Καταστροφή Πλήττει τα Νησιά Σολομώντος

Τη Δευτέρα 2 Απριλίου 2007, ένας σεισμός μεγέθους 8,1 βαθμών ταρακούνησε τμήματα των Νησιών Σολομώντος, ενός τροπικού αρχιπελάγους βορειοανατολικά της Αυστραλίας. Μέσα σε λίγα λεπτά, πελώρια υδάτινα τείχη, μερικά εκ των οποίων αναφέρθηκε ότι έφταναν σε ύψος τα 10 μέτρα, σάρωσαν κάποια νησιά της Δυτικής Επαρχίας, θανατώνοντας 52 ανθρώπους και αφήνοντας 6.000 άστεγους.

Το Γκίζο, μια παράκτια κωμόπολη 7.000 περίπου κατοίκων η οποία βρίσκεται στο ομώνυμο νησί, μόλις 45 χιλιόμετρα από το επίκεντρο του σεισμού, ήταν από τις περιοχές που επλήγησαν περισσότερο. Τα μέλη μιας μικρής εκκλησίας Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Γκίζο πρόσβλεπαν στην τήρηση της ετήσιας Ανάμνησης του θανάτου του Ιησού εκείνο το βράδυ. (1 Κορινθίους 11:23-26) Η μέρα άρχισε φυσιολογικά με την όμορφη ανατολή του ήλιου και με τη θάλασσα να είναι γαλήνια. Κατόπιν, στις 7:39 π.μ. τοπική ώρα, χτύπησε ο σεισμός.

Σεισμός!

Ο Ρον Πάρκινσον, πρεσβύτερος της τοπικής εκκλησίας, και η σύζυγός του, η Ντόροθι, ετοίμαζαν πρωινό όταν έγινε ο σεισμός. «Το παλιό μας σπίτι κουνιόταν πέρα δώθε σαν κοκκοφοίνικας αλλά δεν έπεσε», λέει ο Ρον. «Ο θόρυβος ήταν απίστευτος. Ντουλάπια, έπιπλα, πιάτα, ένα όρθιο πιάνο και άλλα κινητά αντικείμενα έπεσαν με δύναμη στο πάτωμα. Με μεγάλη προσπάθεια, καταφέραμε να βγούμε έξω. Η Ντόροθι ήταν ξυπόλητη και κόπηκε στα σπασμένα γυαλιά».

Οι ιεραπόστολοι Τόνι και Κριστίν Σόου, οι οποίοι έμεναν εκεί κοντά, πετάχτηκαν και αυτοί έξω. «Η γη σειόταν τόσο δυνατά ώστε έπεσα στο έδαφος και δεν μπορούσα να σηκωθώ», λέει η Κριστίν. «Στην επιφάνεια της θάλασσας επέπλεαν σπίτια. Ένα τεράστιο κύμα τα είχε ξηλώσει εντελώς. Κάποιοι άνθρωποι μέσα σε κανό κωπηλατούσαν απεγνωσμένα δίπλα από τα συντρίμμια ψάχνοντας για επιζώντες. Έπειτα έγινε άλλος ένας πολύ μεγάλος σεισμός—και κατόπιν και άλλος. Οι μετασεισμοί συνεχίζονταν επί πέντε μέρες. Ήταν τρομακτικό!»

Και Μετά Ήρθε το Τσουνάμι

Ο Πάτσον Μπαέα βρισκόταν στο σπίτι του, στο νησί Σέπο Χίτε, περίπου 6 χιλιόμετρα από την κωμόπολη του Γκίζο, όταν έγινε ο σεισμός. Τι συνέβη στον ίδιο και στην οικογένειά του κατά τη διάρκεια της καταστροφής;

Ο Πάτσον θυμάται τα δυσάρεστα συμβάντα: «Έτρεξα κατά μήκος της ακτής για να πάω στη σύζυγό μου, τη Ναόμι, και στα τέσσερα παιδιά μας. Είχαν πέσει καταγής αλλά ήταν ασφαλείς. Τα παιδιά έτρεμαν και κάποια έκλαιγαν, αλλά η Ναόμι και εγώ τα καθησυχάσαμε αμέσως.

»Πρόσεξα ότι η θάλασσα κινούνταν παράξενα. Ήταν σαφές ότι ερχόταν τσουνάμι. Το μικροσκοπικό νησί μας πιθανότατα θα κατακλυζόταν από τα νερά. Η μητέρα μου, η Έβαλιν, η οποία έμενε σε ένα μικρό κοντινό νησί, κινδύνευε και αυτή. Είπα γρήγορα στην οικογένειά μου να μπει στο μηχανοκίνητο κανό μας και ξεκινήσαμε για να πάμε να τη σώσουμε.

