Σ’ αυτά τα νησιά η Εταιρία διόρισε τον Αδελφό Θεόφιλο Κλάιν και τη σύζυγό του, ένα ζευγάρι ιεραποστόλων, για να ξεκινήσουν το έργο κηρύγματος της Βασιλείας τον Ιανουάριο του 1947. Η ανταπόκριση ήταν καταπληκτική. Στους πρώτους τέσσερις μήνες, έκαναν 750 νέες συνδρομές στα περιοδικά της Εταιρίας. Πολύ σύντομα ντόπιοι κάτοικοι άρχισαν να συμμετέχουν στο έργο κηρύγματος. Στην πραγματικότητα, τους πρώτους οχτώ μήνες, 29 ευαγγελιζόμενοι συμμετείχαν στο κήρυγμα των καλών νέων, όχι μόνο από σπίτι σε σπίτι αλλά επίσης στους δρόμους με τα περιοδικά. Το Σάββατο το πρωί ο κύριος δρόμος στο Σαιντ Τόμας, ήταν συχνά γεμάτος με ευαγγελιζόμενους που παρουσίαζαν τα περιοδικά Η Σκοπιά και Ξύπνα!

Μια πρώην αρθρογράφος του περιοδικού Life (Λάιφ) περιέγραψε τις εντυπώσεις της με αυτόν τον τρόπο: «Ανάμεσα στα πράγματα που είδαμε και τράβηξαν την προσοχή μας όταν περπατήσαμε για πρώτη φορά στους δρόμους του Σαιντ Τόμας ήταν ο αριθμός των αντρών και των γυναικών που στέκονταν στις γωνιές του δρόμου φορώντας τσάντες από λινό πανί πάνω στις οποίες ήταν γραμμένη η λέξη Η ΣΚΟΠΙΑ . . . Ο πιο εύγλωττος από αυτούς, ένας καλοντυμένος, προφανώς εύπορος άντρας 45 χρόνων περίπου, με επισκέφθηκε μια φορά πάνω στο πλοιάριο Λαβ Τζανκ, ζητώντας μερικά λεπτά για να μου μιλήσει. Αλλά ήμουν πολύ απασχολημένη ετοιμάζοντας φαγητό και έτσι τον έδιωξα· επομένως δεν γνώριζα τίποτε για τη Σκοπιά.

»Με κάποια έκπληξη αναγνώρισα αυτόν τον κύριο, άψογο ως συνήθως με άσπρο κουστούμι, κολλαριστό πουκάμισο και γραβάτα, να σκύβει πάνω από τη μηχανή με τον Χάρρυ. . . . Καθώς περνούσε η ώρα, και ο άντρας δεν έφευγε άρχισα να αναρωτιέμαι τι συνέβαινε με τον καλό Πρεσβυτεριανό σύζυγό μου. Αν του έκανε προσηλυτισμό, διερωτήθηκα σε τι τον προσηλύτιζε. Ίσως όλη αυτή η ιστορία να οδηγούσε σε βάφτισμα στο νερό· χωρίς αμφιβολία ήμαστε στο ιδεώδες μέρος γι’ αυτό. . . . Αλλά αντί για τη ρητορική του πύρινου άδη που περίμενα, ο άνθρωπος από τη Σκοπιά μιλούσε τόσο απαλά που δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τι έλεγε. Οι κινήσεις του αποκάλυπταν ακόμα λιγότερα. . . . Ρώτησα, ‘Τι κάνει εκεί, Τζων Τόμας; . . . Μήπως προσηλυτίζει τον κ. Χάρμαν;’ . . . ‘Εγώ δεν νομίζει έτσι. . . . Ο άνθρωπος από Σκοπιά κρατεί κλειδί για Αφεντικό’. . . . Καταλάβαινα τι γινόταν. Ο άνθρωπος της Σκοπιάς δεν ήταν μόνο ένας ιεραπόστολος, αλλά και ένας έμπειρος ψυχολόγος. Εκείνη τη συγκεκριμένη ώρα, δεν υπήρχε πιο άμεσος τρόπος να φτάσει στην καρδιά του Χάρρυ παρά μόνο μέσω της μηχανής του.

»Τελικά ο άνθρωπος από τη Σκοπιά εμφανίστηκε. . . . Δεν έβλεπα την ώρα να κατέβω στο μηχανοστάσιο και να μιλήσω στον Χάρρυ. ‘Καλός άνθρωπος’, σχολίασε. ‘Προσφέρθηκε να έρχεται και να συζητά την Αγία Γραφή μαζί μου μια φορά την εβδομάδα’. ‘Ποιος είναι αυτός;’ ρώτησα. ‘Είναι ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά’, είπε ο Χάρρυ. ‘Πράγματι θαυμάζω την αφοσίωσή του. . . . Έπρεπε κάτι να κάνω γι’ αυτόν σε αντάλλαγμα· δεν ήθελε με κανένα τρόπο να πάρει κάποια χρηματική συνεισφορά’. ‘Τι είπες Χάρρυ ότι θα έκανες γι’ αυτόν;’ ρώτησα. ‘Ω έγινα συνδρομητής για ένα χρόνο στο Ξύπνα!’».

[Εικόνα στη σελίδα 82]

Ο Θεόφιλος και η Ντόρις Κλάιν, ζηλωτές ιεραπόστολοι υπηρετούν εδώ από το 1947