Σε Ποιον Μπορείτε Πραγματικά να Εμπιστευτείτε στους Φοβερούς Καιρούς Μας;
«Μη πεποίθατε [θέτετε την εμπιστοσύνη σας (ΜΝΚ)] επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία».—ΨΑΛΜΟΣ 146:3.
1. Ποιο είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής μας και ποια ανάγκη κάνει έκδηλη αυτό;
ΟΤΑΝ ήμασταν παιδιά, όποτε φοβόμασταν, τρέχαμε στους στοργικούς μας γονείς για παρηγοριά και προστασία, επειδή τους εμπιστευόμασταν. Και ως ενήλικοι χρειαζόμαστε εκείνους τους οποίους να μπορούμε να εμπιστευτούμε. Και αυτό αληθεύει ιδιαίτερα στις μέρες μας, στις οποίες συμβαίνουν τόσα πολλά φοβερά πράγματα. Σχολιάζοντας τους καιρούς μας, μια γερμανική εφημερίδα είπε: «Ποτέ προηγουμένως δεν ήταν ο κόσμος τόσο γεμάτος φόβο». Επανειλημμένα, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και άλλοι έχουν εκφράσει τους φόβους τους για τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει τώρα το ανθρώπινο γένος.
2. Πώς προειπώθηκε ο φόβος και η έλλειψη εμπιστοσύνης που υπάρχουν σ’ αυτή τη γενιά;
2 Τέτοιου είδους σχόλια αντανακλούν τα όσα προείπε ο Ιησούς Χριστός για τους καιρούς μας, όταν είπε ότι αυτοί θα χαρακτηρίζονταν από ‘αγωνία των εθνών’, τα οποία θα βρίσκονταν σε αδιέξοδο, ενώ ‘οι άνθρωποι θα λιποθυμούσαν από το φόβο τους και από την αναμονή των επερχομένων στον κόσμο’. (Λουκάς 21:25, 26, ΚΔΤΚ) Η Αγία Γραφή προείπε ότι «εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί [καιροί κρίσιμοι, δύσκολοι στο χειρισμό τους (ΜΝΚ)]» και ότι οι άνθρωποι θα ήταν ‘φίλαυτοι, ανόσιοι, συκοφάντες και προδότες’. Αυτές οι εκφράσεις δείχνουν ότι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής μας θα ήταν η σοβαρή έλλειψη εμπιστοσύνης.—2 Τιμόθεον 3:1-4.
Η Εμπιστοσύνη Χάνεται
3. Ποια στοιχεία δείχνουν ότι στην εποχή μας η εμπιστοσύνη σβήνει;
3 Σ’ αυτούς τους φοβερούς καιρούς, έχουμε πολύ μεγάλη ανάγκη από άλλους στους οποίους να μπορούμε να εμπιστευτούμε, εκείνους που θα είναι όσιοι, που θα αποτελούν βοήθεια σε καιρό ανάγκης. Αλλά πολλοί άνθρωποι έχουν απογοητευθεί από εκείνους στους οποίους εμπιστεύονταν. Μια εφημερίδα σε κάποια χώρα δήλωσε: «Οι Άνθρωποι Δεν Εμπιστεύονται Τους Περισσότερους Δημόσιους Θεσμούς». Αυτοί στους οποίους οι άνθρωποι εμπιστεύονταν λιγότερο ήταν οι πολιτικοί ηγέτες και οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Η δυσπιστία έχει αυξηθεί και μέσα στην οικογένεια, όπως φαίνεται από την υψηλή αναλογία διαζυγίων. Σε ορισμένες χώρες, αναλογεί ένα διαζύγιο σε κάθε τρεις ή ακόμη και σε κάθε δυο γάμους. Σε κάποια χώρα, το 70 τοις εκατό όλων των νέων γάμων καταλήγει σε διαζύγιο μέσα σε δέκα χρόνια! Ώστε, η εμπιστοσύνη όσο πάει και πεθαίνει. Τη θέση της την παίρνει η δυσπιστία. Έτσι, δεν είναι πια ασυνήθιστο το σχόλιο που έκανε κάποιος: ‘Δεν εμπιστεύομαι πια κανέναν’.
