Τι Κατέχει την Ύψιστη Θέση στη Ζωή Σας;

‘Κάνε με να γνωρίσω την οδό στην οποία πρέπει να περπατώ’.—ΨΑΛΜΟΣ 143:8, ΜΝΚ.

1. Σε ποιο συμπέρασμα κατέληξε ο Βασιλιάς Σολομών σχετικά με τις επιδιώξεις και τα επιτεύγματα των ανθρώπων;

ΠΡΟΦΑΝΩΣ γνωρίζετε, όπως και κάθε άνθρωπος, ότι η ζωή είναι γεμάτη δραστηριότητες και ασχολίες. Αν το σκεφτείτε, μπορείτε να προσδιορίσετε μερικές από αυτές ως απαραίτητες. Άλλες δραστηριότητες και ασχολίες είναι λιγότερο σημαντικές ή ακόμη και μάταιες. Αν το αναγνωρίζετε αυτό, τότε συμφωνείτε με έναν από τους σοφότερους ανθρώπους που υπήρξαν ποτέ, τον Βασιλιά Σολομώντα. Αφού πρώτα ανασκόπησε διεξοδικά τις δραστηριότητες της ζωής, εκείνος κατέληξε στο συμπέρασμα: «Φοβού τον Θεόν και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου». (Εκκλησιαστής 2:4-9, 11· 12:13) Τι σημασία έχει αυτό για εμάς σήμερα;

2. Ποιο βασικό ερώτημα θα πρέπει να απευθύνουν στον εαυτό τους οι θεοφοβούμενοι άνθρωποι, και σε ποια συναφή ερωτήματα οδηγεί αυτό;

² Αν θέλετε να ‘φοβάστε τον Θεό και να φυλάττετε τις εντολές του’, κάντε στον εαυτό σας το εξής ερώτημα-πρόκληση: ‘Τι κατέχει την ύψιστη θέση στη ζωή μου;’ Ομολογουμένως, μπορεί να μη συλλογίζεστε αυτό το ερώτημα καθημερινά, αλλά γιατί να μην το εξετάσετε τώρα; Μάλιστα αυτό φέρνει στην επιφάνεια μερικά συναφή ερωτήματα, όπως: ‘Μήπως δίνω ακατάλληλη έμφαση στην εργασία ή στο επάγγελμά μου ή στα υλικά πράγματα; Ποια θέση έχει στη ζωή μου το σπίτι μου, η οικογένειά μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα;’ Ένα νεαρό άτομο θα μπορούσε να αναρωτηθεί: ‘Σε ποιο βαθμό απορροφάει η εκπαίδευση την προσοχή και το χρόνο μου; Πράγματι, μήπως το πρώτιστο ενδιαφέρον μου είναι κάποιο χόμπι, ένα άθλημα, μια μορφή ψυχαγωγίας ή κάποιος τομέας της τεχνολογίας;’ Ανεξάρτητα δε από την ηλικία ή τις περιστάσεις μας, θα ήταν σωστό να αναρωτηθούμε: ‘Ποια θέση έχει στη ζωή μου η υπηρεσία του Θεού;’ Είναι πιθανό ότι θα συμφωνήσετε πως χρειάζεται να θέτουμε προτεραιότητες. Αλλά πώς και από πού μπορούμε να λάβουμε βοήθεια για να το κάνουμε αυτό σοφά;

3. Τι συνεπάγεται για τους Χριστιανούς το να θέτουν προτεραιότητες;

³ Όταν κάτι κατέχει την «ύψιστη θέση», αυτό βασικά σημαίνει ότι προηγείται από καθετί άλλο ή ότι χρειάζεται να λαβαίνεται πρώτο υπόψη. Είτε είστε Μάρτυρας του Ιεχωβά είτε ανήκετε στα εκατομμύρια των ειλικρινών μελετητών του Λόγου του Θεού οι οποίοι είναι συνταυτισμένοι μαζί τους, αναλογιστείτε την εξής αλήθεια: «Χρόνος είναι εις πάντα, και καιρός παντί πράγματι υπό τον ουρανόν». (Εκκλησιαστής 3:1) Δικαιολογημένα, αυτό περιλαμβάνει το να δείχνετε στοργικό ενδιαφέρον στα μέλη της οικογένειας. (Κολοσσαείς 3:18-21) Αυτό συνεπάγεται ότι πρέπει να προμηθεύετε με έντιμο τρόπο για το σπιτικό σας μέσω κάποιας κοσμικής εργασίας. (2 Θεσσαλονικείς 3:10-12· 1 Τιμόθεο 5:8) Και για μια αλλαγή από τα συνηθισμένα, θα μπορούσατε να αφιερώσετε χρόνο για κάποιο χόμπι ή, κατά καιρούς, για ψυχαγωγία ή αναψυχή. (Παράβαλε Μάρκος 6:31.) Αλλά, ύστερα από σοβαρή σκέψη, δεν διακρίνετε ότι σε τίποτε από αυτά δεν ανήκει η ύψιστη θέση στη ζωή; Κάτι άλλο είναι ακόμη πιο σημαντικό.

4. Πώς σχετίζονται τα εδάφια Φιλιππησίους 1:9, 10 με τον καθορισμό των προτεραιοτήτων μας;

⁴ Πιθανώς αναγνωρίζετε ότι οι κατευθυντήριες αρχές της Αγίας Γραφής αποτελούν πολύτιμα βοηθήματα για τον καθορισμό προτεραιοτήτων και τη λήψη σοφών αποφάσεων. Λόγου χάρη, στα εδάφια Φιλιππησίους 1:9, 10, οι Χριστιανοί προτρέπονται ‘να αφθονούν όλο και περισσότερο σε ακριβή γνώση και πλήρη διάκριση’. Για ποιο σκοπό; Ο απόστολος Παύλος πρόσθεσε: «Για να βεβαιώνεστε για τα πιο σπουδαία πράγματα». Δεν είναι λογικό αυτό; Με βάση την ακριβή γνώση, ο Χριστιανός που έχει διάκριση μπορεί να καθορίζει ποιο θα πρέπει να είναι το πρώτιστο ενδιαφέρον του—τι θα πρέπει να κατέχει την ύψιστη θέση—στη ζωή.

Ένα Υπόδειγμα Όσον Αφορά το Τι Κατέχει την Ύψιστη Θέση

5. Περιγράφοντας το υπόδειγμα που άφησε ο Ιησούς για τους Χριστιανούς, πώς δείχνουν οι Γραφές τι κατείχε την ύψιστη θέση στη ζωή του;

⁵ Βρίσκουμε μια πολύτιμη πτυχή της γνώσης στα λόγια του αποστόλου Πέτρου: «Σε αυτή την πορεία κληθήκατε, επειδή ακόμη και ο Χριστός υπέφερε για εσάς, αφήνοντάς σας υπόδειγμα για να ακολουθήσετε τα ίχνη του πιστά». (1 Πέτρου 2:21) Ναι, για να βρούμε μερικές ενδείξεις όσον αφορά το τι κατέχει την ύψιστη θέση στη ζωή, μπορούμε να εξετάσουμε τι σκεφτόταν για αυτό ο Ιησούς Χριστός. Το εδάφιο Ψαλμός 40:8 ανέφερε προφητικά σχετικά με εκείνον: «Χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου». Ο ίδιος εξέφρασε την ίδια σκέψη ως εξής: «Η τροφή μου είναι να κάνω το θέλημα εκείνου που με έστειλε και να τελειώσω το έργο του».—Ιωάννης 4:34· Εβραίους 12:2.

