Μην Ψάχνετε στα Εδάφια για Νοήματα που Δεν Υπάρχουν

Εκείνοι που λένε ότι ο Ιησούς ήταν θεάνθρωπος χρησιμοποιούν διάφορα εδάφια στην προσπάθειά τους να αποδείξουν ότι αυτός είναι μέλος της Τριάδας του Χριστιανικού κόσμου, ίσος με τον Θεό σε ουσία, δύναμη, δόξα και διάρκεια ύπαρξης. Όταν, όμως, εξετάσουμε αυτά τα εδάφια προσεκτικά, βλέπουμε ότι εκείνοι που υποστηρίζουν τη «θεότητα του Χριστού» θεωρούν πως αυτά τα εδάφια λένε περισσότερα πράγματα απ’ όσα λένε στην πραγματικότητα.

Μερικοί λένε ότι τα Γραφικά εδάφια στα οποία ο Θεός χρησιμοποιεί το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο παρουσιάζουν τον προανθρώπινο Ιησού (τον Λόγο) ως ίσο με τον Ιεχωβά. Αλλά το ότι χρησιμοποιείται το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο δεν σημαίνει ότι ο Θεός μιλούσε σε κάποιον ίσο μ’ αυτόν. Στην καλύτερη περίπτωση αυτό που αφήνεται να εννοηθεί είναι ότι, από τα ουράνια πλάσματα, ένα κατέχει ευνοημένη θέση σε σχέση με τον Θεό. Πραγματικά, ο προανθρώπινος Ιησούς ήταν στενός σύντροφος, Αρχιεργάτης και Εκπρόσωπος του Θεού.—Γένεσις 1:26· 11:7· Παροιμίαι 8:30, 31, ΜΝΚ· Ιωάννης 1:3.

Οι περιστάσεις που συνδέονται με το βάφτισμα του Ιησού δεν υπονοούν ότι ο Θεός, ο Χριστός και το άγιο πνεύμα είναι ίσοι μεταξύ τους. Ως άνθρωπος, ο Ιησούς βαφτίστηκε συμβολίζοντας την παρουσίαση του εαυτού του στον ουράνιο Πατέρα του. Σ’ εκείνη την περίπτωση ‘ηνοίχθησαν οι ουρανοί’ και το πνεύμα του Θεού κατέβηκε και ήρθε πάνω στον Ιησού σαν περιστέρι. Επίσης, «εκ των ουρανών», ακούστηκε η φωνή του Ιεχωβά να λέει: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην».—Ματθαίος 3:13-17.

Τι εννοούσε, λοιπόν, ο Ιησούς όταν είπε στους ακολούθους του να βαφτίζουν τους μαθητές «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος»; (Ματθαίος 28:19, 20) Ο Ιησούς δεν εννοούσε ούτε είπε ότι αυτός, ο Πατέρας του και το άγιο πνεύμα ήταν ίσοι μεταξύ τους. Μάλλον, εκείνοι που βαφτίζονται αναγνωρίζουν τον Ιεχωβά ως τον Ζωοδότη και τον Παντοδύναμο Θεό, στον οποίο αφιερώνουν τη ζωή τους. Δέχονται τον Ιησού ως τον Μεσσία και ως εκείνον μέσω του οποίου ο Θεός προμήθευσε ένα λύτρο για εκείνους από το ανθρώπινο γένος που θα πίστευαν. Και κατανοούν ότι το άγιο πνεύμα είναι η ενεργός δύναμη του Θεού, στην οποία θα πρέπει να υποτάσσονται. Ωστόσο, εκείνοι που είναι υποψήφιοι για βάφτισμα δεν θα πρέπει να θεωρούν τον Ιεχωβά, τον Ιησού και το άγιο πνεύμα ως μια Τριαδική θεότητα.

Όμως, δεν αποδεικνύουν τα θαύματα του Ιησού ότι αυτός ήταν θεάνθρωπος; Όχι, επειδή ο Μωυσής, ο Ηλίας, ο Ελισσαιέ, οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος και άλλοι έκαναν θαύματα χωρίς να είναι θεάνθρωποι. (Έξοδος 14:15-31· 1 Βασιλέων 18:18-40· 2 Βασιλέων 4:17-37· Πράξεις 9:36-42· 19:11, 12) Όπως κι εκείνοι, ο Ιησούς ήταν ένας άνθρωπος που έκανε θαύματα με θεόδοτη δύναμη.—Λουκάς 11:14-19.