4. Πώς επηρεάζονται πολλά νεαρά άτομα από το φόβο;
4 Η ύπαρξη τόσο μεγάλης δυσπιστίας οφείλεται στο γεγονός ότι ζούμε στους πιο φοβερούς καιρούς όλης της ανθρώπινης ιστορίας. Αυτός ο αιώνας έχει δει δυο παγκόσμιους πολέμους και πληθώρα άλλων πολέμων, που έχουν αφαιρέσει πάνω από εκατό εκατομμύρια ζωές. Τώρα, τα πυρηνικά όπλα απειλούν να αφανίσουν κάθε ζωή πάνω στη γη. Και αυτό έχει επηρεάσει την εμπιστοσύνη που δείχνουν ακόμη και τα παιδιά. Ένα ιατρικό περιοδικό ανάφερε: «Όλο και περισσότερα παιδιά, ακόμα και νήπια, τα τρομάζει η απειλή του πυρηνικού ολοκαυτώματος». Μια καναδική εφημερίδα είπε ότι πολλοί νεαροί διακατέχονται τώρα από «κυνισμό, θλίψη, πίκρα και αίσθημα απελπισίας». Κάποιος νεαρός είπε: «Απλώς δεν νιώθουμε ότι οι ενήλικοι μας παρέχουν προστασία. Μπορεί όταν μεγαλώσουμε να γίνουμε η πιο κυνική γενιά που έζησε ποτέ».
5. Πώς θα ένιωθαν τα μέλη της πιο αθώας και ανίσχυρης ομάδας παιδιών, αν μπορούσαν να μιλήσουν;
5 Και τι θα έλεγαν κάποια άλλα παιδιά—αν μπορούσαν να μιλήσουν—σχετικά με το γεγονός ότι δεν νιώθουν να τους παρέχουν προστασία οι ενήλικοι; Εννοούμε τα παιδιά που θανατώνονται μέσω έκτρωσης πριν ακόμη γεννηθούν. Βάσει κάποιου υπολογισμού, γίνονται παγκόσμια περίπου 55 εκατομμύρια εκτρώσεις κάθε χρόνο. Πόσο έχει προδοθεί το πιο αθώο και ανίσχυρο μέρος της ανθρωπότητας!
6. Πώς το έγκλημα έχει αυξήσει τη δυσπιστία που υπάρχει στην εποχή μας;
6 Η δυσπιστία έχει αυξηθεί εξαιτίας ενός άλλου αυξανόμενου φόβου των καιρών μας: του φόβου να πέσει κάποιος θύμα εγκληματικής ενέργειας. Πολλοί τώρα ενεργούν σαν τη γυναίκα που είπε ότι κοιμάται κάθε νύχτα με το περίστροφο κάτω από το μαξιλάρι της. Μια άλλη τρομοκρατημένη γυναίκα είπε: «Τη μισώ αυτή την κατάσταση. . . . Η γιαγιά μου ποτέ δεν κλείδωνε τις πόρτες της». Γι’ αυτό, το άρθρο του συντάκτη σε μια εφημερίδα του Πόρτο Ρίκο δήλωνε: «Εμείς είμαστε οι φυλακισμένοι», ναι, μέσα στα ίδια μας τα κλειδαμπαρωμένα σπίτια. Αυτοί οι φόβοι των ανθρώπων είναι βάσιμοι. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, μια στις τρεις γυναίκες είναι πιθανό να δεχτεί επίθεση στη διάρκεια της ζωής της. Ο εκεί υπουργός υγείας παρατήρησε ότι «κάθε χρόνο τέσσερα περίπου εκατομμύρια Αμερικανοί πέφτουν θύματα βίαιων ενεργειών σοβαρής μορφής—φόνου, βιασμού, ξυλοκοπήματος της συζύγου, κακοποίησης των παιδιών, ληστείας». Αυτού του είδους τα εγκλήματα είναι κοινά σε πολλές χώρες και καταστρέφουν ακόμα περισσότερο την εμπιστοσύνη που έχουν οι άνθρωποι στους άλλους.
