Πρόσφεραν Πρόθυμα τον Εαυτό Τους​—Στη Νέα Υόρκη

ΠΡΙΝ από μερικά χρόνια, ο Σέζαρ και η σύζυγός του, η Ροσίο, ζούσαν μια άνετη ζωή στην Καλιφόρνια. Εκείνος εργαζόταν με πλήρες ωράριο στον τομέα της θέρμανσης, του εξαερισμού και του κλιματισμού, ενώ εκείνη εργαζόταν λίγες ώρες σε κάποιο ιατρείο. Έμεναν στο δικό τους σπίτι και δεν είχαν παιδιά. Ωστόσο, συνέβη κάτι που άλλαξε τη ζωή τους. Τι ήταν αυτό;

Τον Οκτώβριο του 2009, το γραφείο τμήματος των Ηνωμένων Πολιτειών έστειλε μια επιστολή σε όλες τις εκκλησίες της χώρας, προσκαλώντας ειδικευμένους εθελοντές να κάνουν αίτηση για προσωρινή υπηρεσία Μπέθελ ώστε να βοηθήσουν στην επέκταση του γραφείου τμήματος στο Γουόλκιλ της Νέας Υόρκης. Μπορούσαν να κάνουν αίτηση ακόμα και αυτοί που ήταν πάνω από το συνηθισμένο όριο ηλικίας για την υπηρεσία Μπέθελ. «Γνωρίζαμε ότι, λόγω της ηλικίας μας, αυτή ίσως ήταν η μοναδική ευκαιρία της ζωής μας για να υπηρετήσουμε στο Μπέθελ», αφηγούνται ο Σέζαρ και η Ροσίο. «Δεν θα τη χάναμε για τίποτα στον κόσμο!» Έτσι λοιπόν, υπέβαλαν αμέσως αίτηση.

Πέρασε πάνω από ένας χρόνος, αλλά ο Σέζαρ και η Ροσίο δεν είχαν προσκληθεί στο Μπέθελ. Παρ’ όλα αυτά, έκαναν επιπρόσθετα βήματα για να πετύχουν το στόχο τους απλοποιώντας τη ζωή τους. «Μετατρέψαμε το γκαράζ μας σε γκαρσονιέρα ώστε να νοικιάσουμε το σπίτι μας σε κάποιον άλλον. Κατόπιν, αφήσαμε το 200 τετραγωνικών σπίτι των ονείρων μας, που είχαμε χτίσει πριν από λίγα χρόνια, και πήγαμε στην γκαρσονιέρα των 25 τετραγωνικών. Αυτές οι αλλαγές», λέει ο Σέζαρ, «μας προετοίμασαν ώστε να μας είναι πιο εύκολο να πάμε στο Μπέθελ, αν τελικά η αίτησή μας γινόταν δεκτή». Τι έγινε μετά; «Έναν μήνα αφότου πήγαμε στο μικρό μας διαμέρισμα», αναφέρει η Ροσίο, «ήρθε η πρόσκληση για να υπηρετήσουμε ως προσωρινοί εθελοντές στο Γουόλκιλ. Ήταν φανερό ότι, απλοποιώντας τη ζωή μας, είχαμε δώσει στον Ιεχωβά κάτι για να ευλογήσει».

ΤΟ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑ ΕΥΛΟΓΕΙΤΑΙ

Όπως ο Σέζαρ και η Ροσίο, εκατοντάδες αδελφοί και αδελφές έχουν κάνει θυσίες για να πάρουν μέρος στο έργο οικοδόμησης που γίνεται στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης. Αρκετοί από αυτούς υποστηρίζουν την επέκταση στο Γουόλκιλ, ενώ πολλοί άλλοι έχουν το προνόμιο να βοηθούν στην οικοδόμηση των παγκόσμιων κεντρικών γραφείων στο Γουόργουικ.a Πολλά ζευγάρια άφησαν πίσω τους όμορφα σπίτια, καλές εργασίες, ακόμα και κατοικίδια, για να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά πληρέστερα. Ευλόγησε άραγε ο Ιεχωβά το αυτοθυσιαστικό τους πνεύμα; Και βέβαια το ευλόγησε!

