Λόγω, όμως, της μετακίνησης ανθρώπων μεταξύ του Κονγκό και της Βόρειας Ροδεσίας, ορισμένοι αδελφοί από τη Ροδεσία κατάφερναν να μπουν στο Κονγκό, συνήθως για σύντομες περιόδους.

1945: Πρέπει να είναι πολύ θαρραλέος κάποιος για να εκπροσωπήσει τον Θεό και τη Θεοκρατική βασιλεία στο [Βελγικό Κονγκό]. Όχι μόνο το έργο και τα έντυπα είναι εντελώς απαγορευμένα, αλλά όσοι Αφρικανοί από το Κονγκό ομολογούν ότι τάσσονται με εμάς μπορεί να υποστούν την ποινή της μεταφοράς σε μια συγκεκριμένη περιοχή, όπου παραμένουν υπό χαλαρή κράτηση, μερικές φορές επί αρκετά χρόνια. Οι επιστολές που μας στέλνονται από το Κονγκό σπάνια φτάνουν εδώ [Βόρεια Ροδεσία] και η αλληλογραφία που στέλνουμε, από ό,τι φαίνεται, δεν παραδίδεται. Ωστόσο, γίνεται ό,τι είναι δυνατόν για να βοηθήσουμε τους συνεργάτες μας της Βασιλείας σε αυτή την ελεγχόμενη από τον κλήρο χώρα.

Περίπου αυτή την περίοδο, ο Λεουέλεν Φίλιπς από το γραφείο τμήματος στη Βόρεια Ροδεσία ταξίδεψε στο Βελγικό Κονγκό για να μεσολαβήσει υπέρ των διωκόμενων αδελφών εκεί. Ο γενικός κυβερνήτης και άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι άκουγαν καθώς αυτός εξηγούσε τη φύση του έργου κηρύγματος της Βασιλείας και τη διαφορά ανάμεσα στις πεποιθήσεις των Μαρτύρων και σε εκείνες των Κιταουάλα. Σε κάποιο σημείο ο γενικός κυβερνήτης ρώτησε σκεφτικός: «Αν σας βοηθήσω, ξέρετε τι θα πάθω εγώ;» Γνώριζε καλά ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ασκούσε μεγάλη επιρροή στη χώρα.

1950: Ο χρόνος που πέρασε ήταν ο πιο δύσκολος από όλους, ιδιαίτερα για τους αδελφούς που ζουν στο Βελγικό Κονγκό. Στις αρχές του υπηρεσιακού έτους δεν παραλήφθηκαν όλα τα βιβλία και οι επιστολές που στάλθηκαν στην περιοχή, ενώ η επικοινωνία διακόπηκε σχεδόν ολοκληρωτικά.