Η Σκοπιά του Ιουνίου 1882 (στην αγγλική) δήλωνε: «Πολλοί ειδωλολάτρες φιλόσοφοι, θεωρώντας ότι ήταν διπλωματική κίνηση το να προσχωρήσουν στις τάξεις της ανερχόμενης θρησκείας [μιας αποστατικής μορφής της Χριστιανοσύνης, η οποία υποστηριζόταν από Ρωμαίους αυτοκράτορες τον τέταρτο αιώνα Κ.Χ.], άρχισαν να ανοίγουν έναν εύκολο δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση προσπαθώντας να ανακαλύψουν αντιστοιχίες ανάμεσα στη Χριστιανοσύνη και στην Ειδωλολατρία, και έτσι να αναμείξουν αυτές τις δυο. Το πέτυχαν και με το παραπάνω. . . . Επειδή η παλιά θεολογία είχε αρκετούς κύριους θεούς, καθώς και πολλούς ημίθεους και των δύο φύλων, οι Ειδωλολατροχριστιανοί (αν θα μπορούσαμε να επινοήσουμε έναν όρο) καταπιάστηκαν με την ανασυγκρότηση του καταλόγου για τη νέα θεολογία. Εκείνον τον καιρό, λοιπόν, επινοήθηκε η δοξασία των τριών Θεών—ο Θεός ο Πατέρας, ο Θεός ο Γιος και ο Θεός το Άγιο Πνεύμα».

Μερικοί κληρικοί προσπάθησαν να δώσουν Γραφική χροιά στη διδασκαλία τους παραθέτοντας εδάφια όπως το εδάφιο 1 Ιωάννη 5:7, αλλά ο αδελφός Ρώσσελ παρουσίασε αποδείξεις που έδειχναν ότι οι λόγιοι γνώριζαν πολύ καλά πως ένα κομμάτι εκείνου του εδαφίου ήταν παρεμβολή, νόθα προσθήκη που έκανε κάποιος αντιγραφέας προκειμένου να υποστηρίξει μια διδασκαλία η οποία δεν βρίσκεται στις Γραφές. Άλλοι υπέρμαχοι της Τριάδας προσέφευγαν στο εδάφιο Ιωάννης 1:1, αλλά η Σκοπιά ανέλυσε αυτό το εδάφιο με βάση τόσο το περιεχόμενο όσο και τα συμφραζόμενα για να δείξει ότι με κανέναν τρόπο αυτό δεν υποστήριζε την πίστη στην Τριάδα. Σε αρμονία με αυτό, η Σκοπιά έλεγε στο τεύχος του Ιουλίου 1883 (στην αγγλική): «Με περισσότερη μελέτη της Αγίας Γραφής και λιγότερη μελέτη εκκλησιαστικών συγγραμμάτων, το θέμα αυτό θα είχε γίνει πιο σαφές σε όλους. Η δοξασία της τριάδας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη Γραφή».

Ο αδελφός Ρώσσελ εξέθετε απερίφραστα το πόσο ανόητο είναι να ισχυρίζεται κάποιος ότι πιστεύει στην Αγία Γραφή ενώ ταυτόχρονα διδάσκει μια δοξασία, όπως η Τριάδα, που έρχεται σε αντίθεση με τα όσα λέει η Αγία Γραφή. Γι’ αυτό και έγραψε: «Σε τι κυκεώνα αντιφάσεων και σύγχυσης βρίσκονται εκείνοι που λένε ότι ο Ιησούς και ο Πατέρας είναι ένας Θεός! Κάτι τέτοιο θα ενείχε την ιδέα ότι ο Κύριός μας Ιησούς ενεργούσε υποκριτικά όταν βρισκόταν στη γη και απλώς παρίστανε ότι προσευχόταν απευθυνόμενος στον Θεό, εφόσον Εκείνος ο Ίδιος ήταν αυτός ο Θεός. . . . Επιπλέον, ο Πατέρας ήταν ανέκαθεν αθάνατος, συνεπώς δεν μπορούσε να πεθάνει. Πώς, λοιπόν, μπόρεσε να πεθάνει ο Ιησούς; Όλοι οι Απόστολοι είναι ψευδομάρτυρες όταν διακηρύττουν το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού αν Εκείνος δεν πέθανε. Ωστόσο, οι Γραφές δηλώνουν ότι Εκείνος πέθανε πραγματικά».d

[Πλαίσιο στη σελίδα 126]

‘Θα Έρθουμε σε Αντίφαση με τον Ίδιο τον Χριστό;’

Αφού εξέθεσε το ότι η δοξασία της Τριάδας είναι αντιγραφική και παράλογη, ο Κ. Τ. Ρώσσελ εξέφρασε δίκαιη αγανάκτηση όταν ρώτησε: «Θα έρθουμε λοιπόν σε αντίφαση με τους Αποστόλους και τους Προφήτες και τον Ίδιο τον Ιησού και θα αγνοήσουμε τη λογική και τον κοινό νου, μόνο και μόνο για να μείνουμε προσκολλημένοι σε ένα δόγμα που έφτασε σε εμάς από το σκοτεινό, δεισιδαιμονικό παρελθόν, μέσω μιας διεφθαρμένης αποστατικής Εκκλησίας; Και βέβαια όχι! ‘Εις τον νόμον και εις την μαρτυρίαν· εάν δεν λαλώσι κατά τον λόγον τούτον, βεβαίως δεν είναι φως εν αυτοίς’».—«Σκοπιά» 15 Αυγούστου 1915 (στην αγγλική).