Πετρελαιοκηλίδα—Ποτέ Δεν θα Συμβεί Εδώ

‘ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΚΗΛΙΔΑ στον Όρμο του Πρίγκιπα Γουλιέλμου; Ποτέ. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Το πέρασμα είναι πολύ πλατύ και πολύ βαθύ. Δεν υπάρχουν κίνδυνοι για τη ναυσιπλοΐα’.

Αυτά είχε οδηγηθεί να πιστεύει το κοινό. Δυστυχώς, την Παρασκευή 24 Μαρτίου, τέσσερα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, το Έξον Βαλντέζ, ένα υπερδεξαμενόπλοιο που μετέφερε 200 εκατομμύρια λίτρα αργού πετρελαίου, ξέφυγε 2 χιλιόμετρα από την πορεία του και προσάραξε πάνω στους ανώμαλους βράχους του Ύφαλου Μπλάι, με αποτέλεσμα να ανοιχτούν μεγάλες τρύπες στο κύτος του. Πάνω από 42 εκατομμύρια λίτρα αργού πετρελαίου ξεχύθηκαν στα παρθένα νερά του γραφικού Όρμου του Πρίγκιπα Γουλιέλμου, ακριβώς κάτω από το Βαλντέζ, στην Αλάσκα.

Όταν έγινε η καταστροφή, η διακυβέρνηση ήταν στα χέρια ενός ανθυποπλοίαρχου, που δεν είχε δίπλωμα, και η Ακτοφυλακή, που υποτίθεται ότι έλεγχε με ραντάρ την πορεία του Έξον Βαλντέζ, αδυνατούσε να την ελέγξει. Κι όταν η κηλίδα ήταν πια γεγονός, τόσο η Εταιρία Πετρελαιαγωγών Αλιέσκα όσο και η Ανώνυμη Εταιρία Έξον δεν κατάφεραν να εφαρμόσουν το σχέδιο που είχαν για το ενδεχόμενο του περιορισμού πετρελαιοκηλίδων.

Κλήθηκαν δύτες μεγάλου βάθους για να εξετάσουν τη ζημιά στο προσαραγμένο Έξον Βαλντέζ. Ένας από τους δύτες αναφέρει:

«Καθώς πηγαίναμε στο δεξαμενόπλοιο με τη βάρκα, είδαμε ότι το πετρέλαιο είχε ήδη σχηματίσει στρώμα αρκετών εκατοστών πάνω από το νερό. Δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε νερό ούτε στα ίχνη του αυλακιού που άφηνε πίσω της η βάρκα μας. Από τη στιγμή που βρεθήκαμε πάνω στο δεξαμενόπλοιο, το πρώτο που μας ενδιέφερε ήταν η ασφάλειά μας. Ήταν σταθερό το πλοίο ή θα αναποδογύριζε κι εμείς θα βρισκόμασταν από κάτω; Είχε σκαλώσει στον Ύφαλο Μπλάι, κοντά σε μια ράχη που χανόταν μέσα σε νερά βάθους πολλών εκατοντάδων ποδιών. Αν μετατοπιζόταν με την επερχόμενη παλίρροια, θα πήγαινε κατευθείαν στο βυθό, και ίσως να συντριβόταν τελείως, απελευθερώνοντας το υπόλοιπο πετρέλαιο—περίπου 160 εκατομμύρια λίτρα.

»Εξετάσαμε περίπου κάθε τετραγωνικό πόδι του πλοίου: το κύτος, το εσωτερικό των δεξαμενών, το σκελετό. Όλη αυτή την ώρα το πετρέλαιο ανάβλυζε. Δεν αναμειγνυόταν με το νερό, αλλά ανέβαινε πολύ γρήγορα στην επιφάνεια. Όταν μπήκαμε στις δεξαμενές, οι φυσαλίδες αέρα που προκαλούσαμε διατάρασσαν το πετρέλαιο στις διάφορες κοιλότητες, κάνοντάς το να βγαίνει έξω και να στροβιλίζεται γύρω από τη μάσκα μας. Δεν βρισκόμασταν εκεί για να κάνουμε επισκευές, αλλά μόνο για να υπολογίσουμε το μέγεθος της ζημιάς».

Η Αλιέσκα είχε δώσει την υπόσχεση να καταφτάσει στην κηλίδα, εφοδιασμένη με πλωτά περιοριστικά φράγματα και με μηχανήματα αφαίρεσης αφρού ειδικά για πετρέλαιο, μέσα σε πέντε ώρες. Πέρασαν δέκα ώρες και δεν είχε γίνει τίποτα, και τις επόμενες τρεις μέρες έγιναν ελάχιστα. Χάθηκαν οι τρεις μέρες ηρεμίας, στις οποίες τα φράγματα και τα μηχανήματα αφαίρεσης αφρού θα μπορούσαν να είχαν περιορίσει τη ζημιά. Τη Δευτέρα, σάρωσαν τον Όρμο του Πρίγκιπα Γουλιέλμου άνεμοι ταχύτητας 110 χιλιομέτρων την ώρα, οι οποίοι ανακάτεψαν το πετρέλαιο σχηματίζοντας ένα αφρώδες μείγμα από πετρέλαιο και νερό που ονομάζεται ‘μους σοκολάτα’.

Ο ένας άρχισε να κατηγορεί τον άλλο. Οι αξιωματούχοι της Αλάσκας, οι κάτοικοι του Βαλντέζ και η Ακτοφυλακή κατηγόρησαν την Αλιέσκα και την Έξον ότι χασομέρησαν και άφησαν τις τρεις πρώτες μέρες που είχε καλό καιρό να πάνε χαμένες. Μερικοί κατηγόρησαν την Ακτοφυλακή για περικοπή εξόδων, που την έκανε να «αντικαταστήσει το ραντάρ της στο Βαλντέζ με μια λιγότερο ισχυρή μονάδα, η οποία δεν κατόρθωσε να προειδοποιήσει το μοιραίο δεξαμενόπλοιο ότι κατευθυνόταν σε ύφαλο». Η Έξον κατηγόρησε την πολιτεία και την Ακτοφυλακή ότι δεν έδωσαν την άδεια να χρησιμοποιηθούν μέσα διασποράς για να διαλύσουν την πετρελαιοκηλίδα.

