Το Χωριό Κόνα Σπεύδει Προς Βοήθεια

Μόνο 38 κορμοί από το εργοστάσιο δεν ήταν σάπιοι, έτσι οι υπόλοιποι από τους 300 κορμούς που χρειάζονταν θα έπρεπε να προέλθουν από κάπου αλλού. Αλλά από πού; Οι Μάρτυρες από το χωριό Κόνα, το οποίο βρίσκεται πέντε χιλιόμετρα μακριά από το χώρο οικοδόμησης, πλησίασαν τους αδελφούς του εργοταξίου για να κάνουν μια προσφορά δέντρων από τη γη τους τα οποία έχουν ειδικά σκληρό ξύλο. Τα δέντρα αυτά θα αντικαθιστούσαν τα κύρια υποστυλώματα, τους στύλους της βεράντας και της εισόδου και τα ζευκτά της αίθουσας. Αυτό ήταν μεγάλη θυσία γι’ αυτούς τους Μάρτυρες από το χωριό Κόνα, επειδή η Μαλάιτα είχε σαρωθεί από τον κυκλώνα Νάμου και αυτά τα δέντρα προορίζονταν για να ξαναχτίσουν τα καταστραμμένα σπίτια τους.

Για να μεταφέρουν τους κορμούς από το δάσος, οι αδελφές της Εκκλησίας Αούκι έφτιαξαν ένα δρόμο πλάτους 6 μέτρων καθαρίζοντας μέσα στην πυκνή ζούγκλα ένα διάδρομο 800 μέτρων, από το χώρο με τους κορμούς μέχρι τον κεντρικό δρόμο. Επιστράτευσαν όλη τη δύναμή τους για να κόψουν δέντρα, να φτιάξουν γεφύρια πάνω από τα χαντάκια και να απομακρύνουν τα εμπόδια από τον καινούριο δρόμο. Κατόπιν, μπορούσαν να κόψουν τα δέντρα που είχαν επιλέξει, να κόψουν τα κλαδιά τους και να κάνουν καδρόνια με πριονοκορδέλες.

«Είμαστε σαν Μυρμήγκια»

Τα καινούρια δέντρα κόπηκαν με πλευρά 36 τετραγωνικά εκατοστά και μήκος 6,4 μέτρα. Αλλά πώς θα έφταναν αυτοί οι μεγάλοι κορμοί στον κεντρικό δρόμο που ήταν 800 μέτρα μακριά;

Τα μέλη της εκκλησίας απάντησαν: «Είμαστε σαν μυρμήγκια! Με αρκετά χέρια μπορούμε να μεταφέρουμε τα πάντα!» (Παράβαλε Παροιμίαι 6:6.) Όταν χρειάστηκαν επιπλέον αδελφοί και αδελφές για να μεταφέρουν τους κορμούς, σε όλη την περιοχή με τους κορμούς αντηχούσε η κραυγή: «Μυρμήγκια! Μυρμήγκια! Μυρμήγκια!» Αδελφοί και αδελφές έρχονταν απ’ όλες τις κατευθύνσεις για να προσφέρουν βοήθεια. Σαράντα αδελφοί και αδελφές σήκωναν με τα χέρια τους έναν κορμό, που ζύγιζε μισό τόνο, και τον κουβαλούσαν ως τη λεωφόρο, απ’ όπου μεταφερόταν στο χώρο οικοδόμησης με φορτηγό.

Η τοποθέτηση των υποστυλωμάτων και των στύλων στη θέση τους ήταν ριψοκίνδυνη δουλειά. Για μια ακόμη φορά, ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν οι ντόπιοι αποδείχτηκε ο πιο επιτυχημένος. Μόλις έφερναν τα καδρόνια για την υποστύλωση στο εργοτάξιο, τοποθετούσαν το καθένα σε απόσταση περίπου 3 μέτρων από τη βαθιά τρύπα μέσα στην οποία θα το έβαζαν και κατόπιν θα το στερέωναν με μπετόν.

