Συνεπώς, για να προάγεται τόσο η ενότητα όσο και η ακριβής γνώση ανάμεσα στα ενδιαφερόμενα άτομα, απαιτούνταν τακτική και αξιόπιστη ροή Γραφικών εντύπων στη δική τους γλώσσα.

Έντυπα Γίνονται Διαθέσιμα

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν στη γλώσσα τσινιάντζα το βιβλίο Η Κιθάρα του Θεού και μερικά βιβλιάρια. Το 1934 ο μικρός αριθμός των δραστήριων ευαγγελιζομένων είχε διανείμει πάνω από 11.000 έντυπα. Αυτή η δραστηριότητα ενόχλησε τους εναντιουμένους, οι οποίοι αργότερα μηχανεύτηκαν «προβλήματα μέσω διατάγματος». (Ψαλμ. 94:20) Ωστόσο, στα τέλη του 1949, όταν το περιοδικό Σκοπιά δεν ήταν πια υπό απαγόρευση, πολυγραφούνταν και αποστελλόταν στους συνδρομητές μια μηνιαία έκδοση στη γλώσσα τσιμπέμπα.

Ο Τζόνας Μαντζόνι θυμάται την εργασία που έκανε για το περιοδικό στις αρχές της δεκαετίας του 1950. «Έκανα μόνος τη μετάφραση στη γλώσσα τσιμπέμπα», λέει. «Έπαιρνα το κείμενο στην αγγλική, το μετέφραζα και έκανα διορθώσεις. Στη συνέχεια το δακτυλογραφούσα ξανά σε μεμβράνη την οποία χρησιμοποιούσα για να κάνω αντίγραφα. Ήταν πολύ χρονοβόρο. Μερικές φορές χρειάζονταν 7.000 αντίτυπα για κάθε τεύχος. Ετοίμαζα με το χέρι κάθε περιοδικό και κατόπιν έκανα τη συρραφή. Έπειτα ταχυδρομούσα τα περιοδικά στις εκκλησίες. Το να βάζω γραμματόσημα στα πακέτα των περιοδικών και να τα πηγαίνω στο ταχυδρομείο σε κούτες ήταν επίπονη εργασία».

Παρά την περιορισμένη τεχνολογία εκείνων των ημερών, όσοι περιλαμβάνονταν στη διαδικασία της μετάφρασης επιδείκνυαν αφοσίωση, αναγνωρίζοντας τα ωφέλιμα αποτελέσματα του έργου τους. Παράλληλα με το έργο περιοδεύοντα επισκόπου, ο Τζέιμς Μουάνγκο έκανε μεταφράσεις με το χέρι και τις περισσότερες φορές υπό το φως των κεριών. «Ποτέ δεν ένιωθα τόσο κουρασμένος ώστε να μην μπορώ να κάνω αυτό το έργο», είπε. «Χαιρόμουν καθώς γνώριζα ότι οι προσπάθειές μου συνέβαλλαν στο να παρέχεται πνευματική τροφή στους αδελφούς μου, πράγμα που τους βοηθούσε να προοδεύουν σε ωριμότητα».

“Αλλάζουν Χέρια”

Η κατάλληλη μετάδοση της αλήθειας απαιτεί από το μεταφραστή να έχει ορθή κατανόηση, όχι μόνο της δικής του γλώσσας, αλλά και του αγγλικού κειμένου. Ο Έρον Μαπουλάνγκα είπε: «Στη μετάφραση, υπάρχουν φράσεις που σημαίνουν κάτι άλλο πέρα από αυτό που δείχνουν οι λέξεις. Θυμάμαι μια συζήτηση που είχαμε σχετικά με την αγγλική έκφραση “αλλάζω χέρια” σε ένα έντυπο που μιλούσε για τη μετάθεση ευθυνών από τον Ηλία στον Ελισαιέ. Ένας αδελφός μετέφρασε κυριολεκτικά αυτή τη φράση. Είχα αμφιβολίες για το αν το κείμενο είχε πράγματι αυτή την έννοια του “αλλάζω χέρια”. Αφού συζήτησα με άλλους αδελφούς, καταλάβαμε τη σωστή σημασία. Θυμάμαι επίσης ότι μας είχε δοθεί η συμβουλή να μη μεταφράζουμε λέξη προς λέξη επειδή τότε η μετάφραση θα θύμιζε την αγγλική γλώσσα. Προσπαθούσαμε να αποφεύγουμε την κατά λέξη μετάφραση και να ακολουθούμε τη σύνταξη της γλώσσας στην οποία μεταφράζαμε».