Σε δυο μήνες, η πετρελαιοκηλίδα είχε φτάσει σε απόσταση 800 χιλιομέτρων από τον Ύφαλο Μπλάι, είχε ξεβραστεί στην ακτή σε έκταση 1.600 χιλιομέτρων και είχε καλύψει επιφάνεια 2.600 τετραγωνικών χιλιομέτρων στα όμορφα νερά του Όρμου του Πρίγκιπα Γουλιέλμου. Δεν σταμάτησε, παρά αφού πέρασε το Εθνικό Πάρκο των Φιορδ Κίναϊ, έκανε το γύρο της άκρης της Χερσονήσου Κίναϊ και κατέληξε στον Όρμο Κουκ. Επίσης, προχώρησε ακόμα πιο νότια και μόλυνε το Εθνικό Πάρκο Κάτμαϊ και τη Νήσο Κόντιακ.

Χιλιάδες άτομα προσλήφθηκαν για να εργαστούν στον καθαρισμό των ακτών. Ένας απ’ αυτούς που εργαζόταν στον καθαρισμό έδωσε συνέντευξη και περιέγραψε τη μέθοδο και τα αποτελέσματα:

«Οι εργάτες αρχίζουν στις 4:30 το πρωί και δουλεύουν μέχρι τις 10 το βράδυ με μάνικες μεγάλης πίεσης, σε μερικές από τις οποίες χρησιμοποιείται κρύο θαλασσινό νερό και σε μερικές άλλες ζεστός ατμός αναμειγμένος με θαλασσινό νερό. Το νερό εξακοντίζεται με πίεση στα βότσαλα των ακτών, φτάνοντας κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Το πετρέλαιο που βρίσκεται από κάτω, σε απόσταση 0,5-1 μέτρο, ανεβαίνει στην επιφάνεια. Κατόπιν, οι μάνικες πετούν νερό που οδηγεί το πετρέλαιο στον ωκεανό, όπου το κατακρατούν τα περιοριστικά φράγματα ώσπου να έρθουν τα μηχανήματα αφαίρεσης αφρού και να το απορροφήσουν. Από ένα κομμάτι παραλίας πλάτους 200 μέτρων, συλλέγονται 30.000 ως 60.000 λίτρα την ημέρα.

»Επί δυο εβδομάδες, το κάνουν αυτό επανειλημμένα, και μαζεύουν την ίδια ποσότητα πετρελαίου κάθε φορά. Κατόπιν, βάζουν άτομα με απορροφητικά κομμάτια υφάσματος να κάθονται στην παραλία και να σκουπίζουν τον κάθε βράχο ξεχωριστά. Η παραλία φαίνεται καθαρή, αλλά αν βάλεις το χέρι σου 9 εκατοστά μέσα στην άμμο, ανάμεσα στους βράχους, όταν το ξαναβγάλεις είναι σκεπασμένο μ’ αυτή τη μαύρη λίγδα. Αυτό συμβαίνει ύστερα από καθάρισμα δυο εβδομάδων. Έπειτα από τρεις μέρες, το πετρέλαιο έχει ξανανέβει σιγά-σιγά στην επιφάνεια, φτάνοντας τα 8 ως 16 εκατοστά. Η επόμενη παλίρροια θα το ξαναστείλει στη θάλασσα».

Ανώφελο; Ίσως, αλλά η δουλειά πληρώνεται καλά. Ένας εργάτης κερδίζει 250 δολάρια (περ. 37.500 δρχ.) την ημέρα και λέει: «Υπολογίζω ότι θα βγάλω εύκολα 10.000 δολάρια [περ. 1.500.000 δρχ.] απ’ αυτό». Ένας άλλος εργάτης, που δούλεψε μια βδομάδα, και τις εφτά μέρες επί 12 ώρες την ημέρα, κέρδισε σχεδόν 2.000 δολάρια [περ. 300.000 δρχ.]. «Σήμερα καθαρίσαμε δύο παραλίες», είπε ο ίδιος, «αλλά αφού έρχεται παλίρροια, είμαι σίγουρος ότι αύριο αυτές οι παραλίες θα είναι πάλι όπως πρώτα». Μερικές παραθαλάσσιες περιοχές στον Όρμο του Πρίγκιπα Γουλιέλμου είναι θαμμένες ένα μέτρο μέσα στη βρωμιά του πετρελαίου.

Από τη στιγμή που άνοιξαν τρύπες στο κύτος του Έξον Βαλντέζ και χύθηκαν 42 εκατομμύρια λίτρα πετρελαίου στον Όρμο του Πρίγκιπα Γουλιέλμου, τι θα μπορούσε να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της συμφοράς; Άμεσες ενέργειες με φράγματα και μηχανήματα αφαίρεσης αφρού τις τρεις πρώτες μέρες, όταν η θάλασσα ήταν ήρεμη, θα μπορούσαν να περιορίσουν την κηλίδα με τρόπο ώστε να την κρατήσουν μέσα στον όρμο και να μην την αφήσουν να φτάσει στον Κόλπο της Αλάσκας.

Μήπως θα είχε βοηθήσει η χρήση μέσων διασποράς; Απ’ ό,τι φαίνεται όχι. Τα μέσα διασποράς δεν είναι αποτελεσματικά στα ήρεμα νερά· θα πρέπει η θάλασσα να είναι ταραγμένη ώστε να ανακατευτούν και να διασκορπιστούν οι χημικές ουσίες, με τρόπο που να μπορούν να εκτελέσουν το έργο τους. Αυτές θα ήταν άχρηστες τις τρεις πρώτες μέρες της ηρεμίας, και την τέταρτη μέρα, όταν θα μπορούσαν να βοηθήσουν στα φουρτουνιασμένα νερά, οι θυελλώδεις άνεμοι είχαν καθηλώσει τα αεροπλάνα που χρειάζονταν για να κάνουν ψεκασμούς με αυτές τις χημικές ουσίες. Πάντως, η χρήση τους είναι αμφιλεγόμενη. Ένα άρθρο στην εφημερίδα Anchorage Daily News εξηγεί:

«Τα μέσα διασποράς ενεργούν σε μεγάλο βαθμό σαν τα απορρυπαντικά. Όταν ψεκάζεις μ’ αυτά την επιφάνεια μιας πετρελαιοκηλίδας, και παράλληλα τα νερά της θάλασσας είναι ταραγμένα, τότε τα μέσα διασποράς διασπούν το πετρέλαιο σε ολοένα μικρότερα μόρια και κάνουν αυτά τα μόρια να διαλύονται στο νερό. Οι οικολόγοι δεν είναι υπέρ των μέσων διασποράς επειδή, απ’ ό,τι λένε οι ίδιοι, αυτές οι χημικές ουσίες απλούστατα απλώνουν το πετρέλαιο σε κάθε επίπεδο του νερού, θέτοντας σε κίνδυνο τις μορφές ζωής, από την επιφάνεια μέχρι το βυθό». Ακόμα κι έτσι, τα χημικά μέσα διασποράς είναι λιγότερο αποτελεσματικά στο κρύο νερό και «δεν θα είχαν σχεδόν καμιά επίδραση στο αργό πετρέλαιο του Κόλπου Προύντοου», και «είναι σχεδόν άχρηστα ύστερα από μια και πλέον μέρα αφότου το πετρέλαιο έχει χυθεί».

