Εμπόδια για την Επίτευξη Ενότητας

Το γεγονός είναι ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δεν εγκατέλειψε τη θέση ότι είναι η μία αληθινή εκκλησία. Το Διάταγμα περί Οικουμενισμού της Β΄ Συνόδου του Βατικανού δηλώνει: «Μόνο μέσω της Καθολικής Εκκλησίας του Χριστού, η οποία αποτελεί την παγκόσμια βοήθεια για σωτηρία, μπορεί να αποκτηθεί πλήρως το μέσο για σωτηρία. Μόνο στο σώμα των αποστόλων, του οποίου ο Πέτρος είναι η κεφαλή, πιστεύουμε ότι εμπιστεύτηκε ο Κύριός Μας όλες τις ευλογίες της Νέας Διαθήκης».

Το πρόσφατο γαλλικό σύγγραμμα Τέο—Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (Théo—Nouvelle Encyclopédie Catholique) (1989) δηλώνει: «Για τους Καθολικούς, ο πάπας, ως διάδοχος του Πέτρου, αποτελεί θεολογικά το αμετάβλητο στοιχείο για την ενότητα της Εκκλησίας και των επισκόπων. Η καθαρή αλήθεια, όμως, είναι ότι ο πάπας αποτελεί την κυριότερη αιτία για τη διαίρεση μεταξύ των Χριστιανών».

Η διαιρετική αυτή δοξασία περί πρωτείου του πάπα έχει στενή σχέση με το δόγμα περί αλάθητου του πάπα και με το δόγμα περί αποστολικής διαδοχής των Καθολικών επισκόπων, που και τα δυο είναι απαράδεκτα για τις περισσότερες μη Καθολικές εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Έκανε τίποτα η Β΄ Σύνοδος του Βατικανού για να τροποποιήσει την Καθολική θέση σχετικά μ’ αυτές τις δοξασίες;

Την απάντηση τη δίνει ο Καταστατικός Χάρτης περί Δογμάτων της Εκκλησίας της Β΄ Συνόδου του Βατικανού, στην παράγραφο 18: «Η ιερή αυτή σύνοδος, ακολουθώντας το δρόμο που χάραξε η Πρώτη Σύνοδος του Βατικανού [η οποία εξέδωσε το διάταγμα περί αλάθητου του πάπα], διδάσκει και διακηρύττει μ’ αυτόν το χάρτη ότι ο Ιησούς Χριστός, ο αιώνιος πνευματικός ποιμένας, ίδρυσε την αγία Εκκλησία με το να εμπιστευτεί στους αποστόλους την αποστολή τους, όπως ο ίδιος είχε σταλεί από τον Πατέρα (παράβαλε Ιωάν. 20:21). Το θέλημά του υπαγόρευε να είναι ποιμένες στην Εκκλησία του μέχρι το τέλος του κόσμου οι διάδοχοι εκείνων, δηλαδή οι επίσκοποι. Ωστόσο, για να είναι το ίδιο το σώμα των επισκόπων ένα και αδιαίρετο, εκείνος έθεσε τον Πέτρο κεφαλή των άλλων αποστόλων, και στο πρόσωπο εκείνου θέσπισε μια διαρκή και ορατή πηγή και βάση για την ενότητα τόσο στην πίστη όσο και στην επικοινωνία. Η ιερή σύνοδος απαιτεί και πάλι να πιστεύουν σταθερά όλοι οι πιστοί τη διδασκαλία αυτή που αφορά το θεσμό, τη μονιμότητα, τη φύση και τη σπουδαιότητα του ιερού πρωτείου του Ποντίφικα της Ρώμης και του αλάθητου διδασκαλικού αξιώματός του, και, ακολουθώντας χωρίς παρέκκλιση την ίδια αυτή αντίληψη, απαιτεί να διακηρύσσεται δημόσια και να διατυπώνεται με σαφήνεια η δοξασία σχετικά με τους επισκόπους, τους διαδόχους των αποστόλων, οι οποίοι μαζί με το διάδοχο του Πέτρου, τον Βικάριο του Χριστού και ορατή κεφαλή ολόκληρης της Εκκλησίας, καθοδηγούν τον οίκο του ζώντος Θεού».

Ο διάδοχος του Πάπα Ιωάννη, ο Παύλος ΣΤ΄, εξέδωσε τον Καταστατικό Χάρτη περί Δογμάτων της Εκκλησίας της Β΄ Συνόδου του Βατικανού, ο οποίος λέει: «Αυτή είναι η μοναδική Εκκλησία του Χριστού, για την οποία στο Σύμβολο της Πίστεως ομολογούμε ότι είναι μία, αγία, καθολική και αποστολική. . . . Αυτή η Εκκλησία, που συγκροτήθηκε και οργανώθηκε ως κοινωνία στον παρόντα κόσμο, συνιστά την Καθολική Εκκλησία, η οποία κυβερνάται από το διάδοχο του Πέτρου και από τους επισκόπους σε συνεργασία μ’ αυτόν».