• Ζάμπια
    Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 2006

    • Κανένα Σχολείο για τη Φελίγια

      Είχε φτάσει η στιγμή για να κριθεί η νομιμότητα αυτών των ενεργειών. Οι αδελφοί επέλεξαν αντιπροσωπευτικά μια από τις περιπτώσεις. Η Φελίγια Κατσάσου παρακολουθούσε τακτικά τα μαθήματα στο Σχολείο Μπουγιαντάνσι της περιοχής Κόπερμπελτ. Αν και ήταν γνωστή ως υποδειγματική μαθήτρια, είχε εκδιωχθεί. Ο Φρανκ Λιούις θυμάται πώς φέρθηκε η υπόθεση στο δικαστήριο: «Ο κ. Ρίτσμοντ Σμιθ παρουσίασε την υπόθεσή μας, η οποία δεν ήταν εύκολη εφόσον στρεφόταν κατά της κυβέρνησης. Ακούγοντας τη Φελίγια να εξηγεί για ποιο λόγο δεν χαιρετούσε τη σημαία, πείστηκε ότι έπρεπε να αναλάβει την υπόθεση».

      Η Ντέιλις Μουσόντα, που τότε ήταν και η ίδια μαθήτρια σε κάποιο σχολείο στη Λουσάκα, λέει: «Όταν η υπόθεση της Φελίγια ήρθε στο δικαστήριο, είχαμε πολλές προσδοκίες για μια καλή έκβαση. Αδελφοί ταξίδεψαν από τη Μουφουλίρα για να παρακολουθήσουν τη δίκη. Προσκληθήκαμε και εγώ με την αδελφή μου. Θυμάμαι τη Φελίγια στο δικαστήριο—φορούσε λευκό καπέλο και ανοιχτόχρωμο φουστάνι. Η ακροαματική διαδικασία κράτησε τρεις μέρες. Υπήρχαν ακόμη κάποιοι ιεραπόστολοι στη χώρα. Ο αδελφός Φίλιπς και ο αδελφός Φέργκιουσον είχαν έρθει για να ακούσουν. Πιστεύαμε ότι η παρουσία τους θα βοηθούσε».

      Ο πρόεδρος του δικαστηρίου κατέληξε ως εξής: «Δεν υπάρχει καμία ένδειξη σε αυτή την υπόθεση ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προτίθονταν με τις ενέργειές τους να δείξουν έλλειψη σεβασμού για τον εθνικό ύμνο ή τη σημαία του έθνους». Ωστόσο, έκρινε ότι οι τελετές ήταν κοσμικές και ότι, παρά τις ειλικρινείς πεποιθήσεις της Φελίγια, εκείνη δεν μπορούσε να ζητήσει απαλλαγή με βάση τους όρους του εκπαιδευτικού νόμου. Οι τελετές, κατά την άποψη του δικαστή, εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της εθνικής ασφάλειας. Το πώς η επιβολή μιας τέτοιας απαίτησης σε ένα ανήλικο άτομο θα εξυπηρετούσε το κοινό συμφέρον δεν καταδείχτηκε ποτέ. Κανένα σχολείο δεν θα δεχόταν τη Φελίγια ενόσω αυτή εξακολουθούσε να εμμένει στις Χριστιανικές της πεποιθήσεις!

      Η Ντέιλις θυμάται: «Απογοητευτήκαμε πολύ. Ωστόσο, αφήσαμε τα πάντα στα χέρια του Ιεχωβά». Όταν οι πιέσεις εντάθηκαν, η Ντέιλις και η αδελφή της έφυγαν από το σχολείο το 1967. Στα τέλη του 1968, σχεδόν 6.000 παιδιά Μαρτύρων του Ιεχωβά είχαν εκδιωχθεί από τα σχολεία.