμα σου θα γίνουν πάροικοι σε γη που δεν θα είναι δική τους και θα τους υπηρετούν, και εκείνοι θα τους ταλαιπωρούν τετρακόσια χρόνια. Το έθνος, όμως, το οποίο θα υπηρετούν εγώ θα το κρίνω· και έπειτα από αυτό, θα βγουν με πολλά αγαθά». (Γένεση 15:13, 14) Συνοψίζοντας την ιστορία του Ισραήλ ενώπιον του Σάνχεδριν, ο Στέφανος αναφέρθηκε σε αυτή την περίοδο των 400 ετών και δήλωσε: «Καθώς πλησίαζε ο καιρός για την εκπλήρωση της υπόσχεσης που είχε διακηρύξει καθαρά ο Θεός στον Αβραάμ, ο λαός αυξήθηκε και πλήθυνε στην Αίγυπτο, ώσπου εγέρθηκε άλλος βασιλιάς στην Αίγυπτο, ο οποίος δεν γνώριζε τον Ιωσήφ».—Πράξεις 7:6, 17, 18.

¹¹ Αυτός ο καινούριος Φαραώ υποβίβασε τους Ισραηλίτες σε δούλους. Ο Μωυσής δεν είχε γράψει ακόμη το βιβλίο της Γένεσης, αν και είναι πιθανό ότι οι υποσχέσεις του Ιεχωβά στον Αβραάμ είχαν μεταδοθεί είτε προφορικά είτε σε γραπτή μορφή. Ωστόσο, φαίνεται ότι οι πληροφορίες που διέθεταν οι Ισραηλίτες δεν τους επέτρεπαν να υπολογίσουν τη συγκεκριμένη ημερομηνία της απελευθέρωσής τους από την καταδυνάστευση. Ο Θεός γνώριζε πότε θα τους απελευθέρωνε, αλλά προφανώς αυτό δεν είχε γνωστοποιηθεί στους Ισραηλίτες που υπέφεραν. Διαβάζουμε: «Στη διάρκεια εκείνων των πολλών ημερών πέθανε τελικά ο βασιλιάς της Αιγύπτου, αλλά οι γιοι του Ισραήλ συνέχισαν να στενάζουν εξαιτίας της δουλείας και να κραυγάζουν με παράπονο, και η κραυγή τους για βοήθεια ανέβαινε προς τον αληθινό Θεό εξαιτίας της δουλείας. Και άκουσε ο Θεός το στεναγμό τους και θυμήθηκε ο Θεός τη διαθήκη που είχε κάνει με τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ. Έτσι λοιπόν, έστρεψε το βλέμμα του ο Θεός στους γιους του Ισραήλ και έδωσε προσοχή ο Θεός».—Έξοδος 2:23-25.

12. Πώς έδειξε ο Στέφανος ότι ο Μωυσής ενήργησε πριν από τον καιρό του Ιεχωβά;

¹² Το γεγονός ότι δεν γνώριζαν τον ακριβή καιρό της απελευθέρωσης του Ισραήλ μπορούμε να το συμπεράνουμε και από τη σύνοψη που έκανε ο Στέφανος. Μιλώντας για τον Μωυσή, ανέφερε: «Όταν . . . συμπληρωνόταν το τεσσαρακοστό έτος του, ανέβηκε στην καρδιά του η επιθυμία να επιθεωρήσει τους αδελφούς του, τους γιους του Ισραήλ. Και όταν είδε κάποιον να αδικείται, τον υπερασπίστηκε και πήρε εκδίκηση για αυτόν που υφίστατο κακομεταχείριση, πατάσσοντας τον Αιγύπτιο. Νόμιζε ότι οι αδελφοί του θα καταλάβαιναν πως ο Θεός τούς έδινε σωτηρία μέσω του χεριού του, αλλά εκείνοι δεν το κατάλαβαν». (Πράξεις 7:23-25) Ο Μωυσής εδώ ενήργησε 40 χρόνια πριν από τον καιρό του Θεού. Ο Στέφανος επισήμανε ότι ο Μωυσής χρειάστηκε να περιμένει άλλα 40 χρόνια προτού ο Θεός “δώσει στους Ισραηλίτες σωτηρία μέσω του χεριού του”.—Πράξεις 7:30-36.

13. Πώς είναι η κατάστασή μας παρόμοια με εκείνη των Ισραηλιτών πριν από την απελευθέρωσή τους από την Αίγυπτο;

¹³ Αν και «πλησίαζε ο καιρός για την εκπλήρωση της υπόσχεσης», και εκείνο το συγκεκριμένο έτος είχε καθοριστεί από τον Θεό, ο Μωυσής και όλος ο Ισραήλ έπρεπε να ασκήσουν πίστη. Έπρεπε να περιμένουν τον προσδιορισμένο καιρό του Ιεχωβά, προφανώς χωρίς να είναι σε θέση να τον υπολογίσουν εκ των προτέρων. Και εμείς επίσης είμαστε πεπεισμένοι ότι η απελευθέρωσή μας από το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων πλησιάζει. Γνωρίζουμε ότι ζούμε «στις τελευταίες ημέρες». (2 Τιμόθεο 3:1-5) Δεν θα πρέπει λοιπόν να είμαστε πρόθυμοι να δείχνουμε την πίστη μας και να περιμένουμε να έρθει ο κατάλληλος καιρός του Ιεχωβά για τη μεγάλη ημέρα Του; (2 Πέτρου 3:11-13) Τότε, όπως ο Μωυσής και οι Ισραηλίτες, θα μπορούμε και εμείς να ψάλουμε έναν ένδοξο ύμνο απελευθέρωσης, προς αίνο του Ιεχωβά.—Έξοδος 15:1-19.

