Αλλά ποια βήματα μπορούν να γίνουν αν ένας αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος σφάλει ή αμαρτήσει σοβαρά;

12. (α) Γιατί είναι διαθέσιμη ελεήμονα βοήθεια και στους αβάφτιστους ευαγγελιζόμενους που αμαρτάνουν; (β) Πώς σχετίζεται η αρχή που εκτίθεται στο εδάφιο Λουκάς 12:48 με το ότι εκείνοι που διαπράττουν αδικοπραγία είναι υπόλογοι;

¹² Ο Ιούδας έδωσε την παρότρυνση να δείχνεται έλεος στους χρισμένους Χριστιανούς, στους οποίους είχαν δημιουργηθεί αμφιβολίες ή οι οποίοι είχαν πέσει σε αμαρτίες της σάρκας, με την προϋπόθεση ότι ήταν μετανοημένοι. (Ιούδα 22, 23, ΜΝΚ· βλέπε επίσης 2 Κορινθίους 7:10.) Δεν θα ήταν λοιπόν ακόμη πιο κατάλληλο να δείχνεται έλεος σ’ ένα αβάφτιστο άτομο που σφάλλει και το οποίο εκδηλώνει μετάνοια; (Πράξεις 3:19) Ναι, επειδή το πνευματικό του υπόβαθρο δεν είναι τόσο στερεό και η πείρα του σ’ ό,τι αφορά το Χριστιανικό τρόπο ζωής είναι πιο περιορισμένη. Αυτό το άτομο μπορεί να μην έχει μάθει τον τρόπο σκέψης του Θεού σχετικά με μερικά ζητήματα. Δεν έχει κάνει τη σειρά των Βιβλικών συζητήσεων που γίνονται με τους πρεσβυτέρους πριν από το βάφτισμα και δεν έχει κάνει το σοβαρό βήμα του βαφτίσματος στο νερό. Επιπλέον, ο Ιησούς είπε ότι «εις τον οποίον εδόθη πολύ, πολύ θέλει ζητηθή παρ’ αυτού». (Λουκάς 12:48) Γι’ αυτό, αναμένονται πολλά από τους βαφτισμένους οι οποίοι, μαζί με την αυξημένη γνώση και τις αυξημένες ευλογίες, είναι ιδιαίτερα υπόλογοι.—Ιακώβου 4:17· Λουκάς 15:1-7· 1 Κορινθίους 13:11.

13. Αν σφάλει ένας αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος, τι θα κάνουν οι πρεσβύτεροι για να τον βοηθήσουν;

¹³ Σε αρμονία με τη συμβουλή του Παύλου, οι αδελφοί που έχουν τα πνευματικά προσόντα θέλουν να βοηθήσουν οποιοδήποτε αβάφτιστο ευαγγελιζόμενο που κάνει κάποιο λάθος βήμα προτού το αντιληφθεί. (Παράβαλε Γαλάτας 6:1, ΜΝΚ.) Το πρεσβυτέριο θα μπορούσε να ζητήσει από δυο μέλη του (ίσως από εκείνους που είχαν συναντηθεί προηγουμένως με το άτομο αυτό) να προσπαθήσουν να τον επανορθώσουν αν θέλει να βοηθηθεί. Θα το έκαναν αυτό, όχι επειδή επιθυμούν να τον ελέγξουν με αυστηρότητα, αλλά με ελεήμονα τρόπο και με πνεύμα πραότητας. (Ψαλμός 130:3) Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι Γραφικές προτροπές και οι πρακτικές υποδείξεις θα είναι επαρκείς προκειμένου να τον κάνουν να μετανοήσει και να τον βάλουν στο σωστό δρόμο.

14, 15. (α) Τι μπορεί να γίνει αν το άτομο που διέπραξε αδικοπραγία είναι γνήσια μετανοημένο; (β) Ποιο περιορισμένο διευκρινιστικό σχόλιο θα μπορούσε να γίνει σε μερικές περιπτώσεις;

¹⁴ Οι δυο πρεσβύτεροι θα παράσχουν τις οδηγίες που είναι κατάλληλες για την κατάσταση του αβάφτιστου ατόμου που έχει διαπράξει αδικοπραγία. Σε μερικές περιπτώσεις, μπορεί να διευθετήσουν ώστε το άτομο που έσφαλε να μη λαβαίνει μέρος στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας ή να μην του επιτρέπεται να δίνει σχόλια στις συναθροίσεις, για λίγο καιρό. Ή μπορεί να του δώσουν οδηγίες να μη συμμετέχει στη δημόσια διακονία με την εκκλησία, ωσότου κάνει περισσότερη πνευματική πρόοδο. Τότε θα είναι σε θέση να του πουν ότι μπορεί να συμμετέχει και πάλι στη διακονία αγρού. Αν η αδικοπραγία δεν δημιούργησε σχόλια και δεν έθεσε σε κίνδυνο την καθαρότητα του ποιμνίου, δεν είναι απαραίτητο να ειδοποιηθεί η εκκλησία μέσω κάποιας ανακοίνωσης.

