Μπορεί ο Καρκίνος του Μαστού να Νικηθεί;

Ένας από τους πιο επίφοβους ίσως καρκίνους για τις γυναίκες και ακόμα και για μερικούς άντρες, είναι ο καρκίνος του μαστού—όχι μόνο για τα ποσοστά θνησιμότητας από αυτόν αλλά επίσης για τα αισθητικά και ψυχολογικά του αποτελέσματα. Τι μπορείτε να κάνετε για να αποφύγετε την αφαίρεση ενός μαστού, που είναι γνωστή ως μαστεκτομή; Ένας ουσιώδης παράγοντας είναι η έγκαιρη διάγνωση.

Αν και συστήνεται στις γυναίκες να κάνουν αυτοεξέταση των μαστών για την παρουσία κάποιας κύστης, γίνεται εισήγηση οι γυναίκες με μεγαλύτερους μαστούς να κάνουν ακτινοσκόπηση του μαστού με ακτίνες Χ κάθε χρόνο. Γιατί αυτό; Επειδή είναι δύσκολο να παρατηρηθεί μια κύστη βαθιά μέσα στους ιστούς απλώς με την ψηλάφιση. Όπως συμβούλευσε ο Δρ Κόρι Σερβάας: «Οι πιθανότητές σας να βρεθείτε μεταξύ των τυχερών είναι πολύ μεγαλύτερες αν κάνετε την πρώτη σας ακτινογράφηση μαστού όταν φτάσατε στην ηλικία των 35 ή 40 χρόνων». Ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό; «Για τα περισσότερα είδη καρκίνου του μαστού η αναλογία διατήρησης της ζωής για πέντε χρόνια είναι πάνω από 85 τοις εκατό στην περίπτωση καρκίνων που εντοπίζονται ενώ βρίσκονται στο πρώτο Στάδιο».

Σήμερα υπάρχουν μηχανήματα ακτίνων Χ που μπορούν να κάνουν ακτινογράφηση του μαστού με ένα πολύ χαμηλό ποσοστό ραδιενέργειας. Αυτό μειώνει την πιθανότητα να προκληθεί καρκίνος λόγω υπερβολικής ακτινοβολίας.

Άλλο ένα βοήθημα στην πολύ έγκαιρη διάγνωση είναι το θερμογράφημα, που είναι μια θερμική εξέταση του μαστού. «Οι όγκοι αναπτύσσουν τις δικές τους προμήθειες αίματος, επειδή χρειάζονται τεράστιες ποσότητες ενέργειας από το οξυγόνο του αίματος για την ανάπτυξή τους. . . . Προκαλούν συγκέντρωση θερμοκρασίας, εκπέμποντας ενέργεια σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες από τα κανονικά κύτταρα». (Target: Cancer) Αυτό επιτρέπει την έγκαιρη ανίχνευση του «θερμού σημείου» με το θερμογράφημα.

Στο παρελθόν, η χειρουργική για τον καρκίνο του μαστού συχνά περιελάμβανε άμεση και τελεία μαστεκτομή—μια παραμορφωτική αφαίρεση του μαστού και του γύρω μυικού ιστού και των λεμφαδένων. Μήπως αυτό θεωρείται ακόμα απαραίτητο; Ο Δρ Μπέρναρντ Φίσερ, ένας ειδικός στον τομέα του καρκίνου του μαστού συμπέρανε, ότι όχι μόνο η τελεία αφαίρεση του μαστού δεν ήταν συνήθως δικαιολογημένη αλλά «η απλή μαστεκτομή, η αφαίρεση όλων των ιστών του μαστού δεν φάνηκε να βελτιώνει το ποσοστό επιβίωσης από την απλή αφαίρεση μόνο των κύστεων μαζί με τη χρήση ή χωρίς τη χρήση της ραδιοθεραπείας».

Υπάρχει Άλλη Εκλογή Θεραπείας;

Ως εδώ, έχουμε εξετάσει μόνο τις ορθόδοξες ιατρικές μεθόδους θεραπείας του καρκίνου. Είναι πρέπον να αναφέρουμε ότι μερικοί ασθενείς έχουν καταφύγει σε άλλες μεθόδους με διάφορους βαθμούς επιτυχίας και αποτυχίας. Από αυτές παράδειγμα είναι η θεραπεία Λετρίλ (Βιταμίνη Β₁₇), η θεραπεία Χόξυ με τη χρήση βοτάνων και ορισμένων χημικών ουσιών, και μια άλλη μέθοδος είναι αυτή που εγκαθίδρυσε ο Δρ Ουίλλιαμ Δ. Κέλλυ, ένας οδοντίατρος, βασισμένη στην πεποίθηση ότι ο καρκίνος «δηλώνει μια ενεργή ανεπάρκεια ενζύμων του παγκρέατος.—One Answer to Cancer, στην Αγγλική (Ουάν Άνσερ του Κάνσερ).

