Αξιολόγηση της Ανάγκης

Και πάλι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ευρώπη ανταποκρίθηκαν γρήγορα στην ανάγκη. Τον Απρίλιο του 1997, μια ομάδα παροχής βοήθειας που αποτελούνταν από Μάρτυρες, περιλαμβανομένων και δύο γιατρών, έφτασε εκεί αεροπορικώς φέρνοντας μαζί τους φάρμακα και χρήματα. Στην Γκόμα, οι ντόπιοι Μάρτυρες είχαν ήδη οργανώσει επιτροπές παροχής βοήθειας για να αξιολογήσουν την κατάσταση ώστε να δοθεί άμεση βοήθεια. Η ομάδα διερεύνησε την πόλη και τις γύρω περιοχές. Στάλθηκαν άτομα για να λάβουν εκθέσεις από πιο μακρινά μέρη. Συγκέντρωσαν επίσης πληροφορίες από το Κισανγκάνι, το οποίο βρίσκεται 1.000 και πλέον χιλιόμετρα δυτικά της Γκόμα. Οι ντόπιοι αδελφοί βοήθησαν στο συντονισμό των προσπαθειών για παροχή βοήθειας στην Γκόμα, όπου ζουν περίπου 700 Μάρτυρες.

Ένας από τους Χριστιανούς πρεσβυτέρους στην Γκόμα είπε: «Συγκινηθήκαμε βαθιά βλέποντας τους αδελφούς μας που είχαν έρθει από τόσο μακριά για να μας βοηθήσουν. Προτού έρθουν, βοηθούσαμε εμείς ο ένας τον άλλον. Υπήρχαν αδελφοί που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την ύπαιθρο και να έρθουν στην Γκόμα. Μερικοί είχαν χάσει τα σπίτια τους και άφησαν τα χωράφια τους. Τους πήραμε στα δικά μας σπίτια και μοιραζόμασταν τα ρούχα μας και τα λιγοστά τρόφιμα που είχαμε. Εμείς εδώ δεν μπορούσαμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Μερικοί από εμάς υποφέραμε από υποσιτισμό.

»Οι αδελφοί από την Ευρώπη, όμως, έφεραν χρήματα και έτσι μπορέσαμε να αγοράσουμε τρόφιμα, τα οποία ήταν δυσεύρετα και πανάκριβα. Τα τρόφιμα ήρθαν σε κρίσιμη στιγμή, εφόσον πολλοί δεν είχαν τίποτα να φάνε στα σπίτια τους. Μοιράσαμε τα τρόφιμα τόσο σε Μάρτυρες όσο και σε ανθρώπους που δεν ήταν Μάρτυρες. Αν η βοήθεια δεν είχε φτάσει τότε που έφτασε, θα είχαν πεθάνει πολύ περισσότεροι, κυρίως παιδιά. Ο Ιεχωβά έσωσε το λαό του. Άτομα που δεν ήταν Μάρτυρες εντυπωσιάστηκαν βαθιά. Πολλοί σχολίασαν την ενότητα και την αγάπη μας. Μερικοί παραδέχτηκαν ότι η δική μας θρησκεία είναι η αληθινή».

Μολονότι οι αδελφοί αγόρασαν τρόφιμα εκεί και μοίρασαν φάρμακα, απαιτούνταν περισσότερα. Υπήρχε ανάγκη για ρουχισμό και κουβέρτες, καθώς και για μεγαλύτερες ποσότητες τροφίμων και φαρμάκων. Χρειαζόταν επίσης βοήθεια για την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων σπιτιών.

Διανομή στο Κονγκό

Καθώς άρχισαν να φτάνουν τα αγαθά στο Κονγκό, τρεις αδελφοί, δυο άντρες και μια γυναίκα, ήρθαν από τη Γαλλία για να συνεργαστούν με τις τοπικές επιτροπές παροχής βοήθειας. Σχετικά με την ευγνωμοσύνη που έδειξαν οι Μάρτυρες από το Κονγκό, η Τζόσλιν είπε: «Λάβαμε πολλές επιστολές εκτίμησης. Μια φτωχή αδελφή μού χάρισε ένα κόσμημα από μαλαχίτη. Άλλοι μας έδωσαν φωτογραφίες τους. Όταν φεύγαμε, οι αδελφές με φιλούσαν, με αγκάλιαζαν και έκλαιγαν. Έκλαιγα και εγώ. Πολλοί έκαναν σχόλια όπως: “Ο Ιεχωβά είναι αγαθός. Ο Ιεχωβά μάς σκέφτεται”. Έτσι, αναγνώριζαν ότι η τιμή για αυτή την προσφορά ανήκε στον Θεό. Όταν διανέμαμε τα τρόφιμα, οι αδελφοί και οι αδελφές αινούσαν τον Ιεχωβά με ύμνους της Βασιλείας. Ήταν πολύ συγκινητικό».