«Όταν Έφτασε το Πλήρωμα του Χρόνου»

14, 15. Πώς γνωρίζουμε ότι ο Θεός είχε θέσει κάποιο χρόνο για να έρθει ο Γιος του στη γη, και σε ποιο πράγμα είχαν στραμμένη την προσοχή τους οι προφήτες, ακόμη και οι άγγελοι;

¹⁴ Ο Ιεχωβά είχε θέσει έναν καθορισμένο χρόνο για να έρθει ο μονογενής του Γιος στη γη ως ο Μεσσίας. Ο Παύλος έγραψε: «Όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός απέστειλε τον Γιο του, ο οποίος γεννήθηκε από γυναίκα και ο οποίος βρέθηκε κάτω από νόμο». (Γαλάτες 4:4) Αυτό συνέβη σε εκπλήρωση της υπόσχεσης που είχε δώσει ο Θεός να στείλει ένα Σπέρμα—“τον Σηλώ, στον οποίο θα ανήκε η υπακοή των λαών”.—Γένεση 3:15· 49:10.

¹⁵ Οι προφήτες του Θεού—ακόμη και οι άγγελοι—έδειχναν προσοχή όσον αφορά τον «καιρό» κατά τον οποίο θα εμφανιζόταν ο Μεσσίας στη γη και θα καθίστατο δυνατή η σωτηρία για την αμαρτωλή ανθρωπότητα. «Σχετικά με αυτή τη σωτηρία», είπε ο Πέτρος, «έγινε επιμελής αναζήτηση πληροφοριών και προσεκτική έρευνα από τους προφήτες οι οποίοι προφήτευσαν για την παρ’ αξία καλοσύνη που ήταν προορισμένη για εσάς. Αυτοί ερευνούσαν ποιον καιρό ή τι είδους καιρό υποδείκνυε το πνεύμα μέσα τους σχετικά με τον Χριστό, όταν αυτό έδινε μαρτυρία προκαταβολικά για τα παθήματα που περίμεναν τον Χριστό και για τις δόξες που θα τα ακολουθούσαν. . . . Σε αυτά τα πράγματα άγγελοι επιθυμούν να εμβαθύνουν».—1 Πέτρου 1:1-5, 10-12.

16, 17. (α) Μέσω ποιας προφητείας βοήθησε ο Ιεχωβά τους Ιουδαίους του πρώτου αιώνα να βρίσκονται σε αναμονή για τον Μεσσία; (β) Πώς επηρέασε η προφητεία του Δανιήλ την αναμονή των Ιουδαίων για τον Μεσσία;

¹⁶ Μέσω του Δανιήλ του προφήτη του—ενός ανθρώπου ακλόνητης πίστης—ο Ιεχωβά είχε δώσει μια προφητεία που περιλάμβανε «εβδομήντα εβδομάδες». Εκείνη η προφητεία θα έδινε τη δυνατότητα στους Ιουδαίους του πρώτου αιώνα να γνωρίζουν ότι η εμφάνιση του υποσχεμένου Μεσσία πλησίαζε. Εν μέρει, η προφητεία δήλωνε: «Από τότε που θα βγει ο λόγος να αποκατασταθεί και να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ ως τον Μεσσία τον Ηγέτη, θα είναι εφτά εβδομάδες και εξήντα δύο εβδομάδες». (Δανιήλ 9:24, 25) Ιουδαίοι, Καθολικοί και Προτεστάντες λόγιοι συμφωνούν γενικά ότι οι «εβδομάδες» που αναφέρονται εδώ σημαίνουν εβδομάδες ετών. Οι 69 «εβδομάδες» (483 έτη) του εδαφίου Δανιήλ 9:25 άρχισαν το 455 Π.Κ.Χ., όταν ο Πέρσης Βασιλιάς Αρταξέρξης εξουσιοδότησε τον Νεεμία “να αποκαταστήσει και να ανοικοδομήσει την Ιερουσαλήμ”. (Νεεμίας 2:1-8) Τελείωσαν 483 χρόνια αργότερα—το 29 Κ.Χ., όταν ο Ιησούς βαφτίστηκε και χρίστηκε με άγιο πνεύμα, με αποτέλεσμα να γίνει ο Μεσσίας, δηλαδή ο Χριστός.—Ματθαίος 3:13-17.