7. Γιατί οι άσχημες οικονομικές συνθήκες συντελούν στην ύπαρξη δυσπιστίας;
7 Στα υπανάπτυκτα έθνη, οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν μέσα στη φτώχεια. Πολύ λίγοι πιστεύουν ότι θα μπορούσε κάποιος να τους απαλλάξει από αυτή την κατάσταση. Ο πρόεδρος μιας τέτοιας χώρας είπε ότι σε κάποια επαρχία, σε κάθε 1.000 μωρά που γεννιούνται, τα 270 πεθαίνουν πριν γίνουν ενός έτους! Μόνο ένα στα 100 σπίτια έχει νερό. Η κυβέρνηση μιας άλλης χώρας λέει ότι το 60 τοις εκατό των παιδιών ζουν εκεί με στερήσεις, και ότι εφτά εκατομμύρια εγκαταλειμμένα παιδιά «μεγαλώνουν για να γίνουν αγράμματοι, αποξενωμένοι και άνεργοι απόβλητοι της κοινωνίας». Στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπολογίζεται ότι ο αριθμός των άστεγων νεαρών είναι 500.000, αλλά άλλοι λένε ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος. Πόση εμπιστοσύνη μπορούν να έχουν αυτοί οι νεαροί στους γονείς τους, στην κοινωνία, στο νόμο και την τάξη ή στις υποσχέσεις των ηγετών;
8. (α) Πώς απειλείται η σταθερότητα των πλούσιων εθνών και της παγκόσμιας οικονομίας; (β) Μέχρι ποιου βαθμού μπορεί να τεθεί εμπιστοσύνη στους ειδικούς για την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων;
8 Ακόμη και πλούσια έθνη μαστίζονται από οικονομικά προβλήματα. Πρόσφατα, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν το μεγαλύτερο αριθμό χρεοκοπίας τραπεζών μετά τη Μεγάλη Οικονομική Κρίση της δεκαετίας του 1930. Ένας οικονομολόγος έγραψε: «Αναμφίβολα το τραπεζικό σύστημα κατάντησε να είναι σήμερα τόσο εύθραυστο όσο ήταν και τη δεκαετία του 1920», ακριβώς πριν καταρρεύσει. Κάποιος παρατηρητής μίλησε για μια «επερχόμενη θύελλα, που θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστροφική» για την παγκόσμια οικονομία. Ένας άλλος είπε: «Πιστεύουμε ότι τα πράγματα είναι ιδιαίτερα σοβαρά, επειδή αυτά τα προβλήματα του διεθνούς συστήματος δεν διαφαίνονται απλώς μακριά στον ορίζοντα· έχουν ήδη καταφτάσει». Μπορεί να τεθεί εμπιστοσύνη στους οικονομολόγους για να βγάλουν τα έθνη απ’ όλα αυτά τα προβλήματα; Ένας απ’ αυτούς είπε ότι οι προβλέψεις τους «είναι τόσο δυσοίωνες που δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μόνο που κάνουν είναι να σκορπούν σύγχυση».
Αβάσιμη Αισιοδοξία
9. (α) Τι συνέβη στην αισιοδοξία που επικρατούσε στην αρχή του αιώνα; (β) Γιατί το 1945 οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν θέλησαν να υπογράψουν το κείμενο για τα Ηνωμένα Έθνη;
9 Πόσο διαφέρουν όλα αυτά από την αισιοδοξία που επικρατούσε όταν ο κόσμος έμπαινε στον 20ό αιώνα. Είχαν περάσει δεκαετίες σχετικής ειρήνης, και οι άνθρωποι νόμιζαν ότι η πρόοδος και η ευημερία θα έφταναν σε νέα ύψη. Αλλά το 1914, ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος γκρέμισε αυτό το όνειρο. Το 1945, μετά το τέλος ενός τρομερότερου, δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, υπογράφτηκε το Καταστατικό των Ηνωμένων Εθνών. Τα έθνη έδωσαν γραπτή μορφή στο όραμά τους για έναν μεταπολεμικό κόσμο ειρήνης, ευημερίας και δικαιοσύνης. Μια πρόσφατη έκθεση ανάφερε: «Το τελικό κείμενο το υπόγραψαν 51 χώρες, που αντιπροσώπευαν κάθε ήπειρο, φυλή και θρησκεία». Υπήρχε όμως μια θρησκεία που ούτε αντιπροσωπευόταν ούτε και ήθελε να αντιπροσωπευτεί, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτοί γνώριζαν ότι εκείνες οι υποσχέσεις για ειρήνη, ευημερία και δικαιοσύνη δεν θα υλοποιούνταν από κάποιο έθνος αυτού του κόσμου ούτε από κάποιο οργανισμό εθνών, λόγου χάρη από τα Ηνωμένα Έθνη.
