RSD—Μια Παράξενη, Οδυνηρή Διαταραχή

Από τον ανταποκριτή του Ξύπνα! στον Καναδά

Η ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΗ ΔΥΣΤΡΟΦΙΑ (RSD) είναι «ένα από τα πιο μυστηριώδη σύνδρομα της ιατρικής και ένα από τα πιο οδυνηρά και ενδεχομένως εξασθενητικά», έγραψε η Άλισον Μπρέι στην εφημερίδα Γουίνιπεγκ Φρι Πρες (Winnipeg Free Press). Η RSD «συνήθως δεν διαγνώσκεται κλινικά απλώς επειδή δεν είναι αρκετά κατανοητή», είπε η ασθενής Άννα Αλεξάντερ στο Βρετανικό Ιατρικό Περιοδικό (British Medical Journal). Το ίδιο περιοδικό δήλωσε ότι η RSD πιθανώς δεν διαγνώσκεται σωστά στα παιδιά. Επί πολλά χρόνια οι γιατροί πίστευαν μάλιστα ότι ο πόνος ήταν ψυχολογικός, ψυχογενής.

Όσοι υποφέρουν από αυτή τη μυστηριώδη διαταραχή νιώθουν αδιάκοπο πόνο και σε μερικές περιπτώσεις δεν θυμούνται να έκαναν κάτι που να προξενεί τον τρομερό πόνο. Η Σάρα Άρνολντ γράφει στο βιβλίο Έμφαση στη Ζωή (Accent on Living): «Αυτή η ασθένεια προκαλείται από κάποιο τραυματισμό σε μια περιοχή του σώματος η οποία είναι πλούσια σε νευρικές απολήξεις, όπως είναι το χέρι ή το πόδι. Το τραύμα μπορεί να είναι απλό όσο ένα τρύπημα από καρφίτσα ή πολύπλοκο όσο μια εγχείρηση. Η πρώτη ένδειξη της ασθένειας είναι ο παρατεταμένος πόνος ο οποίος είναι πιο σοβαρός από το τραύμα. Τα συμπτώματα είναι σφοδρό, τοπικό κάψιμο, έντονη ευαισθησία στη θερμοκρασία και στο φως, αλλαγές στα μαλλιά και στα νύχια και αλλαγή του χρώματος του δέρματος».

Η ασθένεια περνάει αρκετές φάσεις. Αρχικά, υπάρχει πρήξιμο και κοκκινίλα στην προσβεβλημένη περιοχή και τριχοφυΐα εκεί που δεν υπήρχαν προηγουμένως τρίχες. Αυτό μπορεί να διαρκέσει έναν ως τρεις μήνες. Κατόπιν, η περιοχή μελανιάζει και κρυώνει, ενώ αυξάνεται ο πόνος και η ακαμψία των συνδέσμων και των αρθρώσεων. Μπορεί να εμφανιστεί οστεοπόρωση. Τελικά, οι προσβεβλημένοι μύες αδυνατίζουν, οι τένοντες συσπώνται και το προσβεβλημένο άκρο παραλύει.

Η αμετάκλητη βλάβη μπορεί να προληφθεί, σύμφωνα με τον Δρ Χάουαρντ Ιντρέιτερ, διευθυντή της κλινικής πόνου στο Κέντρο Επιστημών Υγείας στο Γουίνιπεγκ. Χρειάζεται να αποκλειστούν τα νεύρα του συμπαθητικού συστήματος προκειμένου να μη στέλνουν σήματα πόνου.a Η εφημερίδα του Γουίνιπεγκ αναφέρει ότι «οι θεραπείες κυμαίνονται από ηλεκτρική διέγερση μέχρι βήτα αναστολείς, και από επισκληρύδιους ερεθισμούς (όπου ένα ηλεκτρόδιο εμφυτεύεται στο νωτιαίο μυελό για να ερεθίσει την προσβεβλημένη περιοχή) μέχρι αποκλεισμό των νεύρων του συμπαθητικού συστήματος με ενέσεις». Η φυσιοθεραπεία χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με το βελονισμό για να μειώσει τον πόνο και να βελτιώσει την ευκινησία. Το Βρετανικό Ιατρικό Περιοδικό αναφέρει ότι «η αποτελεσματική αγωγή περιλαμβάνει κάποιο συνδυασμό ηλεκτρικής διέγερσης των νεύρων, χημικού αποκλεισμού των νεύρων του συμπαθητικού συστήματος, ψυχολογικής θεραπείας και έντονης φυσιοθεραπείας».

Η έγκαιρη διάγνωση είναι προφανώς επωφελής. Ωστόσο, οι γιατροί που γράφουν στο Αμερικανικό Περιοδικό Αθλητιατρικής (The American Journal of Sports Medicine) αναφέρουν ότι, ανεξάρτητα από το αν η διάγνωση έγινε μέσα στους πρώτους 6 μήνες από την έναρξη των συμπτωμάτων, ή μέσα σε 6 ως 12 μήνες, ή έπειτα από 12 μήνες, τα αποτελέσματα στους ασθενείς «ήταν σχεδόν πανομοιότυπα. Αυτή η διαπίστωση αντικρούει την τωρινή άποψη ότι αν τα συμπτώματα υπάρχουν πάνω από 1 χρόνο πριν από την αγωγή αυτό αποτελεί κακή ένδειξη για την πρόγνωση».

Ελπίζουμε ότι, καθώς αυξάνει η ιατρική γνώση, η RSD θα γίνει λιγότερο μυστηριώδης και θα υπάρξει ακόμη αποτελεσματικότερη θεραπευτική αγωγή.

[Υποσημειώσεις]