¹⁷ Το αν οι Ιουδαίοι του πρώτου αιώνα γνώριζαν πότε ακριβώς άρχισαν τα 483 χρόνια αμφισβητείται. Όταν όμως ο Ιωάννης ο Βαφτιστής άρχισε τη διακονία του, «ο λαός βρισκόταν σε αναμονή και όλοι διαλογίζονταν μέσα στις καρδιές τους σχετικά με τον Ιωάννη: “Μήπως είναι αυτός ο Χριστός;”» (Λουκάς 3:15) Μερικοί λόγιοι της Αγίας Γραφής συνδέουν αυτή την προσδοκία με την προφητεία του Δανιήλ. Σχολιάζοντας αυτό το εδάφιο, ο Μάθιου Χένρι έγραψε: «Μας λέγεται εδώ . . . με ποιον τρόπο, με αφορμή τη διακονία και το βάφτισμα του Ιωάννη, άρχισε ο λαός να σκέφτεται τον Μεσσία, και να σκέφτεται ότι αυτός βρισκόταν επί θύραις. . . . Οι εβδομήντα εβδομάδες του Δανιήλ εξέπνεαν πια». Το γαλλικό Βιβλικό Εγχειρίδιο (Manuel Biblique), των Βιγκουρού, Μπακουέζ και Μπρασάκ, δηλώνει: «Οι άνθρωποι γνώριζαν ότι οι εβδομήντα εβδομάδες ετών που είχε προσδιορίσει ο Δανιήλ πλησίαζαν στο τέλος τους· κανείς δεν εξεπλάγη που άκουσε τον Ιωάννη τον Βαφτιστή να αναγγέλλει ότι η βασιλεία του Θεού είχε πλησιάσει». Ο Ιουδαίος λόγιος Άμπα Χιλέλ Σίλβερ έγραψε ότι, σύμφωνα με «τη δημοφιλή χρονολόγηση» εκείνων των ημερών, «ο Μεσσίας αναμενόταν γύρω στο δεύτερο τέταρτο του πρώτου αιώνα Κ.Χ.».

Γεγονότα—Όχι Χρονικοί Υπολογισμοί

18. Αν και η προφητεία του Δανιήλ βοήθησε τους Ιουδαίους να προσδιορίσουν τον καιρό κατά τον οποίο μπορούσαν να αναμένουν την εμφάνιση του Μεσσία, ποια ήταν η πιο πειστική απόδειξη του γεγονότος ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας;

¹⁸ Αν και η χρονολόγηση προφανώς βοήθησε τον Ιουδαϊκό λαό να έχει μια γενική ιδέα σχετικά με το πότε αναμενόταν να εμφανιστεί ο Μεσσίας, τα γεγονότα που ακολούθησαν δείχνουν ότι δεν συνέβαλε στο να πειστούν οι περισσότεροι από αυτούς για το γεγονός ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας. Λιγότερο από ένα χρόνο πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς ρώτησε τους μαθητές του: «Ποιος λένε τα πλήθη ότι είμαι;» Εκείνοι απάντησαν: «Ο Ιωάννης ο Βαφτιστής· άλλοι πάλι, ο Ηλίας, και κάποιοι άλλοι ότι έχει αναστηθεί ένας από τους αρχαίους προφήτες». (Λουκάς 9:18, 19) Δεν αναφέρεται πουθενά ότι ο Ιησούς παρέθεσε ποτέ την προφητεία των συμβολικών εβδομάδων για να αποδείξει ότι ήταν ο Μεσσίας. Σε μια περίπτωση, όμως, είπε: «Έχω τη μαρτυρία που είναι μεγαλύτερη από αυτήν του Ιωάννη, γιατί τα έργα τα οποία μου ανέθεσε ο Πατέρας μου να επιτελέσω, αυτά τα έργα που κάνω, δίνουν για εμένα μαρτυρία ότι ο Πατέρας με απέστειλε». (Ιωάννης 5:36) Αντί για κάποια αποκαλυμμένη χρονολογία, το κήρυγμα του Ιησού, τα θαύματά του και τα γεγονότα που σχετίζονταν με το θάνατό του (το θαυματουργικό σκοτάδι, το σκίσιμο της κουρτίνας του ναού και ο σεισμός) πιστοποιούσαν ότι ήταν ο θεόσταλτος Μεσσίας.—Ματθαίος 27:45, 51, 54· Ιωάννης 7:31· Πράξεις 2:22.

19. (α) Πώς θα γνώριζαν οι Χριστιανοί ότι η καταστροφή της Ιερουσαλήμ πλησίαζε; (β) Γιατί εξακολουθούσαν να χρειάζονται πολλή πίστη οι πρώτοι Χριστιανοί που έφυγαν από την Ιερουσαλήμ;

¹⁹ Παρόμοια, μετά το θάνατο του Ιησού, δεν δόθηκε στους πρώτους Χριστιανούς κάποιο μέσο για να υπολογίσουν το επερχόμενο τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων. Είναι αλήθεια ότι η προφητεία του Δανιήλ σχετικά με τις συμβολικές εβδομάδες ανέφερε την καταστροφή εκείνου του συστήματος. (Δανιήλ 9:26β, 27β) Αλλά αυτό θα συνέβαινε μετά το τέλος των “εβδομήντα εβδομάδων” (455 Π.Κ.Χ.–36 Κ.Χ.). Με άλλα λόγια, από τότε που οι πρώτοι Εθνικοί έγιναν ακόλουθοι του Ιησού το 36 Κ.Χ., οι Χριστιανοί βρίσκονταν πέρα από τα χρονολογικά οροθέσια του 9ου κεφαλαίου του Δανιήλ. Για αυτούς, τα γεγονότα, και όχι η χρονολόγηση, θα έδειχναν ότι το Ιουδαϊκό σύστημα επρόκειτο σύντομα να τελειώσει. Εκείνα τα γεγονότα, τα οποία είχαν προειπωθεί από τον Ιησού, άρχισαν να φτάνουν σε αποκορύφωμα από το 66 Κ.Χ., όταν οι ρωμαϊκές λεγεώνες επιτέθηκαν στην Ιερουσαλήμ και κατόπιν αποσύρθηκαν. Αυτό έδωσε στους πιστούς, προσεκτικούς Χριστιανούς στην Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία την ευκαιρία να “φύγουν στα βουνά”. (Λουκάς 21:20-22) Εφόσον δεν είχαν κάποια χρονολογικά σημάδια, εκείνοι οι πρώτοι Χριστιανοί δεν γνώριζαν πότε θα συνέβαινε η καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Πόση πίστη χρειάστηκε για να αφήσουν τα σπίτια, τα αγροκτήματα και τα εργαστήριά τους και να παραμείνουν έξω από την Ιερουσαλήμ περίπου τέσσερα χρόνια μέχρις ότου ο ρωμαϊκός στρατός επέστρεψε το 70 Κ.Χ. και εξολόθρευσε το Ιουδαϊκό σύστημα!—Λουκάς 19:41-44.

