Αυτό ήταν το πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο μεταφραστής της Αγίας Γραφής Ρόμπερτ Μόφατ. Το 1821, σε ηλικία 25 ετών, ο Μόφατ ίδρυσε μια ιεραποστολή ανάμεσα στους ιθαγενείς που μιλούσαν τη γλώσσα τσουάνα στο νότιο τμήμα της Αφρικής. Για να μάθει τη γλώσσα τους, η οποία δεν είχε σύστημα γραφής, άρχισε να ζει ανάμεσά τους. Ο Μόφατ επέμεινε και, χωρίς τη βοήθεια αλφαβηταρίων ή λεξικών, τελικά έμαθε απταίστως τη γλώσσα, επινόησε ένα σύστημα γραφής της και δίδαξε σε μερικούς Τσουάνα να διαβάζουν εκείνο το κείμενο. Το 1829, έχοντας εργαστεί οχτώ χρόνια ανάμεσα στους Τσουάνα, ολοκλήρωσε τη μετάφραση του Ευαγγελίου του Λουκά. Αργότερα είπε: «Γνώρισα άτομα που ταξίδεψαν εκατοντάδες χιλιόμετρα για να πάρουν αντίτυπα του Αγ. Λουκά. . . . Τους είδα να παίρνουν στα χέρια τους τμήματα του Αγ. Λουκά, να κλαίνε για αυτά, να τα σφίγγουν στο στήθος τους και να χύνουν δάκρυα ευγνωμοσύνης, μέχρι που χρειάστηκε να πω σε πολλούς: “Θα χαλάσετε τα βιβλία σας με τα δάκρυά σας”». Ο Μόφατ αναφέρθηκε επίσης σε έναν Αφρικανό ο οποίος είδε μερικούς ανθρώπους να διαβάζουν το Ευαγγέλιο του Λουκά και τους ρώτησε τι ήταν αυτό που κρατούσαν. «Είναι ο λόγος του Θεού», απάντησαν εκείνοι. «Μιλάει;» ρώτησε ο άνθρωπος. «Ναι», είπαν αυτοί, «μιλάει στην καρδιά».

¹⁴ Αφοσιωμένοι μεταφραστές σαν τον Μόφατ έδωσαν σε πολλούς Αφρικανούς την πρώτη τους ευκαιρία να επικοινωνήσουν γραπτώς. Ωστόσο, οι μεταφραστές έδωσαν στο λαό της Αφρικής ένα ακόμη πιο πολύτιμο δώρο—την Αγία Γραφή στη δική τους γλώσσα. Επιπλέον, ο Μόφατ εξοικείωσε τους Τσουάνα με το θεϊκό όνομα και χρησιμοποίησε αυτό το όνομα σε ολόκληρη τη μετάφρασή του.c Έτσι, οι Τσουάνα αναφέρονταν στην Αγία Γραφή ως «το στόμα του Ιεχωβά».—Ψαλμός 83:18.