¹⁵ Τι θα γίνει όμως αν οι δυο πρεσβύτεροι διαπιστώσουν ότι το άτομο είναι γνήσια μετανοημένο, αλλά η αδικοπραγία είναι γνωστή σε πολλούς; Ή τι θα γίνει αν η αδικοπραγία γίνει γνωστή σε πολλούς αργότερα; Και στις δυο περιπτώσεις, οι δυο αυτοί πρεσβύτεροι μπορούν να πληροφορήσουν την Επιτροπή Υπηρεσίας της Εκκλησίας, η οποία θα διευθετήσει να γίνει η εξής απλή ανακοίνωση: «Ένα ζήτημα που περιλαμβάνει τον/την . . . έχει τύχει χειρισμού, και αυτός/ή εξακολουθεί να υπηρετεί ως αβάφτιστος/η ευαγγελιζόμενος/η στην εκκλησία». Όπως συμβαίνει σ’ όλα τα ζητήματα αυτού του είδους, το πρεσβυτέριο μπορεί να καθορίσει αν θα ήταν σκόπιμο να δοθεί αργότερα, σε κάποια περίπτωση, μια Γραφική ομιλία η οποία να περιέχει συμβουλές σχετικά με το είδος της αδικοπραγίας που περιλαμβάνεται.

16, 17. (α) Ποιες δυο καταστάσεις θα μπορούσαν να αποτελούν βάση για μια διαφορετική ανακοίνωση; (β) Ποια είναι η φύση αυτής της ανακοίνωσης;

¹⁶ Κατά καιρούς, κάποιος αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος που έχει διαπράξει αδικοπραγία μπορεί να μην ανταποκρίνεται στη στοργική βοήθεια. Ή ένας αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος μπορεί να αποφασίσει ότι δεν θέλει να εξακολουθήσει να προοδεύει προς το βάφτισμα, και να πληροφορήσει τους πρεσβυτέρους ότι δεν θέλει να αναγνωρίζεται ως ευαγγελιζόμενος. Τι πρέπει να γίνει; Δεν γίνεται ενέργεια αποκοπής για τέτοια άτομα, τα οποία στην πραγματικότητα δεν έχουν γίνει επιδοκιμασμένα από τον Θεό. Η διευθέτηση για την αποκοπή των ατόμων που διαπράττουν αδικοπραγία και δεν μετανοούν εφαρμόζεται σ’ εκείνους που ‘ονομάζονται αδελφοί’, στους βαφτισμένους. (1 Κορινθίους 5:11) Μήπως όμως αυτό σημαίνει ότι αγνοείται η αδικοπραγία; Όχι.

¹⁷ Οι πρεσβύτεροι έχουν την ευθύνη να ‘ποιμαίνουν το ποίμνιο που τους εμπιστεύτηκε ο Θεός’. (1 Πέτρου 5:2, ΝΔΜ) Αν δυο πρεσβύτεροι, καθώς προσφέρουν βοήθεια, αποφασίσουν ότι το αβάφτιστο άτομο που διαπράττει αδικοπραγία είναι αμετανόητο και δεν έχει τα προσόντα να είναι ευαγγελιζόμενος, θα πληροφορήσουν το άτομο σχετικά.d Ή αν κάποιος αβάφτιστος πει στους πρεσβυτέρους ότι δεν επιθυμεί πια να αναγνωρίζεται ως ευαγγελιζόμενος, εκείνοι θα δεχτούν την απόφασή του. Και στις δυο περιπτώσεις, είναι κατάλληλο να κάνει η Επιτροπή Υπηρεσίας της Εκκλησίας μια απλή ανακοίνωση σε κάποια κατάλληλη στιγμή, η οποία να λέει: «Ο/η . . . δεν είναι πια ευαγγελιζόμενος/η των καλών νέων».

