Συνήθως, οι άνθρωποι στο νησί σηκώνονται νωρίς το πρωί. Ο Άλφρεντ Τζόζεφ θυμάται ότι ένα πρωινό αυτός και μερικοί άλλοι αδελφοί αποφάσισαν να αρχίσουν νωρίς το έργο μαρτυρίας στη Χόλταουν, μια μικρή κοινότητα στη δυτική ακτή. Κρέμασαν το ηχητικό μηχάνημα ψηλά σ’ ένα δέντρο έτσι ώστε το απαλό πρωινό αεράκι να μεταφέρει τον ήχο μακριά για να φτάσει σε περισσότερους ανθρώπους. Αυτή η δυναμική τακτική έφερε άμεση ανταπόκριση. Ο αδελφός Τζόζεφ είπε: «Σύντομα έκανε την εμφάνισή του στη σκηνή ένας υπαρχιφύλακας, πληροφορώντας μας ότι τον είχε στείλει ο ‘Αιδεσιμότατος’ και ότι έπρεπε να σταματήσουμε το πρόγραμμά μας Βιβλικής εκπαίδευσης. Τον ενθαρρύναμε να ακούσει για λίγα λεπτά. Όταν παρατήρησε ότι δεν διαταράσσαμε με κανέναν τρόπο τη δημόσια τάξη—αν εξαιρεθεί το γεγονός ότι αρχίσαμε νωρίς—και ότι δεν υπήρχε τίποτε το εσφαλμένο στο άγγελμά μας της Βασιλείας, έφυγε».

»Κάποιο διάστημα μετά από αυτό το περιστατικό, έθεσα σε λειτουργία το ηχητικό μηχάνημα στο ύπαιθρο πίσω από την ίδια Ναζαρηνή Εκκλησία και έβαλα δίσκους του Δικαστή Ρόδερφορντ. Ως αποτέλεσμα, όταν η εκκλησία συγκεντρώθηκε για τη λειτουργία, πολλοί δεν έμπαιναν μέσα, αλλά απεναντίας έμεναν έξω για να ακούσουν την ηχογραφημένη ομιλία. Το αν το έκαναν αυτό κυρίως από περιέργεια ή από πραγματικό ενδιαφέρον είναι κάτι που δεν μπορώ να το πω, αλλά μπορώ να πω το εξής: ‘Η δική μου εκκλησία’ που ήταν απέξω είχε μεγαλύτερο ακροατήριο απ’ αυτό που υπήρχε μέσα στην εκκλησία».