Επιπλέον, τα ίδια τα μέσα διασποράς είναι τοξικά. Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι τα μέσα διασποράς που χρησιμοποιήθηκαν στην πετρελαιοκηλίδα μαμούθ που είχε προκληθεί από το υπερδεξαμενόπλοιο Τόρεϊ Κάνιον και που μόλυνε τις ακτές της Γαλλίας, το 1967, προξένησαν περισσότερη τοξικότητα απ’ ό,τι το ίδιο το πετρέλαιο. «Οι φυτικοί και οι ζωικοί οργανισμοί εξαφανίστηκαν».

Ο Πιτ Γουέρπελ, διευθυντής του τμήματος επικοινωνιών έκτακτης ανάγκης στην Αλάσκα, επιβεβαιώνει αυτά που δήλωσε ήδη ο εργάτης που δούλευε στην ακτή, τα λόγια του οποίου αναφέρθηκαν παραπάνω: «Το πετρέλαιο δεν μένει ακίνητο ούτε εξαφανίζεται. Ακόμα κι αυτό το πετρέλαιο που βρίσκεται τώρα σε μερικές από τις ακτές θα μεταφερθεί σε άλλες ακτές από τα κύματα και την παλιρροϊκή κίνηση. Είναι μια συνεχιζόμενη συμφορά. Ο καθαρισμός των ακτών είναι ένα εγχείρημα μπροστά στο οποίο σταματάει το μυαλό σου, όταν αναλογίζεσαι το βάθος στο οποίο έχει εισχωρήσει το πετρέλαιο. Μπορεί να καθαρίζεις την επιφάνεια, αλλά τα κύματα και η παλιρροϊκή κίνηση θα κάνουν το πετρέλαιο να φτάσει σιγά-σιγά και πάλι στην επιφάνεια. Σε ποιο σημείο φτάνει κανείς να συνειδητοποιήσει την έλλειψη αποτελεσματικότητας στις ανθρώπινες προσπάθειες;»

Ο Γουέρπελ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ανθρώπινη τεχνολογία δεν είναι ακόμα σε θέση να αντιμετωπίσει τις τεράστιες πετρελαιοκηλίδες. Λέει ότι το έργο σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να το αναλάβει η φύση. Άλλοι συμφωνούν. Η υδροβιολόγος Κάρεν Κόμπερν δήλωσε: «Το γεγονός είναι ότι δεν έχουμε τη δυνατότητα να απορροφήσουμε περισσότερο από το 10% του πετρελαίου σε μια μεγάλη κηλίδα, ακόμα και στις καλύτερες συνθήκες». Ένα δημοσίευμα λέει: «Η φύση θα χρειαζόταν μια δεκαετία, ίσως και περισσότερο, για να εξαλείψει τα τελευταία ίχνη της μεγαλύτερης πετρελαιοκηλίδας της Βόρειας Αμερικής, από τα νερά του παρθένου Όρμου του Πρίγκιπα Γουλιέλμου»· κι αυτό σύμφωνα με επιστήμονες που μελετούν τις πετρελαιοκηλίδες.

Δυο εβδομάδες μετά το ατύχημα, η εφημερίδα Anchorage Daily News είχε την επικεφαλίδα: «Ο Καθαρισμός της Πετρελαιοκηλίδας Είναι Χαμένη Μάχη. Τα Συνεργεία Πετυχαίνουν Μικρές Νίκες, Αλλά οι Ειδικοί Λένε πως η Αποκατάσταση του Όρμου Εξαρτάται από τη Φύση». Και συνέχιζε: «Οι άνθρωποι της Εθνικής Ωκεανικής και Ατμοσφαιρικής Υπηρεσίας το έλεγαν από την αρχή ότι δεν θα υπήρχε νίκη σ’ αυτόν τον πόλεμο». Αυτοί έχουν παρατηρήσει όλες τις μεγάλες κηλίδες την τελευταία δεκαετία, περιλαμβανομένης και της κηλίδας των 250 εκατομμυρίων λίτρων που προκάλεσε το υπερδεξαμενόπλοιο Αμόκο Καντίζ στα ανοιχτά των ακτών της Γαλλίας το 1978. Το πόρισμα που έβγαλαν: «Σε καμιά απ’ αυτές, οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε στο ελάχιστο καταφέρει να εξαφανίσουν το πετρέλαιο».

[Πλαίσιο στη σελίδα 6, 7]

Υπερδεξαμενόπλοιο, Υπερρυπαντής

Φανταστείτε ένα πλοίο που έχει μήκος ίσο με το ύψος ενός εκατονταώροφου κτιρίου. Ένα πλοίο του οποίου η πλώρη, που σκίζει τα κύματα του ωκεανού, είναι σχεδόν μισό χιλιόμετρο μπροστά από τον άνθρωπο που το κυβερνάει. Ένα πλεούμενο τόσο πελώριο που μερικοί φτάνουν στο σημείο να αναρωτιούνται αν οι κινήσεις του θα μπορούσαν να επηρεαστούν από την περιστροφική κίνηση του πλανήτη. Αυτό είναι το υπερδεξαμενόπλοιο, δηλαδή ένα πελώριο πετρελαιοφόρο και δεν είναι δημιούργημα της φαντασίας· τέτοια σκάφη καθώς και άλλα σχεδόν ίδια σε μέγεθος οργώνουν τις θάλασσες. Γιατί; Επειδή ο κόσμος μας καταναλώνει διαρκώς πετρέλαιο. Τα δεξαμενόπλοια, χάρη στο μεγάλο τους μέγεθος, έχουν αποδειχτεί οικονομική και προσοδοφόρα μέθοδος μεταφοράς αυτού του πετρελαίου.

