Εκτός των αποφοίτων της Γαλαάδ που διορίστηκαν για να παράσχουν βοήθεια, σχεδόν 300 αδελφοί και αδελφές από πέντε περίπου χώρες ήρθαν με μακροπρόθεσμο διορισμό ως διεθνείς υπηρέτες και με βραχυπρόθεσμο διορισμό ως διεθνείς εθελοντές για να βοηθήσουν στο έργο οικοδόμησης. Οι γείτονες εξεπλάγησαν όταν είδαν ότι άνθρωποι από άλλες χώρες ήρθαν για να βοηθήσουν. Η έκπληξή τους μεγάλωσε όταν έμαθαν ότι οι περισσότεροι από αυτούς είχαν έρθει με δικά τους έξοδα! Οι ντόπιοι αδελφοί και αδελφές συνέβαλαν επίσης στην ατμόσφαιρα διεθνούς ενότητας.

Το πλήθος των αδελφών που συμμετείχαν στο έργο οικοδόμησης του γραφείου τμήματος επέδειξαν θαυμάσιο πνεύμα. Περίπου 600 εθελοντές έρχονταν κάθε εβδομάδα από γειτονικές εκκλησίες για να βοηθήσουν. Στην πραγματικότητα, σχεδόν το 30 τοις εκατό των εργασιών έγινε από αυτούς τους εθελοντές.

Αδελφοί από τις Φιλιππίνες Πηγαίνουν Αλλού ως Διεθνείς Υπηρέτες

Στη διάρκεια της κατασκευής του γραφείου τμήματος, διεθνείς υπηρέτες από άλλες χώρες μετέδωσαν τις τεχνικές τους γνώσεις στους Φιλιππινέζους αδελφούς. Ο Χουμπέρτους Χούφναγκελς, ο οποίος εκπαίδευε άλλους, σχολιάζει: «Πολλοί ντόπιοι αδελφοί επιδεικνύουν μεγάλο ζήλο, και ήταν σε θέση να εφαρμόσουν αυτά που είχαν μάθει». Ως αποτέλεσμα, όταν τελείωσε το οικοδομικό έργο στις Φιλιππίνες, μερικοί από αυτούς τους εκπαιδευμένους αδελφούς μπορούσαν να πάνε ως διεθνείς υπηρέτες για να βοηθήσουν σε οικοδομικά προγράμματα άλλων χωρών, ειδικά στη Νοτιοανατολική Ασία.

Ο Τζόελ Μοράλ, από την επαρχία Κεσόν, ήταν ένας από αυτούς. Αρχικά ήρθε στο έργο οικοδόμησης του γραφείου τμήματος στη Μανίλα με τη σκέψη να εργαστεί ως εθελοντής για μία εβδομάδα. Ωστόσο, η βοήθειά του ήταν αναγκαία και του ζητήθηκε να μείνει παραπάνω. Αν και δεν είχε μεγάλη πείρα στην οικοδόμηση, η εργασία στην κατασκευή του γραφείου τμήματος του έδωσε την ευκαιρία να αποκτήσει γρήγορα τεχνικές ικανότητες μαθαίνοντας από τους ξένους διεθνείς υπηρέτες.

Ακόμη και προτού τελειώσει το έργο στις Φιλιππίνες, προέκυψε ανάγκη για βοήθεια στην οικοδόμηση ενός καινούριου γραφείου τμήματος στην Ταϋλάνδη. Ο Τζόελ λέει: «Δεν το περίμενα, αλλά με κάλεσαν να πάω στην Ταϋλάνδη. Η πείρα που είχα αποκτήσει στο έργο οικοδόμησης στις Φιλιππίνες αποδείχτηκε πολύ χρήσιμη στην προετοιμασία μου ως διεθνούς υπηρέτη». Παρέμεινε στην Ταϋλάνδη πάνω από έναν χρόνο βοηθώντας στην οικοδόμηση.

Ο Τζόσουα και η Σάρα Εσπίριτου γνωρίστηκαν ενόσω εργάζονταν και οι δύο στην κατασκευή του γραφείου τμήματος στις Φιλιππίνες. Παντρεύτηκαν λίγο μετά την αφιέρωση και έβαλαν στόχο να υπηρετήσουν μαζί ως διεθνείς υπηρέτες. Έπειτα από λίγους μήνες, προσκλήθηκαν να συμμετάσχουν στο έργο οικοδόμησης σε άλλες χώρες. Από τότε έχουν υπηρετήσει σε πέντε χώρες: τρεις στην Ασία και δύο στην Αφρική. Ο Τζόσουα αναφέρει σχετικά με όσα έζησε τον καιρό που βρισκόταν στις Φιλιππίνες: «Καθώς εργαζόμασταν με αδελφούς από άλλες χώρες, μαθαίναμε πράγματα τεχνικής φύσης. Τώρα είχαμε γνώση την οποία μπορούσαμε να μοιραστούμε με άλλους». Όταν στέλνονταν σε άλλες χώρες, έλεγαν στους ντόπιους αδελφούς: «Δεν θα είμαστε εδώ για πάντα. Στο μέλλον θα συνεχίσετε εσείς τη δουλειά». Αναφορικά με το στόχο που είχε όταν πήγαινε σε άλλες χώρες, εξηγεί: «Δεν πάμε εκεί μόνο για να εργαστούμε, αλλά πραγματικά προσπαθούμε να εκπαιδεύσουμε τους αδελφούς».

Ασφαλώς, το να πηγαίνει κανείς σε διάφορες χώρες απαιτεί προσαρμοστικότητα. Ο Τζέρι Αγιούρα στάλθηκε σε αρκετά μέρη, μεταξύ άλλων στην Ταϋλάνδη, στις Δυτικές Σαμόα και στη Ζιμπάμπουε. Ο ίδιος εξηγεί: «Έμαθα ότι ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί ανθρώπους κάθε προέλευσης. Τους αγαπάμε επειδή τους αγαπάει ο Ιεχωβά». Πόσο χαρούμενοι είναι αυτοί οι Φιλιππινέζοι αδελφοί για το ότι μπορούν να συμβάλλουν στο έργο του Ιεχωβά σε διεθνή κλίμακα!