»Αφού διανύσαμε κάποια απόσταση, ένα πελώριο κύμα πέρασε κάτω από το κανό μας. Η θάλασσα φούσκωνε και στροβιλιζόταν. Όταν φτάσαμε στη μητέρα μου, εκείνη τα είχε χαμένα και βρισκόταν σε σύγχυση—ήταν τόσο φοβισμένη ώστε δεν έμπαινε στο νερό. Η Ναόμι και ο Τζέρεμι, ο 15χρονος γιος μας, βούτηξαν μέσα στα ισχυρά ρεύματα και τη βοήθησαν να κολυμπήσει μέχρι το κανό. Στη συνέχεια, με το γκάζι της μηχανής στο τέρμα, κατευθυνθήκαμε στα ανοιχτά.

»Τώρα η θάλασσα είχε ήδη υποχωρήσει σε πρωτοφανή κλίμακα, αποκαλύπτοντας τους κοραλλιογενείς υφάλους που υπήρχαν γύρω από τα νησιά. Ξαφνικά, σηκώθηκε ένα τεράστιο κύμα το οποίο κατέκλυσε και τα δύο νησιά. Ο ξενώνας μας που βρισκόταν μπροστά στη θάλασσα ξηλώθηκε εντελώς και διαλύθηκε ανεπανόρθωτα. Τα νερά όρμησαν στο σπίτι όπου μέναμε, καταστρέφοντας πολλά από τα πράγματά μας. Όταν η θάλασσα ηρέμησε, περισώσαμε Γραφές και υμνολόγια από το ρημαγμένο σπίτι μας και κατευθυνθήκαμε στην κωμόπολη του Γκίζο».

Ο θάνατος και η καταστροφή σάρωσαν τις ακτές. Η μεγαλύτερη ζημιά έγινε στη δυτική πλευρά του νησιού Γκίζο. Τουλάχιστον 13 χωριά εκεί εξαφανίστηκαν από ένα υδάτινο τείχος το οποίο αναφέρεται ότι έφτανε σε ύψος τα 5 μέτρα.

Εκείνη τη νύχτα, 22 άτομα συγκεντρώθηκαν στην Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Γκίζο για την τήρηση της Ανάμνησης του θανάτου του Ιησού. Ευτυχώς, κανένας τους δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά από την καταστροφή. «Δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα, και οι λάμπες πετρελαίου είχαν σπάσει», λέει ο Ρον, ο οποίος αναφέρθηκε προηγουμένως. «Γι’ αυτό, ο αδελφός Σόου εκφώνησε την ομιλία με φακό. Μέσα στο σκοτάδι, ψάλαμε ύμνους ευχαριστίας στον Ιεχωβά, με δυνατές φωνές που συνηχούσαν αρμονικά».

Προσπάθειες Παροχής Βοήθειας

Όταν τα νέα για την καταστροφή έφτασαν στη Χονιάρα, την πρωτεύουσα της χώρας, το τοπικό γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά ανέλαβε γρήγορα δράση για να παράσχει έκτακτη βοήθεια. Μέσω τηλεφωνημάτων επιβεβαιώθηκε σύντομα ότι οι περισσότεροι Μάρτυρες στις πληγείσες περιοχές ήταν ασφαλείς. Κάποια αξιόπιστα άτομα έλαβαν την αποστολή να πάνε να εντοπίσουν μια πολύ απομονωμένη Μάρτυρα του Ιεχωβά στο νησί Σουασέλ. Τελικά τη βρήκαν σώα και αβλαβή. Στάλθηκαν επίσης χρήματα στο Γκίζο για την αγορά ειδών πρώτης ανάγκης.

Οι εκπρόσωποι του γραφείου τμήματος έφτασαν στην κωμόπολη του Γκίζο την Πέμπτη με την πρώτη διαθέσιμη πτήση. «Μεταφέραμε μαζί μας αρκετά κιβώτια με προμήθειες», λέει ο Κρέιγκ Τάκερ, μέλος της Επιτροπής του Τμήματος. «Κάποιες αποσκευές άλλων επιβατών είχαν αφεθεί πίσω επειδή ξεπερνούσαν το επιτρεπόμενο βάρος, αλλά προς ανακούφισή μας, όλα μας τα κιβώτια έφτασαν με ασφάλεια. Ήταν από τα πρώτα φορτία παροχής βοήθειας που έφτασαν στην πληγείσα περιοχή. Έφτασαν και άλλα πράγματα διά θαλάσσης δύο μέρες αργότερα».

Στο μεταξύ, ο Τόνι Σόου και ο Πάτσον Μπαέα, μαζί με άλλους Μάρτυρες από το Γκίζο, ταξίδεψαν δύο ώρες με κανό για να βοηθήσουν απομονωμένους Μάρτυρες που ζούσαν στο νησί Ρανόνγκα. Ο ισχυρός σεισμός είχε ανυψώσει αυτό το νησί, το οποίο έχει 32 χιλιόμετρα μήκος και 8 χιλιόμετρα πλάτος, κατά 2 και πλέον μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας! Η ξαφνική μετατόπιση του νερού γύρω από το νησί δημιούργησε προφανώς το τσουνάμι το οποίο χτύπησε τα γύρω νησιά.

