Πώς Ήρθε σε Ύπαρξη το Αεροπλάνο;

ΠΩΣ τα κατάφεραν τελικά οι σχεδιαστές αν και είχαν να κάνουν με ιπτάμενες μηχανές βαρύτερες από τον αέρα; Έστρεψαν ξανά την προσοχή τους στους πραγματικούς αριστοτέχνες της πτήσης—τα πουλιά. Το 1889, ένας Γερμανός μηχανικός, ο Ότο Λίλιενταλ, ο οποίος εμπνεύστηκε από τις συνήθειες πτήσης των πελαργών, δημοσίευσε μια μελέτη με τίτλο «Η Πτήση των Πουλιών ως Βάση για την Αεροπορία». Δύο χρόνια αργότερα κατασκεύασε το πρώτο του απλό ανεμόπτερο. Το 1896, έπειτα από περίπου 2.000 πτήσεις με ανεμόπτερο, ο Λίλιενταλ σκοτώθηκε ενώ πετούσε με ένα μονοπλάνο. Ο Οκτάβ Σανίτ, ένας Αμερικανός μηχανικός γαλλικής καταγωγής, επεξεργάστηκε το σχέδιο του Λίλιενταλ και κατασκεύασε ένα διπλάνο το οποίο αποτέλεσε επίσης σημαντικό βήμα προόδου στο σχεδιασμό μιας βαρύτερης από τον αέρα ιπτάμενης μηχανής.

Κατόπιν έρχονται στο προσκήνιο οι αδελφοί Ράιτ. Ιδιοκτήτες ενός καταστήματος με ποδήλατα στο Ντέιτον του Οχάιο, στις Η.Π.Α., ο Όρβιλ και ο Γουίλμπερ Ράιτ άρχισαν τις πρώτες τους δοκιμές με ανεμόπτερα το 1900, βασιζόμενοι στα επιτεύγματα του Λίλιενταλ και του Σανίτ. Οι αδελφοί Ράιτ εργάστηκαν αργά και μεθοδικά τα επόμενα τρία χρόνια, κάνοντας επανειλημμένες πειραματικές πτήσεις στο Κίτι Χοκ της Βόρειας Καρολίνας. Ανέπτυξαν καινούρια σχέδια χρησιμοποιώντας αεροδυναμικές σήραγγες, την πρώτη από τις οποίες την κατασκεύασαν μόνοι τους από ένα κιβώτιο αμυλόκολλας για καθαριστήρια. Για την πρώτη τους μηχανοκίνητη πτήση, κατασκεύασαν μόνοι τους έναν τετρακύλινδρο κινητήρα 12 ίππων και τον στερέωσαν στο χαμηλότερο πτερύγιο ενός καινούριου αεροπλάνου. Ο κινητήρας κινούσε δύο ξύλινους έλικες, έναν σε κάθε πλευρά του ουραίου πηδαλίου διεύθυνσης.

Στις 14 Δεκεμβρίου 1903, η καινούρια εφεύρεση των αδελφών Ράιτ ανυψώθηκε από μια ξύλινη ράγα για πρώτη φορά—και έμεινε στον αέρα για τριάμισι δευτερόλεπτα! Τρεις μέρες αργότερα το αεροπλάνο των αδελφών Ράιτ πέταξε και πάλι. Τελικά έμεινε στον αέρα σχεδόν ένα ολόκληρο λεπτό και διένυσε απόσταση 260 μέτρων. Το αεροπλάνο ήταν πλέον μια πραγματικότητα.a

Είναι άξιο απορίας το ότι ο υπόλοιπος κόσμος έδωσε ελάχιστη προσοχή σε αυτό το επίτευγμα που αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία. Όταν η εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times) έγραψε τελικά για τους αδελφούς Ράιτ τον Ιανουάριο του 1906, είπε ότι η «ιπτάμενη μηχανή» τους είχε κατασκευαστεί με πλήρη μυστικότητα και ότι οι αδελφοί Ράιτ είχαν μόνο «κάποια μικρή επιτυχία όσον αφορά την πτήση στον αέρα» το 1903. Στην πραγματικότητα, ο Όρβιλ είχε στείλει τηλεγράφημα στον πατέρα του την ίδια εκείνη νύχτα της ιστορικής πτήσης, συνιστώντας του να ενημερώσει τον τύπο. Ωστόσο, μόνο τρεις εφημερίδες στις Ηνωμένες Πολιτείες έκαναν τον κόπο να δημοσιεύσουν το περιστατικό τότε.

