Το Όνομα του Θεού και οι Μεταφραστές της Αγίας Γραφής

ΤΟ 1952, το περιοδικό The Bible Translator (Μεταφραστής της Αγίας Γραφής) εξέτασε σε δημοσίευμά του το «πρόβλημα» του πώς έπρεπε να αποδοθεί το όνομα του Θεού στις Μεταφράσεις της Αγίας Γραφής οι οποίες θα χρησιμοποιούνταν στον ιεραποστολικό αγρό του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου. Αυτοί που συνεργάστηκαν για το δημοσίευμα αναγνώρισαν τη σπουδαιότητα που έχει το όνομα στην Αγία Γραφή—το όνομα αυτό εμφανίζεται στις Εβραϊκές Γραφές περίπου 7.000 φορές. Αλλά δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν για το πώς θα έπρεπε να αποδοθεί στις σύγχρονες γλώσσες. Μερικοί υποστήριζαν να αποδοθεί με κάποιον όρο, όπως «Ο Αιώνιος». Άλλοι προτιμούσαν τον τίτλο «Κύριος». Κανένας δεν σύστησε να αποδοθεί «Ιεχωβά» ή «Γιαχβέ». Γιατί όχι;

Ο συνεργάτης Χ. Ρόσιν ανέφερε δύο λόγους σχετικά μ’ αυτό. Πρώτα-πρώτα, πίστευε πως όταν η Εβραϊκή Γραφή μεταφράστηκε αρχικά στην ελληνική (η Μετάφραση των Εβδομήκοντα που είχε γίνει πριν από τη Χριστιανική εποχή), οι μεταφραστές απέδωσαν το όνομα του Θεού με τη λέξη «Κύριος». Δεύτερον, φοβούνταν πως αν εισάγουν το όνομα Ιεχωβά στις μεταφράσεις, «θα μπορούσαν να δημιουργηθούν σχίσματα στην εκκλησία». Κι αυτό επειδή, όπως πρόσθεσε, «δεν είναι οι ‘μάρτυρες του Ιεχωβά’ αντιτριαδιστές;»

Όσον αφορά το πρώτο σημείο που ανέφερε ο Ρόσιν, οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις αποδεικνύουν ότι κάνει λάθος. Στην πραγματικότητα, οι μεταφραστές της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα, δεν απέδωσαν το θείο όνομα με τη λέξη «Κύριος». Μάλλον, το αντέγραψαν ολογράφως με τους αρχικούς Εβραϊκούς του χαρακτήρες μέσα στο ελληνικό κείμενο κι έτσι τα αντίγραφα της μετάφρασης των Εβδομήκοντα που χρησιμοποιούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί, περιείχαν το θείο όνομα.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι, όταν οι πρώτοι Χριστιανοί παρέθεταν από τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, είναι πολύ απίθανο ότι θα παρέλειπαν αυτό το όνομα στην παράθεση. Έτσι, τα αρχικά χειρόγραφα των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών (της «Καινής Διαθήκης») είναι πάρα πολύ πιθανό ότι περιείχαν το όνομα του Θεού. Ο καθηγητής Τζορτζ Χάουαρντ, σε ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο Biblical Archaeology Review (Ανασκόπηση Βιβλικής Αρχαιολογίας) του Μαρτίου 1978, παρουσίασε ισχυρά επιχειρήματα που υποστήριζαν αυτό το συμπέρασμα. Για παράδειγμα, αναφέρει «ένα πασίγνωστο ραβινικό κείμενο (Ταλμούδ Σάμπατ 13:5)» το οποίο «εξετάζει το πρόβλημα της καταστροφής των αιρετικών εδαφίων (πολύ πιθανόν να περιλαμβάνονται βιβλία Ιουδαίων Χριστιανών)». Ποιο ήταν το πρόβλημα; «Τα αιρετικά εδάφια περιέχουν το θείο όνομα και η ολοκληρωτική τους καταστροφή θα σήμαινε και την καταστροφή του θείου ονόματος».

Τι θα πούμε όμως για τη δεύτερη αντίρρηση του Ρόσιν; Θα δημιουργούσε προβλήματα στο λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο η χρήση του ονόματος του Θεού; Σχετικά μ’ αυτό, εξετάστε τι έγινε όταν το όνομα αφαιρέθηκε. Μετά τον πρώτο αιώνα, οι «Χριστιανοί» αντιγραφείς αντικατέστησαν το όνομα του Θεού με λέξεις όπως «Θεός» και «Κύριος», τόσο στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα όσο και στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Σύμφωνα με τον καθηγητή Χάουαρντ, αυτό προφανώς συντέλεσε στην αναστάτωση την οποία αντιμετώπισε ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος στα μετέπειτα χρόνια: «Ίσως η αφαίρεση του Τετραγράμματου [του ονόματος του Θεού στα Εβραϊκά] να συντέλεσε σημαντικά στις μεταγενέστερες διαμάχες γύρω από τον Χριστό και την Τριάδα, οι οποίες έπληξαν την εκκλησία των πρώτων αιώνων της Χριστιανικής εποχής».

Σίγουρα, η αφαίρεση του ονόματος του Θεού από την Αγία Γραφή διευκόλυνε πολύ τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο να υιοθετήσει το δόγμα της Τριάδας. Κατά συνέπεια, αν ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος αποκαθιστούσε το όνομα σε ολόκληρη την Αγία Γραφή καθώς και στη λατρεία, θα δημιουργούνταν προβλήματα. Ο Ιεχωβά, όπως αποκαλύπτεται στις Εβραϊκές και στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, είναι σαφώς ξεχωριστό πρόσωπο από τον Ιησού Χριστό και όχι μέρος μιας Τριάδας.

Ο καθηγητής Χάουαρντ πρόσθεσε επίσης: «Η αφαίρεση του Τετραγράμματου πιθανώς να δημιούργησε ένα διαφορετικό θεολογικό κλίμα από εκείνο που υπήρχε κατά τη διάρκεια της εποχής της Καινής Διαθήκης, τον πρώτο αιώνα. Ο ιουδαϊκός Θεός ο οποίος πάντοτε διαχωριζόταν προσεκτικά από όλους τους άλλους θεούς με τη χρήση του Εβραϊκού ονόματός του, έχασε ορισμένη από τη δυνατότητα διαχωρισμού του όταν εξαφανίστηκε το Τετραγράμματο». Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν αποκαταστήσει το όνομα του Θεού, όχι μόνο σε ολόκληρη την Αγία Γραφή, αλλά και στην καθημερινή τους λατρεία. Γι’ αυτό, προσέχουν να ‘διαχωρίζουν προσεκτικά’ τον αληθινό Θεό από τους ψεύτικους θεούς αυτού του κόσμου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μπόρεσαν να αποκαταστήσουν το «θεολογικό κλίμα» που υπήρχε στη Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνα.