Ανάμεσα στους πρώτους διαγγελείς της Βασιλείας που έδωσαν εκτενέστερη μαρτυρία στη Γαλλική Πολυνησία ήταν ο Ζαν-Μαρί και η Ζαν Φελίξ, ένα αντρόγυνο που γνώρισε την αλήθεια στην Αλγερία, η οποία ήταν τότε γαλλική αποικία. Βαφτίστηκαν το 1953. Το 1955 απευθύνθηκε μια πρόσκληση στους ευαγγελιζομένους της Βασιλείας να υπηρετήσουν εκεί όπου η ανάγκη ήταν μεγαλύτερη, περιλαμβανομένης και της Γαλλικής Πολυνησίας. Ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση, το ζεύγος Φελίξ και ο μικρός τους γιος, ο Ζαν-Μαρκ, μετακόμισαν στην Ταϊτή το 1956. Ωστόσο, ο Ζαν-Μαρί, που ήταν μηχανικός, δεν μπορούσε να βρει εργασία. Έτσι λοιπόν, η οικογένεια πήγε 230 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Ταϊτής στο νησί Μακατέα, στο αρχιπέλαγος Τουαμότου, όπου ο Ζαν-Μαρί βρήκε εργασία σε μια εταιρία εκμετάλλευσης φωσφορικών αλάτων.

Το ζευγάρι άρχισε αμέσως να δίνει μαρτυρία στους γείτονές του και στους συναδέλφους του Ζαν-Μαρί. Η Ζαν γράφει: «Οι νησιώτες έδειχναν μεγάλο σεβασμό για την Αγία Γραφή, άκουγαν πολύ προσεκτικά το άγγελμα της Βασιλείας και προσηλώνονταν στη Γραφική τους μελέτη. Αυτό μας ενθάρρυνε. Ο τοπικός κλήρος, ωστόσο, μας έκανε να νιώθουμε εντελώς ανεπιθύμητοι. Μάλιστα προειδοποίησαν το ποίμνιό τους για τους “ψευδοπροφήτες” που βρίσκονταν ανάμεσά τους, λέγοντας ότι δεν έπρεπε να μας μιλάνε και ούτε καν να περνάνε μπροστά από το σπίτι μας!»

Με τον καιρό, όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι άλλαξαν γνώμη για αυτό το ζευγάρι Χριστιανών. Πολλοί νησιώτες ανέπτυξαν μάλιστα βαθύ σεβασμό για τον Ζαν-Μαρί και τη Ζαν επειδή εκείνοι δεν καταφρονούσαν τους Πολυνήσιους, όπως έκαναν ορισμένοι Ευρωπαίοι στο νησί Μακατέα.

Εντούτοις, απαιτούνταν θάρρος για να συνεχίσουν το έργο, δεδομένου ότι ο διευθυντής της εταιρίας φωσφορικών αλάτων μπορούσε να απολύσει κάποιον υπάλληλο ανά πάσα στιγμή. Επιπλέον, οι δυο χωροφύλακες του νησιού επισκέπτονταν μερικές φορές την οικογένεια για να διερευνήσουν τις δραστηριότητές της. Σιγά σιγά, αυτοί οι Γάλλοι αστυνομικοί αντιλήφθηκαν ότι ο Ζαν-Μαρί και η Ζαν δεν αποτελούσαν απειλή. Μάλιστα, άρχισαν να τους φέρονται φιλικά.

Ο πρώτος σπουδαστής της Γραφής που σημείωσε καλή πνευματική πρόοδο ήταν ο Μάουι Πίιραϊ, συνάδελφος του Ζαν-Μαρί και Πολυνήσιος. Καθώς η αλήθεια άγγιζε την καρδιά του Μάουι, αυτός έκανε μεγάλες αλλαγές στη ζωή του. Για παράδειγμα, έκοψε το κάπνισμα, σταμάτησε να πίνει υπερβολικά και παντρεύτηκε τη γυναίκα με την οποία συζούσε επί 15 χρόνια. Όταν βαφτίστηκε τον Οκτώβριο του 1958, ο Μάουι έγινε ο πρώτος Πολυνήσιος σε αυτή την περιοχή που αφιέρωσε τη ζωή του στον Ιεχωβά. Φυσικά, μετέδιδε και αυτός τα καλά νέα σε άλλους, πράγμα που εξόργισε τον κλήρο. Ένας πάστορας, μάλιστα, προσπάθησε με μηχανορραφίες να πετύχει την απόλυση του Μάουι. Αλλά η πλεκτάνη απέτυχε επειδή ο Μάουι ήταν καλός εργαζόμενος με εξαίρετη υπόληψη.