Η Τεχνολογία Συνδράμει

Από το 1986, έγινε διαθέσιμο στα γραφεία τμήματος το MEPS (αρκτικόλεξο που μεταφρασμένο σημαίνει πολυγλωσσικό ηλεκτρονικό φωτοστοιχειοθετικό σύστημα). Αυτό έχει συμβάλει πολύ στην επιτάχυνση της μετάφρασης, του ελέγχου και της στοιχειοθέτησης του κειμένου. Πιο πρόσφατα, έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς το Μεταφραστικό Σύστημα της Σκοπιάς, ένα πρόγραμμα κομπιούτερ που περιλαμβάνει και συγκεκριμένα μεταφραστικά βοηθήματα. Επί του παρόντος, ομάδες που μεταφράζουν σε αρκετές κύριες τοπικές γλώσσες παράγουν Γραφικά έντυπα τα οποία κατανοούν οι περισσότεροι κάτοικοι της Ζάμπιας. Η Μετάφραση Νέου Κόσμου και άλλα “όπλα της δικαιοσύνης” θα συνεχίσουν να συμβάλλουν στην υποβοήθηση ατόμων με ειλικρινή καρδιά ώστε να γνωρίσουν τον Ιεχωβά.—2 Κορ. 6:7.

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 191, 192]

«Χάνεις το Μέλλον Σου!»

Μουκοσίκου Σιναάλι

Έτος γέννησης: 1928

Έτος βαφτίσματος: 1951

Ιστορικό: Απόφοιτος της Γαλαάδ και πρώην μεταφραστής, τώρα υπηρετεί ως πρεσβύτερος.

Την ημέρα που βαφτίστηκα, μου μίλησε ο ιεραπόστολος Χάρι Άρνοτ. Υπήρχε ανάγκη για μεταφραστές στη γλώσσα σιλόζι. «Μπορείς να βοηθήσεις;» ρώτησε. Σύντομα έλαβα μια επιστολή διορισμού και ένα αντίτυπο του περιοδικού Σκοπιά. Άρχισα γεμάτος ζήλο την εργασία το ίδιο απόγευμα. Το μεταφραστικό έργο ήταν δύσκολο, καθώς έπρεπε να γράφω ώρες ολόκληρες με μια παλιά πένα. Δεν υπήρχε διαθέσιμο λεξικό στη γλώσσα σιλόζι. Εργαζόμουν την ημέρα στο ταχυδρομείο και το βράδυ ως μεταφραστής. Μερικές φορές το γραφείο τμήματος μου υπενθύμιζε: «Στείλε αμέσως σε παρακαλούμε τη μετάφραση». Συχνά σκεφτόμουν: “Γιατί δεν αρχίζω την ολοχρόνια υπηρεσία;” Τελικά, παραιτήθηκα από το ταχυδρομείο. Αν και οι αρχές με εμπιστεύονταν, η παραίτησή μου ήγειρε υποψίες. Μήπως είχα καταχραστεί χρήματα; Το ταχυδρομείο έστειλε δύο Ευρωπαίους επιθεωρητές για να το διαπιστώσουν. Η εξονυχιστική τους έρευνα έδειξε ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί παραιτήθηκα. Οι εργοδότες μου μού πρόσφεραν προαγωγή για να μείνω και, όταν αρνήθηκα, προειδοποίησαν: «Χάνεις το μέλλον σου!»

Δεν ήταν, όμως, έτσι τα πράγματα. Το 1960, με κάλεσαν στο Μπέθελ. Λίγο αργότερα έλαβα πρόσκληση για τη Σχολή Γαλαάδ. Ήμουν γεμάτος ανησυχία. Καθώς πετούσα για πρώτη φορά—για το Παρίσι, έπειτα για το Άμστερνταμ και κατόπιν για τη Νέα Υόρκη—θυμάμαι ότι σκεφτόμουν: “Άραγε έτσι νιώθουν οι χρισμένοι όταν πηγαίνουν στον ουρανό;” Η γεμάτη αγάπη υποδοχή που μου επιφυλάχθηκε στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία με άγγιξε βαθιά—οι αδελφοί έδειξαν μεγάλη ταπεινοφροσύνη και κανένα ίχνος προκατάληψης. Διορίστηκα να επιστρέψω στη Ζάμπια, όπου και συνέχισα να βοηθάω στη μετάφραση.