6. Πώς μπορούμε να έχουμε τα ίδια αποτελέσματα που είχε ο Ιησούς βάζοντας το θέλημα του Θεού στην πρώτη θέση;

⁶ Προσέξτε αυτό το κλειδί—την επιτέλεση του θελήματος του Θεού. Το παράδειγμα του Ιησού τονίζει σε τι είναι ορθό να δίνουν οι μαθητές του την ύψιστη θέση στη ζωή τους, διότι ο ίδιος είπε πως «ο καθένας που είναι τέλεια διδαγμένος θα είναι όπως ο δάσκαλός του». (Λουκάς 6:40) Καθώς δε ο Ιησούς περπατούσε στην οδό την οποία πρόβλεπε ο σκοπός του Πατέρα του, έδειχνε πως όταν κάποιος κρατάει στην ύψιστη θέση το θέλημα του Θεού νιώθει ‘αγαλλίαση μέχρι ικανοποίησης’. (Ψαλμός 16:11, ΜΝΚ· Πράξεις 2:28) Διακρίνετε τι υποδηλώνει αυτό; Καθώς οι ακόλουθοι του Ιησού επιλέγουν την επιτέλεση του θελήματος του Θεού ως εκείνο που κατέχει την ύψιστη θέση στη ζωή τους, θα απολαμβάνουν ‘αγαλλίαση μέχρι ικανοποίησης’ και πραγματική ζωή. (1 Τιμόθεο 6:19) Επομένως υπάρχουν περισσότεροι από ένας λόγοι για τους οποίους η επιτέλεση του θελήματος του Θεού πρέπει να έχει την προτεραιότητα στη ζωή μας.

7, 8. Ποιες δοκιμασίες αντιμετώπισε ο Ιησούς, και τι μπορούμε να μάθουμε εμείς από αυτό;

⁷ Μόλις ο Ιησούς συμβόλισε την παρουσίαση του εαυτού του για να εκτελεί το θέλημα του Θεού, ο Διάβολος επιδίωξε να τον κάνει να παρεκκλίνει. Με ποιον τρόπο; Με πειρασμό σε τρεις τομείς. Κάθε φορά, ο Ιησούς απαντούσε με Γραφικές εκφράσεις που δεν επιδέχονταν αμφισβήτηση. (Ματθαίος 4:1-10) Τον περίμεναν, όμως, και άλλες δοκιμασίες—διωγμός, εμπαιγμοί, προδοσία από τον Ιούδα, ψευδείς κατηγορίες και έπειτα θάνατος πάνω σε ένα ξύλο βασανισμού. Ωστόσο, καμία από αυτές τις δοκιμασίες δεν έκανε τον όσιο Γιο του Θεού να παρεκκλίνει από την πορεία του. Σε ένα κρίσιμο σημείο, ο Ιησούς προσευχήθηκε: «Όχι όπως εγώ θέλω, αλλά όπως εσύ θέλεις. . . . Ας γίνει το θέλημά σου». (Ματθαίος 26:39, 42) Δεν θα πρέπει ο καθένας μας να υποκινηθεί βαθιά από αυτή την πτυχή του υποδείγματος που μας άφησε ο Ιησούς, πράγμα που θα μας κάνει να ‘εγκαρτερούμε στην προσευχή’;—Ρωμαίους 12:12.

⁸ Ναι, όταν καθορίζουμε τις προτεραιότητές μας στη ζωή, η θεϊκή κατεύθυνση είναι ιδιαίτερα υποβοηθητική, ειδικά αν αντιμετωπίζουμε εχθρούς της αλήθειας και άτομα που εναντιώνονται στο θέλημα του Θεού. Θυμηθείτε την ικεσία που ανέπεμψε ο πιστός Βασιλιάς Δαβίδ για κατεύθυνση όταν αντιμετώπιζε εναντίωση από εχθρούς. Θα το δούμε αυτό αν εξετάσουμε ένα τμήμα του 143ου Ψαλμού. Αυτό θα πρέπει να μας βοηθήσει να διακρίνουμε πώς μπορούμε να ενισχύουμε την προσωπική μας σχέση με τον Ιεχωβά και να ενδυναμωνόμαστε ώστε να κρατάμε την επιτέλεση του θελήματος του Θεού στην πρώτη θέση στη ζωή μας.

Ο Ιεχωβά Ακούει τις Προσευχές μας και Απαντάει σε Αυτές

9. (α) Αν και ο Δαβίδ ήταν αμαρτωλός, τι αποκαλύπτουν τα λόγια και οι ενέργειές του; (β) Γιατί δεν πρέπει να παραιτούμαστε από το να κάνουμε το σωστό;

⁹ Αν και ο Δαβίδ ήταν ένας αμαρτωλός θνητός, είχε πίστη στο ότι ο Ιεχωβά θα έδινε ακρόαση στην ικεσία του. Ο ίδιος παρακάλεσε ταπεινά: ‘Ιεχωβά, άκουσε την προσευχή μου· δώσε ακρόαση στην ικεσία μου. Μέσα στην πιστότητά σου απάντησέ μου με τη δικαιοσύνη σου. Και μην εισέλθεις σε κρίση με τον υπηρέτη σου· διότι ενώπιόν σου κανένας ζωντανός δεν μπορεί να είναι δίκαιος’. (Ψαλμός 143:1, 2, ΜΝΚ) Ο Δαβίδ αντιλαμβανόταν την ατέλειά του, αλλά η καρδιά του ήταν πλήρης απέναντι στον Θεό. Γι’ αυτό ήταν πεπεισμένος ότι θα λάβαινε απάντηση με δικαιοσύνη. Δεν μας ενθαρρύνει αυτό; Μολονότι υστερούμε ως προς τη δικαιοσύνη του Θεού, μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι ότι εκείνος μας ακούει αν η καρδιά μας είναι πλήρης απέναντί του. (Εκκλησιαστής 7:20· 1 Ιωάννη 5:14) Καθώς εγκαρτερούμε στην προσευχή, πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να ‘νικάμε το κακό με το καλό’ σε αυτές τις πονηρές ημέρες.—Ρωμαίους 12:20, 21· Ιακώβου 4:7.

10. Γιατί έζησε ο Δαβίδ περιόδους αγωνίας;

¹⁰ Ο Δαβίδ είχε εχθρούς, όπως έχουμε και εμείς. Είτε ως φυγάς καταδιωκόμενος από τον Σαούλ, αναγκασμένος να ζητάει καταφύγιο σε έρημα, απρόσιτα μέρη, είτε ως βασιλιάς που παρενοχλούνταν από εχθρούς, ο Δαβίδ έζησε περιόδους αγωνίας. Περιέγραψε το πώς τον επηρέασε αυτό με τα εξής λόγια: ‘Ο εχθρός καταδίωξε την ψυχή μου . . . Με ανάγκασε να κατοικώ σε σκοτεινούς τόπους . . . Και το πνεύμα μου σβήνει μέσα μου· η καρδιά μου μέσα μου είναι μουδιασμένη’. (Ψαλμός 143:3, 4, ΜΝΚ) Είχατε ποτέ λόγους να νιώθετε με παρόμοιο τρόπο;

11. Ποιες αγωνιώδεις στιγμές αντιμετωπίζουν ορισμένοι σύγχρονοι υπηρέτες του Θεού;