Ιπτάμενες Μηχανές Χωρίς Εμπορικό Μέλλον;

Ο κόσμος γενικά αντιμετώπισε με σκεπτικισμό την αεροπορία στα πρώτα της βήματα. Ακόμα και ο Σανίτ, ένας από τους αξιόλογους πρωτοπόρους της αεροπορίας, έκανε την εξής πρόβλεψη το 1910: «Σύμφωνα με την άποψη ικανών ειδικών, είναι μάταιο να αναμένουμε ότι η ιπτάμενη μηχανή θα έχει εμπορικό μέλλον. Υπάρχει, και πάντοτε θα υπάρχει, ένα όριο στην ικανότητά της για μεταφορά φορτίου, το οποίο θα εμποδίζει τη χρήση της για μεταφορά επιβατών ή άλλου φορτίου».

Παρ’ όλα αυτά, η αεροπορική τεχνολογία προόδευσε γοργά στα χρόνια που ακολούθησαν τις πρώτες πτήσεις των αδελφών Ράιτ. Μέσα σε πέντε χρόνια, οι αδελφοί Ράιτ είχαν κατασκευάσει ένα διθέσιο διπλάνο το οποίο μπορούσε να αναπτύξει ταχύτητα 71 χιλιομέτρων την ώρα και να ανεβεί σε ύψος 43 μέτρων. Το 1911, έγινε η πρώτη διηπειρωτική πτήση στις Η.Π.Α.· το ταξίδι από τη Νέα Υόρκη στην Καλιφόρνια διήρκεσε περίπου 49 μέρες! Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, οι ταχύτητες των αεροσκαφών ανέβηκαν από 100 χιλιόμετρα την ώρα σε 230 και πλέον χιλιόμετρα την ώρα. Το ρεκόρ ύψους γρήγορα έφτασε στα 9.000 μέτρα.

Τα ρεκόρ στην αεροπορία συνέχισαν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας στη δεκαετία του 1920. Δύο Αμερικανοί αξιωματικοί του στρατού έκαναν την πρώτη διηπειρωτική πτήση χωρίς σταθμό στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1923, ταξιδεύοντας από τη μια ακτή στην άλλη σε λιγότερο από 27 ώρες. Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Τσαρλς Ο. Λίντμπεργκ έγινε αμέσως διάσημος πετώντας χωρίς σταθμό από τη Νέα Υόρκη στο Παρίσι μέσα σε 33 ώρες και 20 λεπτά.

Στο μεταξύ, οι αεροπορικές εταιρίες, οι οποίες βρίσκονταν ακόμα στα σπάργανα, άρχισαν να αποκτούν πελατεία. Στα τέλη του 1939, τα αεροπορικά ταξίδια είχαν σημειώσει τέτοια επιτυχία ώστε οι αερογραμμές των Η.Π.Α. εξυπηρετούσαν σχεδόν τρία εκατομμύρια επιβάτες ετησίως. Το συνηθισμένο επιβατηγό αεροσκάφος στα τέλη της δεκαετίας του 1930, το DC-3, μετέφερε μόλις 21 επιβάτες με ταχύτητα ταξιδιού 270 χιλιόμετρα την ώρα· αλλά μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα πολιτικά αεροπλάνα έγιναν πολύ μεγαλύτερα και πιο ισχυρά, επιτυγχάνοντας ταχύτητα ταξιδιού που ξεπερνούσε τα 480 χιλιόμετρα την ώρα. Οι Βρετανοί παρουσίασαν το πρώτο πολιτικό αεριωθούμενο με στροβιλοκινητήρες το 1952. Και τα πρώτα γιγαντιαία αεροσκάφη, όπως το Μπόινγκ 747 των 400 θέσεων, άρχισαν τις πτήσεις τους το 1970.

Άλλο ένα σημαντικό βήμα έγινε το 1976 όταν μια ομάδα Βρετανών και Γάλλων μηχανικών παρουσίασε το Κονκόρντ, ένα αεριωθούμενο αεροσκάφος με φτερά σε σχήμα δέλτα, ικανό να μεταφέρει 100 επιβάτες με ταχύτητα διπλάσια από εκείνη του ήχου—πάνω από 2.300 χιλιόμετρα την ώρα. Αλλά το υψηλό κόστος λειτουργίας έχει περιορίσει την ευρεία χρήση των πολιτικών υπερηχητικών αεροπλάνων.