10. Ποια είναι η πραγματικότητα του σήμερα αν παραβληθεί με το όνειρο που είχαν τα Ηνωμένα Έθνη το 1945;
10 Η ίδια αυτή έκθεση αναφέρει: ‘Σαράντα χρόνια αργότερα φαίνεται κατάλληλο να επανεξετάσουμε την πραγματικότητα συγκρίνοντάς την με τα ιδανικά. Τα στοιχεία είναι ανησυχητικά. Η πραγματικότητα είναι ένας κόσμος λιγότερο δίκαιος, λιγότερο ασφαλής, στον οποίον αυξάνει η βία. Ο αριθμός των ανθρώπων που στερούνται τροφής, νερού, στέγασης, ιατρικής περίθαλψης και εκπαίδευσης αυξάνεται με σταθερό ρυθμό. Αυτά δεν περιλαμβάνονταν στο όνειρο του 1945’. Και προσθέτει: ‘Σαράντα χρόνια μετά τη συνένωση των εθνών για να εξασφαλιστεί για όλους τους ανθρώπους ζωή απαλλαγμένη από το φόβο και τη στέρηση, ο πραγματικός κόσμος της δεκαετίας του 1980 χαρακτηρίζεται από άθλια φτώχεια για το ένα τέταρτο τουλάχιστον της ανθρωπότητας. Οι θάνατοι που οφείλονται στην πείνα είναι κατά μέσο όρο 50.000 καθημερινά’. Κι όμως, τα έθνη δαπανούν πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια κάθε ώρα για τον πόλεμο!
11. Πόσο αξιόπιστες είναι οι ανθρώπινες υποσχέσεις για έναν καλύτερο κόσμο;
11 Έχοντας υπόψη αυτό το θλιβερό υπόμνημα που έχουν φτιάξει οι άνθρωποι όλους αυτούς τους αιώνες που είχαν στη διάθεσή τους, μπορούμε να εμπιστευτούμε στις ανθρώπινες υποσχέσεις για την επίλυση αυτών των προβλημάτων; Τέτοιου είδους υποσχέσεις είναι τόσο αξιόπιστες όσο και τα λόγια του πλοίαρχου ενός μεγάλου υπερωκεάνιου, ο οποίος είπε: «Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχουν συνθήκες που θα έκαναν να καταποντιστεί ένα [μεγάλο] σκάφος. . . . Όλα αυτά τα έχει ξεπεράσει η σύγχρονη ναυπηγική». Και ένα μέλος του πληρώματος αυτού του σκάφους είπε σε κάποιον επιβάτη: «Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν θα μπορούσε να βυθίσει αυτό το πλοίο». Παρ’ όλα αυτά, εκείνο το πλοίο, ο Τιτανικός, βυθίστηκε το 1912, παίρνοντας μαζί του 1.500 ζωές. Το 1931 ο Εθνικός Εκπαιδευτικός Σύλλογος των Ηνωμένων Πολιτειών δήλωσε ότι μέσω εκπαίδευσης «το έγκλημα στην ουσία θα έχει πάψει να υφίσταται πριν από το 1950». Το 1936, ένας Βρετανός δημοσιογράφος έγραψε ότι «η τροφή, ο ρουχισμός και η στέγη θα στοιχίζουν όσο και ο αέρας» μέχρι το 1960. Δεν συμφωνείτε ότι η πραγματικότητα του σήμερα βρίσκεται σε αντίθεση με εκείνες τις υποσχέσεις;
Ο Μόνος στον Οποίον Μπορούμε να Εμπιστευτούμε Απόλυτα
12. Σε ποιον μπορούμε να εμπιστευτούμε απόλυτα και ποια οδηγία μας έχει δώσει;