Όμως, όπως έχουν καταδείξει με οδυνηρό τρόπο τα πρόσφατα γεγονότα, τα μεγάλα δεξαμενόπλοια έχουν και τα μειονεκτήματά τους. Πρώτα απ’ όλα, η εξαιρετική τους δύναμη είναι και η αδυναμία τους. Ο επιβλητικός τους όγκος μπορεί να αποβεί σε βάρος τους, καθιστώντας πασιφανώς δύσκολο τον ελιγμό και το χειρισμό τους. Όταν ο πηδαλιούχος του πλοίου θελήσει να σταματήσει το πλοίο ή να το στρίψει γρήγορα για να αποφύγει κάποιο κίνδυνο, οι βασικοί νόμοι της κίνησης (ιδιαίτερα, το ότι ένα αντικείμενο που βρίσκεται σε κίνηση τείνει να παραμείνει σε κίνηση εκτός αν ενεργήσει κάποια εξωτερική δύναμη) παίρνουν πραγματικά κολοσσιαίες διαστάσεις.

Για παράδειγμα, όταν ένα δεξαμενόπλοιο μήκους 240 ως 270 μέτρων είναι πλήρως φορτωμένο και διασχίζει τη θάλασσα με το συνηθισμένο του ρυθμό (το Έξον Βαλντέζ, που είχε μήκος 300 μέτρα και μετέφερε 200 εκατομμύρια λίτρα πετρέλαιο, ταξίδευε με ταχύτητα 19 χιλιομέτρων την ώρα), δεν γίνεται να σταματήσει απότομα με το σβήσιμο των μηχανών. Το πλοίο θα προχωρήσει με τη μηχανή σβηστή περίπου 8 χιλιόμετρα ακόμα. Ακόμα κι αν εφαρμοστεί αντίστροφη κίνηση στις μηχανές, το πλοίο χρειάζεται 3 χιλιόμετρα για να σταματήσει. Οι άγκυρες δεν βοηθούν· αν τις ρίξουν, αυτές θα πιαστούν στον πυθμένα της θάλασσας κι έπειτα απλούστατα θα ξεκολλήσουν από το κατάστρωμα του πλοίου, εξαιτίας της κεκτημένης ταχύτητας του δεξαμενόπλοιου. Παρόμοια, το να κάνεις κάποιον ελιγμό μ’ ένα δεξαμενόπλοιο είναι τρομακτική πρόκληση. Μπορεί να περάσει περίπου μισό λεπτό από το στρίψιμο της ρόδας του τιμονιού ώσπου να γυρίσει το πηδάλιο. Κατόπιν μπορεί να περάσουν τρία αγωνιώδη λεπτά ώσπου το δεξαμενόπλοιο να πάρει αργά και βαριά τη στροφή.

Εφόσον η γέφυρα βρίσκεται σε απόσταση ίσως και 300 μέτρων πίσω από την πρώρα, 45 μέτρων από την πιο μακρινή πλευρά και 30 μέτρων πάνω από τη θάλασσα, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι σημειώνονται συγκρούσεις δεξαμενοπλοίων. Τα ατυχήματα, είτε προκαλούνται από προσάραξη είτε από σύγκρουση, μπορεί να σημαίνουν εξάπλωση πετρελαιοκηλίδων. Οι κάποτε παρθένες ακτές της Αφρικής, της Ασίας, της Ευρώπης και της Βόρειας και Νότιας Αμερικής, καθώς κι εκείνες που βρίσκονται κοντά στους πόλους της γης, έχουν δυστυχώς καταστραφεί όλες.

Αλλά τα δεξαμενόπλοια δεν ρυπαίνουν τους ωκεανούς μόνο εξαιτίας των καταστροφικών ατυχημάτων τα οποία τους συμβαίνουν. Τα δεξαμενόπλοια πετούν στις θάλασσες περίπου δύο εκατομμύρια τόνους πετρέλαιο κάθε χρόνο. Έρευνες που έγιναν στο παρελθόν έχουν δείξει ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτού του πετρελαίου μπορεί να προέρχεται από πράγματα πιο συνηθισμένα, όπως όταν με ασυνειδησία ξεβγάζουν τα κατάλοιπα του πετρελαίου από τις άδειες δεξαμενές, ενώ το πλοίο βρίσκεται στα ανοιχτά. Όπως έγραψε ο Νόελ Μόστερτ στο βιβλίο του Supership (Σούπερ Πλοίο), «όλα τα δεξαμενόπλοια, όσο καλά κι αν διακυβερνούνται, ρίχνουν μέρος του πετρελαίου τους στη θάλασσα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο· τα πλοία που δεν διακυβερνούνται καλά είναι αδιάκοποι ρυπαντές και, σαν τα σαλιγκάρια στον κήπο, συχνά συμβαίνει να ακολουθούνται από τα ίχνη των λυμάτων τους, που ιριδίζουν και εκτείνονται σε μάκρος».

Ο εξερευνητής των ωκεανών Ζακ Κουστό έκανε κάποτε ένα δηκτικό σχόλιο σχετικά με τις δραστικές επιθέσεις του ανθρώπου στο περιβάλλον. Είπε: «Είμαστε οι βάνδαλοι της γης. Καταστρέφουμε όλα όσα κληρονομήσαμε».

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Οι ακτές που καθαρίζονται τη μια μέρα γεμίζουν με πετρέλαιο την επόμενη

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 2]

Mike Mathers/Fairbanks Daily News-miner

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 5]

Cover photo: The Picture Group, Inc./Al Grillo

Πετρελαιοκηλίδα—Τι Έχει Κάνει στη Ζωική Κτίση

Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ των θυμάτων που προκάλεσε η πετρελαιοκηλίδα στη ζωική κτίση, στους πρώτους λίγους μήνες της εμφάνισής της, ήταν τραγικός. Μια ειδική ανταπόκριση από την Αλάσκα προς την εφημερίδα The New York Times δήλωνε: «Οι απώλειες είναι φανερές, από τα νησιά που βρίσκονται κοντά στο Βαλντέζ—όπου χιλιάδες φώκιες γεννούν τώρα τα μικρά τους σε μολυσμένες ακτές—μέχρι τις μακρινές περιοχές του Εθνικού Πάρκου Κάτμαϊ στη χερσόνησο της Αλάσκας, 500 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από εδώ—όπου οι λευκοκέφαλοι θαλάσσιοι αετοί, οι καστανές αρκούδες και τα θαλάσσια λιοντάρια αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα σ’ έναν τοξικό βιότοπο. Μέχρι τώρα, οι απώλειες που προκάλεσε η πετρελαιοκηλίδα στην οικολογία περιλαμβάνουν 20.000 και πλέον πουλιά 30 ειδών, 700 θαλάσσιες ενυδρίδες του Ειρηνικού και 20 λευκοκέφαλους θαλάσσιους αετούς». Οι ακριβείς αριθμοί μπορεί να είναι και πέντε φορές μεγαλύτεροι, σύμφωνα με βιολόγους που κάνουν την καταγραφή. Τα περισσότερα θύματα δεν ανευρίσκονται ποτέ.