Ένα από τα μέλη της ομάδας ήταν κάποιος γιατρός ονόματι Λοΐκ. Πολλοί συνωστίζονταν στην Αίθουσα Βασιλείας και περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους για να ζητήσουν τη βοήθειά του. Μια Κονγκολέζα αδελφή, θέλοντας να κάνει και αυτή κάτι, έφτιαξε περίπου 40 λουκουμάδες και τους πρόσφερε σε εκείνους που περίμεναν να δουν το γιατρό. Εφόσον περίμεναν γύρω στα 80 άτομα, ο καθένας πήρε από μισό λουκουμά.

Βοήθεια σε Άτομα που Δεν Ήταν Μάρτυρες

Αυτή η ανθρωπιστική βοήθεια δεν δόθηκε αποκλειστικά και μόνο σε Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ωφελήθηκαν και άλλοι, όπως ακριβώς έγινε και το 1994. Αυτό βρίσκεται σε αρμονία με το εδάφιο Γαλάτες 6:10, το οποίο δηλώνει: «Άρα λοιπόν, ενόσω έχουμε καιρό ευνοϊκό για αυτό, ας εργαζόμαστε το καλό προς όλους αλλά κυρίως προς εκείνους με τους οποίους είμαστε συγγενείς στην πίστη».

Οι Μάρτυρες μοίρασαν φάρμακα και ρουχισμό σε αρκετά σχολεία και σε ένα ορφανοτροφείο κοντά στην Γκόμα. Το ορφανοτροφείο φιλοξενεί 85 παιδιά. Σε ένα προηγούμενο ταξίδι που είχε γίνει για την αξιολόγηση της κατάστασης, η ομάδα παροχής βοήθειας επισκέφτηκε το ορφανοτροφείο και υποσχέθηκε να τους δώσει 50 κούτες παξιμάδια υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες, κούτες με ρουχισμό, 100 κουβέρτες, φάρμακα και παιχνίδια. Τα παιδιά παρατάχθηκαν στην αυλή και τραγουδούσαν για τους επισκέπτες. Κατόπιν, ζήτησαν μια χάρη—θα μπορούσαν να έχουν μια μπάλα για να παίζουν ποδόσφαιρο;

Έπειτα από μερικές εβδομάδες, η ομάδα παροχής βοήθειας εκπλήρωσε την υπόσχεση που είχε δώσει να φέρει προμήθειες. Εντυπωσιασμένος από τη γενναιοδωρία και από όσα είχε διαβάσει στα Γραφικά έντυπα που του είχαν δώσει, ο διευθυντής του ορφανοτροφείου είπε ότι σκεφτόταν να γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά. Και, τελικά, έδωσαν στα παιδιά μια μπάλα; «Όχι», απάντησε ο Κλοντ, ο συντονιστής της ομάδας παροχής βοήθειας από τη Γαλλία. «Τους δώσαμε δύο μπάλες».

Στρατόπεδα Προσφύγων

Η παροχή βοήθειας δεν περιορίστηκε μόνο στο Κονγκό. Χιλιάδες πρόσφυγες είχαν φύγει από τη ζώνη του πολέμου και είχαν πάει σε κάποια γειτονική χώρα όπου εσπευσμένα είχαν δημιουργηθεί τρία στρατόπεδα προσφύγων. Οι Μάρτυρες ταξίδεψαν και εκεί για να δουν τι μπορούσε να γίνει. Όταν ετοιμαζόταν αυτή η έκθεση, τα στρατόπεδα στέγαζαν 211.000 πρόσφυγες, κυρίως από το Κονγκό. Περίπου 800 ήταν Μάρτυρες με τα παιδιά τους καθώς και άτομα που ενδιαφέρονταν για τα καλά νέα της Βασιλείας. Ένα άμεσο πρόβλημα στα στρατόπεδα ήταν η έλλειψη τροφίμων. Σε κάποιο στρατόπεδο, τα τρόφιμα επαρκούσαν μόνο για τρεις ημέρες, και σε αυτά περιλαμβάνονταν φασόλια τριών χρόνων.

Εντούτοις, το ηθικό των Μαρτύρων ήταν υψηλό. Αν και δεν είχαν πολλά Γραφικά έντυπα, διεξήγαν τακτικά υπαίθριες συναθροίσεις για να εποικοδομούνται πνευματικά. Ήταν επίσης πολυάσχολοι στο κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού σε άλλους στα στρατόπεδα.—Ματθαίος 24:14· Εβραίους 10:24, 25.

Η ομάδα διερεύνησης που είχε συσταθεί από τους Μάρτυρες περιλάμβανε και ένα γιατρό. Μολονότι οι αρχές τούς επέτρεψαν να μείνουν λίγες ημέρες μόνο σε κάθε στρατόπεδο, εξέτασαν πολλούς ασθενείς. Άφηναν φάρμακα και χρήματα στους Χριστιανούς πρεσβυτέρους. Έτσι, οι αδελφοί μπόρεσαν να επιβιώσουν. Έλπιζαν επίσης ότι οι Μάρτυρες στα στρατόπεδα θα ήταν σύντομα σε θέση να επιστρέψουν στη χώρα τους.