20. (α) Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από τα παραδείγματα του Νώε, του Μωυσή και των Χριστιανών του πρώτου αιώνα στην Ιουδαία; (β) Τι θα εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο;

²⁰ Όπως ο Νώε, ο Μωυσής και οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα στην Ιουδαία, έτσι και εμείς σήμερα μπορούμε με εμπιστοσύνη να αφήσουμε τους χρόνους και τους καιρούς στα χέρια του Ιεχωβά. Η πεποίθησή μας ότι ζούμε στον καιρό του τέλους και ότι η απελευθέρωσή μας πλησιάζει εξαρτάται, όχι απλώς από χρονολογικούς υπολογισμούς, αλλά από πραγματικά γεγονότα που εκπληρώνουν προφητείες της Αγίας Γραφής. Επιπλέον, αν και ζούμε στη διάρκεια της παρουσίας του Χριστού, δεν απαλλασσόμαστε από την ανάγκη για πίστη και για εγρήγορση. Πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε έχοντας έντονη προσδοκία για τα συναρπαστικά γεγονότα που έχουν προειπωθεί στις Γραφές. Αυτό θα είναι το θέμα του επόμενου άρθρου.

Αναμονή με «Έντονη Προσδοκία»

«Με έντονη προσδοκία η δημιουργία περιμένει την αποκάλυψη των γιων του Θεού».—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 8:19.

1. Ποια ομοιότητα υπάρχει ανάμεσα στην κατάσταση των Χριστιανών σήμερα και σε εκείνη των Χριστιανών του πρώτου αιώνα;

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ των αληθινών Χριστιανών σήμερα μοιάζει με εκείνη των Χριστιανών του πρώτου αιώνα. Μια προφητεία βοήθησε τους υπηρέτες του Ιεχωβά εκείνων των ημερών να προσδιορίσουν πότε αναμενόταν να εμφανιστεί ο Μεσσίας. (Δανιήλ 9:24-26) Η ίδια προφητεία προείπε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ αλλά δεν περιείχε στοιχεία που θα έδιναν στους Χριστιανούς τη δυνατότητα να γνωρίζουν εκ των προτέρων πότε θα καταστρεφόταν αυτή η πόλη. (Δανιήλ 9:26β, 27) Παρόμοια, με θεϊκή πρόνοια, μια προφητεία έγινε αιτία να βρίσκονται σε αναμονή ειλικρινείς σπουδαστές της Αγίας Γραφής που ζούσαν το 19ο αιώνα. Συνδέοντας τους “εφτά καιρούς” του εδαφίου Δανιήλ 4:25 με “τους καιρούς των εθνών”, αυτοί ανέμεναν ότι ο Χριστός θα λάβαινε βασιλική δύναμη το 1914. (Λουκάς 21:24· Ιεζεκιήλ 21:25-27) Αν και το βιβλίο του Δανιήλ περιέχει πολλές προφητείες, καμιά από αυτές δεν δίνει τη δυνατότητα στους σύγχρονους σπουδαστές της Αγίας Γραφής να υπολογίσουν με ακρίβεια πότε θα καταστραφεί ολόκληρο το σύστημα πραγμάτων του Σατανά. (Δανιήλ 2:31-44· 8:23-25· 11:36, 44, 45) Ωστόσο, αυτό θα συμβεί σύντομα, διότι ζούμε στον «καιρό του τέλους».—Δανιήλ 12:4.a

Εγρήγορση στη Διάρκεια της Παρουσίας του Χριστού

2, 3. (α) Τι αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη που πιστοποιεί ότι ζούμε στον καιρό της παρουσίας του Χριστού, στη διάρκεια της οποίας αυτός έχει βασιλική δύναμη; (β) Τι δείχνει ότι οι Χριστιανοί έπρεπε να είναι σε εγρήγορση στη διάρκεια της παρουσίας του Ιησού Χριστού;

² Είναι αλήθεια ότι μια προφητεία οδήγησε τους Χριστιανούς σε κατάσταση αναμονής προτού λάβει ο Χριστός βασιλική δύναμη το 1914. Το «σημείο» όμως που έδωσε ο Χριστός για την παρουσία του και για την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων παρουσίαζε γεγονότα. Τα περισσότερα δε από αυτά θα γίνονταν φανερά μετά την έναρξη της παρουσίας του. Τέτοια γεγονότα—πόλεμοι, πείνες, σεισμοί, επιδημίες, αυξημένη ανομία, διωγμός των Χριστιανών και το παγκόσμιο κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας—χρησιμεύουν ως η μεγαλύτερη απόδειξη που πιστοποιεί ότι ζούμε τώρα στον καιρό της παρουσίας του Χριστού, στη διάρκεια της οποίας αυτός έχει βασιλική δύναμη.—Ματθαίος 24:3-14· Λουκάς 21:10, 11.