Ο Ησαΐας αναφέρθηκε προφητικά στον Ιησού τον Μεσσία ως ‘Θεό ισχυρό’. (Ησαΐας 9:6) Στο εδάφιο Ησαΐας 10:21, ο ίδιος προφήτης μίλησε για τον Ιεχωβά ως «τον ισχυρόν Θεόν». Μερικοί προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις όμοιες εκφράσεις για να αποδείξουν ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός. Αλλά χρειάζεται προσοχή ώστε να μην ψάχνουμε σ’ αυτά τα εδάφια για νοήματα που δεν υπάρχουν. Η εβραϊκή έκφραση που αποδίδεται «Θεός ισχυρός» δεν περιορίζεται στον Ιεχωβά, όπως η έκφραση ‘Θεός Παντοκράτωρ [Παντοδύναμος, ΜΝΚ]’. (Γένεσις 17:1) Ομολογουμένως, υπάρχει διαφορά μεταξύ του να είναι κανείς ισχυρός και του να είναι παντοδύναμος, να μην έχει κανέναν ανώτερο.

Σύμφωνα με το εδάφιο Ησαΐας 43:10, ο Ιεχωβά είπε: «Προ εμού άλλος Θεός δεν υπήρξεν ουδέ θέλει υπάρχει μετ’ εμέ». Αλλά αυτά τα λόγια δεν αποδεικνύουν ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός. Το νόημα είναι ότι ο Ιεχωβά δεν έχει προκάτοχο, ότι κανένας θεός δεν υπήρχε πριν απ’ αυτόν, επειδή αυτός είναι αιώνιος. Δεν θα υπάρξει κανένας θεός μετά τον Ιεχωβά επειδή αυτός θα υπάρχει για πάντα και δεν θα έχει διαδόχους ως Υπέρτατος Κυρίαρχος. Ωστόσο, ο Ιεχωβά έφερε σε ύπαρξη άλλους τους οποίους ο ίδιος αποκάλεσε θεούς, όπως δείχνουν οι Γραφές λέγοντας σχετικά με ορισμένους ανθρώπους: «Εγώ είπα· ‘Σεις είσθε θεοί και υιοί του Υψίστου πάντες! Και όμως θα αποθάνηται ως άνθρωποι και θα πέσητε ως πας ηγεμών’». (Ψαλμός 82:6, 7, ΛΧ) Παρόμοια, ο Λόγος ήταν ένας θεός που δημιουργήθηκε από τον Ιεχωβά, αλλά αυτό δεν έκανε τον Ιησού ίσο με τον Παντοδύναμο Θεό σε καμιά χρονική στιγμή.

Μια Ματιά σε Άλλα Εδάφια

Σχετικά με τη γέννηση του Ιησού, ο Ματθαίος έγραψε: ‘Τούτο δε όλον έγεινε δια να πληρωθή το ρηθέν υπό του Ιεχωβά δια του προφήτου [στο εδάφιο Ησαΐας 7:14], λέγοντος· Ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και θέλει γεννήσει υιόν, και θέλουσι καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι, Μεθ’ ημών ο Θεός’. (Ματθαίος 1:22, 23) Δεν δόθηκε στον Ιησού το προσωπικό όνομα Εμμανουήλ, αλλά ο ρόλος του ως ανθρώπου εκπλήρωσε τη σημασία του ονόματος. Η παρουσία του Ιησού στη γη ως του Μεσσιανικού Σπέρματος και Κληρονόμου του θρόνου του Δαβίδ αποδείκνυε στους λάτρεις του Ιεχωβά ότι ο Θεός ήταν μαζί τους, με το μέρος τους, υποστηρίζοντάς τους στις προσπάθειές τους.—Γένεσις 28:15· Έξοδος 3:11, 12· Ιησούς του Ναυή 1:5, 9· Ψαλμός 46:5-7· Ιερεμίας 1:19.

Απευθυνόμενος στον αναστημένο Ιησού, ο απόστολος Θωμάς αναφώνησε: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου». (Ιωάννης 20:28) Αυτή και άλλες αφηγήσεις «εγράφησαν δια να πιστεύσ[ουμε] ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού». Επίσης, ο Θωμάς δεν διαφωνούσε με τον Ιησού, ο οποίος είχε στείλει στους μαθητές Του το μήνυμα: «Αναβαίνω προς τον . . . Θεόν μου και Θεόν σας». (Ιωάννης 20:17, 30, 31) Ο Θωμάς λοιπόν δεν νόμιζε ότι ο Ιησούς ήταν ο Παντοδύναμος Θεός. Ίσως ο Θωμάς αποκάλεσε τον Ιησού «ο Θεός μου» με την έννοια ότι ο Χριστός είναι «Θεός [ένας θεός, ΜΝΚ]», αλλά όχι ‘ο μόνος αληθινός Θεός’. (Ιωάννης 1:1· 17:1-3) Ή, λέγοντας «ο Θεός μου», ίσως ο Θωμάς αναγνώριζε τον Ιησού ως Εκπρόσωπο και Αντιπρόσωπο του Θεού, όπως ακριβώς και άλλοι είχαν απευθυνθεί σε κάποιον αγγελικό αγγελιοφόρο σαν να ήταν ο Ιεχωβά.—Παράβαλε Γένεσις 18:1-5, 22-33· 31:11-13· 32:24-30· Κριταί 2:1-5· 6:11-15, ΛΧ· 13:20-22.