1. (α) Τι κοινό είχαν ο κριτής Ιεφθάε και η Άννα; (Βλέπε εικόνες στην αρχή του άρθρου.) (β) Ποια ερωτήματα θα απαντηθούν σε αυτό το άρθρο;

ΕΚΕΙΝΟΣ ήταν ένας ατρόμητος ηγέτης. Εκείνη ήταν μια υποτακτική σύζυγος. Εκείνος ήταν ένας γενναίος πολεμιστής. Εκείνη ήταν μια ταπεινή νοικοκυρά. Πέρα από το ότι λάτρευαν τον ίδιο Θεό, τι άλλο κοινό θα μπορούσαν να έχουν ο κριτής Ιεφθάε και η σύζυγος του Ελκανά, η Άννα;

7. (α) Τι ευχήθηκε η Άννα και γιατί, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; (β) Τι σήμαινε η ευχή της Άννας για τον Σαμουήλ; (Βλέπε υποσημείωση.)

⁷ Η Άννα είναι άλλο ένα άτομο που τήρησε πιστά την ευχή που είχε κάνει στον Ιεχωβά. Έδωσε την υπόσχεσή της ενώ ένιωθε μεγάλη οδύνη και στενοχώρια επειδή ήταν στείρα και δεχόταν συνέχεια προσβολές. (1 Σαμ. 1:4-7, 10, 16) Η Άννα έχυσε την ψυχή της ενώπιον του Θεού και ευχήθηκε: «Ιεχωβά των στρατευμάτων, αν όντως προσέξεις την ταλαιπωρία της δούλης σου και με θυμηθείς, και αν δεν ξεχάσεις τη δούλη σου και δώσεις στη δούλη σου αρσενικό απόγονο, εγώ θα τον δώσω στον Ιεχωβά όλες τις ημέρες της ζωής του και ξυράφι δεν θα ανεβεί στο κεφάλι του».a (1 Σαμ. 1:11) Το αίτημα της Άννας έγινε δεκτό και γέννησε το πρώτο της παιδί​—έναν γιο. Πόση χαρά τής έφερε αυτό! Αλλά δεν ξέχασε την ευχή που είχε κάνει στον Θεό. Όταν γέννησε το αγοράκι της, είπε: «Από τον Ιεχωβά τον ζήτησα».—1 Σαμ. 1:20.

8. (α) Πόσο εύκολο ήταν για την Άννα να εκπληρώσει την ευχή της; (β) Πώς σας θυμίζουν οι εκφράσεις του Δαβίδ που είναι καταγραμμένες στον 61ο Ψαλμό την υποδειγματική στάση της Άννας;

⁸ Μόλις ο μικρός Σαμουήλ απογαλακτίστηκε, σε ηλικία περίπου τριών ετών, η Άννα έκανε ακριβώς ό,τι είχε ευχηθεί στον Θεό. Ούτε καν της πέρασε από το μυαλό να κάνει κάτι άλλο. Πήρε τον Σαμουήλ και τον πήγε στον αρχιερέα Ηλεί στη σκηνή της μαρτυρίας στη Σηλώ και είπε: «Αναφορικά με αυτό το αγόρι προσευχόμουν να κάνει δεκτό ο Ιεχωβά το αίτημά μου το οποίο του υπέβαλα. Γι’ αυτό και εγώ τον δάνεισα στον Ιεχωβά. Όλες τις ημέρες που θα υπάρχει, αυτός θα είναι κάποιος που έχει ζητηθεί για τον Ιεχωβά». (1 Σαμ. 1:24-28) Εκεί, «το αγόρι, ο Σαμουήλ, συνέχισε να μεγαλώνει κοντά στον Ιεχωβά». (1 Σαμ. 2:21) Αλλά τι σήμαινε αυτό για την Άννα; Αγαπούσε πολύ το αγοράκι της, αλλά τώρα δεν θα μπορούσε να έχει καθημερινή επαφή μαζί του στα παιδικά του χρόνια. Σκεφτείτε πόσο λαχταρούσε να τον αγκαλιάσει, να παίξει μαζί του, να τον αναθρέψει​—να αποτελεί και εκείνη κομμάτι των τρυφερών αναμνήσεων που μια στοργική μητέρα φυλάει στην καρδιά της καθώς βλέπει το παιδάκι της να μεγαλώνει. Ακόμα και έτσι, όμως, η Άννα δεν είχε μετανιώσει για το ότι κράτησε την υπόσχεσή της στον Θεό. Η καρδιά της αγαλλόταν σε σχέση με τον Ιεχωβά.—1 Σαμ. 2:1, 2· διαβάστε Ψαλμός 61:1, 5, 8.