Διαμορφώνουν τον Κόσμο

Ακόμα και αν δεν έχετε πετάξει ποτέ με αεροπλάνο, η ζωή σας πιθανώς έχει διαμορφωθεί από αυτές τις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις. Επιχειρήσεις αερομεταφοράς εμπορευμάτων καλύπτουν όλη τη γη· πολλές φορές, οι τροφές που τρώμε, τα ρούχα που φοράμε και τα μηχανήματα που χρησιμοποιούμε στην εργασία ή στο σπίτι έχουν έρθει αεροπορικώς από την άλλη μεριά του ωκεανού ή από μια άλλη ήπειρο. Γράμματα και δέματα μεταφέρονται από τη μια χώρα στην άλλη αεροπορικώς. Διάφορες επιχειρήσεις βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις αεροπορικές ταχυμεταφορές για τις καθημερινές τους συναλλαγές. Τα αγαθά και οι υπηρεσίες που είναι διαθέσιμα σε εμάς, καθώς επίσης οι τιμές που πληρώνουμε για αυτά, έχουν όλα επηρεαστεί από το γεγονός ότι ο άνθρωπος έχει πια τη δυνατότητα να πετάει.

Η αεροπορία έχει επίσης προκαλέσει έντονες κοινωνικές αλλαγές. Αναμφίβολα, ο κόσμος έχει γίνει πιο μικρός χάρη σε αυτήν. Μέσα σε λίγες ώρες, μπορείτε να πάτε σχεδόν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου—αν έχετε την οικονομική δυνατότητα. Τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα, και το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους.

Το Τίμημα της Προόδου

Ωστόσο, αυτή η πρόοδος έχει ένα τίμημα. Καθώς η εναέρια κυκλοφορία αυξάνει, μερικοί φοβούνται ότι οι αιθέρες γίνονται πιο επικίνδυνοι. Κάθε χρόνο, πολλές ζωές χάνονται εξαιτίας της συντριβής ιδιωτικών ή πολιτικών αεροπλάνων. «Λόγω του ανταγωνισμού, πολλές αεροπορικές εταιρίες δεν τηρούν τα επιπρόσθετα μέτρα ασφαλείας που συνήθιζαν να τηρούν όταν μπορούσαν να επιβαρύνουν τους πελάτες με το επιπλέον κόστος για αυτά», λέει το περιοδικό Φόρτσουν (Fortune). Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, η οποία έχει το καθήκον να φροντίζει για την ασφάλεια των πτήσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες, «δεν διαθέτει αρκετούς πόρους ούτε αρκετό προσωπικό και επίσης κακοδιοικείται», αναφέρει το περιοδικό.

Παράλληλα, όλο και περισσότεροι περιβαλλοντολόγοι ανησυχούν εξαιτίας της αύξησης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της ηχορύπανσης που προξενεί η ολοένα μεγαλύτερη κίνηση στους αιθέρες. Η αντιμετώπιση των προβλημάτων που σχετίζονται με το θόρυβο «περιλαμβάνεται στα πιο αντιλεγόμενα θέματα στην παγκόσμια πολιτική αεροπορία», ανέφερε το περιοδικό Εβδομάδα της Αεροπορίας και Τεχνολογία του Διαστήματος (Aviation Week & Space Technology).

Αυτά τα προβλήματα επιτείνονται από το γεγονός ότι οι αεροπορικοί στόλοι παλιώνουν: Το 1990, το 1 στα 4 επιβατηγά αεροσκάφη των Η.Π.Α. ήταν ηλικίας 20 ετών και πλέον, και το ένα τρίτο από αυτά είχε ξεπεράσει την «αναμενόμενη διάρκεια ζωής» την οποία είχαν προβλέψει αρχικά οι κατασκευαστές.

Έτσι, οι μηχανικοί που ασχολούνται με την αεροναυτική αντιμετωπίζουν τώρα τρομακτικές δυσκολίες. Θα πρέπει να αναπτύξουν ασφαλέστερους και οικονομικότερους τρόπους για τη μεταφορά περισσότερων επιβατών, παρ’ όλο που το κόστος μεγαλώνει και οι περιβαλλοντικές ανησυχίες αυξάνονται.

