• Ζάμπια
    Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 2006

    • [Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 173-175]

      17 Μήνες Φυλάκιση και 24 Μαστιγώματα

      Κοσάμου Μουάνζα

      Έτος γέννησης: 1886

      Έτος βαφτίσματος: 1918

      Ιστορικό: Υπέμεινε διωγμό και ψευδαδέλφους. Υπηρέτησε πιστά ως σκαπανέας και πρεσβύτερος μέχρις ότου τελείωσε την επίγεια πορεία του το 1989.

      Κατατάχθηκα στο στρατό και υπηρέτησα ως νοσοκόμος στο Σύνταγμα Βόρειας Ροδεσίας στο αρχικό μέρος του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Το Δεκέμβριο του 1917, ενώ βρισκόμουν σε άδεια, συνάντησα δύο άντρες από τη Νότια Ροδεσία οι οποίοι ήταν συνταυτισμένοι με τους Σπουδαστές της Γραφής. Μου έδωσαν έξι τόμους των Γραφικών Μελετών. Επί τρεις μέρες, διάβαζα αχόρταγα το περιεχόμενο αυτών των βιβλίων. Δεν επέστρεψα στον πόλεμο.

      Η αλληλογραφία με το γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν δύσκολη, και τόσο εγώ όσο και οι αδελφοί που ήταν μαζί μου ενεργούσαμε χωρίς κατεύθυνση. Πηγαίναμε από χωριό σε χωριό, συγκεντρώναμε ανθρώπους γύρω μας, εκφωνούσαμε μια ομιλία και ακούγαμε τις ερωτήσεις των ακροατών. Αργότερα, διαλέξαμε ένα κεντρικό σημείο για συναθροίσεις το οποίο ονομάσαμε Γαλιλαία, στα βόρεια της χώρας. Από εκεί προσκαλούσαμε ενδιαφερόμενα άτομα να έρθουν και να ακούσουν τις εξηγήσεις που δίνονταν γύρω από την Αγία Γραφή. Διορίστηκα να επιβλέπω αυτό το έργο. Δυστυχώς, εμφανίστηκαν πολλοί ψευδάδελφοι οι οποίοι προκάλεσαν σύγχυση.

      Θέλαμε πολύ να κηρύττουμε, αλλά οι προσπάθειές μας διατάραξαν τα «βοσκοτόπια» των Καθολικών και Προτεσταντών ιεραποστόλων της περιοχής. Συνεχίσαμε να διεξάγουμε μεγάλες συναθροίσεις και θυμάμαι ότι, τον Ιανουάριο του 1919, συγκεντρωθήκαμε περίπου 600 άτομα στους λόφους κοντά στην Ισόκα. Μη γνωρίζοντας τις προθέσεις μας, κατέφθασαν εκεί αστυνομικοί και στρατιώτες, οι οποίοι κατέστρεψαν τις Γραφές και τα βιβλία μας και συνέλαβαν πολλούς από εμάς. Μερικοί φυλακίστηκαν κοντά στην Κασάμα, άλλοι στην Εμπάλα και άλλοι στο μακρινό νότο, στο Λίβινγκστον. Μερικοί καταδικάστηκαν σε τρία χρόνια φυλάκιση. Εγώ καταδικάστηκα σε 17 μήνες φυλάκιση και 24 μαστιγώματα στους γλουτούς.

      Όταν αποφυλακίστηκα, γύρισα στο χωριό μου και συνέχισα να κηρύττω. Αργότερα με συνέλαβαν ξανά και, αφού με μαστίγωσαν πάλι, με φυλάκισαν. Η εναντίωση συνεχίστηκε. Ο τοπικός αρχηγός αποφάσισε να διώξει τους αδελφούς από το χωριό. Μετακομίσαμε όλοι μας σε ένα άλλο χωριό, όπου ο αρχηγός μάς καλοδέχτηκε. Εγκατασταθήκαμε εκεί και με την άδειά του φτιάξαμε το δικό μας χωριό, που το ονομάσαμε Ναζαρέτ. Μας επιτράπηκε να μείνουμε υπό την προϋπόθεση ότι οι δραστηριότητές μας δεν θα διατάρασσαν την ειρήνη. Ο αρχηγός ήταν ευχαριστημένος με τη διαγωγή μας.

      Προς το τέλος του 1924, επέστρεψα βόρεια στην Ισόκα, όπου ένας φιλικός περιφερειάρχης με βοήθησε να βελτιώσω τις γνώσεις μου στην αγγλική. Εκείνο το διάστημα εμφανίστηκαν κάποιοι που είχαν αυτοδιοριστεί σε ηγετικές θέσεις και οι οποίοι δίδασκαν διεστραμμένα πράγματα και παροδήγησαν πολλούς. Ωστόσο, συνεχίσαμε να συναθροιζόμαστε διακριτικά σε ιδιωτικά σπίτια. Αρκετά χρόνια αργότερα, μου ζητήθηκε να συναντηθώ στη Λουσάκα με τον Λεουέλεν Φίλιπς, ο οποίος μου ανέθεσε να επισκέπτομαι εκκλησίες στην περιοχή των συνόρων της Ζάμπιας με την Τανζανία. Έφτασα μέχρι την Μπέια, στην Τανζανία, ενισχύοντας τους αδελφούς. Έπειτα από κάθε κύκλο επισκέψεων, επέστρεφα στην τοπική μου εκκλησία. Το έκανα αυτό μέχρι τη δεκαετία του 1940, οπότε διορίστηκαν επίσκοποι περιοχής.