¹¹ Η πίεση από τους εχθρούς, οι δοκιμασίες εξαιτίας μεγάλων οικονομικών δυσκολιών, κάποια σοβαρή αρρώστια ή άλλα οδυνηρά προβλήματα κάνουν μερικά από τα μέλη του λαού του Θεού να νιώθουν ότι το πνεύμα τους εξαντλείται. Μερικές φορές και η καρδιά τους επίσης είναι σαν μουδιασμένη. Είναι σαν να φωνάζει ο καθένας τους: ‘Εφόσον με έκανες να δω πολλές στενοχώριες και συμφορές, αναζωογόνησέ με και πάλι . . . Περικύκλωσέ με και παρηγόρησέ με’. (Ψαλμός 71:20, 21, ΜΝΚ) Πώς βοηθιούνται αυτοί;

Πώς να Αντιμετωπίζουμε τις Προσπάθειες των Εχθρών

12. Πώς αντιμετώπιζε ο Βασιλιάς Δαβίδ τους κινδύνους και τις δοκιμασίες;

¹² Το εδάφιο Ψαλμός 143:5, ΜΝΚ, καταδεικνύει τι έκανε ο Δαβίδ όταν πολιορκούνταν από κινδύνους και μεγάλες δοκιμασίες: ‘Θυμήθηκα τις αρχαίες ημέρες· έκανα στοχασμούς γύρω από όλες τις δραστηριότητές σου· με τη θέλησή μου έκανα μέλημά μου το έργο των δικών σου χεριών’. Ο Δαβίδ έφερνε στη μνήμη του την πολιτεία του Θεού με τους υπηρέτες Του και το πώς είχε γευτεί ο ίδιος απελευθέρωση. Έκανε στοχασμούς γύρω από τα όσα είχε επιτελέσει ο Ιεχωβά για χάρη του μεγάλου Του ονόματος. Ναι, ο Δαβίδ έκανε μέλημά του τα έργα του Θεού.

13. Όταν αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες, πώς θα βοηθηθούμε να υπομείνουμε αν αναλογιζόμαστε αρχαία και σύγχρονα παραδείγματα πιστών υπηρετών;

¹³ Θυμόμαστε συχνά την πολιτεία του Θεού με το λαό του, έτσι δεν είναι; Και βέβαια! Αυτό περιλαμβάνει το υπόμνημα που έχει δημιουργηθεί από το «μεγάλο σύννεφο μαρτύρων» της προχριστιανικής εποχής. (Εβραίους 11:32-38· 12:1) Οι χρισμένοι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα ενθαρρύνθηκαν και αυτοί να ‘εξακολουθήσουν να θυμούνται τις παλιότερες ημέρες’ και τα όσα είχαν υπομείνει οι ίδιοι. (Εβραίους 10:32-34) Τι θα πούμε για τις εμπειρίες των υπηρετών του Θεού στη σύγχρονη εποχή, όπως αυτές που αναφέρονται στο βιβλίο Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού;a Οι τεκμηριωμένες αφηγήσεις που παρουσιάζονται εκεί, καθώς και σε άλλα έντυπα, μας καθιστούν ικανούς να θυμόμαστε πώς έχει βοηθήσει ο Ιεχωβά το λαό του να εγκαρτερεί σε απαγορεύσεις, φυλακίσεις, οχλαγωγίες, καθώς και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταναγκαστικής εργασίας. Οι αδελφοί μας αντιμετώπισαν δοκιμασίες σε σπαρασσόμενες από τον πόλεμο χώρες, όπως είναι η πρώην Γιουγκοσλαβία, η Λιβερία, το Μπουρούντι και η Ρουάντα. Όταν ξέσπασε εναντίωση, οι υπηρέτες του Θεού υπέμειναν, επειδή διατήρησαν ισχυρή σχέση με τον Ιεχωβά. Το χέρι του στήριξε εκείνους που έδωσαν στην επιτέλεση του θελήματός του την ύψιστη θέση στη ζωή τους.

14. (α) Ποιο είναι ένα παράδειγμα ατόμου το οποίο στήριξε ο Θεός σε κάποια κατάσταση που θα μπορούσε να μοιάζει με τη δική μας; (β) Τι μαθαίνετε από αυτό το παράδειγμα;

¹⁴ Παρ’ όλα αυτά, ίσως πείτε ότι δεν έχετε υποστεί τέτοια κτηνώδη κακομεταχείριση και μπορεί να πιστεύετε ότι είναι απίθανο να την υποστείτε ποτέ. Η υποστήριξη, όμως, την οποία παρέχει ο Θεός στο λαό του δεν εκδηλώνεται πάντα σε δραματικές περιστάσεις, όπως θα τις θεωρούσαν μερικοί. Εκείνος έχει υποστηρίξει πολλά «συνηθισμένα» άτομα υπό «φυσιολογικές» συνθήκες. Ακολουθεί ένα μόνο από τα πολλά παραδείγματα: Αναγνωρίζετε τη φωτογραφία επάνω, και σας βοηθάει αυτή να θυμηθείτε την πολιτεία του Θεού με το λαό του; Αυτή η φωτογραφία εμφανίστηκε στη Σκοπιά 1 Δεκεμβρίου 1996. Διαβάσατε την αφήγηση την οποία εξιστόρησε η Πηνελόπη Μακρή; Τι έξοχο παράδειγμα Χριστιανικής ακεραιότητας! Μπορείτε να θυμηθείτε τι υπέμεινε εκείνη από τους γείτονες, πώς πάλεψε με σοβαρές αρρώστιες και ποιες προσπάθειες κατέβαλε για να παραμείνει στην ολοχρόνια διακονία; Τι θα λεχθεί για την ανταμειφτική εμπειρία που είχε στη Μυτιλήνη; Το σημείο είναι: Βλέπετε τέτοιου είδους παραδείγματα ως παράγοντες που βοηθούν όλους μας να θέτουμε προτεραιότητες, βάζοντας την επιτέλεση του θελήματος του Θεού στην πρώτη θέση στη ζωή μας;

15. Ποιες είναι μερικές από τις πράξεις του Ιεχωβά γύρω από τις οποίες θα πρέπει να κάνουμε στοχασμούς;

¹⁵ Ενισχυόμαστε κάνοντας στοχασμούς γύρω από τις δραστηριότητες του Ιεχωβά, όπως έκανε ο Δαβίδ. Καθώς ο Ιεχωβά απεργαζόταν το σκοπό του, έκανε προμήθεια για σωτηρία μέσω του θανάτου, της ανάστασης και της ενδόξασης του Γιου του. (1 Τιμόθεο 3:16) Εγκαθίδρυσε την ουράνια Βασιλεία του, καθάρισε τους ουρανούς από τον Σατανά και τους δαίμονές του και αποκατέστησε την αληθινή λατρεία εδώ πάνω στη γη. (Αποκάλυψη 12:7-12) Έφτιαξε έναν πνευματικό παράδεισο και ευλόγησε το λαό του με αύξηση. (Ησαΐας 35:1-10· 60:22) Ο λαός του δίνει τώρα την τελική μαρτυρία πριν από το ξέσπασμα της μεγάλης θλίψης. (Αποκάλυψη 14:6, 7) Ναι, έχουμε πολλά πράγματα γύρω από τα οποία να κάνουμε στοχασμούς.