³ Εντούτοις, η ουσία των αποχαιρετιστήριων συμβουλών του Ιησού στους μαθητές του ήταν: «Να προσέχετε, να είστε άγρυπνοι, . . . να είστε σε εγρήγορση». (Μάρκος 13:33, 37· Λουκάς 21:36) Μια προσεκτική ανάγνωση των συμφραζομένων αυτών των προτροπών περί εγρήγορσης δείχνει πως ο Χριστός δεν έλεγε πρωτίστως ότι έπρεπε να επαγρυπνούν για το σημείο της έναρξης της παρουσίας του. Απεναντίας, έδινε στους αληθινούς μαθητές του την εντολή να είναι σε εγρήγορση στη διάρκεια της παρουσίας του. Για ποιο πράγμα έπρεπε να μείνουν σε εγρήγορση οι αληθινοί Χριστιανοί;

4. Ποιος σκοπός θα εξυπηρετούνταν από το σημείο που έδωσε ο Ιησούς;

⁴ Ο Ιησούς έδωσε τη μεγάλη του προφητεία απαντώντας στην ερώτηση: «Πότε θα γίνουν αυτά [τα γεγονότα που θα οδηγούσαν στην καταστροφή του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων], και ποιο θα είναι το σημείο της παρουσίας σου και της τελικής περιόδου του συστήματος πραγμάτων;» (Ματθαίος 24:3) Το προειπωμένο σημείο θα χρησίμευε για να προσδιοριστεί, όχι μόνο η παρουσία του Χριστού, αλλά και τα γεγονότα που οδηγούν στο τέλος του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων.

5. Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι, αν και θα ήταν πνευματικά παρών, επρόκειτο ωστόσο να “έρθει”;

⁵ Ο Ιησούς έδειξε ότι στη διάρκεια της «παρουσίας» του θα ερχόταν με δύναμη και δόξα. Σχετικά με αυτή την έλευση ο ίδιος δήλωσε: «Τότε θα εμφανιστεί στον ουρανό το σημείο του Γιου του ανθρώπου, και τότε όλες οι φυλές της γης θα χτυπούν τον εαυτό τους θρηνώντας και θα δουν τον Γιο του ανθρώπου να έρχεται πάνω στα σύννεφα του ουρανού με δύναμη και μεγάλη δόξα. . . . Μάθετε δε από τη συκιά σαν παραβολή το εξής σημείο: Μόλις το νέο κλαδί της γίνει τρυφερό και βγάλει φύλλα, ξέρετε ότι το καλοκαίρι πλησιάζει. Παρόμοια και εσείς, όταν τα δείτε όλα αυτά, να ξέρετε ότι [ο Χριστός] πλησιάζει, είναι στην πόρτα. . . . Γι’ αυτό, να είστε σε εγρήγορση, επειδή δεν γνωρίζετε ποια ημέρα έρχεται ο Κύριός σας. . . . Να αποδειχτείτε . . . έτοιμοι, επειδή κάποια ώρα που δεν τη θεωρείτε πιθανή έρχεται ο Γιος του ανθρώπου».—Ματθαίος 24:30, 32, 33, 42, 44.

Γιατί Έρχεται ο Ιησούς Χριστός;

6. Πώς θα επέλθει η καταστροφή της “Βαβυλώνας της Μεγάλης”;

⁶ Αν και παρών ως Βασιλιάς από το 1914, ο Ιησούς Χριστός πρέπει ακόμη να κρίνει συστήματα και άτομα προτού εκτελέσει κρίση εναντίον εκείνων που διαπιστώνει ότι είναι πονηροί. (Παράβαλε 2 Κορινθίους 5:10.) Ο Ιεχωβά θα βάλει σύντομα στις διάνοιες των πολιτικών ηγετών να καταστρέψουν τη “Βαβυλώνα τη Μεγάλη”, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας. (Αποκάλυψη 17:4, 5, 16, 17) Ο απόστολος Παύλος δήλωσε συγκεκριμένα ότι ο Ιησούς Χριστός θα καταστρέψει “τον άνθρωπο της ανομίας”—τον αποστατικό κλήρο του Χριστιανικού κόσμου, ένα εξέχον μέρος της “Βαβυλώνας της Μεγάλης”. Ο Παύλος έγραψε: «Θα αποκαλυφτεί ο άνομος, τον οποίο ο Κύριος Ιησούς θα εξοντώσει με το πνεύμα του στόματός του και θα εκμηδενίσει με τη φανέρωση της παρουσίας του».—2 Θεσσαλονικείς 2:3, 8.