Μερικές λύσεις για τη μείωση του κόστους έχουν ήδη αρχίσει να εμφανίζονται. Ο Τζιμ Έρικσον, γράφοντας στο περιοδικό Έζιαγουίκ (Asiaweek), λέει ότι η γαλλοβρετανική ομάδα που περιλαμβάνει την Εροσπεσιάλ και την Μπρίτις Εροσπέις σκοπεύει να κατασκευάσει ένα αεροπλάνο το οποίο θα μπορεί να μεταφέρει μέχρι και 300 επιβάτες με διπλάσια ταχύτητα από εκείνη του ήχου. Το κόστος και η κατανάλωση καυσίμων ανά επιβάτη θα είναι χαμηλότερα. Και για να αντιμετωπίσουν τη φοβερή κίνηση που υπάρχει σε πολλά αεροδρόμια, μερικοί οραματιστές στον τομέα της βιομηχανίας έχουν προτείνει μια νέα γενιά γιγαντιαίων ελικοπτέρων—καθένα από τα οποία θα μπορεί να μεταφέρει 100 επιβάτες. Πιστεύουν ότι, κάποια μέρα, μεγάλο μέρος των κοντινών αεροπορικών δρομολογίων θα μπορούσε να γίνεται με αυτά τα αεροσκάφη, αντί για τα συμβατικά αεροπλάνα με τα σταθερά φτερά που χρησιμοποιούνται σήμερα.

Θα καταφέρουν άραγε τα τεράστια ελικόπτερα και τα υπερηχητικά αεροπλάνα να ανταποκριθούν ουσιαστικά στις άμεσες ανάγκες της αεροπορικής βιομηχανίας στα χρόνια που θα έρθουν; Μόνο ο χρόνος μπορεί να απαντήσει καθώς ο άνθρωπος συνεχίζει να προσπαθεί εντατικά να “ανοίξει τους ουρανούς” για τις πτήσεις του.

[Υποσημειώσεις]

Πόσο Ασφαλή Είναι τα Αεροπλάνα;

ΜΕΣΑ σε ένα χρόνο περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι πεθαίνουν στους δρόμους όλου του κόσμου. Σε αντίθεση, ο αριθμός των θανάτων από αεροπορικά δυστυχήματα το 1996 ήταν 1.945 άτομα. Το 1997 το σύνολο των θυμάτων μειώθηκε σε 1.226 άτομα. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της κατασκευαστικής εταιρίας Μπόινγκ, «λιγότερο από 2 πολιτικά αεροπλάνα συντρίβονται σε 1 εκατομμύριο πτήσεις».

Εντούτοις, κάθε συντριβή αεροπλάνου γίνεται πρώτη είδηση, ενώ το καθημερινό μακελειό στους δρόμους λαμβάνεται ως δεδομένο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μόνο τα ταξίδια με το λεωφορείο θεωρούνται λίγο πιο ασφαλή από τα αεροπορικά ταξίδια.

Γιατί είναι το αεροπλάνο συνήθως πιο ασφαλές από το αυτοκίνητο; Ένας προφανής λόγος είναι ότι, σε αντίθεση με τα οχήματα που κινούνται στους δρόμους, τα αεροπλάνα δεν ταξιδεύουν τις περισσότερες φορές το ένα κοντά στο άλλο. Ένας άλλος λόγος είναι ότι τα πληρώματα που χρησιμοποιούν οι αεροπορικές εταιρίες είναι στην πλειονότητά τους πολύ καλά εκπαιδευμένα και αντιμετωπίζουν τις ευθύνες τους με μεγάλο επαγγελματισμό. Ο κυβερνήτης ενός Μπόινγκ 747 είναι συνήθως γύρω στα 50 και έχει περίπου 30 χρόνια πείρας ως πιλότος. Η ασφάλεια είναι ο σημαντικότερος παράγοντας για όλα τα μέλη του πληρώματος. Άλλωστε, διακυβεύεται και η δική τους ζωή.