16. Τι ενθαρρυνόμαστε να κάνουμε μέλημά μας, και τι θα μας εντυπώσει αυτό;

¹⁶ Το να κάνουμε μέλημά μας το έργο των χεριών του Θεού αντί να μας απορροφούν οι ανθρώπινες προσπάθειες μας εντυπώνει το γεγονός πως όταν δρα η δύναμη του Ιεχωβά είναι ακατανίκητη. Αυτά τα έργα, όμως, δεν περιορίζονται στα θαυμάσια κατά γράμμα έργα της δημιουργίας στους ουρανούς καθώς και εδώ πάνω στη γη. (Ιώβ 37:14· Ψαλμός 19:1· 104:24) Τα θαυμάσια έργα του περιλαμβάνουν πράξεις απελευθέρωσης για το λαό του από καταπιεστικούς εχθρούς, όπως γίνεται έκδηλο από τις εμπειρίες του αρχαίου εκλεγμένου λαού του.—Έξοδος 14:31· 15:6.

Να Γνωρίζουμε την Οδό στην Οποία Πρέπει να Περπατούμε

17. Πόσο πραγματικός ήταν ο Ιεχωβά για τον Δαβίδ, και πώς μπορεί να μας καθησυχάσει αυτό;

¹⁷ Ο Δαβίδ προσευχήθηκε για βοήθεια ώστε να μη στερέψει η δροσιά της ζωής του: ‘Άπλωσα τα χέρια μου προς εσένα· η ψυχή μου είναι σαν εξαντλημένη χώρα που σε ζητά. Σπεύσε, απάντησέ μου, Ιεχωβά. Το πνεύμα μου έφτασε στο τέλος του. Μην κρύψεις το πρόσωπό σου από εμένα, αλλιώς θα γίνω όμοιος με εκείνους που κατεβαίνουν στο λάκκο’. (Ψαλμός 143:6, 7, ΜΝΚ) Ο Δαβίδ, ένας αμαρτωλός, γνώριζε ότι ο Θεός αντιλαμβανόταν την κατάστασή του. (Ψαλμός 31:7) Μερικές φορές μπορεί να νιώθουμε και εμείς ότι η πνευματικότητά μας έχει φτάσει σε χαμηλό επίπεδο. Αλλά η κατάσταση δεν είναι απελπιστική. Ο Ιεχωβά, ο οποίος ακούει τις προσευχές μας, μπορεί να επιταχύνει την αποκατάστασή μας αναζωογονώντας μας μέσω των στοργικών πρεσβυτέρων, άρθρων στη Σκοπιά ή μερών στις συναθροίσεις τα οποία φαίνονται σχεδιασμένα ειδικά για εμάς.—Ησαΐας 32:1, 2.

18, 19. (α) Ποια θα πρέπει να είναι η ένθερμη ικεσία μας προς τον Ιεχωβά; (β) Για ποιο πράγμα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι;

¹⁸ Η εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά μάς υποκινεί να τον ικετεύουμε: ‘Κάνε με να ακούσω τη στοργική σου καλοσύνη, γιατί σε εσένα έθεσα την εμπιστοσύνη μου. Κάνε με να γνωρίσω την οδό στην οποία πρέπει να περπατώ’. (Ψαλμός 143:8, ΜΝΚ) Μήπως απογοήτευσε ο Ιεχωβά την αδελφή Μακρή, η οποία ήταν απομονωμένη σε ένα νησί; Επομένως, μήπως θα απογοητεύσει εσάς καθώς δίνετε στην επιτέλεση του θελήματός του την ύψιστη θέση στη ζωή σας; Ο Διάβολος και τα όργανά του θα ήθελαν να παρεμποδίσουν ή και να σταματήσουν εντελώς το έργο που κάνουμε διακηρύττοντας τη Βασιλεία του Θεού. Είτε υπηρετούμε σε χώρες στις οποίες η αληθινή λατρεία γενικά επιτρέπεται είτε υπηρετούμε σε μέρη στα οποία προσπαθούν να την καταπνίξουν, οι ενωμένες προσευχές μας εναρμονίζονται με την παράκληση του Δαβίδ: ‘Ελευθέρωσέ με από τους εχθρούς μου, Ιεχωβά. Σε εσένα βρήκα σκέπη’. (Ψαλμός 143:9, ΜΝΚ) Έχουμε ασφάλεια από την πνευματική συμφορά, αν κατοικούμε στο μυστικό τόπο του Υψίστου.—Ψαλμός 91:1, ΜΝΚ.

¹⁹ Η πεποίθησή μας σχετικά με το τι κατέχει την ύψιστη θέση έχει σταθερή βάση. (Ρωμαίους 12:1, 2) Να αντιστέκεστε, λοιπόν, στις προσπάθειες που καταβάλλει ο κόσμος για να σας επιβάλει αυτό που θεωρεί σημαντικό από ανθρώπινη άποψη. Συνεχίστε να αφήνετε κάθε πτυχή της ζωής σας να αντανακλά εκείνο το οποίο γνωρίζετε ότι κατέχει την ύψιστη θέση—η επιτέλεση του θελήματος του Θεού.—Ματθαίος 6:10· 7:21.

20. (α) Τι μάθαμε σχετικά με τον Δαβίδ από τα εδάφια Ψαλμός 143:1-9; (β) Πώς αντανακλούν οι Χριστιανοί σήμερα το πνεύμα του Δαβίδ;

²⁰ Τα πρώτα εννιά εδάφια του 143ου Ψαλμού υπογραμμίζουν τη στενή προσωπική σχέση που είχε ο Δαβίδ με τον Ιεχωβά. Όταν περιστοιχιζόταν από εχθρούς, ικέτευε ανεπιφύλακτα τον Θεό για κατεύθυνση. Άνοιγε την καρδιά του, ζητώντας βοήθεια για να περπατάει στη σωστή οδό. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει σήμερα με το υπόλοιπο των χρισμένων με το πνεύμα που βρίσκονται στη γη, καθώς και με τους συντρόφους τους. Αυτοί θεωρούν πολύτιμη τη σχέση τους με τον Ιεχωβά καθώς τον ικετεύουν για κατεύθυνση. Κρατούν στην πρώτη θέση την επιτέλεση του θελήματος του Θεού, παρά τις πιέσεις από τον Διάβολο και τον κόσμο.

21. Γιατί είναι σημαντικό να δίνουμε καλό παράδειγμα προκειμένου να διδάσκουμε στους άλλους τι πρέπει να κατέχει την ύψιστη θέση στη ζωή τους;

²¹ Εκατομμύρια άτομα που μελετούν την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά χρειάζεται να αναγνωρίσουν ότι η επιτέλεση του θελήματος του Θεού κατέχει την ύψιστη θέση. Μπορούμε να τους βοηθήσουμε να το κατανοήσουν αυτό όταν εξετάζουμε το 13ο κεφάλαιο του βιβλίου Γνώση που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή, το οποίο τονίζει τις αρχές που περιλαμβάνονται στο να είναι υπάκουοι στο Λόγο.b Ασφαλώς, θα πρέπει να βλέπουν στο προσωπικό μας παράδειγμα αυτά που τους διδάσκουμε. Ύστερα από μια σχετικά σύντομη περίοδο χρόνου, και εκείνοι επίσης θα φτάσουν στο σημείο να γνωρίσουν την οδό στην οποία πρέπει να περπατούν. Καθώς αυτά τα εκατομμύρια άτομα αντιλαμβάνονται προσωπικά τι πρέπει να είναι ύψιστης σπουδαιότητας στη ζωή τους, πολλά από αυτά θα υποκινηθούν να προχωρήσουν στα βήματα της αφιέρωσης και του βαφτίσματος. Έπειτα, η εκκλησία μπορεί να τα βοηθήσει να εξακολουθήσουν να περπατούν στην οδό της ζωής.

