Μήπως η ύλη σχετικά με την απόκτηση της επιδοκιμασίας του Θεού σημαίνει ότι οι Χριστιανοί μπορούν να μιλάνε σε κάποιον που θεωρούνταν προηγουμένως «επιδοκιμασμένος σύντροφος», αλλά τον οποίο χρειάστηκε αργότερα να αποφεύγουν λόγω αδικοπραγίας;

Ναι, αυτό σημαίνει. Η Σκοπιά της 15ης Νοεμβρίου 1988 έδειξε γιατί είναι Γραφικό να τροποποιήσουμε την άποψή μας για ένα αβάφτιστο άτομο που συμμετέχει στη δημόσια διακονία με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Στο παρελθόν, ένα τέτοιο άτομο ονομαζόταν «επιδοκιμασμένος σύντροφος». Μετά, αν αυτό το άτομο παραβίαζε αμετανόητα τους νόμους του Θεού, η εκκλησία προειδοποιούνταν και τότε τα μέλη της απέφευγαν να κάνουν συναναστροφή μαζί του και να του μιλάνε.

Όπως έδειξε η πρόσφατη ύλη, η Αγία Γραφή απαιτεί να γίνεται τέτοια ενέργεια διαπαιδαγώγησης στην περίπτωση των βαφτισμένων ατόμων που διαπράττουν αδικοπραγία αμετανόητα. (1 Κορινθίους 5:11-13· 2 Ιωάννου 9-11) Ωστόσο, ένα αβάφτιστο άτομο που διαπράττει αδικοπραγία δεν είναι το ίδιο υπόλογο μ’ ένα άτομο που είναι βαφτισμένο. (Λουκάς 12:48) Αυτός δεν έχει βαφτιστεί ακόμη κι έτσι δεν έχει γίνει επιδοκιμασμένος στα μάτια του Θεού· γι’ αυτό δεν είναι κατάλληλο να γίνει αποκοπή στην περίπτωσή του. Βασικά, αυτός είναι τώρα ένα κοσμικό άτομο και μπορεί να έχει την ανάλογη μεταχείριση.

Τι θα γίνει λοιπόν με κάποιον που ονομαζόταν στο παρελθόν «επιδοκιμασμένος σύντροφος», αλλά δεν έχει πια τα προσόντα για τη δημόσια διακονία λόγω της εσφαλμένης πορείας του; Αφού δεν είναι αποκομμένος, θα πρέπει να τον μεταχειριζόμαστε με τρόπο που αρμόζει σ’ ένα άτομο του κόσμου, γιατί τέτοιο άτομο είναι.a Φυσικά, η Σκοπιά της 15ης Νοεμβρίου συμβούλευσε στη σελίδα 19 ότι οι όσιοι Χριστιανοί πρέπει να δίνουν την κατάλληλη προσοχή. Αυτοί καταλαβαίνουν ότι το αβάφτιστο άτομο μπορεί κάλλιστα να έχει συμμετάσχει σε αδικοπραγία παρά το γεγονός ότι είχε γνώση των απαιτήσεων του Θεού. Οι ώριμοι Χριστιανοί πρέπει να είναι προσεκτικοί σχετικά με την κοινωνική συναναστροφή μ’ ένα τέτοιο άτομο. Αν ανακύψουν ερωτήματα σχετικά με το πόση επαφή μπορεί να είχε κανείς μ’ αυτό το άτομο, τα περισσότερα απ’ αυτά μπορούν να απαντηθούν αν ακολουθηθούν οι θεϊκές συμβουλές. Μπορούμε να συλλογιστούμε συμβουλές όπως αυτές που βρίσκονται στα εδάφια 1 Κορινθίους 15:33 και Παροιμίαι 13:20, και να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: ‘Τι συναναστροφή θα μπορούσα κατάλληλα να κάνω μ’ ένα άτομο του κόσμου που δεν ζει σύμφωνα με τους Χριστιανικούς κανόνες;’ Αν οι πρεσβύτεροι διακρίνουν ότι ένα κοσμικό άτομο αυτού του είδους αποτελεί κατά κάποιον τρόπο απειλή, μπορούν να δώσουν προειδοποιητική συμβουλή ιδιαιτέρως σ’ εκείνα τα μέλη της εκκλησίας που φαίνεται να κινδυνεύουν.