• Τσουνάμι στην Ιαπωνία το 2011—Η Ιστορία Κάποιων που Επέζησαν
    Ξύπνα!—2011 | Δεκέμβριος

    • Διάφορες οργανώσεις βοηθούσαν τα μέλη τους. Αυτό έκαναν και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αμέσως μετά το σεισμό και το τσουνάμι την Παρασκευή το απόγευμα, οι Μάρτυρες προσπάθησαν να εξακριβώσουν αν ήταν καλά εκείνοι που συναθροίζονταν τακτικά μαζί τους για λατρεία. Σε πολλά μέρη, ωστόσο, οι δρόμοι ήταν αδιάβατοι, ενώ η ηλεκτροδότηση και οι τηλεπικοινωνίες είχαν διακοπεί. Ο εντοπισμός ανθρώπων σε μια τόσο εκτεταμένη περιοχή δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση.

      Ο Τακαγιούκι, πρεσβύτερος στην εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην πόλη Σόμα του νομού Φουκουσίμα, δεν κατάφερε να επικοινωνήσει παρά μόνο με λίγες οικογένειες εκείνο το φρικτό απόγευμα της Παρασκευής. Όπως αφηγείται ο ίδιος: «Αποφάσισα να ψάξω για τους υπόλοιπους την επόμενη μέρα. Με το πρώτο φως της αυγής ξεκίνησα την αναζήτηση, αρχικά με το αυτοκίνητο και κατόπιν πεζός, και συνέχισα μέχρι που βράδιασε. Πήγα σε 20 διαφορετικά μέρη, χωρίς να παραλείψω τα καταφύγια, προκειμένου να βρω τα μέλη της εκκλησίας μας. Όταν τους έβρισκα, τους διάβαζα κάτι από τη Γραφή και προσευχόμασταν μαζί».

      Ο Σούντζι από το Ισινομάκι αναφέρει: «Οργανώσαμε ομάδες για να βρούμε τους ομοπίστους μας. Όταν φτάσαμε στην πληγείσα περιοχή, σαστίσαμε μπροστά στο θέαμα που αντικρίσαμε. Αυτοκίνητα κρέμονταν από ηλεκτρικούς στύλους, σπίτια ήταν αραδιασμένα το ένα πάνω στο άλλο και τα συντρίμμια σχημάτιζαν πελώριους σωρούς που ξεπερνούσαν το ύψος των σπιτιών. Στον ουρανό ενός αυτοκινήτου είδαμε ένα πτώμα​—πιθανότατα κάποιος που υπέκυψε στην παγωνιά της νύχτας. Ένα άλλο αυτοκίνητο κρεμόταν αναποδογυρισμένο ανάμεσα στα σπίτια. Μέσα υπήρχε ένα άψυχο κορμί».

      Ο Σούντζι ανάσανε με ανακούφιση όταν βρήκε κάποιους ομοπίστους του στα καταφύγια. Όπως λέει ο ίδιος: «Όταν συναντηθήκαμε, κατάλαβα πόσο πολύ τους αγαπώ».

      «Δεν σας Περιμέναμε Τόσο Γρήγορα!»

      Δύο νεαρές Μάρτυρες του Ιεχωβά, η Γιούι και η Μιζούκι, έμεναν σε γειτονικά σπίτια στο Μιναμισανρίκου του Μιγιάγκι. Όταν σταμάτησε να σείεται το έδαφος, πετάχτηκαν και οι δύο έξω. Έφυγαν μαζί τρέχοντας προς κάποιο ψηλότερο σημείο. Δεν είχαν περάσει ούτε δέκα λεπτά όταν είδαν ολόκληρη την πόλη, μαζί και τα σπίτια τους, να γίνεται έρμαιο των αλλεπάλληλων κυμάτων.

      Όταν βρήκαν κάποιους Μάρτυρες σε ένα καταφύγιο, προσευχήθηκαν όλοι μαζί. Το επόμενο πρωινό, μέλη της εκκλησίας τους καθώς και γειτονικών εκκλησιών διέσχισαν το βουνό και τους έφεραν φαγητό και προμήθειες. Η Γιούι και η Μιζούκι τους είπαν έκπληκτες: «Ξέραμε ότι θα έρθετε, αλλά δεν σας περιμέναμε τόσο γρήγορα!»

      Ο Χιντεχάρου, ένας επίσκοπος των Μαρτύρων από την Εκκλησία Τόμε, επισκέφτηκε το καταφύγιο. Ο ίδιος αναφέρει: «Έψαχνα όλο το βράδυ για να βρω τους αδελφούς μας που έμεναν κατά μήκος της ακτής. Τελικά, στις 4:00 τα ξημερώματα έμαθα ότι μερικοί είχαν καταφύγει σε ένα σχολείο. Στις 7:00 το πρωί, μαζευτήκαμε καμιά δεκαριά για να φτιάξουμε ρυζοκεφτέδες, ενώ τρεις από εμάς φορτώσαμε τα φαγητά στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Οι περισσότεροι δρόμοι ήταν αδιάβατοι. Με πολύ κόπο, φτάσαμε τελικά στο σχολείο. Στην προσπάθειά μας να στηρίξουμε τους άλλους, είχαμε στο πλάι μας ακόμα και άτομα που είχαν χάσει τα σπίτια τους».