Για παράδειγμα, ο Γουέι, που είναι ηλεκτρολόγος, και η Ντέμπρα, οι οποίοι είναι κοντά στα 60 και έμεναν στο Κάνσας, πούλησαν το σπίτι και τα περισσότερα υπάρχοντά τους και πήγαν στο Γουόλκιλ για να υπηρετήσουν ως εξωτερικοί βοηθοί στο Μπέθελ.b Αν και αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να κάνουν προσαρμογές στη ζωή τους, πιστεύουν ότι οι θυσίες άξιζαν τον κόπο. Η Ντέμπρα λέει σχετικά με το διορισμό της στο Μπέθελ: «Μερικές φορές νιώθω σαν να μπήκα και εγώ μέσα σε μια από αυτές τις εικόνες στα έντυπά μας που δείχνουν αδελφούς να χτίζουν στον Παράδεισο!»

ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Οι περισσότεροι από όσους διέθεσαν τον εαυτό τους χρειάστηκε να ξεπεράσουν ορισμένα εμπόδια. Πάρτε για παράδειγμα τον Γουίλιαμ και τη Σάντρα, οι οποίοι είναι λίγο πάνω από τα 60. Είχαν μια στρωμένη, ευχάριστη ζωή στην Πενσυλβανία και μια επικερδή εταιρία παραγωγής εξαρτημάτων ακριβείας η οποία απασχολούσε 17 άτομα. Από μικρά παιδιά ήταν στην ίδια εκκλησία, και οι περισσότεροι από τους συγγενείς τους ζούσαν στη γύρω περιοχή. Όταν παρουσιάστηκε λοιπόν η ευκαιρία να υπηρετήσουν ως εξωτερικοί βοηθοί στο Γουόλκιλ, γνώριζαν ότι αυτό σήμαινε πως έπρεπε να πουν αντίο σχεδόν σε όλους και όλα όσα τους ήταν οικεία. «Χωρίς αμφιβολία, η μεγαλύτερη δυσκολία για εμάς ήταν να αφήσουμε την άνετη ζωή μας», λέει ο Γουίλιαμ. Εντούτοις, ύστερα από πολλή προσευχή, αποφάσισαν να μετακομίσουν​—και δεν το μετανιώνουν. «Η χαρά που μας δίνει η προσωπική συμμετοχή σε αυτό το έργο και η υπηρεσία στο πλευρό της οικογένειας Μπέθελ δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο», λέει ο Γουίλιαμ. «Η Σάντρα και εγώ είμαστε πιο ευτυχισμένοι από ποτέ!»

Σκεφτόμαστε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μας έφερε μέχρι εδώ μόνο και μόνο για να μας εγκαταλείψει μετά». (Ψαλμ. 119:116) Ο Λουίς, ο οποίος σχεδιάζει συστήματα πυρόσβεσης, και η σύζυγός του, η Κένια, υπηρετούν στο Γουόλκιλ. Αναφέρουν: «Έχουμε ήδη δει το γενναιόδωρο χέρι του Ιεχωβά να μας προμηθεύει ό,τι χρειαζόμαστε από υλική άποψη.

Ο Ντέιλ, που είναι πολιτικός μηχανικός, και η Κάθι, από την Αλαμπάμα, συστήνουν ανεπιφύλακτα αυτή τη μορφή υπηρεσίας. Ως εθελοντές στο Γουόλκιλ, λένε: «Αν έχεις το θάρρος να εγκαταλείψεις την άνεσή σου, θα έχεις την ευκαιρία να δεις το πνεύμα του Ιεχωβά σε δράση». Και τι χρειάζεται να κάνετε για να είστε διαθέσιμοι; Ο Ντέιλ λέει: «Απλοποιήστε, απλοποιήστε και μετά απλοποιήστε λίγο ακόμα τη ζωή σας. Δεν θα το μετανιώσετε ποτέ!»

Ο Τζέισον, ο οποίος δούλευε ως ηλεκτρολόγος, και η Τζένιφερ, από το Ιλινόις, λένε ότι το να εργάζεσαι στο Γουόλκιλ για την επέκταση του Μπέθελ είναι «μια από τις εμπειρίες που σε φέρνουν όσο πιο κοντά γίνεται στη ζωή στο νέο κόσμο». Η Τζένιφερ συμπληρώνει: «Είναι συγκινητικό να νιώθεις πως οτιδήποτε κάνεις ο Ιεχωβά το εκτιμάει, και με αυτόν τον τρόπο επενδύεις για το μέλλον που μας ετοιμάζει. Ο Ιεχωβά σού δίνει πλούτη που δεν μπορείς να φανταστείς».