7. Όταν έρθει ο Γιος του ανθρώπου με τη δόξα του, τι κρίση θα αποδώσει;

⁷ Στο εγγύς μέλλον, ο Χριστός θα κρίνει τους ανθρώπους των εθνών με βάση το πώς έχουν ενεργήσει απέναντι στους αδελφούς του που βρίσκονται ακόμη στη γη. Διαβάζουμε: «Όταν έρθει ο Γιος του ανθρώπου με τη δόξα του, και όλοι οι άγγελοι μαζί του, τότε θα καθήσει στον ένδοξο θρόνο του. Και θα συγκεντρωθούν ενώπιόν του όλα τα έθνη, και αυτός θα χωρίσει τους ανθρώπους τον έναν από τον άλλον, όπως ο ποιμένας χωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια. Και θα βάλει τα πρόβατα στα δεξιά του, τα δε κατσίκια στα αριστερά του. . . . Ο βασιλιάς θα . . . πει [στα πρόβατα]: “Αληθινά σας λέω: Στο βαθμό στον οποίο το κάνατε αυτό σε έναν από τους πιο μικρούς αυτούς αδελφούς μου, το κάνατε σε εμένα”. . . . Και [τα κατσίκια] θα απέλθουν σε αιώνια εκκοπή, αλλά οι δίκαιοι σε αιώνια ζωή».—Ματθαίος 25:31-46.

8. Πώς περιγράφει ο Παύλος την έλευση του Χριστού για την εκτέλεση κρίσης εναντίον των ασεβών;

⁸ Όπως φαίνεται από την παραβολή των προβάτων και των κατσικιών, ο Ιησούς εκτελεί τελική κρίση εναντίον όλων των ασεβών. Ο Παύλος διαβεβαίωσε τους ομοπίστους του που υπέφεραν ότι θα λάβαιναν «ανακούφιση μαζί μας στην αποκάλυψη του Κυρίου Ιησού από τον ουρανό με τους δυνατούς αγγέλους του μέσα σε φλόγες φωτιάς, καθώς αυτός φέρνει εκδίκηση πάνω σε εκείνους οι οποίοι δεν γνωρίζουν τον Θεό και σε εκείνους οι οποίοι δεν υπακούν στα καλά νέα σχετικά με τον Κύριό μας Ιησού. Αυτοί θα υποστούν τη δικαστική τιμωρία της αιώνιας καταστροφής αποκλεισμένοι από το πρόσωπο του Κυρίου και από τη δόξα της ισχύος του, τον καιρό που αυτός θα έρθει για να δοξαστεί σε σχέση με τους αγίους του». (2 Θεσσαλονικείς 1:7-10) Με όλα αυτά τα συναρπαστικά γεγονότα μπροστά μας, δεν θα πρέπει να ασκούμε πίστη και να είμαστε σε εγρήγορση περιμένοντας με λαχτάρα την έλευση του Χριστού;

Περιμένοντας με Λαχτάρα την Αποκάλυψη του Χριστού

9, 10. Γιατί περιμένουν με λαχτάρα την αποκάλυψη του Ιησού Χριστού οι χρισμένοι που βρίσκονται ακόμη στη γη;

⁹ “Η αποκάλυψη του Κυρίου Ιησού από τον ουρανό” δεν θα λάβει χώρα μόνο για να επιφέρει καταστροφή στους πονηρούς αλλά και για να ανταμείψει τους δικαίους. Το υπόλοιπο των χρισμένων αδελφών του Χριστού που βρίσκονται ακόμη στη γη μπορεί να εξακολουθούν να υποφέρουν πριν από την αποκάλυψη του Χριστού, αλλά χαίρονται με την ένδοξη ουράνια ελπίδα τους. Στους χρισμένους Χριστιανούς ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Να χαίρεστε εφόσον είστε συμμέτοχοι των παθημάτων του Χριστού, για να χαρείτε και να νιώσετε αγαλλίαση και κατά τη διάρκεια της αποκάλυψης της δόξας του».—1 Πέτρου 4:13.

¹⁰ Οι χρισμένοι είναι αποφασισμένοι να παραμείνουν πιστοί μέχρις ότου ο Χριστός “τους συγκεντρώσει κοντά του” έτσι ώστε «η δοκιμασμένη ποιότητα» της πίστης τους «να αποδειχτεί αιτία για αίνο και δόξα και τιμή κατά την αποκάλυψη του Ιησού Χριστού». (2 Θεσσαλονικείς 2:1· 1 Πέτρου 1:7) Σχετικά με αυτούς τους πιστούς, γεννημένους από το πνεύμα Χριστιανούς μπορεί να ειπωθεί: «Η μαρτυρία για τον Χριστό έχει γίνει σταθερή ανάμεσά σας, ώστε δεν υστερείτε σε κανένα χάρισμα, ενώ περιμένετε με λαχτάρα την αποκάλυψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού».—1 Κορινθίους 1:6, 7.

11. Ενόσω αναμένουν την αποκάλυψη του Ιησού Χριστού, τι κάνουν οι χρισμένοι Χριστιανοί;

¹¹ Το χρισμένο υπόλοιπο συμμερίζεται τα αισθήματα του Παύλου, ο οποίος έγραψε: «Θεωρώ ότι τα παθήματα του τωρινού καιρού δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τη δόξα που πρόκειται να αποκαλυφτεί σε εμάς». (Ρωμαίους 8:18) Η πίστη τους δεν χρειάζεται να υποστηρίζεται από χρονικούς υπολογισμούς. Παραμένουν απασχολημένοι με την υπηρεσία του Ιεχωβά, δίνοντας θαυμάσιο παράδειγμα στους συντρόφους τους, τα «άλλα πρόβατα». (Ιωάννης 10:16) Αυτοί οι χρισμένοι γνωρίζουν ότι το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος είναι κοντά και δίνουν προσοχή στην προτροπή του Πέτρου: «Περιζώστε τη διάνοιά σας για δραστηριότητα, διατηρείτε πλήρως τη διανοητική σας διαύγεια· στηρίξτε την ελπίδα σας στην παρ’ αξία καλοσύνη που θα φερθεί σε εσάς κατά την αποκάλυψη του Ιησού Χριστού».—1 Πέτρου 1:13.