Ασφάλεια στο Θάλαμο Διακυβέρνησης

Αν σταματήσετε για να ρίξετε μια ματιά στο θάλαμο διακυβέρνησης ενός επιβατηγού αεροπλάνου, θα παρατηρήσετε ότι όλα τα σημαντικά όργανα ελέγχου είναι διπλά—μια σειρά στα αριστερά για τον κυβερνήτη και μια σειρά στα δεξιά για το συγκυβερνήτη.a Έτσι, σύμφωνα με το Εγχειρίδιο για τον Επιβάτη του Αεροπλάνου (The Air Traveler’s Handbook), «στην απίθανη περίπτωση που κάποιος από τους πιλότους λιποθυμήσει, ο άλλος έχει όλα τα όργανα που χρειάζεται για να συνεχίσει την πτήση με ασφάλεια. Στη διάρκεια της πτήσης, ο κάθε πιλότος μπορεί να ελέγξει τον πίνακα οργάνων του άλλου πιλότου και να βεβαιωθεί ότι υπάρχουν οι ίδιες ενδείξεις και στους δύο πίνακες».

Άλλος ένας παράγοντας ασφάλειας στο θάλαμο διακυβέρνησης είναι ότι, ως προληπτικό μέτρο, ο κυβερνήτης και ο συγκυβερνήτης συνήθως τρώνε διαφορετικά γεύματα. Γιατί; Για να επηρεαστεί μόνο ένας από τους δύο στην απίθανη περίπτωση που υπάρξει τροφική δηλητηρίαση.

Για να διασφαλιστεί ο έλεγχος κινητών μερών όπως είναι τα πτερύγια καμπυλότητας, το σύστημα προσγείωσης και τα φρένα, «τα αεροπλάνα συνήθως έχουν δύο ή περισσότερα υδραυλικά συστήματα σε περίπτωση που το ένα χαλάσει». Η ύπαρξη δύο ή ακόμη και τριών συστημάτων αποτελεί απαραίτητο μέτρο ασφάλειας στα περισσότερα σύγχρονα αεροπλάνα.

Τι Μπορείτε να Κάνετε Εσείς;

Ακολουθούν μερικά απλά προληπτικά μέτρα που μπορούν να πάρουν όλοι οι επιβάτες: Διαβάστε τις έντυπες οδηγίες για τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και ακούστε τα μέλη του πληρώματος όταν εξηγούν τους κανονισμούς ασφάλειας στην αρχή κάθε πτήσης. Όταν καθήσετε στη θέση σας, ελέγξτε πού βρίσκεται η κοντινότερη πόρτα εξόδου. Και σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, ακολουθήστε τις οδηγίες του πληρώματος. Είναι όλοι καλά εκπαιδευμένοι για να αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις, αν υπάρξουν. Όταν δοθούν οδηγίες, είναι σημαντικό να κινηθούν οι επιβάτες γρήγορα και να ξεχάσουν τα προσωπικά τους αντικείμενα. Η ζωή είναι πιο σημαντική από τα αποκτήματα.

Τα σύγχρονα αεροπλάνα πετάνε σε τέτοιο ύψος ή με τέτοια κατεύθυνση ώστε να μην επηρεάζονται από τα καιρικά φαινόμενα, γι’ αυτό και οι περισσότερες πτήσεις μεγάλων αποστάσεων είναι πολύ ομαλές. Ως αποτέλεσμα, ελάχιστοι άνθρωποι παθαίνουν αεροναυτία. Αν αναμένονται αναταράξεις, ο κυβερνήτης συνήθως ζητάει από τους επιβάτες να δέσουν τη ζώνη ασφαλείας τους ως προληπτικό μέτρο.

Θα μπορούσαν τα αεροπορικά ταξίδια να γίνουν πιο ασφαλή; Η απάντηση είναι ναι. Αλλά οι περισσότεροι επιβάτες δεν θα ανέχονταν την απαραίτητη αλλαγή. Ποια είναι αυτή; Να κοιτάνε οι επιβάτες πίσω αντί μπροστά! Τι πλεονέκτημα θα είχε κάτι τέτοιο; Σε περίπτωση ξαφνικής μείωσης της ταχύτητας, οι επιβάτες θα στηρίζονταν στην πλάτη του καθίσματος αντί να έχουν απλώς μια ζώνη ασφαλείας δεμένη μπροστά στην κοιλιά τους, η οποία δεν παρέχει επαρκή προστασία αν συγκριθεί με τις περισσότερες ζώνες ασφαλείας των αυτοκινήτων οι οποίες συνήθως περνάνε μπροστά από το στήθος. Ωστόσο, οι άνθρωποι προτιμούν να βλέπουν πού πηγαίνουν παρά από πού έρχονται!

