Όταν η όξινη βροχή απορροφιέται από το έδαφος, διαλύει ορισμένα ορυκτά όπως το ασβέστιο, το κάλιο και το αργίλιο, τις μεταφέρει βαθιά στο υπέδαφος, κι έτσι στερεί τα δέντρα και τα φυτά από μια ζωτική πηγή θρεπτικών ουσιών.

Οι έρευνες τώρα φαίνεται να καταδεικνύουν ότι τα ίχνη των τοξικών μετάλλων που εκπέμπονται στην ατμόσφαιρα από θερμοηλεκτρικούς σταθμούς και από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων συνδυάζονται με την όξινη βροχή, με αποτέλεσμα να καταστρέφουν τις θρεπτικές ουσίες που είναι απαραίτητες για την επιβίωση των δέντρων. Μερικοί ειδικοί πιστεύουν ότι εξαιτίας της συνεχιζόμενης οξείδωσης του εδάφους, τα ιχνοστοιχεία μπορεί να διαλύονται και να απορροφιούνται από τις ρίζες με αποτέλεσμα να διακόπτουν την παροχή νερού ενός δέντρου.

Ο Χανς Μορ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Φράινμπουργκ, υποστηρίζει ότι όπως φαίνεται η δυσκολία δημιουργείται από το άζωτο, μια ουσία που συχνά λείπει από τα φυτά. Αναφέρεται σε έρευνες που δείχνουν ότι οι χημικές ενώσεις του αζώτου στην ατμόσφαιρα έχουν αυξηθεί κατά 50 τοις εκατό στα περασμένα 20 χρόνια. Αυτή η αύξηση οφείλεται κυρίως στα καυσαέρια των αυτοκινήτων· στη στατική εκπομπή· στις κεντρικές θερμάνσεις που χρησιμοποιούν σαν καύσιμο το αέριο, το πετρέλαιο και τον άνθρακα και στις εκπομπές αμμωνίας από αγροτικές εγκαταστάσεις και από χώρους απόρριψης βιομηχανικών αποβλήτων. Ο Μπέρναντ Ούλριχ, του Πανεπιστημίου του Κέτινγκεν, υποστηρίζει ότι τα δέντρα δεν καταστρέφονται μόνο από τις ουσίες που βρίσκονται στον αέρα αλλά επίσης δηλητηριάζονται και από τις ουσίες του εδάφους. Άλλοι κατηγορούν τα επίπεδα του όζοντος, το επίπεδο του νερού που όλο και κατέρχεται ή τις αναποτελεσματικές μεθόδους προστασίας των δασών.

Όπως παρατηρεί το περιοδικό Smithsonian, «νέες έρευνες υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να κατηγορηθεί ένας και μόνο ρυπαντής του αέρα, αλλά αντίθετα την ευθύνη τη φέρνουν άγνωστες μέχρι τώρα αλληλεπιδράσεις που λαβαίνουν χώρα ανάμεσα σε αρκετές ουσίες, ώστε η γενική επίπτωση είναι μεγαλύτερη από τις επί μέρους επιδράσεις αυτών των ουσιών». Είναι πολύ πιθανόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Υπάρχουν σχεδόν 3.000 χημικές ενώσεις που ονομάζονται ρυπαντές του αέρα. Αυτές οι ουσίες συσσωρεύονται για αρκετές δεκαετίες, και τα δάση υποβάλλονται σε συνεχή καταπόνηση.

Τα πάντα βάδιζαν θαυμάσια για όσο καιρό το οικολογικό σύστημα παράμενε ανέπαφο και αρκετά ισχυρό για να αντιδράσει στην επίδραση της μόλυνσης. Αλλά τώρα, όταν κάνουν την εμφάνισή τους νοσογόνες αιτίες όπως η παγωνιά, η ξηρασία και τα έντομα, τα δέντρα δεν είναι πια ανθεκτικά για να αντισταθούν.