Το δεύτερο άτομο στο Μακατέα που ανταποκρίθηκε στο Λόγο του Θεού ήταν η Ζερμέν Αμαρού, μια δασκάλα που ήρθε σε επαφή με την αλήθεια μέσω ενός μαθητή της, του γιου του ζεύγους Φελίξ, του Ζαν-Μαρκ. Αν και ήταν μόλις εφτά χρονών, ο Ζαν-Μαρκ εντυπωσίασε τόσο πολύ τη δασκάλα του με τις Βιβλικές του γνώσεις ώστε αυτή τηλεφώνησε στους γονείς του. Εκείνοι άρχισαν κατόπιν Γραφική μελέτη μαζί της. Αλλά αυτό δεν ήταν το τέλος της όλης ιστορίας. Η Ζερμέν βοήθησε έπειτα μια συνάδελφό της, τη Μονίκ Σατζ, και το σύζυγό της, τον Ροζέρ, να γνωρίσουν τον Ιεχωβά.

Το ζεύγος Φελίξ και ο Μάουι Πίιραϊ άρχισαν επίσης να μελετούν με τον Μανουάρι Τεφαατάου, έναν νεαρό διάκονο της Προτεσταντικής εκκλησίας στο Μακατέα, καθώς και με το φίλο του τον Αράι Τερίι. Στην αρχή, οι δυο τους συνέχιζαν να πηγαίνουν στη δική τους εκκλησία, ενώ συγχρόνως ανέφεραν σε άλλους ενορίτες Γραφικές αλήθειες σχετικά με την Τριάδα, την πύρινη κόλαση, την αθανασία της ψυχής και ούτω καθεξής. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό έφερε μεγάλη αναστάτωση στην Προτεσταντική κοινότητα. Σαν τους αρχαίους Βεροιείς, όμως, πολλά ειλικρινή άτομα μελέτησαν επισταμένα τη Γραφή τους για να διαπιστώσουν αν τα όσα άκουγαν ήταν αληθινά.—Πράξ. 17:10-12.

Περιττό να πούμε ότι αυτό δεν χαροποίησε τον πάστορα της εκκλησίας. Μάλιστα αυτός απείλησε να διώξει όποιον συνέχιζε να ακούει τους Μάρτυρες. Μερικοί υποχώρησαν μπροστά στην απειλή, ενώ άλλοι έκαναν πνευματική πρόοδο και έφυγαν από την εκκλησία. Ανάμεσα στους τελευταίους ήταν και ο Μανουάρι με τον Αράι, καθώς και η σύζυγος του Μάουι Πίιραϊ, η Μόια, και ο Ταΐνα Ρατάρο, ο οποίος αναφέρεται παρακάτω σε αυτή την αφήγηση.

Αρχικά, ο αυξανόμενος όμιλος των ευαγγελιζομένων και των ατόμων που μελετούσαν τη Γραφή συναθροιζόταν στο σπίτι του ζεύγους Φελίξ, όπου ο Ζαν-Μαρί εκφωνούσε ομιλίες στη γαλλική και ο Μάουι τις μετέφραζε στην ταϊτική. Όταν η οικογένεια Φελίξ έφυγε από το Μακατέα το 1959, ο όμιλος μετακινήθηκε στο σπίτι του Μάουι, ο οποίος ήταν πλέον βαφτισμένος αδελφός. Ποια ήταν η άποψη του Ζαν-Μαρί και της Ζαν για την υπηρεσία τους στα νησιά; Η Ζαν, που τώρα είναι χήρα και ζει στην Ιταλία, μιλάει και εκ μέρους του εκλιπόντος συζύγου της, λέγοντας: «Δεν μετανιώσαμε ποτέ. Στην πραγματικότητα, η διακονία μας στο Μακατέα αποτελούσε την πιο όμορφη ανάμνηση των χρόνων που ζήσαμε μαζί».

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 77]

Από Διάκονος στην Προτεσταντική Εκκλησία Διαγγελέας της Βασιλείας

Μανουάρι Τεφαατάου

Έτος γέννησης: 1913

Έτος βαφτίσματος: 1959

Ιστορικό: Ενώ ήταν διάκονος της Προτεσταντικής Εκκλησίας, γνώρισε την αλήθεια από κάποιους από τους πρώτους σπουδαστές της Γραφής στο νησί Μακατέα.

Μετά την άφιξη των Μαρτύρων Ζαν-Μαρί και Ζαν Φελίξ στο Μακατέα το 1956, οι πρώτοι τους σπουδαστές της Γραφής, ο Μάουι Πίιραϊ και η Ζερμέν Αμαρού, μου έδωσαν μαρτυρία. Σύντομα άρχισα να μιλάω για τις Γραφικές αλήθειες σε άλλους ενορίτες, πράγμα το οποίο έφερε μεγάλη αναστάτωση στην εκκλησία. Μάλιστα, ο πάστορας μου είπε να σταματήσω να μιλάω με Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Χωρίς δισταγμό, παραιτήθηκα από την εκκλησία και άρχισα να παρακολουθώ τις συναθροίσεις, οι οποίες διεξάγονταν στο σπίτι της οικογένειας Φελίξ. Και μερικοί άλλοι ενορίτες επίσης άρχισαν να μελετούν και να παρακολουθούν τις συναθροίσεις. Θεωρώ προνόμιο το γεγονός ότι ανήκα σε εκείνον τον πρώτο μικρό όμιλο σπουδαστών της Γραφής σε ολόκληρη τη Γαλλική Πολυνησία.