Προσπάθειες για Ενωμένη Δράση Κατά των Ναρκών Ξηράς

Το Δεκέμβριο του 1997, εκπρόσωποι από αρκετές χώρες υπέγραψαν τη Σύμβαση για την Απαγόρευση Χρήσης, Αποθήκευσης, Παραγωγής και Μεταφοράς Ναρκών Εναντίον Προσωπικού, και για την Καταστροφή Τους​—γνωστή και ως συνθήκη της Οτάβας. «Αυτό είναι ένα πρωτοφανές και απαράμιλλο επίτευγμα τόσο για το διεθνή αφοπλισμό όσο και για το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο», λέει ο Ζαν Κρετιέν, πρωθυπουργός του Καναδά.b Εντούτοις, σχεδόν 60 χώρες​—στις οποίες συγκαταλέγονται μερικές από αυτές που κατασκευάζουν τις περισσότερες νάρκες παγκοσμίως—​δεν έχουν υπογράψει ακόμη τη συνθήκη.

Θα καταφέρει η συνθήκη της Οτάβας να εξαλείψει τη μάστιγα των ναρκών ξηράς; Ίσως, σε κάποιο βαθμό. Αλλά πολλοί διατηρούν τις επιφυλάξεις τους. «Ακόμη και αν όλες οι χώρες του κόσμου τηρούσαν τις αποφάσεις της Οτάβας», τονίζει ο Κλοντ Σιμονό, ένας από τους υπευθύνους της Διεθνούς Ένωσης Αναπήρων στη Γαλλία, «αυτό θα αποτελούσε ένα μόνο βήμα για την απαλλαγή του πλανήτη μας από την απειλή των ναρκών». Γιατί; «Εκατομμύρια νάρκες παραμένουν θαμμένες στο έδαφος, περιμένοντας υπομονετικά για μελλοντικά θύματα», λέει ο Σιμονό.