22. Με ποια ερωτήματα θα ασχοληθούμε στο επόμενο άρθρο;

²² Πολλοί αναγνωρίζουν πρόθυμα ότι το θέλημα του Θεού πρέπει να είναι ύψιστης σπουδαιότητας στη ζωή τους. Πώς, όμως, διδάσκει προοδευτικά ο Ιεχωβά τους υπηρέτες του να κάνουν το θέλημά του; Ποια οφέλη τούς φέρνει αυτό; Θα ασχοληθούμε με αυτά τα ερωτήματα, καθώς και με την εξέταση ενός βασικού εδαφίου, του εδαφίου Ψαλμός 143:10, στο επόμενο άρθρο.

Διδασκόμαστε να Κάνουμε το Θέλημα του Ιεχωβά

‘Δίδαξέ με να κάνω το θέλημά σου, γιατί εσύ είσαι ο Θεός μου’.—ΨΑΛΜΟΣ 143:10, ΜΝΚ.

1, 2. (α) Πότε πρέπει να διδασκόμαστε, και με ποια ρεαλιστική άποψη; (β) Γιατί είναι τόσο ζωτικό να διδασκόμαστε από τον Ιεχωβά;

ΟΣΟ είναι κανείς ζωντανός και δραστήριος μπορεί καθημερινά να διδάσκεται κάτι το αξιόλογο. Αυτό αληθεύει για εσάς καθώς και για τους άλλους. Αλλά τι συμβαίνει όταν πεθάνει ο άνθρωπος; Σε αυτή την κατάσταση δεν είναι δυνατόν ούτε να διδαχτεί τίποτα ούτε να μάθει. Η Αγία Γραφή λέει ξεκάθαρα ότι οι νεκροί «δεν γνωρίζουσιν ουδέν». Δεν υπάρχει γνώση στον Σιεόλ, τον κοινό τάφο της ανθρωπότητας. (Εκκλησιαστής 9:5, 10) Μήπως σημαίνει αυτό ότι το να διδασκόμαστε, συσσωρεύοντας γνώση, είναι μάταιο; Αυτό εξαρτάται από το τι διδασκόμαστε και από το πώς χρησιμοποιούμε αυτή τη γνώση.

² Αν διδασκόμαστε μόνο ό,τι είναι κοσμικό, δεν έχουμε διαρκές μέλλον. Το ευτύχημα, όμως, είναι ότι εκατομμύρια άνθρωποι από όλα τα έθνη διδάσκονται το θεϊκό θέλημα με προοπτική την αιώνια ζωή. Η βάση αυτής της ελπίδας βρίσκεται στο ότι διδάσκονται από τον Ιεχωβά, την Πηγή της ζωογόνου γνώσης.—Ψαλμός 94:9-12.

3. (α) Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι ο Ιησούς ήταν ο πρώτος μαθητής του Θεού; (β) Ποια διαβεβαίωση έχουμε ότι θα διδάσκονταν άνθρωποι από τον Ιεχωβά, και ποιο αποτέλεσμα θα είχε αυτό;

³ Ο πρωτότοκος γιος του Θεού, ως ο πρώτος μαθητής Του, διδάχτηκε να κάνει το θέλημα του Πατέρα του. (Παροιμίαι 8:22-30· Ιωάννης 8:28) Με τη σειρά του, ο Ιησούς έδειξε ότι μυριάδες ανθρώπων θα διδάσκονταν από τον Πατέρα του. Ποιες είναι οι προοπτικές για όσους από εμάς μαθαίνουν από τον Θεό; Ο Ιησούς είπε: «Είναι γραμμένο στους Προφήτες: ‘Και όλοι θα διδάσκονται από τον Ιεχωβά’. Ο καθένας που έχει ακούσει από τον Πατέρα και έχει μάθει έρχεται σε εμένα. . . . Αληθινά, αληθινά σας λέω: Αυτός που πιστεύει έχει αιώνια ζωή».—Ιωάννης 6:45-47.

4. Πώς επηρεάζονται εκατομμύρια άτομα από τη θεϊκή διδασκαλία και ποιες προοπτικές έχουν;

⁴ Ο Ιησούς παρέθεσε από το εδάφιο Ησαΐας 54:13, το οποίο απευθυνόταν στη συμβολική γυναίκα του Θεού, την ουράνια Σιών. Αυτή η προφητεία έχει ιδιαίτερη εφαρμογή στους γιους της, τους 144.000 γεννημένους από το πνεύμα μαθητές του Ιησού Χριστού. Ένα υπόλοιπο αυτών των πνευματικών γιων είναι δραστήριο σήμερα, πρωτοστατώντας σε ένα παγγήινο πρόγραμμα διδασκαλίας. Ως αποτέλεσμα, εκατομμύρια άλλα άτομα, τα οποία απαρτίζουν «ένα μεγάλο πλήθος», ωφελούνται επίσης καθώς διδάσκονται από τον Ιεχωβά. Έχουν τη μοναδική προοπτική να συνεχίσουν να μαθαίνουν χωρίς να τους σταματήσει ο θάνατος. Πώς θα γίνει αυτό; Η προσδοκία τους είναι να επιζήσουν από τη «μεγάλη θλίψη», η οποία πλησιάζει γοργά, και να απολαύσουν αιώνια ζωή σε μια παραδεισένια γη.—Αποκάλυψη 7:9, 10, 13-17.

Μεγαλύτερη Έμφαση στην Επιτέλεση του Θελήματος του Θεού

5. (α) Ποιο είναι το εδάφιο του έτους για το 1997; (β) Πώς θα πρέπει να νιώθουμε σχετικά με την παρακολούθηση των Χριστιανικών συναθροίσεων;

⁵ Στη διάρκεια του 1997, σε 80.000 και πλέον εκκλησίες παγκόσμια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα κρατούν ζωντανά στο νου τους τα εναρκτήρια λόγια του εδαφίου Ψαλμός 143:10, ΜΝΚ: ‘Δίδαξέ με να κάνω το θέλημά σου’. Αυτό θα είναι το εδάφιο του έτους για το 1997. Αυτά τα λόγια, τα οποία θα δεσπόζουν στις Αίθουσες Βασιλείας, θα υπενθυμίζουν ότι ένα ξεχωριστό μέρος για να λαβαίνουμε θεϊκή εκπαίδευση είναι οι εκκλησιαστικές συναθροίσεις, όπου μπορούμε να συμμετέχουμε σε ένα συνεχιζόμενο πρόγραμμα διδασκαλίας. Όταν συναθροιζόμαστε μαζί με τους αδελφούς μας προκειμένου να διδαχτούμε από τον Μεγάλο Εκπαιδευτή μας, μπορούμε να νιώθουμε όπως ο ψαλμωδός, ο οποίος έγραψε: ‘Ευφράνθην ότε μοι είπον, Ας υπάγωμεν εις τον οίκον του Ιεχωβά’.—Ψαλμός 122:1· Ησαΐας 30:20, ΜΝΚ.

6. Σύμφωνα με τα λόγια του Δαβίδ, τι αναγνωρίζουμε;

⁶ Ναι, επιθυμούμε να διδασκόμαστε να κάνουμε το θέλημα του Θεού και όχι το θέλημα του αντιδίκου μας του Διαβόλου ούτε το θέλημα ατελών ανθρώπων. Γι’ αυτό, όπως και ο Δαβίδ, αναγνωρίζουμε τον Θεό τον οποίο λατρεύουμε και υπηρετούμε: ‘Γιατί εσύ είσαι ο Θεός μου. Το πνεύμα σου είναι αγαθό· ας με οδηγήσει στη γη της ευθύτητας’. (Ψαλμός 143:10, ΜΝΚ) Αντί να θέλει να συναναστρέφεται με ανθρώπους αναλήθειας, ο Δαβίδ προτιμούσε να βρίσκεται εκεί όπου προωθούνταν η λατρεία του Ιεχωβά. (Ψαλμός 26:4-6, ΜΝΚ) Καθώς το πνεύμα του Θεού κατηύθυνε τα βήματά του, ο Δαβίδ μπορούσε να βαδίζει στα μονοπάτια της δικαιοσύνης.—Ψαλμός 17:5· 23:3.

