Πήραν Θάρρος

ΔΕΝ είναι πάντοτε εύκολο να πάρουμε θάρρος για να κηρύξουμε. Μάλιστα, ο απόστολος Παύλος είπε ότι σε κάποια περίπτωση το έκανε αυτό «με μεγάλο αγώνα». (1 Θεσσαλονικείς 2:2) Αξίζει τον κόπο ο “αγώνας” που κάνουμε για να κηρύξουμε; Δεν υπάρχει εγγύηση για εντυπωσιακές εμπειρίες, αλλά τα μέλη του λαού του Θεού συχνά νιώθουν μεγάλη χαρά που πήραν θάρρος. Εξετάστε τα ακόλουθα παραδείγματα.

Μια οχτάχρονη ονόματι Τάρα άκουγε με προσοχή καθώς η δασκάλα της έλεγε στην τάξη ότι στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου οι Εβραίοι κρατούμενοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης έπρεπε να φορούν το κίτρινο Άστρο του Δαβίδ ώστε να τους αναγνωρίζουν. Η Τάρα αναρωτήθηκε αν θα έπρεπε να μιλήσει. «Προσευχήθηκα με τα μάτια ανοιχτά», θυμάται. Κατόπιν σήκωσε το χέρι της και είπε ότι και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βρίσκονταν σε εκείνα τα στρατόπεδα και έπρεπε να φορούν ένα μοβ τρίγωνο. Η δασκάλα έδειξε ενδιαφέρον και την ευχαρίστησε. Το σχόλιο της Τάρα άνοιξε το δρόμο για επιπρόσθετες συζητήσεις με τη δασκάλα, η οποία αργότερα πρόβαλε μάλιστα σε ολόκληρη την τάξη της τη βιντεοταινία Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Μένουν Σταθεροί Απέναντι στην Επίθεση των Ναζί.

Στη Γουινέα της Δυτικής Αφρικής, μια νεαρή αβάφτιστη ευαγγελιζόμενη ονόματι Ιρέν ήθελε να προοδεύσει στη διακονία της. Η ιεραπόστολος που μελετούσε μαζί της την Αγία Γραφή την ενθάρρυνε να προσπαθήσει να δώσει τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! σε συμμαθητές της στο σχολείο. Η Ιρέν δίσταζε επειδή οι συμμαθητές της δεν είχαν φανεί δεκτικοί. Ωστόσο, υποκινούμενη από την ενθάρρυνση της ιεραποστόλου, η Ιρέν αποφάσισε να πλησιάσει πρώτα τη μαθήτρια που φαινόταν η πιο εναντιούμενη. Προς έκπληξη της Ιρέν, το κορίτσι ανταποκρίθηκε και δέχτηκε πρόθυμα τα περιοδικά. Το ίδιο έκαναν και άλλοι μαθητές. Η Ιρέν έδωσε περισσότερα περιοδικά εκείνον το μήνα από όσα είχε δώσει συνολικά τους προηγούμενους πέντε μήνες.

Στο Τρινιδάδ, κάποιος πρεσβύτερος δίσταζε πολύ να πλησιάσει τη διευθύντρια ενός σχολείου για να της δείξει την εκπαιδευτική αξία του περιοδικού Ξύπνα! Εντούτοις, πήρε θάρρος. Ο ίδιος λέει: «Προσευχόμουν καθώς έμπαινα στην αυλή του σχολείου. Δεν μπορούσα να το πιστέψω όταν η διευθύντρια μου φέρθηκε με εξαιρετικό τρόπο». Δέχτηκε το περιοδικό Ξύπνα! με το θέμα «Ποια Ελπίδα Υπάρχει για τη Σημερινή Νεολαία;» και μάλιστα συμφώνησε να το χρησιμοποιήσει στην τάξη. Έκτοτε, έχει δεχτεί 40 περιοδικά που καλύπτουν διάφορα θέματα.

Ως νεαρός, ο Βον πάντοτε θεωρούσε το κήρυγμα δύσκολο. «Με έπιανε νευρικότητα, ίδρωναν τα χέρια μου και μιλούσα γρήγορα—δεν μπορούσα να μιλήσω πιο αργά». Παρ’ όλα αυτά, έγινε ολοχρόνιος διάκονος. Ωστόσο, δεν ήταν πάντοτε εύκολο για αυτόν να βρει το θάρρος να μιλήσει. Κάποτε, ύστερα από μια αποθαρρυντική ημέρα κατά την οποία έψαχνε για εργασία, ήθελε να δώσει μαρτυρία σε κάποιον στο μετρό, «ώστε να προέλθει τουλάχιστον κάτι καλό από μια κακή ημέρα». Αλλά φοβόταν τους επιχειρηματίες που βρίσκονταν εκεί και φαίνονταν τόσο σπουδαίοι. Τελικά πήρε θάρρος για να μιλήσει σε έναν ηλικιωμένο άντρα που καθόταν δίπλα του. Ακολούθησε μια μακρά συνομιλία. «Για νεαρό άτομο, κάνεις πολύ καλές ερωτήσεις», είπε ο επιχειρηματίας, και ρώτησε: «Μήπως είσαι θεολόγος;» Ο Βον αποκρίθηκε: «Όχι, είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά». «Μάλιστα», είπε ο άντρας χαμογελώντας. «Τώρα καταλαβαίνω».

Όλοι αυτοί οι Μάρτυρες—και αναρίθμητοι άλλοι—χαίρονται για το ότι πήραν θάρρος να κηρύξουν. Θα κάνετε και εσείς το ίδιο;

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Τάρα

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Βον