12 Χρειαζόμαστε λοιπόν απεγνωσμένα μια πηγή στην οποία να μπορούμε να εμπιστευτούμε για να μας βοηθήσει να τα βγάλουμε πέρα μ’ αυτούς τους φοβερούς καιρούς. Αυτή η πηγή δεν μπορεί να είναι ανθρώπινη. Το ανθρώπινο γένος έχει εμπλακεί σε τόσο τεράστια προβλήματα ώστε να είναι αδύνατον να βρει τη λύση. Η Πηγή στην οποία μπορούμε να εμπιστευτούμε απόλυτα είναι ο Δημιουργός των ανθρώπων, ο Ιεχωβά Θεός. Αυτός γνωρίζει γιατί έχει φτάσει ο κόσμος στην παρούσα κατάσταση, γνωρίζει πού οδηγούν όλα αυτά και επίσης γνωρίζει τι θα κάνει ο ίδιος γι’ αυτή την κατάσταση. Και έχει αποκαλύψει αυτές τις πληροφορίες στο βιβλίο που μας έδωσε για τη δική μας καθοδήγηση, την Αγία Γραφή. Αυτό το βιβλίο, στα εδάφια 2 Τιμόθεον 3:16, 17, λέει: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, δια να ήναι τέλειος [ικανός στο πλήρες (ΜΝΚ)] ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν».
13. Τι πιστεύουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αναφορικά με την Αγία Γραφή;
13 Προσέξτε αυτές τις δυνατές δηλώσεις. Ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού τακτοποιεί τα πράγματα. Μας λέει ποιο είναι το σωστό. Μας καθιστά ικανούς στο πλήρες. Μας εξαρτίζει απόλυτα για το καλό. Είναι αλήθεια βέβαια πως πολλοί άνθρωποι δεν παραδέχονται ότι η Αγία Γραφή είναι αυτό που πράγματι είναι—ο Λόγος του Θεού. Αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά το παραδέχονται αυτό. (1 Θεσσαλονικείς 2:13) Πιστεύουμε ότι ο Δημιουργός αυτού του θαυμαστού σύμπαντος, που περικλείει δισεκατομμύρια γαλαξίες και πεντάκις εκατομμύρια αστέρια, έχει οπωσδήποτε την ικανότητα να δημιουργήσει κι ένα βιβλίο. Και έχει επίσης την ικανότητα να φροντίσει να διαφυλαχτεί η ακρίβεια αυτού του βιβλίου προς όφελος των εκζητητών της αλήθειας.—1 Πέτρου 1:25.
14. Πώς η Αγία Γραφή βρίσκεται σε αρμονία με τη σημερινή πραγματικότητα;
14 Στους φοβερούς καιρούς μας, τι έχει να πει ο Λόγος του Θεού σχετικά με το ζήτημα της εμπιστοσύνης; Τα σχόλιά του είναι σε πλήρη αρμονία με τις υπάρχουσες συνθήκες. Το εδάφιο Ιερεμίας 10:23 λέει με ακρίβεια: «Κύριε, γνωρίζω ότι η οδός του ανθρώπου δεν εξαρτάται απ’ αυτού· του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού». Και το εδάφιο Ψαλμός 146:3 μας προειδοποιεί πολύ ορθά: «Μη πεποίθατε [θέτετε την εμπιστοσύνη σας (ΜΝΚ)] επ’ άρχοντας, επί υιόν ανθρώπου, εκ του οποίου δεν είναι σωτηρία».
