Η εκκλησία επομένως έγινε αναπόσπαστο μέρος του πολεμικού συστήματος. . . . Οι [εκκλησιαστικοί] ηγέτες δεν έχασαν καθόλου χρόνο να οργανωθούν πλήρως για να αντιμετωπίσουν τον πόλεμο. Μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες μετά την κήρυξη του πολέμου, το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική έκανε σχέδια για πληρέστερη συνεργασία. . . . Πολλές από τις εκκλησίες προχώρησαν ακόμη περισσότερο απ’ αυτό που τους ζητήθηκε. Έγιναν κέντρα για την κατάταξη νεοσυλλέκτων στο στρατό».—Σελίδες 53, 57, 59, 63, 74, 80, 82.