“Η Έντονη Προσδοκία της Δημιουργίας”

12, 13. Πώς «υποτάχθηκε στη ματαιότητα» η ανθρώπινη δημιουργία, και τι λαχταρούν τα άλλα πρόβατα;

¹² Έχουν και τα άλλα πρόβατα επίσης κάτι για το οποίο να ζουν με έντονη προσδοκία; Και βέβαια έχουν. Αφού πρώτα μίλησε για την ένδοξη ελπίδα εκείνων που έχουν υιοθετηθεί από τον Ιεχωβά ως γεννημένοι από το πνεύμα «γιοι» του και «συγκληρονόμοι . . . με τον Χριστό» στην ουράνια Βασιλεία, ο Παύλος είπε: «Με έντονη προσδοκία η δημιουργία περιμένει την αποκάλυψη των γιων του Θεού. Διότι η δημιουργία υποτάχθηκε στη ματαιότητα, όχι με τη θέλησή της, αλλά μέσω εκείνου που την υπέταξε, με βάση την ελπίδα ότι και η ίδια η δημιουργία θα ελευθερωθεί από την υποδούλωση στη φθορά και θα έχει την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού».—Ρωμαίους 8:14-21· 2 Τιμόθεο 2:10-12.

¹³ Μέσω της αμαρτίας του Αδάμ, όλοι οι απόγονοί του “υποτάχθηκαν στη ματαιότητα”, εφόσον γεννήθηκαν υποδουλωμένοι στην αμαρτία και στο θάνατο. Δεν έχουν κατορθώσει να ελευθερώσουν τον εαυτό τους από αυτή τη δουλεία. (Ψαλμός 49:7· Ρωμαίους 5:12, 21) Πόσο λαχταρούν τα άλλα πρόβατα να “ελευθερωθούν από την υποδούλωση στη φθορά”! Προτού όμως συμβεί αυτό, πρέπει να λάβουν χώρα ορισμένα πράγματα σύμφωνα με τους χρόνους και τους καιρούς του Ιεχωβά.

14. Τι θα περιλαμβάνει η «αποκάλυψη των γιων του Θεού», και πώς θα έχει αυτό ως αποτέλεσμα να ελευθερωθεί η ανθρωπότητα «από την υποδούλωση στη φθορά»;

¹⁴ Πρώτα πρέπει να “αποκαλυφτεί” το υπόλοιπο των χρισμένων «γιων του Θεού». Τι θα περιλαμβάνει αυτό; Στον κατάλληλο καιρό του Θεού, θα γίνει φανερό στα άλλα πρόβατα ότι οι χρισμένοι έχουν οριστικά “σφραγιστεί” και δοξαστεί για να βασιλέψουν με τον Χριστό. (Αποκάλυψη 7:2-4) Οι αναστημένοι “γιοι του Θεού” θα “αποκαλυφτούν” επίσης όταν θα συμμετάσχουν με τον Χριστό στην καταστροφή του πονηρού συστήματος πραγμάτων του Σατανά. (Αποκάλυψη 2:26, 27· 19:14, 15) Κατόπιν, στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού, θα “αποκαλυφτούν” περαιτέρω ως ιερατικοί αγωγοί μέσω των οποίων θα χορηγηθούν τα οφέλη της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού στην ανθρώπινη «δημιουργία». Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να ελευθερωθεί η ανθρωπότητα «από την υποδούλωση στη φθορά» και να εισέλθει τελικά στην «ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού». (Ρωμαίους 8:21· Αποκάλυψη 20:5· 22:1, 2) Με τέτοιες μεγαλειώδεις προοπτικές, είναι άραγε άξιο απορίας το ότι τα άλλα πρόβατα “περιμένουν την αποκάλυψη των γιων του Θεού” με «έντονη προσδοκία»;—Ρωμαίους 8:19.

Η Υπομονή του Ιεχωβά Σημαίνει Σωτηρία

15. Τι δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ποτέ όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά ρυθμίζει χρονικά τα γεγονότα;

¹⁵ Ο Ιεχωβά είναι ο Μεγάλος Χρονομέτρης. Ο τρόπος με τον οποίο ρυθμίζει χρονικά τα γεγονότα θα αποδειχτεί τέλειος. Τα πράγματα μπορεί να μη φαίνονται πάντοτε ότι εξελίσσονται όπως αναμέναμε εμείς προσωπικά. Ωστόσο, μπορούμε να έχουμε απόλυτη πίστη ότι όλες οι υποσχέσεις του Θεού θα εκπληρωθούν. (Ιησούς του Ναυή 23:14) Ίσως εκείνος να επιτρέπει να συνεχίζονται τα πράγματα περισσότερο χρόνο από ό,τι ανέμεναν πολλοί. Ας επιδιώκουμε όμως να κατανοούμε τις οδούς του και να θαυμάζουμε τη σοφία του. Ο Παύλος έγραψε: «Ω! βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσης του Θεού! Πόσο ανεξερεύνητες είναι οι κρίσεις του και ανεξιχνίαστες οι οδοί του! Διότι “ποιος έχει γνωρίσει το νου του Ιεχωβά, ή ποιος έχει γίνει σύμβουλός του;”»—Ρωμαίους 11:33, 34.