Τριάντα αδελφοί και αδελφές σήκωναν τη μια άκρη του καδρονιού και την έβαζαν στη διχάλα ενός τρίποδου. Κατόπιν έσπρωχναν απότομα το καδρόνι, κι έτσι η άλλη του άκρη άρχιζε να γλιστράει προς την τρύπα όπου έπρεπε να μπει. Δυο από τους πιο θαρραλέους αδελφούς στέκονταν κρατώντας χοντρές σανίδες πίσω από την τρύπα και, όταν το καδρόνι ερχόταν και χτυπούσε σ’ αυτές τις σανίδες, το απότομο αυτό χτύπημα το σταματούσε και η φόρα που είχε το έκανε να έρθει σε κατακόρυφη θέση και κατόπιν να μπει μέσα στην τρύπα του θεμελίου.

«Τα Αδύνατα Γίνονται Δυνατά»

Αυτή η Αίθουσα Συνελεύσεων στη Μαλάιτα αποτελεί ένα παράδειγμα του πώς μπορούν να επιτευχθούν μεγάλα πράγματα χωρίς σύγχρονο εξοπλισμό και χωρίς υλικά του εμπορίου. Είναι απόδειξη του πώς ευλογεί ο Ιεχωβά τις προσπάθειες αυτών που εμπιστεύονται πλήρως σ’ εκείνον. Συχνά το έργο προχωρούσε χωρίς καν τα εντελώς βασικά εργαλεία, όπως αξίνες και φτυάρια, τα οποία θα θεωρούνταν απολύτως αναγκαία σε πιο εύπορες χώρες.

Όταν χρειάστηκε να μαζέψουν κονιοποιημένα κοράλλια και να τα βάλουν σε σακιά για να μεταφερθούν στο χώρο οικοδόμησης, οι αδελφές πήγαν σ’ ένα νταμάρι και έσπαγαν κοράλλια χρησιμοποιώντας αιχμηρά ραβδιά, και κατόπιν μάζευαν τα αιχμηρά, κοφτερά κομμάτια και τα έβαζαν σε σάκους χρησιμοποιώντας μόνο τα χέρια τους. Σε μια μόνο μέρα, οι αδελφές έβγαλαν και φόρτωσαν 13 φορτία κοράλλια—φορτία το καθένα από τα οποία ζύγιζε 3 τόνους!

Ένα άλλο παράδειγμα που δείχνει τι μπορεί να επιτευχθεί με ό,τι είναι διαθέσιμο συνέβη όταν καταστράφηκε τελείως ο τροχός στο μοναδικό καροτσάκι που είχαν στο εργοτάξιο και δεν μπορούσε να βρεθεί πουθενά ανταλλακτικό στα νησιά Σολομώντος. Αυτό δεν αποθάρρυνε διόλου τους Μάρτυρες. Αφού γέμιζαν το καροτσάκι με μπετόν, απλώς το σήκωναν και το μετέφεραν στο μέρος που έπρεπε, μέχρι που έλαβαν έναν άλλον τροχό από τη Νέα Ζηλανδία πέντε εβδομάδες αργότερα.

[Εικόνες στη σελίδα 243]

Οι κορμοί, που μεταφέρονται από βαλτώδεις περιοχές και γίνονται καδρόνια με πριονοκορδέλες, φορτώνονται στο φορτηγό. Ένα καδρόνι (στύλος εξωτερικού τοίχου) τοποθετείται σε μια τρύπα στο θεμέλιο για την Αίθουσα Συνελεύσεων στο Αούκι

[Εικόνες στη σελίδα 244]

Τα μεγάλα ζευκτά για τη στέγη που ζυγίζουν ως και πέντε τόνους φτιάχνονται συνδέοντας οχτώ κορμούς μεταξύ τους. Τα ζευκτά τοποθετούνται πάνω σε υποστυλώματα ύψους 6 μέτρων χωρίς τη βοήθεια δομικού εξοπλισμού βαρέως τύπου

[Εικόνα στη σελίδα 245]

Η αποπερατωμένη Αίθουσα Συνελεύσεων των 1.500 θέσεων στο Αούκι της Μαλάιτα