Στο Εθνικό Πάρκο Κάτμαϊ βρίσκονται οι περισσότερες καστανές αρκούδες στον κόσμο. Οι αξιωματούχοι ανησυχούν γι’ αυτά τα τεράστια ζώα, μερικά από τα οποία έχουν ύψος 3 μέτρα και ζυγίζουν 540 κιλά. Αυτά περιφέρονται στις ακτές και τρώνε πουλιά και ψάρια που είναι γεμάτα πετρέλαιο. «Τι θα συμβεί σ’ αυτά τα ζώα, καθώς το πετρέλαιο μπαίνει στην τροφική αλυσίδα τους;» αναρωτιούνται οι αξιωματούχοι. Οι αετοί που τρέφονται με νεκρά ψάρια και πουλιά πεθαίνουν. Οι αξιωματούχοι αναμένουν ότι και οι αρκούδες θα αρχίσουν να πεθαίνουν «καθώς το τοξικό πετρέλαιο θα συσσωρεύεται στον οργανισμό τους».

Παρόμοιες ανησυχίες εκφράζονται και στο Εθνικό Πάρκο των Φιορδ Κίναϊ, όπου το πετρέλαιο έπληξε το 90 τοις εκατό της ανατολικής του ακτής, που έχει μήκος 390 χιλιόμετρα. Ένας βιολόγος, που είναι διορισμένος εκεί από το κράτος, είπε: «Αυτή τη στιγμή εξακολουθώ να βρίσκω νεκρές θαλάσσιες ενυδρίδες στην παραλία. Οι λευκοκέφαλοι θαλάσσιοι αετοί τις τρώνε, κι έτσι βρίσκω και τέτοιους αετούς. Ε, λοιπόν, εγώ, ένας διπλωματούχος επιστήμονας, παρατηρώ αυτά τα πουλιά, που είναι γεμάτα πετρέλαιο, να προσπαθούν να πετάξουν και κλαίω».

Εκατοντάδες άλλοι μπορεί να κλαίνε και σε χιλιάδες άλλους μπορεί να έρχονται δάκρυα. Άνθρωποι που νοιάζονται πασχίζουν να καθαρίσουν τα πουλιά και τις ενυδρίδες από το πετρέλαιο, αλλά, έτσι κι αλλιώς, πολλά απ’ αυτά τα ζώα πεθαίνουν. Αυτό το έργο ραγίζει την καρδιά όσων ενδιαφέρονται για τη διατήρηση της ζωικής κτίσης.

Υπολογίστηκε ότι στον Όρμο του Πρίγκιπα Γουλιέλμου οι θαλάσσιες ενυδρίδες αριθμούν από 10.000 ως 15.000. Ένας βιολόγος εξέφρασε το φόβο ότι αντιμετωπίζουν ολοκληρωτική εξαφάνιση. Ένας άλλος συμφώνησε ότι «θα εξαφανιστούν ολοσχερώς». Αυτοί οι υπολογισμοί μπορεί να έχουν αποδειχτεί υπερβολικά απαισιόδοξοι, αλλά και άλλοι υπολογισμοί, που δείχνουν ότι θα χαθεί το ένα τρίτο απ’ αυτά τα ζώα, είναι αρκετά δυσάρεστοι. Σε ορισμένα μέρη που δεν έχει φτάσει το πετρέλαιο, οι ενυδρίδες είναι άφθονες· σε περιοχές που έχουν μολυνθεί από το πετρέλαιο, βλέπει κανείς ελάχιστες. Η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν ξέρει πόσες χιλιάδες έχουν χαθεί. Όταν οι θαλάσσιες ενυδρίδες πεθαίνουν σε μια πετρελαιοκηλίδα, βουλιάζουν και πηγαίνουν στον πυθμένα. Δεν είναι δυνατό να κάνει κάποιος απαρίθμηση, παρά μόνο υπολογισμούς βασισμένους στους μειωμένους αριθμούς των ζώων που βλέπει.

Οι περισσότεροι άνθρωποι συγκινούνται από το θάνατο των χιλιάδων πουλιών και ζώων στις πετρελαιοκηλίδες, αλλά σπάνια σκέφτονται τα μικρά και μικροσκοπικά θύματα που αριθμούν εκατομμύρια, και μάλιστα εκατομμύρια εκατομμυρίων. Κι αυτά είναι σημαντικά, και ο Δημιουργός τους δεν τα λησμονεί. ‘Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου, Ιεχωβά. Τα πάντα εν σοφία εποίησας· η γη είναι πλήρης των ποιημάτων σου· αύτη η θάλασσα η μεγάλη και ευρύχωρος· εκεί είναι ερπετά [κινούμενα πλάσματα, ΜΝΚ] αναρίθμητα, ζώα μικρά μετά μεγάλων’.—Ψαλμός 104:24, 25.

Τα λύματα του πετρελαίου που διασκορπίζονται στο νερό τελικά καταλήγουν στον πυθμένα. Εκεί, δηλητηριάζουν τους μικροοργανισμούς, το ζωοπλαγκτό, που είναι η αρχή της τροφικής αλυσίδας για ένα μεγάλο μέρος της ζωικής κτίσης. Από εκεί, οι τοξικές χημικές ουσίες ανέρχονται την κλίμακα των μορφών ζωής και φτάνουν τελικά στον ίδιο τον άνθρωπο.

Ο άνθρωπος δεν είναι υπεράνω όλων αυτών. Αποτελεί μέρος τους και έχει ευθύνη προς αυτά. Αυτή την ευθύνη τού την έχει δώσει ο Θεός, ο Δημιουργός του. «Σε διορίζω υπεύθυνο για τα ψάρια, τα πουλιά και όλα τα άγρια ζώα», είπε ο Ιεχωβά στον πρώτο άνθρωπο. Ο άνθρωπος πλάστηκε σύμφωνα με την εικόνα του Θεού, με τις ιδιότητες του Θεού—σοφία, δύναμη, δικαιοσύνη, αγάπη. Αυτές οι ιδιότητες του έδωσαν τα εφόδια να ασκεί στοργική κυριαρχία στη γη, στα φυτά της και στα ζώα της. Του ανατέθηκε η ευθύνη της γης και όλων αυτών που βρίσκονται πάνω της, όχι για να τα εκμεταλλεύεται και να τα καταστρέφει, αλλά για να τα φροντίζει και να τα προστατεύει. (Γένεσις 1:26-28· 2:15, Today’s English Version [Σημερινή Αγγλική Μετάφραση]) Ο Ιεχωβά Θεός ενδιαφέρεται για τη δημιουργία του. Εμείς ενδιαφερόμαστε; Πρέπει να ενδιαφερόμαστε, γιατί ο Θεός δηλώνει ότι θα ‘καταστρέψει εκείνους που καταστρέφουν την γην’.—Αποκάλυψις 11:18, ΚΔΤΚ.