Επιπλέον, όπως παρουσιάστηκε στο Target: Cancer: «Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων, μεταξύ των οποίων μερικοί γιατροί, οι οποίοι συμφωνούν με μια ‘ολιστική’ άποψη της αιτίας, της θεραπείας και πρόληψης του καρκίνου και άλλων ασθενειών: Ο καρκίνος είναι μια αρρώστια ‘που προκαλείται’ από ολόκληρο το σύστημα του ανθρώπου το οποίο εκρυθμίζεται, και συνειδητή προσπάθεια εκ μέρους του ανθρώπου μπορεί να αποκαταστήσει την υγεία. Πολλοί φημισμένοι άνθρωποι πιστεύουν σ’ αυτό και πολλοί πρώην καρκινοπαθείς ορκίζονται ότι έχουν θεραπευτεί ακολουθώντας συνταγές που βασίζονταν μάλλον σε μια ολιστική άποψη παρά σε μια περιοριστική άποψη της υγείας».

«Καρκίνος—Τον Αντιμετωπίζω με Επιτυχία»

Η ΡΟΖ ΜΑΡΙ είναι μια πολύ χαρούμενη, εκδηλωτική Τεξανή ηλικίας πάνω από 60 χρόνων. Για πρώτη φορά ανακάλυψε ότι είχε όγκο το 1964, τον καιρό της εμμηνόπαυσης περίπου. Εδώ αφηγείται την ενθαρρυντική ιστορία της:

Όταν αντιλήφθηκα για πρώτη φορά ότι είχα μια κύστη στο μαστό μου, ανησύχησα για το τι μπορούσε να ήταν. Έτσι ο σύζυγός μου με πήρε στο νοσοκομείο για μια εξέταση. Αυτό ήταν που με φόβισε—να κάθομαι και να περιμένω τη διάγνωση. Όταν τελικά μου είπαν ότι μπορούσε να είχα καρκίνο του μαστού, θυμούμαι ότι αισθάνθηκα σαν κάποιος να με είχε κλωτσήσει στο στομάχι. Έπειτα άρχισε μια περίοδος αναποφασιστικότητας—ποια πορεία έπρεπε να ακολουθήσουμε; Μερικοί γιατροί σύστηναν επειγόντως εγχείρηση και άλλοι σύστηναν άλλες θεραπείες. Τι αποφασίσαμε;

Ο σύζυγός μου μίλησε με ένα φίλο γιατρό ο οποίος είπε ότι ενώ οι περισσότεροι όγκοι του μαστού ήταν καλοήθεις, υπήρχε η πιθανότητα να ήταν κακοήθης. Έτσι η εκλογή ήταν, θα έπρεπε να το ριψοκινδυνέψουμε και να καθυστερήσουμε μια επέμβαση ή θα έπρεπε να προχωρήσουμε αμέσως με την αφαίρεση του ενοχλητικού όγκου; Αποφασίσαμε και οι δυο ότι θα δεχόμουνα την εγχείρηση. Ο όγκος αφαιρέθηκε και αποδείχθηκε καλοήθης. Ανέπνευσα με ανακούφιση.

Το 1965 ανακάλυψα άλλη μια κύστη στον ίδιο μαστό. Αυτό ήταν υποτροπή αλλά όχι ήττα. Έκανα και πάλι εγχείρηση, και εκείνος ο όγκος ήταν επίσης καλοήθης. Συμβολικά, κράτησα την αναπνοή μου καθώς όλα πήγαν καλά για δυο χρόνια. Έπειτα, το 1967 μια τρίτη κύστη παρουσιάστηκε στον ίδιο μαστό. Οι γιατροί διέταξαν μια προσεχτική βιοψία και βρήκαν ότι ήταν κακοήθης. Ο μαστός έπρεπε να αφαιρεθεί. Έτσι, ένα μήνα αργότερα έκανα μια «απλή» μαστεκτομή.