7. Πώς επενεργεί το πνεύμα του Θεού στη Χριστιανική εκκλησία;

⁷ Ο Μεγαλύτερος Δαβίδ, ο Ιησούς Χριστός, διαβεβαίωσε τους αποστόλους ότι το άγιο πνεύμα θα τους δίδασκε τα πάντα και θα επανέφερε στη μνήμη τους όλα όσα τους είχε πει εκείνος. (Ιωάννης 14:26) Από την Πεντηκοστή και έπειτα, ο Ιεχωβά αποκαλύπτει προοδευτικά «τα βαθιά πράγματα του Θεού» που περιέχονται στο γραπτό του Λόγο. (1 Κορινθίους 2:10-13) Αυτό το κάνει μέσω ενός ορατού αγωγού τον οποίο ο Ιησούς αποκάλεσε ‘πιστό και φρόνιμο δούλο’. Αυτός ο αγωγός παρέχει πνευματική τροφή η οποία εξετάζεται στο πρόγραμμα διδασκαλίας που εφαρμόζεται στις εκκλησίες του λαού του Θεού παγκόσμια.—Ματθαίος 24:45-47.

Διδασκόμαστε το Θέλημα του Ιεχωβά στις Συναθροίσεις Μας

8. Γιατί είναι τόσο πολύτιμη η παρακολούθηση της Μελέτης Σκοπιάς;

⁸ Η ύλη που εξετάζεται στην εβδομαδιαία Μελέτη Σκοπιάς της εκκλησίας συχνά ασχολείται με την εφαρμογή Γραφικών αρχών. Αυτό οπωσδήποτε μας βοηθάει να αντιμετωπίζουμε τις ανησυχίες της ζωής. Σε άλλες μελέτες εξετάζονται βαθιές πνευματικές αλήθειες ή Γραφικές προφητείες. Πόσα διδασκόμαστε στη διάρκεια τέτοιων μελετών! Σε πολλές χώρες, οι Αίθουσες Βασιλείας γεμίζουν ασφυκτικά για αυτές τις συναθροίσεις. Ωστόσο, σε μερικές χώρες, ο αριθμός των παρευρισκομένων έχει μειωθεί. Γιατί νομίζετε ότι συμβαίνει αυτό; Μήπως μερικοί επιτρέπουν στην κοσμική εργασία να τους εμποδίζει να συναθροίζονται τακτικά ‘για να παρακινούν σε αγάπη και καλά έργα’; Ή μήπως αφιερώνουν πολλές ώρες σε κοινωνικές δραστηριότητες ή στην παρακολούθηση τηλεόρασης, με αποτέλεσμα να φορτώνεται το πρόγραμμά τους σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορούν να παρευρίσκονται σε όλες τις συναθροίσεις; Θυμηθείτε τη θεόπνευστη εντολή που αναφέρεται στα εδάφια Εβραίους 10:23-25. Άραγε, δεν είναι ακόμη πιο σημαντικό τώρα να συναθροιζόμαστε για θεϊκή εκπαίδευση καθώς ‘βλέπουμε την ημέρα να πλησιάζει’;

9. (α) Πώς μπορεί η Συνάθροιση Υπηρεσίας να μας εξαρτίσει για τη διακονία; (β) Ποια θα πρέπει να είναι η στάση μας όσον αφορά τη μαρτυρία;

⁹ Μια από τις πρώτιστες ευθύνες μας είναι να υπηρετούμε ως διάκονοι του Θεού. Η Συνάθροιση Υπηρεσίας είναι σχεδιασμένη ώστε να μας διδάσκει πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό αποτελεσματικά. Μαθαίνουμε πώς να πλησιάζουμε τους ανθρώπους, τι να λέμε, πώς να αντιδρούμε όταν βρίσκουμε ευνοϊκή ανταπόκριση, ακόμη και τι να κάνουμε όταν οι άνθρωποι απορρίπτουν το άγγελμά μας. (Λουκάς 10:1-11) Καθώς εξετάζονται και παρουσιάζονται με επιδείξεις διάφορες αποτελεσματικές μέθοδοι σε αυτή την εβδομαδιαία συνάθροιση, προετοιμαζόμαστε καλύτερα για να πλησιάζουμε τους ανθρώπους όχι μόνο όταν πηγαίνουμε από σπίτι σε σπίτι αλλά και όταν κηρύττουμε στους δρόμους, σε χώρους στάθμευσης, σε δημόσια μέσα μεταφοράς, σε αεροδρόμια, σε επιχειρήσεις ή σε σχολεία. Σε αρμονία με το αίτημά μας: ‘Δίδαξέ με να κάνω το θέλημά σου’, θα πρέπει να επωφελούμαστε από κάθε ευκαιρία για να ενεργούμε όπως πρότρεψε ο Κύριός μας: «Ας λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους, για να . . . δώσουν δόξα στον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς».—Ματθαίος 5:16.

10. Πώς μπορούμε αληθινά να βοηθήσουμε τους ‘αξίους’;

¹⁰ Σε τέτοιες εκκλησιαστικές συναθροίσεις διδασκόμαστε επίσης να κάνουμε μαθητές. Στις περιπτώσεις στις οποίες βρίσκουμε ενδιαφέρον ή δίνουμε έντυπα, ο στόχος μας, όταν κάνουμε επανεπισκέψεις, είναι η έναρξη οικιακών Γραφικών μελετών. Κατά μία έννοια, αυτό μοιάζει με ό,τι έκαναν οι μαθητές ‘μένοντας με τους αξίους’ για να τους διδάξουν όσα τους είχε παραγγείλει ο Ιησούς. (Ματθαίος 10:11· 28:19, 20) Έχοντας εξαιρετικά βοηθήματα, όπως είναι το βιβλίο Γνώση που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή, είμαστε πράγματι καλά εξαρτισμένοι ώστε να επιτελούμε τη διακονία μας στο πλήρες. (2 Τιμόθεο 4:5) Κάθε εβδομάδα, καθώς παρακολουθείτε τη Συνάθροιση Υπηρεσίας και τη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, να προσπαθείτε να συλλαμβάνετε και κατόπιν να χρησιμοποιείτε υποβοηθητικά σημεία τα οποία θα σας συνιστούν ως διακόνους του Θεού οι οποίοι έχουν επαρκή προσόντα και εκτελούν το θέλημά του.—2 Κορινθίους 3:3, 5· 4:1, 2.