Φοβάστε τα Αεροπλάνα;

Υπολογίζεται ότι ο 1 στους 6 ενήλικους πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών φοβάται τα αεροπλάνα. Σε μερικούς αυτό δεν είναι ένας απλός φόβος—είναι φοβία, υπερβολικός φόβος ο οποίος μπορεί να πανικοβάλει το άτομο. Τι μπορεί να βοηθήσει;

Η ενημέρωση του επιβάτη μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην καταπολέμηση της ανησυχίας του. Κάθε χρόνο παγκόσμια περίπου 15.000 αεροσκάφη τα οποία εξυπηρετούν σχεδόν 10.000 αεροδρόμια μεταφέρουν πάνω από 1,2 δισεκατομμύρια ανθρώπους με σχετικά λίγα ατυχήματα ή άλλα συμβάντα. «Σύμφωνα με τον [ασφαλιστικό οργανισμό] Λόιντς του Λονδίνου, είναι 25 φορές πιο ασφαλές να ταξιδεύει κανείς με αεροπλάνο παρά με αυτοκίνητο».

Αν νιώθετε κάποια νευρικότητα όσον αφορά τα αεροπορικά ταξίδια, διαβάστε βιβλία σχετικά με τις πτήσεις, τα αεροπλάνα και την εκπαίδευση των πιλότων. Διαβάστε για τα υψηλά επίπεδα εκπαίδευσης που απαιτείται να έχουν οι πιλότοι καθώς και τους κανόνες που υπάρχουν στην εργασία τους σε σχέση με τις ώρες ύπνου, τα όρια στην κατανάλωση αλκοόλ πριν από την πτήση, και τους απρογραμμάτιστους ελέγχους για να εξακριβωθεί αν παίρνουν ναρκωτικά. Επίσης, οι πιλότοι υποβάλλονται κάθε έξι μήνες σε εξετάσεις στις οποίες δοκιμάζονται οι αντιδράσεις τους σε έκτακτες καταστάσεις με τη βοήθεια ενός προσομοιωτή πτήσης. Αυτές οι προσομοιώσεις είναι τόσο πραγματικές ώστε μερικοί πιλότοι βγαίνουν από τον προσομοιωτή «τρέμοντας και μούσκεμα στον ιδρώτα». Αν ο πιλότος δεν περάσει το τεστ στον προσομοιωτή, μπορεί να του αφαιρεθεί η άδεια να οδηγεί πολιτικά αεροσκάφη.

Αυτοί οι κανονισμοί είναι πολύ υψηλότεροι από οποιουσδήποτε υπάρχουν για τους οδηγούς αυτοκινήτων. Συνεπώς, όσο περισσότερα μαθαίνετε για τα αεροπλάνα και τους πιλότους, τόσο περισσότερο μεγαλώνει η εμπιστοσύνη σας.

Μπορεί επίσης να σας βοηθήσει η επίσκεψη σε κάποιο αεροδρόμιο. Προσέξτε σε τι διαδικασίες υποβάλλονται οι επιβάτες και παρατηρήστε πώς αντιδρούν. Θα διακρίνετε ότι οι περισσότεροι βγαίνουν από το αεροπλάνο σαν να έβγαιναν από κάποιο λεωφορείο. Τα αεροπορικά ταξίδια είναι κάτι το συνηθισμένο για αυτούς. Δείτε τα αεροπλάνα να απογειώνονται και να προσγειώνονται. Κατανοήστε και θαυμάστε τις επιστημονικές αρχές της αεροδυναμικής οι οποίες κάνουν την πτήση εφικτή και ασφαλή.

Όταν τελικά πετάξετε για πρώτη φορά, πείτε σε κάποιο μέλος του πληρώματος ότι είναι το πρώτο σας ταξίδι με αεροπλάνο και ότι ίσως νιώσετε κάποια νευρικότητα. Αυτοί οι επαγγελματίες γνωρίζουν πώς να σας βοηθήσουν να ηρεμήσετε και να έχετε εμπιστοσύνη στις διαδικασίες που περιλαμβάνονται. Προσπαθήστε να ηρεμήσετε. Όταν ο κυβερνήτης πει ότι μπορείτε να περπατήσετε μέσα στο αεροπλάνο, σηκωθείτε και κάντε μια βόλτα στο θάλαμο των επιβατών. Ίσως αρχίζετε να ξεπερνάτε το φόβο που νιώθετε για τα αεροπλάνα!

[Υποσημειώσεις]