Οκτώ χρόνια πέρασαν χωρίς περαιτέρω προβλήματα. Άρχισα να πιστεύω ότι είχα νικήσει τον καρκίνο. Αλλά το 1975 βρήκα μια κύστη στον άλλο μου μαστό. Λόγω του προηγούμενου ιστορικού μου οι γιατροί αποφάσισαν την αφαίρεση εκείνου του μαστού. Για να βεβαιωθούν ότι ο καρκίνος δεν είχε εξαπλωθεί, διέταξαν επίσης μια σειρά από ακτινοθεραπείες. Πρέπει να παραδεχτώ ότι εκείνη η διαδικασία με φόβισε. Γιατί αυτό;

Κάθε φορά, έπρεπε να περιμένω μαζί με άλλους ανθρώπους που έκαναν επίσης ακτινοθεραπεία. Τα πρόσωπα και τα σώματά τους ήταν σημειωμένα με κόκκινο μελάνι ως στόχοι του όπλου των ακτίνων. Εκείνη η θέα με έκανε να αισθάνομαι ανήσυχη. Έπειτα έπρεπε να μπω μόνη μου μέσα σ’ ένα ειδικό δωμάτιο ακτίνων. Όλα φαίνονταν τόσο μυστηριώδη επειδή γνώριζα ότι υπήρχε αυτή η αόρατη δύναμη που κατέστρεφε τους ιστούς μου, κακοήθεις και καλοήθεις συγχρόνως. Οπωσδήποτε, έκανα 30 ακτινοθεραπείες σε μια περίοδο 15 περίπου εβδομάδων. Από τότε, χρειάστηκε να κάνω μόνο δύο μικρότερες επεμβάσεις για καλοήθεις όγκους στην πλάτη και στο κεφάλι μου.

Η Δύναμη για να Επιβιώσω

Είμαι αληθινά ευγνώμων που είμαι ζωντανή ακόμα 22 χρόνια μετά την εμφάνιση του πρώτου μου όγκου. Τι με βοήθησε να συνεχίσω κάτω απ’ αυτές τις δοκιμασίες; Πρώτα απ’ όλα, η υποστήριξη που είχα από το σύζυγό μου. Διευθετούσε να με συνοδεύει στο νοσοκομείο κάθε φορά, ακόμα και όταν πήγαινα για ακτινοθεραπείες. Πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να έχεις έναν καλό φίλο ή συγγενή που σε υποστηρίζει όταν πηγαίνεις στο νοσοκομείο. Αλλά πρέπει να είναι ένα δυνατό, θετικό, και όχι συναισθηματικό άτομο. Κλαίω εύκολα, και δεν χρειάζομαι κάποιον που να με ενθαρρύνει σ’ αυτό.

Βρήκα επίσης ότι οι γιατροί μου ήταν μια μεγάλη βοήθεια. Ήμαστε πολύ ευγνώμονες να έχουμε τον Δρ Τζέιμς Τόμσον, έναν από τους καλύτερους γιατρούς τότε. Είχε ένα θερμό τρόπο την ώρα των επισκέψεών του ακόμα και μέσα στο χειρουργείο. Ήταν επίσης ειλικρινής σχετικά με την κατάστασή μου, χωρίς να είναι σκληρός και απότομος.

Έμαθα να μην σκέφτομαι πολύ την κατάστασή μου. Γέμιζα πάντα τη διάνοια και τη ζωή μου με ενδιαφέροντα και με δραστηριότητες. Αγαπώ το διάβασμα, αλλά οι ιστορίες πρέπει να έχουν χαρούμενα θέματα. Δεν θέλω να σκέφτομαι νοσηρά θέματα. Και δεν αντέχω να βλέπω στην τηλεόραση ιστορίες που έχουν σχέση με νοσοκομεία!

Τι με βοήθησε όταν ήμουν άρρωστη; Ένα από τα πράγματα που εκτίμησα ήταν όλες εκείνες οι ευχετήριες κάρτες και τα γράμματα. Ήταν τόσο ενθαρρυντικό να γνωρίζω ότι πάρα πολλοί με σκέφτονταν. Όταν είσαι άρρωστος, δεν αισθάνεσαι πάντα την επιθυμία να δέχεσαι επισκέπτες, αλλά οι κάρτες τους είναι πολύ ευπρόσδεκτες. Βέβαια όταν είχα επισκέπτες, εκτιμούσα εκείνους που ήταν εποικοδομητικοί και θετικοί στα σχόλιά τους. Κανένας δεν θέλει να ξέρει για κάποιον συγγενή που πέθανε από καρκίνο πριν τρία χρόνια! Έτσι η ευαισθησία για τα αισθήματα του ασθενή εκτιμάται όταν οι επισκέπτες έρχονται για να τον δουν.