      Κάλυψη της Πνευματικής Ανάγκης

      Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συναθροίζονται τακτικά για να μελετήσουν την Αγία Γραφή, και μερικές εκκλησίες το κάνουν αυτό κάθε Παρασκευή βράδυ. Αυτό ίσχυε και για το Ρικουζεντακάτα. Ωστόσο, η Αίθουσα Βασιλείας​—ο τόπος λατρείας των Μαρτύρων—​είχε παρασυρθεί από το τσουνάμι. «Ας κάνουμε τη συνάθροισή μας κανονικά», πρότεινε ένας Μάρτυρας. Βρήκαν λοιπόν ένα σπίτι που δεν είχε πάθει σοβαρές ζημιές και ενημέρωσαν τα μέλη της εκκλησίας.

      Αν και είχε κοπεί το ρεύμα, είχαν φως χάρη σε μια γεννήτρια. Δεκαέξι άτομα παρακολούθησαν τη συνάθροιση. Ο Γιασουγιούκι, ένας νεαρός που έχασε το σπίτι του στο τσουνάμι, θυμάται: «Κλαίγαμε από χαρά. Νιώθαμε ότι βρισκόμασταν στο πιο ασφαλές καταφύγιο». Η Χίντεκο λέει: «Ισχυροί μετασεισμοί διέκοπταν κάθε τόσο τη συνάθροιση, αλλά όσο ήμασταν μαζί, ξεχνούσα το φόβο και την ανησυχία που με βασάνιζαν».

      Έκτοτε, η εκκλησία δεν έχει χάσει ούτε μία από τις συναθροίσεις της. Δύο μέρες μετά, την Κυριακή, το θέμα της ομιλίας που επιλέχθηκε ήταν «Μια Παγκόσμια Αδελφότητα Σώζεται από τη Συμφορά».

      Οργανωμένη Παροχή Βοήθειας

      Διάφοροι κρατικοί φορείς ξεκίνησαν χωρίς καθυστέρηση το έργο παροχής βοήθειας. Το ίδιο έκανε και το γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, που βρίσκεται στην Εμπίνα, κοντά στο Τόκιο. Το Σάββατο, μια μέρα μετά το σεισμό, το γραφείο είχε ήδη χωρίσει την τεράστια πληγείσα περιοχή σε τρεις τομείς. Τη Δευτέρα, τρεις μέρες μετά το σεισμό, εκπρόσωποι του γραφείου επισκέφτηκαν αυτές τις περιοχές.

      Τις εβδομάδες και τους μήνες που ακολούθησαν, οι προσπάθειες παροχής βοήθειας συνεχίστηκαν αμείωτες και διανεμήθηκαν πολλοί τόνοι προμηθειών τις οποίες πρόσφεραν οι Μάρτυρες. Σε κάποια δεδομένη στιγμή, 3 κέντρα παροχής βοήθειας και 21 αποθήκες και κέντρα διανομής έσφυζαν από δραστηριότητα παραδίδοντας προμήθειες. Τους πρώτους δύο μήνες, εκατοντάδες εθελοντές διένειμαν πάνω από 250 τόνους τροφίμων, ρουχισμού και άλλων αναγκαίων αγαθών. Πολλοί Μάρτυρες μοιράστηκαν αυτές τις προμήθειες με τους γείτονές τους.

      Οι Μάρτυρες της Εκκλησίας Ρικουζεντακάτα και της γειτονικής Εκκλησίας Οφουνάτο αξιοποιούν την ανοικοδομημένη Αίθουσα Βασιλείας τους για να ενισχύουν πνευματικά τους άλλους. Αυτό θα βοηθήσει τους ντόπιους να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες που συναντούν καθώς προσπαθούν να ξαναχτίσουν τις ζωές τους και να αναρρώσουν από τις πληγές που άνοιξε ο ολέθριος σεισμός και το τσουνάμι. Από τους 14.000 και πλέον Μάρτυρες της πληγείσας περιοχής, έχει επιβεβαιωθεί ο θάνατος 12 ατόμων, ενώ 2 αγνοούνται ακόμα.

      Πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά που υπέστησαν τη μανία αυτής της φρικιαστικής καταστροφής εκφράστηκαν παρόμοια με μια οικογένεια που είπε: «Φύγαμε μόνο με μια τσάντα στο χέρι. Αλλά χάρη στους ομοπίστους μας δεν μας έλειψε τίποτα». Όντως, οι υπηρέτες του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά, ζουν σήμερα το μεγαλείο της παγκόσμιας αδελφότητας για την οποία μίλησε ο Ιησούς και οι απόστολοί του! Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το αγγίξει κανένα τσουνάμι και καμία άλλη φυσική καταστροφή.​—Ιωάννης 13:34, 35· Εβραίους 10:24, 25· 1 Πέτρου 5:9.