15. Ποια συμβουλή μάς δίνει η Αγία Γραφή σχετικά με την εμπιστοσύνη;
15 Ο Λόγος του Θεού μάς προειδοποιεί να μην εμπιστευόμαστε ούτε καν στον εαυτό μας, επειδή οι άνθρωποι είναι ατελείς. (Ρωμαίους 5:12) Το εδάφιο Ιερεμίας 17:9 κάνει την εξής παρατήρηση: «Η καρδία είναι απατηλή υπέρ πάντα». Γι’ αυτόν το λόγο το εδάφιο Παροιμίαι 28:26 δηλώνει: «Ο θαρρών [εκείνος που εμπιστεύεται (ΜΝΚ)] επί την ιδίαν αυτού καρδίαν είναι άφρων· αλλ’ ο περιπατών εν σοφία, ούτος θέλει σωθή». Πού μπορούμε να βρούμε αυτή τη σοφία που θα κάνει δυνατή τη σωτηρία; Το εδάφιο Παροιμίαι 9:10 (ΛΧ) δίνει την απάντηση: «Η αρχή της σοφίας είναι ο φόβος του Κυρίου [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] και η γνώσις του Αγίου είναι η φρόνησις». Ναι, μόνο η σοφία του Δημιουργού μπορεί να μας καθοδηγήσει για να τα βγάλουμε πέρα σ’ αυτούς τους φοβερούς καιρούς. Γι’ αυτό, τα εδάφια Παροιμίαι 3:5, 6 συμβουλεύουν: «Έλπιζε επί Κύριον [να εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά (ΜΝΚ)] εξ όλης σου της καρδίας και μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου· εν πάσαις ταις οδοίς σου αυτόν γνώριζε, και αυτός θέλει διευθύνει τα διαβήματά σου».
Πώς Βλέπει ο Θεός τις Θρησκείες του Κόσμου
16. Ποια εσφαλμένη υπόθεση κάνουν οι θρησκείες αυτού του κόσμου, όπως και ο Φαρισαίος της εποχής του Ιησού;
16 Αυτή η σοφία από τον Θεό θα μας καταστήσει ικανούς να αποφύγουμε τη θανατηφόρα παγίδα στην οποία έχουν πέσει οι θρησκείες αυτού του κόσμου. Αυτές το θεωρούν δεδομένο ότι είναι δίκαιες απλώς και μόνο επειδή είναι ευσεβοφανείς. Η στάση τους μοιάζει πολύ με την περιγραφή που δίνεται στο εδάφιο Λουκάς 18:9: «Είπε δε [ο Ιησούς] και προς τινας, τους θαρρούντας εις εαυτούς [που εμπιστεύονταν στον εαυτό τους (ΜΝΚ)] ότι είναι δίκαιοι . . . την παραβολήν ταύτην». Ένας Φαρισαίος ευχαρίστησε τον Θεό που δεν ήταν αμαρτωλός, αλλά ένας τελώνης ικέτευε: «Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ [ελέησέ με τον αμαρτωλό (ΜΝΚ)]». Ο Ιησούς είπε: «Σας λέγω, Κατέβη ούτος [ο αμαρτωλός] εις τον οίκον αυτού δεδικαιωμένος μάλλον παρά εκείνος [ο Φαρισαίος]· διότι πας ο υψών εαυτόν θέλει ταπεινωθή, ο δε ταπεινών εαυτόν θέλει υψωθή».—Λουκάς 18:10-14.
17. Πώς βλέπει ο Θεός τις θρησκευτικές προσπάθειες αυτών που είναι σαν τους Φαρισαίους;
17 Ο Φαρισαίος δεν ταπεινώθηκε ενώπιον του Θεού. Αντίθετα, νόμιζε ότι σύμφωνα με τους δικούς του κανόνες ήταν δίκαιος. Αλλά ο Θεός δεν έβλεπε έτσι το πράγμα. (Ματθαίος 23:25-28) Ο ταπεινός αμαρτωλός ήταν αυτός που αντανακλούσε τα όσα λέει ο Λόγος του Θεού στο εδάφιο Ησαΐας 66:2: «Θέλω επιβλέψει . . . εις τον πτωχόν και συντετριμμένον το πνεύμα και τρέμοντα τον λόγον μου». Οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες δεν έτρεμαν το Λόγο του Θεού. Απαξιούσαν να τον λάβουν υπόψη τους. Έκαναν ό,τι ήθελαν και κατόπιν νόμιζαν ότι ο Θεός τους επιδοκιμάζει. Αλλά ο Ιησούς τους είπε: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν».—Ματθαίος 7:21-23.
