Παρέμεινε η Μαρία για πάντα παρθένα;

Ματθ. 13:53-56, ΜΠΚ: «Μόλις τελείωσε ο Ιησούς μ’ αυτές τις παραβολές, έφυγε από ᾿κει. Πήγε στην πατρίδα του και τους δίδασκε στη συναγωγή τους, κι αυτοί απορούσαν κι έλεγαν: “Από πού απέκτησε αυτός τη σοφία τούτη κι αυτές τις θαυματουργικές δυνάμεις; Αυτός δεν είναι ο γιος του ξυλουργού; Η μητέρα του δεν λέγεται Μαριάμ και οι αδερφοί του Ιάκωβος, Ιωσής, Σίμων και Ιούδας; Κι οι αδερφές του δε μένουν όλες στον τόπο μας;» (Με βάση αυτά τα εδάφια, θα συμπεραίνατε εσείς ότι ο Ιησούς ήταν το μοναδικό παιδί που είχε η Μαρία ή ότι είχε και άλλους γιους και κόρες;)

Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (New Catholic Encyclopedia, 1967, Τόμ. 9, σ. 337) παραδέχεται σχετικά με τις λέξεις ἀδελφοί και ἀδελφαί του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που χρησιμοποιούνται στα εδάφια Ματθαίος 13:55, 56 ότι «έχουν τη σημασία του εξ αίματος αδελφού και αδελφής στον ελληνόφωνο κόσμο της εποχής του Ευαγγελιστή και φυσικά αυτό θα καταλάβαινε και ο Έλληνας αναγνώστης του. Προς το τέλος του 4ου αιώνα (περ. το 380) ο Ελβίδιος, σε ένα σύγγραμμα που τώρα έχει χαθεί, τόνισε το γεγονός αυτό για να αποδώσει στη Μαρία και άλλα παιδιά εκτός από τον Ιησού έτσι ώστε να την κάνει υπόδειγμα για τις μητέρες μεγαλύτερων οικογενειών. Ο Άγ. Ιερώνυμος, ωθούμενος από την εκ παραδόσεως πίστη της Εκκλησίας στο αειπάρθενο της Μαρίας, έγραψε ένα φυλλάδιο εναντίον του Ελβίδιου (383 μ.Χ.) στο οποίο ανέπτυξε μια εξήγηση . . . η οποία εξακολουθεί να είναι δημοφιλής ανάμεσα στους Καθολικούς λογίους».

Μάρκ. 3:31-35, ΜΠΚ: «Ήρθαν τότε η μητέρα και τ’ αδέρφια του Ιησού και περιμένοντας έξω από το σπίτι έστειλαν να τον φωνάξουν. Γύρω του καθόταν πλήθος, και του λένε: “Η μητέρα σου και τ’ αδέρφια σου είναι έξω και σε ζητούν”. Εκείνος απαντώντας τούς λέει: “Ποια είναι η μητέρα μου και ποιοι είναι αδερφοί μου;” Κι αφού έριξε μια ματιά ολόγυρα σ’ αυτούς που κάθονταν γύρω του, λέει: “Να η μητέρα μου και τα αδέρφια μου. Γιατί, όποιος εφαρμόζει το θέλημα του Θεού, αυτός είναι αδερφός μου και αδερφή και μητέρα”». (Εδώ γίνεται σαφής διάκριση ανάμεσα στους φυσικούς αδελφούς του Ιησού και στους πνευματικούς αδελφούς του, τους μαθητές του. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι η αναφορά στη μητέρα του Ιησού σημαίνει κάτι διαφορετικό από αυτό που λέει. Είναι συνεπές, λοιπόν, να συμπεράνουμε ότι οι φυσικοί του αδελφοί δεν ήταν αδελφοί του, αλλά ήταν ίσως ξαδέλφια του; Όταν στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο εννοούνται άτομα άλλης συγγένειας και όχι οι αδελφοί, τότε χρησιμοποιείται η λέξη συγγενεῖς, όπως π.χ. στο εδάφιο Λουκάς 21:16.)

Είναι ενδιαφέρον ότι η Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, ένα σύγγραμμα της Ορθόδοξης θεολογίας, δηλώνει τα εξής: “Το ζήτημα της συγγένειας του Ιησού Χριστού με τον Ιωσήφ και τους υιούς του, τους λεγομένους «αδελφούς» και «αδελφές» του Ιησού, εξακολουθεί να απασχολεί τη σκέψη”. (Αθ. Μαρτίνου, Τόμ. 1, [Αθήνα, 1962], στ. 391) Η ίδια εγκυκλοπαίδεια αναφέρει επίσης: “Κανείς από τους ιερούς Ευαγγελιστές δεν ασχολείται ειδικά με το αειπάρθενο της Θεοτόκου. Αυτοί αρκούνται να δηλώσουν τη διά Πνεύματος Αγίου σύλληψη του Υιού του Θεού και τη γέννησή του από παρθένο . . . Πρέπει να πούμε, ότι στην Κ. Διαθήκη δεν βρίσκουμε άμεση μαρτυρία περί της παρθενίας της Θεοτόκου μετά τον τοκετό, περί του Αειπαρθένου δηλαδή”.​—Τόμ. 1, στ. 464, 468.

“Το αειπάρθενο της Θεοτόκου επικράτησε την 4η εκατονταετηρίδα”.​—Εκκλησιαστική Ιστορία, Β. Στεφανίδη (Εκδόσεις Παπαδημητρίου, Έκτη Έκδοση), σ. 47.