«Μπορώ να Πω ότι Κάτι Ξέρω για το Νόμο Εκείνων που Είναι Όσιοι»

Είχε προγραμματιστεί μια συνέλευση στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας για τις 2-5 Ιανουαρίου 1919, τον καιρό που ο αδελφός Ρόδερφορντ και οι σύντροφοί του βρίσκονταν στη φυλακή. Αλλά δεν επρόκειτο για μια συνηθισμένη συνέλευση—αυτή είχε συνδυαστεί με την ετήσια συνάθροιση της Εταιρίας Σκοπιά, που θα γινόταν το Σάββατο 4 Ιανουαρίου 1919.

Εκείνη τη μέρα στο Πίτσμπουργκ λάβαινε χώρα μια συνάθροιση γεμάτη ένταση. «Για λίγο κυριάρχησαν σύγχυση, διαφωνίες και φιλονικίες», θυμάται η Σάρα Κ. Κέιλιν, η οποία είχε μεγαλώσει στην περιοχή του Πίτσμπουργκ. «Μερικοί ήθελαν να αναβάλουν κατά έξι μήνες τη συνάθροιση· άλλοι αμφισβητούσαν το κατά πόσο ήταν νόμιμη η εκλογή υπευθύνων οι οποίοι βρίσκονταν στη φυλακή· άλλοι πρότειναν εντελώς καινούριους υπευθύνους».

Έπειτα από εκτενή συζήτηση, ο Γ. Φ. Χάτζινγκς, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου Άμβωνας των Λαών,a διάβασε στο ακροατήριο μια επιστολή από τον αδελφό Ρόδερφορντ. Σε αυτήν ο αδελφός έστελνε την αγάπη και τους χαιρετισμούς του σε όσους ήταν συγκεντρωμένοι εκεί. «Τα κύρια όπλα του Σατανά είναι: ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ και ΦΟΒΟΣ», προειδοποιούσε. Δείχνοντας την επιθυμία που είχε να υποταχτεί στο θέλημα του Ιεχωβά, έφτασε στο σημείο να προτείνει με ταπεινότητα ορισμένους κατάλληλους άντρες, αν ενδεχομένως οι μέτοχοι αποφάσιζαν να εκλέξουν καινούριους υπευθύνους για την Εταιρία.

Η συζήτηση συνεχίστηκε λίγο ακόμα και κατόπιν ο Ε. Ντ. Σέξτον, ο οποίος είχε διοριστεί εισηγητής μιας επιτροπής για την υπόδειξη υποψηφίων, εξέφρασε τη γνώμη του λέγοντας τα εξής:

«Έφτασα μόλις τώρα. Το τρένο μου αποκλείστηκε από το χιόνι και είχε σαράντα οχτώ ώρες καθυστέρηση. Έχω να πω κάτι, και το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να το πω τώρα για να ησυχάσω. Αγαπητοί μου αδελφοί, ήρθα εδώ, όπως και εσείς οι υπόλοιποι, με ορισμένες ιδέες στο μυαλό μου—υπέρ και κατά. . . . Δεν υπάρχει κανένα νομικό κώλυμα. Αν επιθυμούμε να επανεκλέξουμε τους αδελφούς μας που βρίσκονται στο Νότο, για οποιαδήποτε θέση μπορούν να αναλάβουν, δεν βλέπω—ούτε διαπιστώνω από τις [νομικές] συμβουλές που έχω λάβει—το πώς αυτό έχει να κάνει, κατά οποιονδήποτε τρόπο, με το γεγονός ότι φέρθηκαν ενώπιον του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου ή ότι κατηγορήθηκαν δημόσια.

»Πιστεύω ότι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε σε ένδειξη σεβασμού προς τον αγαπητό μας αδελφό Ρόδερφορντ είναι να τον επανεκλέξουμε πρόεδρο της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιο ερώτημα στο μυαλό του κοινού ως προς το ποια είναι η θέση μας σχετικά με αυτό το ζήτημα. Αν οι αδελφοί μας παρέβηκαν τυπικά κάποιο νόμο που δεν καταλάβαιναν, εμείς ξέρουμε ότι τα κίνητρά τους είναι καλά. Και ενώπιον του Παντοδύναμου [Θεού] δεν έχουν παραβεί κανένα νόμο ούτε του Θεού ούτε των ανθρώπων. Θα εκδηλώσουμε τη μέγιστη εμπιστοσύνη αν επανεκλέξουμε τον αδελφό Ρόδερφορντ πρόεδρο του Συλλόγου.

»Δεν είμαι δικηγόρος αλλά, όταν πρόκειται για τη νομιμότητα της κατάστασης, μπορώ να πω ότι κάτι ξέρω για το νόμο εκείνων που είναι όσιοι. Ο Θεός απαιτεί οσιότητα. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα μπορούσαμε να δείξουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη παρά με το να κάνουμε τις εκλογές ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΕΚΛΕΞΟΥΜΕ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΡΟΔΕΡΦΟΡΝΤ».

Καταφανώς, ο αδελφός Σέξτον εξέφραζε τα αισθήματα των περισσότερων από τους παρευρισκομένους. Αναφέρθηκαν τα ονόματα των υποψηφίων, έγινε η ψηφοφορία και εκλέχτηκαν: ο Ι. Φ. Ρόδερφορντ πρόεδρος, ο Τσ. Α. Γουάιζ αντιπρόεδρος και ο Γ. Ε. Βαν Άμπουργκ γραμματέας-ταμίας.