18. (α) Αφού γίνει μια τέτοια ανακοίνωση, τι θα έχουν υπόψη τους οι Χριστιανοί όταν αποφασίζουν προσωπικά πώς θα ενεργούν; (β) Μήπως είναι απαραίτητο να αποφεύγουμε εντελώς τους αβάφτιστους που ήταν ένοχοι αδικοπραγίας στο παρελθόν;

¹⁸ Πώς θα θεωρούν οι Χριστιανοί αυτό το άτομο, από τότε κι έπειτα; Προηγουμένως, αυτό το άτομο ήταν ένας ‘άπιστος’ που παρακολουθούσε συναθροίσεις. Κατόπιν, ήθελε και είχε τα προσόντα να είναι ευαγγελιζόμενος των καλών νέων. Αυτό δεν συμβαίνει πια, κι έτσι αυτός είναι και πάλι άτομο του κόσμου. Η Αγία Γραφή δεν απαιτεί από τους Μάρτυρες να αποφεύγουν να μιλούν μαζί του, αφού αυτός δεν είναι αποκομμένος.e Ωστόσο, οι Χριστιανοί θα προσέχουν σ’ ό,τι αφορά ένα τέτοιο άτομο του κόσμου που δεν λατρεύει τον Ιεχωβά, όπως έκαναν και οι Ισραηλίτες σχετικά με τους απερίτμητους ξένους έποικους. Αυτή η προσοχή βοηθάει να προστατεύεται η εκκλησία από την «ολίγη ζύμη», δηλαδή το φθοροποιό στοιχείο. (1 Κορινθίους 5:6) Αν αυτός εκδηλώσει αργότερα γνήσια επιθυμία να κάνει Γραφική μελέτη, και αυτό φαίνεται κατάλληλο στους πρεσβυτέρους, ίσως αυτό να τον βοηθήσει να φτάσει στο σημείο να εκτιμήσει και πάλι τι προνόμιο είναι να υπηρετεί τον Ιεχωβά με το λαό Του.—Ψαλμός 100.

19. Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να παράσχουν περαιτέρω βοήθεια σε μερικές περιπτώσεις;

¹⁹ Αν οι πρεσβύτεροι διακρίνουν ότι ένα συγκεκριμένο άτομο αυτού του είδους αποτελεί μεγάλη απειλή για το ποίμνιο, μπορούν να προειδοποιήσουν ιδιαιτέρως εκείνους που κινδυνεύουν. Για παράδειγμα, ο πρώην ευαγγελιζόμενος μπορεί να είναι ένας νεαρός που ενέδωσε στη μέθη ή στην ανηθικότητα. Παρά την ανακοίνωση ότι δεν είναι πια αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος, αυτός θα μπορούσε να προσπαθήσει να έχει κοινωνική συναναστροφή με νεαρούς της εκκλησίας. Αν υπήρχε μια τέτοια κατάσταση, οι πρεσβύτεροι θα μιλούσαν ιδιαιτέρως στους γονείς εκείνων που κινδυνεύουν, ίσως δε και στους νεαρούς. (Εβραίους 12:15, 16, ΜΝΚ· Πράξεις 20:28-30) Στη σπάνια περίπτωση που ένα άτομο προκαλεί αναστάτωση ή είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, μπορεί να του ειπωθεί ότι δεν είναι ευπρόσδεκτο στις συναθροίσεις και ότι αν κάνει οποιαδήποτε προσπάθεια να μπει, αυτό θα θεωρηθεί παραβίαση ιδιωτικού χώρου.

Παροχή Βοήθειας στους Ανήλικους για να Λατρεύουν τον Θεό

20. Τι βοήθεια παρέχουν οι Χριστιανοί γονείς για τα παιδιά τους, και με ποιο αποτέλεσμα;

²⁰ Η Αγία Γραφή αναθέτει στους γονείς την ευθύνη να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους στην οδό της θεϊκής αλήθειας. (Δευτερονόμιον 6:4-9· 31:12, 13) Γι’ αυτό οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, εδώ και πολύ καιρό, ενθαρρύνουν τις Χριστιανικές οικογένειες να έχουν μια εβδομαδιαία Γραφική μελέτη. Οι Χριστιανοί γονείς θα πρέπει να ενθαρρύνουν τα νεαρά παιδιά τους να προοδεύουν προς την αφιέρωση και το βάφτισμα και να κερδίσουν έτσι την επιδοκιμασία του Θεού. (Παροιμίαι 4:1-7) Βλέπουμε ποιο είναι το χαρωπό αποτέλεσμα στις εκκλησίες—εκατοντάδες χιλιάδες υποδειγματικοί νεαροί που αγαπούν τον Ιεχωβά και θέλουν να τον λατρεύουν για πάντα.