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 10]

Το Ενδιαφέρον του Θεού για τα Ζώα

Ο Θεός ενδιαφέρεται:

‘Σπουργίτια . . . ούτε ένα απ’ αυτά δεν θα πέσει στο έδαφος χωρίς να έχει γνώση ο Πατέρας σας’.—Ματθαίος 10:29, ΜΝΚ.

Απαιτεί να δείχνουμε περίσκεψη:

«Εξ ημέρας θέλεις κάμνει τας εργασίας σου· την δε εβδόμην ημέραν θέλεις αναπαύεσθαι, δια να αναπαυθή ο βους σου και ο όνος σου».—Έξοδος 23:12.

«Δεν θέλεις εμφράξει το στόμα βοός αλωνίζοντος».—Δευτερονόμιον 25:4.

«Δεν θέλεις αροτριάσει με βουν και όνον ομού».—Δευτερονόμιον 22:10.

«Εάν ίδης τον όνον του μισούντος σε πεπτωκότα υπό το φορτίον αυτού . . . εξάπαντος θέλεις συμβοηθήσει αυτόν».—Έξοδος 23:5.

«Τίνος υμών . . . ο βους θέλει πέσει εις φρέαρ, και δεν θέλει ευθύς ανασύρει αυτόν εν τη ημέρα του σαββάτου;»—Λουκάς 14:5.

Φροντίζει για τη διάσωση των ειδών:

«Εάν απαντήσης καθ’ οδόν έμπροσθέν σου φωλεάν πτηνού . . . , δεν θέλεις λάβει την μητέραν μετά των τέκνων».—Δευτερονόμιον 22:6.

Προμηθεύει τροφή:

«Το σάββατον της γης θέλει είσθαι τροφή εις εσάς . . . και εις τα ζώα τα εν τη γη σου».—Λευιτικόν 25:6, 7.

«Ανοίγεις την χείρα σου, χορταίνουσιν αγαθά».—Ψαλμός 104:28.

«Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, . . . ο Πατήρ σας ο ουράνιος τρέφει αυτά».—Ματθαίος 6:26.

Προμηθεύει σοφία που χρειάζεται για την επιβίωση:

«Είναι . . . σοφώτατα [ενστικτωδώς σοφά, ΜΝΚ]· . . . εν τω θέρει ετοιμάζουσι την τροφήν αυτών».—Παροιμίαι 30:24, 25.

Απαιτεί να δείχνουμε τον κατάλληλο σεβασμό:

«Δεν θέλεις ψήσει ερίφιον εν τω γάλακτι της μητρός αυτού».—Έξοδος 23:19.

[Ευχαριστία]

Anchorage Times photo/Al Grillo

[Εικόνα στη σελίδα 8, 9]

Στο άκρο αριστερά: Μικρό κοινής φώκιας, ηλικίας τριών ημερών

Αριστερά: Γαβία με κίτρινο ράμφος

[Ευχαριστίες]

Anchorage Times photo/Al Grillo

Κάτω: Θαλάσσια λιοντάρια

Ο Όρμος του Πρίγκιπα Γουλιέλμου

Πετρελαιοκηλίδα—Τι Έχει Κάνει Στους Ανθρώπους

ΣΤΟ Βαλντέζ έχει σημειωθεί πληθυσμιακή έκρηξη από τότε που εμφανίστηκε η πετρελαιοκηλίδα, στις 24 Μαρτίου 1989. Οι κάτοικοι στην πόλη έχουν αυξηθεί από 2.800 σε 10.000 και πλέον. Η Έξον έχει προσλάβει χιλιάδες άτομα και τα καλοπληρώνει για να απαλλάξουν το περιβάλλον από τη ζημιά που του έχει προξενήσει η πετρελαιοκηλίδα. Η εισροή των χιλιάδων ατόμων έχει προκαλέσει διάφορες μορφές κοινωνικής και οικονομικής αποδιοργάνωσης, τις οποίες δεν μπορούν να δεχτούν εύκολα οι μόνιμοι κάτοικοι αυτής της πρώην ήσυχης κωμόπολης.

Ο Πιτ Γουέρπελ, διευθυντής του τμήματος επικοινωνιών έκτακτης ανάγκης στην Αλάσκα, επισημαίνει μερικές από τις αλλαγές που συνέβηκαν σαν αποτέλεσμα της εκπληκτικής αύξησης στον αριθμό των ανθρώπων που αναζητούν δουλειές για τις οποίες να καλοπληρώνονται. Ο Γουέρπελ είπε σε μια συνέντευξη:

«Ίσως ο μακροπρόθεσμος αντίκτυπος στο Βαλντέζ να είναι πιο σοβαρός απ’ ό,τι μπορεί να υπολογιστεί αυτή τη στιγμή. Η ανθρωποπλημμύρα στο Βαλντέζ έχει καταπονήσει τις διάφορες υπηρεσίες που διαθέτει η κωμόπολη. Στις εφτά εβδομάδες που ακολούθησαν την εμφάνιση της πετρελαιοκηλίδας, η εταιρία τηλεπικοινωνιών αύξησε τις γραμμές της από 60 σε 170 και πλέον. Οι υπόνομοι, η ηλεκτροδότηση, το λιμάνι που είναι για μικρά πλεούμενα, ο χώρος απόρριψης απορριμμάτων της πόλης, το οδικό σύστημα της πόλης—τίποτα απ’ αυτά δεν ήταν σχεδιασμένο έτσι ώστε να μπορεί να τα βγάλει πέρα με τις παρούσες απαιτήσεις. Στη διάρκεια του Απριλίου, τα οχήματα που κυκλοφορούσαν αυξήθηκαν από 3.000 σε 9.600. Η κίνηση του αεροδρομίου, που ήταν φυσιολογικά 20 πτήσεις την ημέρα, αυξήθηκε κατακόρυφα σε 680 και πλέον πτήσεις. Η πόλη δεν έχει τη δυνατότητα να αντέξει αυτή την αναμφίβολα απίστευτη πίεση.