11. Πώς έχουν δείξει μερικά άτομα πίστη στα λόγια του εδαφίου Ματθαίος 6:33;

¹¹ Είναι θέλημα του Θεού να ‘εξακολουθήσουμε . . . να επιζητούμε πρώτα τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του’. (Ματθαίος 6:33) Αναρωτηθείτε: ‘Πώς θα εφάρμοζα αυτή την αρχή αν κάποιες απαιτήσεις στην κοσμική εργασία μου [ή στην εργασία του συντρόφου μου] έφερναν εμπόδια στην παρακολούθηση των συναθροίσεων;’ Πολλά πνευματικώς ώριμα άτομα θα έκαναν ενέργειες προκειμένου να μιλήσουν στον εργοδότη τους για αυτό το ζήτημα. Μια ολοχρόνια διάκονος γνωστοποίησε στον εργοδότη της ότι χρειαζόταν ελεύθερο χρόνο κάθε εβδομάδα για να παρακολουθεί τις συναθροίσεις της εκκλησίας. Εκείνος ικανοποίησε το αίτημά της. Καθώς, όμως, είχε την περιέργεια να μάθει τι συνέβαινε στις συναθροίσεις, ζήτησε να παρευρεθεί. Εκεί άκουσε κάποια ανακοίνωση σχετικά με μια προσεχή συνέλευση περιφερείας. Ως αποτέλεσμα, ο εργοδότης κανόνισε να περάσει μια ολόκληρη ημέρα στη συνέλευση. Τι μάθημα παίρνετε από αυτό το παράδειγμα;

Διδάσκονται το Θέλημα του Ιεχωβά από Θεοσεβείς Γονείς

12. Για να διδαχτούν τα παιδιά το θέλημα του Ιεχωβά, τι θα πρέπει να κάνουν οι Χριστιανοί γονείς με υπομονή και σταθερότητα;

¹² Ωστόσο, οι εκκλησιαστικές συναθροίσεις και οι συνελεύσεις δεν είναι η μόνη προμήθεια που έχουμε για να διδασκόμαστε να κάνουμε το θεϊκό θέλημα. Στους θεοσεβείς γονείς δίνεται η εντολή να εκπαιδεύουν, να διαπαιδαγωγούν και να ανατρέφουν τα παιδιά τους ώστε να αινούν τον Ιεχωβά και να κάνουν το θέλημά του. (Ψαλμός 148:12, 13· Παροιμίαι 22:6, 15, ΜΝΚ) Αυτό απαιτεί να παίρνουμε τα παιδιά μας στις συναθροίσεις όπου μπορούν να ‘ακούσουν και να μάθουν’, αλλά τι θα πούμε για την ανάγκη που υπάρχει να τα διδάσκουμε από τα άγια συγγράμματα στο σπίτι; (Δευτερονόμιον 31:12· 2 Τιμόθεο 3:15) Πολλές οικογένειες ξεκίνησαν ευσυνείδητα κάποια προγράμματα τακτικής οικογενειακής Γραφικής μελέτης, μόνο και μόνο για να τα αφήσουν να ατονήσουν ή και να τα εγκαταλείψουν προτού περάσει πολύς καιρός. Συνέβη ποτέ σε εσάς κάτι τέτοιο; Μήπως θα συμπεράνετε ότι η εισήγηση να έχετε μια τέτοια τακτική μελέτη είναι άστοχη ή ότι απλώς δεν θα αποδώσει στην περίπτωσή σας επειδή η οικογένειά σας είναι πολύ διαφορετική; Όπως και αν έχουν τα πράγματα, εσείς γονείς παρακαλούμε να ανασκοπήσετε τα θαυμάσια άρθρα «Η Πλούσια Πνευματική Κληρονομιά Μας» και «Οι Ανταμοιβές της Επιμονής» στη Σκοπιά 1 Αυγούστου 1995.

13. Πώς μπορούν να ωφεληθούν οι οικογένειες από την εξέταση του εδαφίου της ημέρας;

¹³ Οι οικογένειες ενθαρρύνονται να κάνουν συνήθειά τους την εξέταση του εδαφίου της ημέρας από το βιβλιάριο Καθημερινή Εξέταση των Γραφών. Το να διαβάζετε απλώς το εδάφιο και τα σχόλια είναι καλό, αλλά το να συζητάτε το εδάφιο και τις εφαρμογές του είναι ακόμη πιο ωφέλιμο. Για παράδειγμα, αν εξετάζετε τα εδάφια Εφεσίους 5:15-17, τα μέλη της οικογένειας θα μπορούσαν να κάνουν λογικές σκέψεις γύρω από το πώς να ‘εξαγοράζουν τον εύκαιρο χρόνο’ για προσωπική μελέτη, για συμμετοχή σε κάποια μορφή ολοχρόνιας διακονίας και για φροντίδα άλλων θεοκρατικών διορισμών. Ναι, η οικογενειακή εξέταση του εδαφίου της ημέρας θα μπορούσε να κάνει ένα άτομο, ή και πολλά, να ‘συνεχίσει να αντιλαμβάνεται [πληρέστερα] ποιο είναι το θέλημα του Ιεχωβά’.

14. Όπως δείχνουν τα εδάφια Δευτερονόμιον 6:6, 7, τι είδους δάσκαλοι πρέπει να είναι οι γονείς, και τι απαιτεί αυτό;

¹⁴ Οι γονείς πρέπει να είναι επιμελείς δάσκαλοι των παιδιών τους. (Δευτερονόμιον 6:6, 7) Αλλά το θέμα δεν είναι απλώς να επιπλήττουν τα παιδιά τους ή να τους δίνουν εντολές. Ο πατέρας και η μητέρα χρειάζεται επίσης να ακούν, ώστε να είναι σε καλύτερη θέση να γνωρίζουν τι χρειάζεται να εξηγήσουν, να διασαφηνίσουν, να δείξουν με κάποιο παράδειγμα ή να επαναλάβουν. Σε κάποια Χριστιανική οικογένεια, οι γονείς δίνουν ερεθίσματα για ανοιχτή επικοινωνία με το να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να ρωτούν για πράγματα που δεν καταλαβαίνουν ή που τους προξενούν ανησυχία. Με αυτόν τον τρόπο έμαθαν πως ο έφηβος γιος τους δυσκολευόταν να κατανοήσει ότι ο Ιεχωβά δεν έχει αρχή. Οι γονείς μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν πληροφορίες από τα έντυπα της Εταιρίας Σκοπιά, οι οποίες δείχνουν πως είναι γενικά αποδεκτό ότι ο χρόνος και το διάστημα δεν έχουν τέλος. Αυτό βοήθησε να διευκρινιστεί το σημείο και ικανοποίησε το γιο τους. Συνεπώς, να αφιερώνετε χρόνο για να απαντάτε ξεκάθαρα και μέσα από την Αγία Γραφή στις ερωτήσεις των παιδιών σας, βοηθώντας τα να διακρίνουν ότι το να μάθουν να κάνουν το θέλημα του Θεού μπορεί να φέρει μεγάλη ικανοποίηση. Τι άλλο διδάσκεται σήμερα ο λαός του Θεού—νέοι και ηλικιωμένοι;

Διδασκόμαστε να Αγαπάμε και να Μαχόμαστε

15. Πότε μπορεί να δοκιμαστεί η γνησιότητα της αδελφικής μας αγάπης;

¹⁵ Σε αρμονία με τη νέα εντολή του Ιησού, ‘διδασκόμαστε από τον Θεό να αγαπάμε ο ένας τον άλλον’. (1 Θεσσαλονικείς 4:9) Όταν τα πράγματα είναι ήρεμα και πηγαίνουν καλά, μπορεί να νιώθουμε ότι όντως αγαπάμε όλους τους αδελφούς μας. Αλλά τι συμβαίνει όταν ανακύπτουν προσωπικές διαφορές ή όταν προσβαλλόμαστε από κάτι που λέει ή κάνει ένας άλλος Χριστιανός; Σε αυτό το σημείο μπορεί να δοκιμαστεί η γνησιότητα της αγάπης μας. (Παράβαλε 2 Κορινθίους 8:8.) Τι μας διδάσκει η Αγία Γραφή να κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις; Κάτι το οποίο μας διδάσκει είναι να προσπαθήσουμε να δείξουμε αγάπη με την πιο πλήρη έννοια. (1 Πέτρου 4:8) Αντί να ζητάμε τα δικά μας συμφέροντα, φτάνοντας σε κατάσταση έξαψης για ασήμαντες αδυναμίες, ή να κρατάμε λογαριασμό για το κακό που μας έγινε, θα πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθειες ώστε να αφήνουμε την αγάπη να καλύπτει πλήθος αμαρτιών. (1 Κορινθίους 13:5) Γνωρίζουμε ότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού, διότι αυτό διδάσκει ο Λόγος του.