21-23. (α) Πρωταρχικά, με ποιον τρόπο τυχαίνει χειρισμού η αδικοπραγία ενός ανήλικου; (β) Τι ρόλο παίζουν οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας σε τέτοιες καταστάσεις;

²¹ Οι Χριστιανοί γονείς έχουν επίσης την πρωταρχική ευθύνη να διαπαιδαγωγούν και να ελέγχουν τα παιδιά τους, επιβάλλοντας όποιους περιορισμούς ή όποιες στοργικές τιμωρίες θεωρούν ότι είναι απαραίτητο να επιβάλλουν. (Εφεσίους 6:4· Εβραίους 12:8, 9, ΚΔΤΚ· Παροιμίαι 3:11, 12, ΜΝΚ· 22:15, ΜΝΚ) Αλλά αν ένα ανήλικο παιδί, που είναι συνταυτισμένο ως αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος, αναμειχθεί σε σοβαρή αδικοπραγία, αυτό ενδιαφέρει τους πρεσβυτέρους, οι οποίοι ‘αγρυπνούν υπέρ των ψυχών’ του ποιμνίου.—Εβραίους 13:17.

²² Βασικά, μια τέτοια αδικοπραγία θα πρέπει να τυγχάνει φροντίδας, όπως εξηγήθηκε πρωτύτερα σ’ αυτό το άρθρο. Δυο πρεσβύτεροι μπορούν να διοριστούν να εξετάσουν το ζήτημα. Για παράδειγμα, αυτοί θα μπορούσαν να συζητήσουν πρώτα με τους γονείς (ή το γονέα) τι συνέβηκε, ποια είναι η στάση του παιδιού και ποια βήματα πρέπει να γίνουν για να υπάρξει διόρθωση. (Παράβαλε Δευτερονόμιον 21:18-21.) Αν οι Χριστιανοί γονείς έχουν την κατάσταση υπό τον έλεγχό τους, οι πρεσβύτεροι μπορούν απλώς να έρχονται σε επαφή μαζί τους από καιρό σε καιρό, για να προσφέρουν υποβοηθητικές συμβουλές, υποδείξεις και στοργική ενθάρρυνση.

²³ Εντούτοις, μερικές φορές η συζήτηση που γίνεται με τους γονείς δείχνει ότι το καλύτερο θα ήταν να συναντηθούν οι πρεσβύτεροι με τον ατίθασο ανήλικο και με τους γονείς του. Λαβαίνοντας υπόψη τους περιορισμούς και τις τάσεις των νεαρών, οι επίσκοποι θα προσπαθήσουν να δώσουν στο νεαρό, αβάφτιστο ευαγγελιζόμενο καθοδήγηση με πραότητα. (2 Τιμόθεον 2:22-26) Σε μερικές περιπτώσεις, μπορεί να φανεί ξεκάθαρα ότι αυτός δεν έχει πια τα προσόντα να είναι ευαγγελιζόμενος και ότι θα πρέπει να γίνει μια κατάλληλη ανακοίνωση.

24. (α) Ακόμη κι αν ένας ανήλικος έχει αναμειχθεί σε σοβαρή αδικοπραγία, τι είναι κατάλληλο να κάνουν οι γονείς, και πώς μπορούν να το επιτελέσουν αυτό; (β) Πώς θα εφαρμοζόταν αυτό σ’ έναν ανήλικο που έχει αποκοπεί;

²⁴ Από εκεί και πέρα, τι θα πρέπει να κάνουν οι γονείς προς όφελος του ανήλικου παιδιού τους που έσφαλε; Αυτοί είναι ακόμη υπεύθυνοι για το παιδί τους, μολονότι αυτό δεν έχει τα προσόντα να είναι αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος ή ακόμη και στην περίπτωση που έχει αποκοπεί επειδή διέπραξε αδικοπραγία μετά το βάφτισμα. Ακριβώς όπως θα εξακολουθήσουν να του παρέχουν τροφή, ρουχισμό και στέγη, χρειάζεται να το διδάσκουν και να το διαπαιδαγωγούν σε αρμονία με το Λόγο του Θεού. (Παροιμίαι 6:20-22· 29:17) Γι’ αυτό, οι στοργικοί γονείς μπορούν να διευθετήσουν να κάνουν οικιακή Γραφική μελέτη με το παιδί, ακόμη κι αν είναι αποκομμένο.f Πιθανόν να αποκομίσει το παιδί το μεγαλύτερο δυνατό όφελος, που θα οδηγήσει στη διόρθωση, αν μελετήσουν μαζί του ιδιαιτέρως. Ή μπορεί να αποφασίσουν ότι μπορεί το παιδί να εξακολουθήσει να συμμετέχει στη διευθέτηση που έχει η οικογένεια για οικογενειακή μελέτη. Μολονότι έχει παραστρατήσει, αυτοί θέλουν να το δουν να επιστρέφει στον Ιεχωβά, όπως έκανε και ο άσωτος γιος της παραβολής του Ιησού.—Λουκάς 15:11-24.