16. Ποιοι θα ωφεληθούν από την υπομονή του Ιεχωβά;

¹⁶ Ο Πέτρος έγραψε: «Αγαπητοί, εφόσον προσμένετε αυτά τα πράγματα [την καταστροφή των παλαιών “ουρανών” και “γης” και την αντικατάστασή τους από τους «νέους ουρανούς» και τη «νέα γη» που έχει υποσχεθεί ο Θεός], να κάνετε το καλύτερο που μπορείτε για να βρεθείτε τελικά από αυτόν ακηλίδωτοι και άψογοι και με ειρήνη. Επιπλέον, να θεωρείτε την υπομονή του Κυρίου μας σωτηρία». Λόγω της υπομονής του Ιεχωβά, δίνεται σε εκατομμύρια άτομα ακόμη η ευκαιρία να σωθούν μέσα από την «ημέρα του Ιεχωβά», η οποία θα έρθει απροσδόκητα «σαν κλέφτης». (2 Πέτρου 3:9-15) Η υπομονή του επιτρέπει επίσης στον καθένα μας να “εξακολουθήσει να απεργάζεται τη σωτηρία του με φόβο και τρόμο”. (Φιλιππησίους 2:12) Ο Ιησούς είπε ότι πρέπει να “προσέχουμε τον εαυτό μας” και να “είμαστε άγρυπνοι” αν θέλουμε να είμαστε επιδοκιμασμένοι και να καταφέρουμε να “σταθούμε ενώπιον του Γιου του ανθρώπου” τον καιρό που θα έρθει για κρίση.—Λουκάς 21:34-36· Ματθαίος 25:31-33.

Εξακολουθήστε να Περιμένετε με Υπομονή

17. Ποια λόγια του αποστόλου Παύλου πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη;

¹⁷ Ο Παύλος παρότρυνε τους πνευματικούς αδελφούς του να προσηλώνουν τα μάτια τους, «όχι σε αυτά που βλέπονται, αλλά σε αυτά που δεν βλέπονται». (2 Κορινθίους 4:16-18) Τίποτε δεν ήθελε να συσκοτίσει την όρασή τους όσον αφορά την ουράνια ανταμοιβή που είχε τεθεί ενώπιόν τους. Είτε είμαστε χρισμένοι Χριστιανοί είτε είμαστε από τα άλλα πρόβατα, ας κρατάμε στο νου μας την υπέροχη ελπίδα που έχει τεθεί ενώπιόν μας και ας μην παραιτούμαστε. Ας “εξακολουθούμε να περιμένουμε με υπομονή”, αποδεικνύοντας ότι «δεν είμαστε από εκείνους που οπισθοχωρούν για καταστροφή, αλλά από εκείνους που έχουν πίστη για τη διατήρηση της ψυχής ζωντανής».—Ρωμαίους 8:25· Εβραίους 10:39.

18. Γιατί μπορούμε με εμπιστοσύνη να αφήσουμε τους χρόνους και τους καιρούς στα χέρια του Ιεχωβά;

¹⁸ Μπορούμε με εμπιστοσύνη να αφήσουμε τους χρόνους και τους καιρούς στα χέρια του Ιεχωβά. Η εκπλήρωση των υποσχέσεών του «δεν θα αργήσει» σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμά του. (Αββακούμ 2:3) Στο μεταξύ, η προτροπή του Παύλου προς τον Τιμόθεο αποκτάει μεγαλύτερη σημασία για εμάς. Αυτός είπε: «Σου παραγγέλλω επίσημα ενώπιον του Θεού και του Χριστού Ιησού, ο οποίος μέλλει να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, και μέσω της φανέρωσής του και της βασιλείας του: Κήρυξε το λόγο, κάνε το αυτό με το αίσθημα του επείγοντος σε ευνοϊκό καιρό, σε δυσμενή καιρό . . . Κάνε έργο ευαγγελιστή, επιτέλεσε τη διακονία σου στο πλήρες».—2 Τιμόθεο 4:1-5.

19. Τι είναι ακόμη καιρός να κάνει ο λαός του Ιεχωβά, και γιατί;

¹⁹ Διακυβεύονται ζωές—η δική μας και των συνανθρώπων μας. Ο Παύλος έγραψε: «Να δίνεις συνεχώς προσοχή σε ό,τι αφορά τον εαυτό σου και τη διδασκαλία σου. Να μένεις σε αυτά τα πράγματα, γιατί κάνοντάς το αυτό θα σώσεις και τον εαυτό σου και αυτούς που σε ακούν». (1 Τιμόθεο 4:16) Ο καιρός είναι πολύ λίγος για αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων. Ενόσω αναμένουμε με έντονη προσδοκία τα συναρπαστικά γεγονότα που βρίσκονται μπροστά μας, ας αντιλαμβανόμαστε πάντοτε ότι αυτός εξακολουθεί να είναι “χρόνος και καιρός” του Ιεχωβά για να κηρύττει ο λαός του τα καλά νέα της Βασιλείας. Αυτό το έργο πρέπει να επιτελεστεί σε βαθμό που να είναι ικανοποιητικός για Εκείνον. «Τότε», όπως είπε ο Ιησούς, «θα έρθει το τέλος».—Ματθαίος 24:14.