«Τα μέλη της εκκλησίας χάρηκαν πάρα πολύ όταν μας είδαν», λέει ο Τόνι. «Ήταν σώοι και αβλαβείς και έμεναν στο ύπαιθρο φοβούμενοι τους μετασεισμούς. Το δικό μας σκάφος ήταν το πρώτο που έφερνε προμήθειες. Προτού φύγουμε, προσευχηθήκαμε μαζί τους ευχαριστώντας εγκάρδια τον Ιεχωβά».

Ο Πάτσον λέει: «Μερικές μέρες αργότερα, επιστρέψαμε στο νησί Ρανόνγκα για να φέρουμε επιπρόσθετες προμήθειες και να ψάξουμε για μια οικογένεια Μαρτύρων η οποία ζούσε σε ένα απομονωμένο σημείο του νησιού. Τελικά βρήκαμε τον Μάθιου Ιτού και την οικογένειά του, οι οποίοι είχαν κατασκηνώσει βαθιά μέσα στο δάσος. Έκλαψαν από χαρά, βλέποντας ότι δεν τους είχαμε ξεχάσει! Ο σεισμός είχε καταστρέψει το σπίτι τους καθώς και τα περισσότερα κτίσματα στο χωριό τους. Εντούτοις, αυτό που τους ενδιέφερε πρωτίστως ήταν να αποκτήσουν καινούριες Γραφές, σε αντικατάσταση εκείνων που χάθηκαν στην καταστροφή».

Έπαινος από Παρατηρητές

Τέτοιου είδους Χριστιανική αγάπη δεν πέρασε απαρατήρητη από τους άλλους. «Ένας δημοσιογράφος, ο οποίος επέκρινε την όλη προσπάθεια παροχής βοήθειας, έμεινε έκπληκτος και εντυπωσιάστηκε μαθαίνοντας ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν προμηθεύσει στα μέλη τους τρόφιμα, μουσαμάδες και άλλα απαραίτητα είδη λίγες μόνο μέρες μετά το σεισμό», λέει ο Κρέιγκ Τάκερ. «Οι χωρικοί στο νησί Ρανόνγνκα σχολίασαν ευνοϊκά τις προσπάθειές μας για ταχύτατη παροχή βοήθειας και παραπονέθηκαν για την έλλειψη υποστήριξης από μέρους της δικής τους εκκλησίας», προσθέτει ο Πάτσον. Μια γυναίκα αναφώνησε: «Η οργάνωσή σας αντέδρασε ταχύτατα!»

Οι Μάρτυρες προσπάθησαν να βοηθήσουν και τους γείτονές τους. «Ενώ επισκεπτόμασταν το νοσοκομείο που είχε στηθεί πρόχειρα στο Γκίζο, είδαμε ένα αντρόγυνο το οποίο είχαμε γνωρίσει πρόσφατα», αναφέρει η Κριστίν Σόου. «Και οι δυο είχαν υποστεί σοβαρά τραύματα, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Το εγγονάκι της γυναίκας είχε παρασυρθεί μέσα από τα χέρια της από το τσουνάμι και είχε πνιγεί. Γυρίσαμε γρήγορα στο σπίτι μας για να τους φέρουμε τα αναγκαία τρόφιμα και ρούχα. Ήταν πολύ ευγνώμονες».

Πράγματι, τα θύματα των φυσικών καταστροφών δεν χρειάζονται μόνο υλική βοήθεια. Χρειάζονται ιδιαίτερα την παρηγοριά που μόνο ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, μπορεί να παράσχει. «Μερικοί κληρικοί έλεγαν ότι ο Θεός τιμωρούσε τους ανθρώπους για τις αμαρτίες τους», αναφέρει ο Ρον. «Αλλά εμείς τους δείξαμε από τη Γραφή ότι ο Θεός δεν είναι ποτέ η πηγή της πονηρίας. Πολλοί μας ευχαρίστησαν για την πνευματική παρηγοριά που τους δώσαμε».—2 Κορινθίους 1:3, 4· Ιακώβου 1:13.a

[Υποσημείωση]

[Διάγραμμα/​Χάρτες στη σελίδα 13]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Σουασέλ

Γκίζο

Γκίζο

Ρανόνγκα

ΧΟΝΙΑΡΑ

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Η οικογένεια Μπαέα στο μηχανοκίνητο κανό τους

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Ζημιές από το τσουνάμι στο Γκίζο

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Αυτή η Αίθουσα Βασιλείας ήταν το μόνο κτίσμα που έμεινε όρθιο στο Λάλε, στο νησί Ρανόνγκα