»Η κρίση την οποία προκάλεσε η πληθυσμιακή έκρηξη έχει επισκιαστεί από την έμφαση που δόθηκε στην κηλίδα του πετρελαίου και στις μολυσμένες ακτές, στα νεκρά πουλιά και στις νεκρές θαλάσσιες ενυδρίδες, στα απειλούμενα ιχθυοτροφεία και στις απώλειες οστρακόδερμων. Η οικονομία έχει αποδιοργανωθεί, υπάρχει έλλειψη στο ισοζύγιο πληρωμών, οι επιχειρήσεις πασχίζουν να βρουν κάποια αξιόπιστη πηγή βοήθειας. Οι αυξανόμενες τιμές στραγγίζουν τα πορτοφόλια εκείνων που παίρνουν καθορισμένους μισθούς.

»Τίποτα απ’ αυτά δεν λέγεται για να μικροποιήσει τις συμφορές που προξένησε η πετρελαιοκηλίδα· αυτά λέγονται για να δώσουν μια καλύτερη εικόνα της ολικής τραγωδίας και της επίδρασης που είχε η πετρελαιοκηλίδα στους ανθρώπους. Κατά τη γνώμη μου, η αποδιοργάνωση της ζωής των κατοίκων του Βαλντέζ έχει επισκιαστεί από την περισσότερο έντονη δημοσιότητα που δόθηκε στην καταστροφή χιλιάδων πουλιών και ζώων».

Μερικοί από τους παλιούς κατοίκους του Βαλντέζ έδωσαν συνέντευξη. Πώς τους επηρέασε αυτή η πληθυσμιακή έκρηξη που σημειώθηκε στην πόλη τους;

Ένας υπάλληλος της εταιρίας τηλεπικοινωνιών εξέφρασε τις απόψεις του ως εξής:

«Έχουν περάσει τώρα δυο μήνες από την εμφάνιση της κηλίδας, και επικρατεί απόλυτο χάος στο Βαλντέζ. Εξακολουθούν να μαζεύονται χιλιάδες άτομα για να βρουν καλοπληρωμένες δουλειές. Άνθρωποι όλων των ειδών. Μερικούς τους κυνηγάει ο νόμος και τους συλλαμβάνουν. Πόρνες έρχονται να προσφέρουν τις ‘υπηρεσίες’ τους. Τα παιδιά δεν έχουν πια ελευθερία κινήσεων στην πόλη. Οι γονείς τα επιτηρούν από κοντά, και σίγουρα αυτό πρέπει να κάνουν. Μερικοί γονείς παραμελούν τα παιδιά τους, επειδή δουλεύουν και οι δυο πολλές ώρες στην Έξον. Η μανία για το χρήμα έχει επηρεάσει πολλούς.

»Οι τιμές έχουν ανέβει κατακόρυφα. Διπλασιάζονται μέσα σε μια νύχτα, κι έπειτα από μια εβδομάδα ξαναδιπλασιάζονται. Έχεις σπίτι για νοίκιασμα; Μπορείς να πάρεις 500 δολάρια [περ. 75.000 δρχ.] τη βραδιά γι’ αυτό. Μερικές κρεβατοκάμαρες αποφέρουν περίπου τα ίδια λεφτά. Μέχρι και κάποιο χώρο για καναπέ μπορείς να νοικιάσεις. Νοικιάζουν σπίτια για 5.000 ή 6.000 δολάρια [περ. 750.000 ή 900.000 δρχ.] το μήνα—μάλιστα αναφέρθηκε μια περίπτωση στην οποία ένα σπίτι νοικιάστηκε για 13.000 δολάρια [περ. 1.950.000 δρχ.]. Τα αυτοκίνητα τα νοικιάζουν για 250 δολάρια [περ. 37.500 δρχ.] την ημέρα.

»Οι μισθοί που πληρώνει η Έξον έχουν φτάσει στα ύψη. Οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να τους ανταγωνιστούν. Οι υπάλληλοί τους παραιτούνται για να δουλέψουν στην Έξον. Οι νέοι υπάλληλοι μένουν για λίγο, κι έπειτα φεύγουν κι αυτοί για να δουλέψουν στην κηλίδα. Στα εστιατόρια τα πράγματα είναι δύσκολα. Αυτά είναι ανοιχτά 24 ώρες την ημέρα, εξυπηρετούν χιλιάδες πελάτες, και μερικά χρειάστηκε να αλλάξουν προσωπικό τέσσερις και πέντε φορές τους δυο τελευταίους μήνες—τους χάνουν εξαιτίας των υπέρογκων ωρομισθίων της Έξον. Ακόμα και από το νοσοκομείο παραιτήθηκαν οι μισοί εργαζόμενοι».

Το δέλεαρ για όλα αυτά είναι το χρήμα—ο πειρασμός που υπάρχει είναι πολύ ευνόητος για μερικούς, οι οποίοι έχουν λίγα λεφτά και πολλά χρέη! Πόσο εύκολο είναι να σκεφτεί κανείς: ‘Μπορώ να δουλέψω την Κυριακή, και να πάρω 30 ή 50 δολάρια [περ. 4.500 ή 7.500 δρχ.] την ώρα· να δουλέψω 12 ώρες και να πάρω διπλό ημερομίσθιο επειδή είναι Κυριακή. Μπορώ να ξεπληρώσω το αυτοκίνητο, να ξεπληρώσω όλα όσα χρωστάω!’ Ωστόσο, παραμελείς επίσης την οικογένειά σου, και οι πνευματικές αξίες μπορεί να χαθούν. ‘Μα δεν πρόκειται να το κάνω αυτό, παρά μόνο για λίγο καιρό, προσωρινά, ίσα-ίσα για να σταθώ στα πόδια μου!’ λες στον εαυτό σου. Ίσως γίνει έτσι, ίσως όχι.

Πιο ανησυχητικά είναι μερικά από τα συναισθήματα που εξωτερικεύονται λόγω της απογοήτευσης. Κάποιο άτομο είπε:

«Η οργή πολλών έχει επίκεντρο την Έξον, και κάνουν την εμφάνισή τους ριζοσπαστικές ακρότητες συμπεριφοράς. Στο σύστημα αξιών υπάρχει αποδιοργάνωση, μάλιστα διαστροφή. Υπάρχουν άνθρωποι που, εξαιτίας της απογοήτευσης και της οργής τους, έλκονται προς ένα είδος συμπεριφοράς που κανονικά θα αποστρέφονταν. Αυτοί είναι οργισμένοι εξαιτίας του τι έχει κάνει η πετρελαιοκηλίδα στον όμορφο Όρμο του Πρίγκιπα Γουλιέλμου και στα χιλιάδες πουλιά, τις χιλιάδες ενυδρίδες, φώκιες και στην υπόλοιπη ζωική κτίση που αποτελούσαν ανέκαθεν το καμάρι τους.