16. (α) Σε ποιο είδος πολέμου διδάσκονται οι Χριστιανοί να συμμετέχουν; (β) Πώς είμαστε εξοπλισμένοι;

¹⁶ Αν και πολλοί δεν θα συνέδεαν την αγάπη με τον πόλεμο, ο πόλεμος είναι κάτι άλλο το οποίο διδασκόμαστε—πρόκειται, όμως, για μια ξεχωριστή μορφή πολέμου. Ο Δαβίδ αναγνώριζε πόσο εξαρτιόταν από τον Ιεχωβά για να τον διδάξει πώς να διεξάγει πόλεμο, μολονότι στην εποχή του αυτό περιλάμβανε κατά γράμμα μάχες εναντίον των εχθρών του Ισραήλ. (1 Σαμουήλ 17:45-51· 19:8· 1 Βασιλέων 5:3· Ψαλμός 144:1) Τι θα λεχθεί για τη δική μας μάχη σήμερα; Τα όπλα μας δεν είναι σαρκικά. (2 Κορινθίους 10:4) Η δική μας μάχη είναι πνευματική, και για αυτήν χρειάζεται να είμαστε εξοπλισμένοι με πνευματική πανοπλία. (Εφεσίους 6:10-13) Μέσω του Λόγου Του και του συναθροισμένου λαού Του, ο Ιεχωβά μάς διδάσκει πώς να διεξάγουμε μια επιτυχή πνευματική μάχη.

17. (α) Ποιες μεθόδους χρησιμοποιεί ο Διάβολος για να στρέψει αλλού την προσοχή μας; (β) Τι θα πρέπει να αποφεύγουμε ενεργώντας σοφά;

¹⁷ Με απατηλούς, ύπουλους τρόπους, ο Διάβολος πολλές φορές χρησιμοποιεί στοιχεία του κόσμου, αποστάτες και άλλα άτομα που εναντιώνονται στην αλήθεια, προσπαθώντας να στρέψει την προσοχή μας σε ασήμαντα ζητήματα. (1 Τιμόθεο 6:3-5, 11· Τίτο 3:9-11) Είναι σαν να βλέπει ότι έχει λίγες πιθανότητες να μας καταβάλει με άμεση, κατά μέτωπο επίθεση, και έτσι προσπαθεί να μας κάνει να προσκόψουμε ωθώντας μας να εξωτερικεύουμε τα παράπονα και τις ανόητες αμφισβητήσεις μας, τα οποία στερούνται πνευματικής ουσίας. Ως άγρυπνοι πολεμιστές, θα πρέπει να είμαστε εξίσου προσεκτικοί απέναντι σε τέτοιους κινδύνους όσο και απέναντι στις κατά μέτωπο επιθέσεις.—1 Τιμόθεο 1:3, 4.

18. Τι περιλαμβάνει στην πραγματικότητα το να μη ζούμε πια για τον εαυτό μας;

¹⁸ Δεν προωθούμε τις επιθυμίες των ανθρώπων ούτε το θέλημα των εθνών. Ο Ιεχωβά μάς έχει διδάξει μέσω του παραδείγματος του Ιησού ότι δεν πρέπει να ζούμε πια για τον εαυτό μας· απεναντίας, θα πρέπει να είμαστε οπλισμένοι με την ίδια διανοητική διάθεση που είχε ο Χριστός Ιησούς και να ζούμε για το θέλημα του Θεού. (2 Κορινθίους 5:14, 15) Στο παρελθόν μπορεί να ζούσαμε ακραία, έκλυτη ζωή, σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο. Τα ξέφρενα γλέντια, οι συναγωνισμοί στο ποτό και η ανηθικότητα χαρακτηρίζουν αυτόν τον πονηρό κόσμο. Τώρα που διδασκόμαστε να κάνουμε το θέλημα του Θεού, δεν είμαστε ευγνώμονες για το ότι έχουμε αποχωριστεί από αυτόν το διεφθαρμένο κόσμο; Έτσι, ας διεξάγουμε σκληρή πνευματική μάχη ώστε να μην αναμειγνυόμαστε με μολυσματικές κοσμικές συνήθειες.—1 Πέτρου 4:1-3.

Διδασκόμαστε για την Ωφέλειά Μας

19. Σε ποια οφέλη θα οδηγήσει το να διδασκόμαστε το θέλημα του Ιεχωβά και κατόπιν να το κάνουμε;

¹⁹ Είναι επιτακτικό να αναγνωρίζουμε ότι το να διδασκόμαστε να κάνουμε το θέλημα του Ιεχωβά μάς ωφελεί σε μεγάλο βαθμό. Εύλογα, πρέπει να κάνουμε το μέρος μας δίνοντας μεγάλη προσοχή ώστε να μαθαίνουμε και κατόπιν να ακολουθούμε τις οδηγίες που φτάνουν σε εμάς μέσω του Γιου του, καθώς και μέσω του Λόγου του και του συναθροισμένου λαού του. (Ησαΐας 48:17, 18· Εβραίους 2:1) Κάνοντάς το αυτό, θα ενδυναμωθούμε για να μείνουμε σταθεροί σε αυτούς τους καταστροφικούς καιρούς και να αντιμετωπίσουμε τις θύελλες που βρίσκονται μπροστά μας. (Ματθαίος 7:24-27) Ακόμη και τώρα, θα ευαρεστούμε τον Θεό κάνοντας το θέλημά του και θα εξασφαλίζουμε το ότι οι προσευχές μας θα λαβαίνουν απάντηση. (Ιωάννης 9:31· 1 Ιωάννη 3:22) Επίσης, θα απολαμβάνουμε γνήσια ευτυχία.—Ιωάννης 13:17.

20. Γύρω από τι θα είναι καλό να στοχάζεστε καθώς θα βλέπετε το εδάφιο του έτους σε όλη τη διάρκεια του 1997;

²⁰ Στη διάρκεια του 1997, θα έχουμε συχνά την ευκαιρία να διαβάζουμε και να εξετάζουμε το εδάφιο του έτους, Ψαλμός 143:10, ΜΝΚ: ‘Δίδαξέ με να κάνω το θέλημά σου’. Καθώς θα το κάνουμε αυτό, ας χρησιμοποιούμε μερικές από τις ευκαιρίες που μας δίνονται για να αναλογιζόμαστε τις προμήθειες τις οποίες έχει κάνει ο Θεός για να διδασκόμαστε, όπως παρουσιάστηκαν παραπάνω. Ας χρησιμοποιούμε δε το στοχασμό γύρω από αυτά τα λόγια ως υποκίνηση για να ενεργούμε με συνέπεια σε αρμονία με εκείνη την ικεσία, γνωρίζοντας ότι «αυτός που κάνει το θέλημα του Θεού παραμένει για πάντα».—1 Ιωάννη 2:17.