18. Πώς θα κρίνει ο Θεός τις θρησκείες που ισχυρίζονται ότι τον υπηρετούν, αλλά οι οποίες δεν συμβαδίζουν με τους νόμους του;
18 Εκείνοι οι θρησκευτικοί ηγέτες του πρώτου αιώνα δεν εμπιστεύονταν στον Θεό. Αντίθετα, έθεταν την εμπιστοσύνη τους σε παραδόσεις οι οποίες παραβίαζαν τους νόμους του Θεού. (Ματθαίος 15:3, 9) Γι’ αυτό, ο Ιησούς τους είπε: «Εγκαταλείπεται έρημο το σπίτι σας». (Ματθαίος 23:38, ΚΔΤΚ) Ως απόδειξη του ότι ο Θεός είχε πραγματικά εγκαταλείψει την ιουδαϊκή τους θρησκεία, το έτος 70 μ.Χ., αυτοί, η πρωτεύουσα του έθνους τους, η Ιερουσαλήμ, και ο ναός τους αφανίστηκαν από τις ρωμαϊκές στρατιές. Τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει σήμερα. Οι θρησκείες αυτού του κόσμου έχουν θέσει τους δικούς τους κανόνες λατρείας, κανόνες οι οποίοι δεν συμβαδίζουν με τους κανόνες του Θεού. Έτσι, δεν κάνουν το θέλημά του, αλλά το θέλημά τους. Επομένως, στα μάτια του Θεού, θεωρούνται εργάτες της ανομίας. (Τίτον 1:16) Η απόδειξη του ότι ο Θεός έχει εγκαταλείψει αυτές τις θρησκείες είναι ότι αυτές σύντομα πρόκειται να αφανιστούν από τα έθνη, όπως ακριβώς αφανίστηκε η Ιερουσαλήμ και ο ναός της από τις ρωμαϊκές στρατιές τον πρώτο αιώνα.—Βλέπε Αποκάλυψις, κεφάλαια 17, 18.
19. Ποια ερωτήματα μπορεί να εγερθούν αναφορικά με τη θρησκεία;
19 Είναι υπερβολικά σκληρή η άποψη σχετικά με το τι περιμένει τις θρησκείες του κόσμου; Πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι οι κρίσεις του Θεού θα στραφούν σε λίγο εναντίον τους; Τι πρέπει να κάνει μια θρησκεία για να έχει την επιδοκιμασία του Θεού; Υπάρχουν ιστορικά προηγούμενα που να δείχνουν ότι ο Ιεχωβά προστατεύει όσους στρέφονται σ’ αυτόν με ειλικρίνεια και υποτάσσονται στους νόμους του; Το επόμενο άρθρο θα σχολιάσει αυτά τα ερωτήματα.
Ερωτήσεις για Ανασκόπηση
◻ Τι έχει συμβάλει στη δυσπιστία που υπάρχει στην εποχή μας;
◻ Γιατί ήταν ασύνετη η αισιοδοξία του κόσμου;
◻ Σε ποιον μπορούμε να εμπιστευτούμε απόλυτα και ποια οδηγία μάς έχει δώσει αυτός;
◻ Γιατί δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε στον εαυτό μας ή σε άλλους ανθρώπους;
◻ Πώς βλέπει ο Θεός τις θρησκείες αυτού του κόσμου;
[Εικόνες στη σελίδα 13]
Ο Φαρισαίος θεωρούσε δεδομένο ότι ήταν δίκαιος, αλλά ο αμαρτωλός ταπεινά ζητούσε έλεος από τον Θεό
[Εικόνα στη σελίδα 15]
Ο Θεός καταδικάζει τις θρησκείες, επειδή δεν εκτελούν το θέλημά του, όπως καταδίκασε τον Ιουδαϊσμό τον πρώτο αιώνα, όταν ρωμαϊκές στρατιές κατάστρεψαν την Ιερουσαλήμ