»Αυτή η οργή έχει κάνει μερικούς να πετούν αυτοκίνητα της Αλιέσκα έξω από το δρόμο. Έχουν απειλήσει ότι θα βάλουν βόμβες. Ακόμα και απειλές κατά της ζωής του προέδρου της Έξον έχουν διατυπωθεί στο Βαλντέζ. Έχουν προσληφθεί εκατοντάδες επιπλέον αστυνομικοί ασφαλείας».

Ένας αντικαταστάτης δάσκαλος λέει:

«Πολλά παιδιά ετοιμάζονται μόνα τους για το σχολείο. Γνωρίζω ένα κοριτσάκι πέντε χρονών, που πάει στο νηπιαγωγείο, και σηκώνεται μόνο του από το κρεβάτι το πρωί, επειδή η μαμά και ο μπαμπάς του φεύγουν ώρες νωρίτερα για να δουλέψουν στην πετρελαιοκηλίδα. Τρώει το πρωινό της, πηγαίνει στο σχολείο, γυρίζει σπίτι, τρώει βραδινό και είναι μόνη της ώσπου να γυρίσουν οι γονείς της στις εννιά ή στις δέκα το βράδυ. Τι επίδραση έχει αυτό επάνω της, τι της μαθαίνει; Τα χρήματα έχουν τυφλώσει μερικούς γονείς και τα παιδιά τους υποφέρουν. Τα παιδιά στο σχολείο έχουν τέτοια ένταση που δεν μπορούν να εργαστούν. Οι δάσκαλοι δεν τα πιέζουν· αντί γι’ αυτό τους διαβάζουν ιστορίες και τα αφήνουν να παίζουν διάφορα παιχνίδια».

Μια νοικοκυρά συναντάει αγένεια και θυμό:

«Η πολυκοσμία φέρνει ένταση και αναστάτωση, κι αυτά προκαλούν θυμό και ξεσπάσματα εκνευρισμού. Όταν οι προμήθειες ήταν περιορισμένες, μερικές γυναίκες που πήγαιναν στο μπακάλικο έβλεπαν άλλους να παίρνουν το δικό τους ψωμί και το δικό τους γάλα. Στα εστιατόρια, άτομα που έρχονται αργά, σπρώχνουν και παίρνουν το τραπέζι από άλλα άτομα που περίμεναν μια ώρα γι’ αυτό».

Ο άντρας, του οποίου τα λόγια ακολουθούν, εκφράζει την ανησυχία του για το τι συμβαίνει στους ανθρώπους:

«Ο αντίκτυπος στην περιοχή είναι πολύ σοβαρός από την άποψη ότι ο πληθυσμός έχει σχεδόν τριπλασιαστεί. Από μια πόλη 2.800 περίπου ατόμων, έχουμε φτάσει τα 9.000 και πλέον άτομα. Υπάρχει πρόβλημα στο να προμηθεύεσαι τα διάφορα πράγματα και στο να μετακινείσαι απλώς στην πόλη. Η οδική κυκλοφορία σ’ αυτή τη μικρή πόλη έχει προκαλέσει επιπρόσθετη συμφόρηση, εξαιτίας της οποίας ακόμα και η απλή μετακίνηση έχει γίνει πηγή αναστάτωσης και έντασης.

»Έχουν σημειωθεί δραστικές αλλαγές στις ευκαιρίες για δουλειά. Οι προσφορές για απασχόληση, στην οποία θα παίρνεις 20 ως 50 δολάρια [περ. 3.000 ως 7.500 δρχ.] την ώρα, κάνουν δύσκολη τη διακράτηση ισορροπίας όσον αφορά τις προτεραιότητες που θέτεις στη ζωή. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να εμποδίσεις τον υλισμό να καταπνίξει τις οικογενειακές ευθύνες και τις πνευματικές αξίες. Επίσης, η γυναίκα μου κι εγώ πήραμε πολλά τηλεφωνήματα από φίλους που μένουν σε πολιτείες μακρινές όπως η Φλόριντα, η Νέα Υόρκη, το Τέξας και το Όρεγκον. Ζητάνε πληροφορίες σχετικά με τις ευκαιρίες που υπάρχουν για να δουλέψουν εδώ.

»Γνωρίζουμε ότι η οικονομική κατάσταση είναι δύσκολη παντού αυτόν τον καιρό, αλλά τους συστήσαμε να μην έρθουν. Αυτοί είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά, σαν εμάς, κι εμείς προσπαθούμε να έχουμε στην πρώτη θέση τα πνευματικά ενδιαφέροντα, να παρακολουθούμε συναθροίσεις και να μιλάμε σε άλλους για τη Βασιλεία του Θεού. Πιστεύουμε ότι αυτό είναι το καλύτερο και γι’ αυτούς, και δεν είναι εύκολο να κάνουν κάτι τέτοιο κάτω από τις παρούσες συνθήκες έντασης στο Βαλντέζ. Ο υλισμός καταπνίγει την πνευματικότητα, και εδώ είναι άφθονος.

»Πόσο αληθινά είναι τα λόγια της Αγίας Γραφής στο εδάφιο 1 Τιμόθεον 6:10: ‘Ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς’».

Αυτές οι συνεντεύξεις δόθηκαν δυο μήνες μετά την εμφάνιση της πετρελαιοκηλίδας. Εκφράστηκε η πρόβλεψη ότι ο καθαρισμός του περιβάλλοντος θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι σήμερα—σύμφωνα με το σχέδιο, η προβλεπόμενη ημερομηνία ήταν η 15η Σεπτεμβρίου. Όταν ολοκληρωθεί ο καθαρισμός της πετρελαιοκηλίδας, όταν οι χιλιάδες εργασίες κλείσουν κι όταν η πλημμύρα των δολαρίων στερέψει, οι παλιοί κάτοικοι που έχουν διατηρήσει ανεπηρέαστες τις πνευματικές τους αξίες μέσα απ’ όλα αυτά θα κάνουν τις απαραίτητες προσαρμογές.

Αλλά ίσως χρειαστεί να περάσουν χρόνια ώσπου να ξαναγίνει το Βαλντέζ η ήσυχη κωμόπολη που ήταν κάποτε.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 12]

«Επικρατεί απόλυτο χάος στο Βαλντέζ»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 12]

Απειλές βίας

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 13]

‘Φιλαργυρία, ρίζα του κακού’