Ο Κόσμος Μετά το 1914

Μέρος Όγδοο—1970-1986 Καθώς ο Κόσμος Αποσυντίθεται, η Ελπίδα σας να Μεγαλώνει!

ΜΗΠΩΣ είστε ταραγμένοι, αναστατωμένοι, ίσως ακόμα και φοβισμένοι από τις παγκόσμιες συνθήκες; Αν έτσι έχουν τα πράγματα, παρηγορηθείτε από τα λόγια του Χένρυ Βάντσγουωρθ Λονγκφέλοου, ενός από τους πιο δημοφιλείς ποιητές του 19ου αιώνα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έγραψε: «Όσο πλησιάζει η αυγή, τόσο πιο ζοφερή είναι η νύχτα».

Οι εκδότες του Ξύπνα! πιστεύουν ότι αυτά τα λόγια εφαρμόζονται στον κόσμο μας μετά το 1914. Στηριζόμενοι στη μελέτη που έχουν κάνει πάνω στην Αγία Γραφή πιστεύουν ότι το αυξανόμενο σκοτάδι της νύχτας αυτού του κόσμου είναι απλώς μια ένδειξη της αυγής μιας λαμπρής καινούριας μέρας που πλησιάζει. Τα γεγονότα που συνέβηκαν μετά το 1970 ενισχύουν την πεποίθησή τους. Εξετάστε τις αποδείξεις.

Η Ειρήνη Αφαιρείται από τη Γη

Το 1970 στις Φιλιππίνες ξέσπασε ανταρτοπόλεμος· το 1976 άρχισαν εχθροπραξίες μεταξύ Νότιας Αφρικής και Αγκόλας. Λίγο αργότερα, μεταξύ Βιετνάμ και Καμπότζης (Καμπόντια) άρχισε ο τρίτος πόλεμος που έλαβε χώρα στην Ινδοκίνα μέσα σε λιγότερο από 35 χρόνια. Το 1980 οι ισλαμικές χώρες Ιράν και Ιράκ επιδόθηκαν σ’ έναν αδελφοκτόνο πόλεμο. Ένα χρόνο αργότερα, ανταρτοπόλεμος μαινόταν στη Νικαράγουα. Το 1982 η Μεγάλη Βρετανία και η Αργεντινή συγκρούστηκαν διεκδικώντας τα νησιά Φώλκλαντ. Μετά το 1970, ξέσπασαν συνολικά πάνω από 50 πόλεμοι.

Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 ένα άλλο είδος πολέμου αποκορυφώθηκε θεαματικά—η τρομοκρατία. Θυμηθείτε μερικές από τις εξέχουσες προσωπικότητες που έπεσαν θύματα τρομοκρατικών επιθέσεων ή χτυπήθηκαν από σφαίρες δολοφόνων: ο Ισπανός Πρωθυπουργός Λουί Καρέρο Μπλάνκο το 1973· ο Βασιλιάς Φεϊζάλ της Σαουδικής Αραβίας και ο Πρόεδρος Μουτζιμπούρ Ραχμάν του Μπαγκλαντές το 1975· ο Ιταλός πολιτικός Άλντο Μόρο το 1978· ο Νοτιοκορεάτης Πρόεδρος Παρκ Τσουνγκ Χη και ο ξάδελφος της Βασίλισσας της Αγγλίας, Λόρδος Μαουντμπάντεν το 1979· το 1981 ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Ανουάρ Σαντάτ· και το 1984 η Ινδή πρωθυπουργός Ίντιρα Γκάντι. Στη διάρκεια της ίδιας περιόδου, ανεπιτυχείς δολοφονικές απόπειρες έγιναν εναντίον των προέδρων των Η.Π.Α. Τζέραλντ Φορντ και Ρόναλντ Ρήγκαν, της Βρετανής πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ και του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄.

Θυμηθείτε επίσης τις ομάδες που έπεσαν θύματα της τρομοκρατίας. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972, το δράμα των ομήρων στοίχισε 17 νεκρούς, περιλαμβανομένων και 11 Ισραηλινών αθλητών. Το 1975, οι 11 υπουργοί του ΟΠΕΚ που συναντήθηκαν στη Βιέννη της Αυστρίας ήταν πιο τυχεροί· αν και κρατήθηκαν όμηροι, τελικά γλίτωσαν τη ζωή τους. Ένας εφιάλτης για τους Αμερικανούς άρχισε το 1979 όταν 52 πολίτες των Η.Π.Α. κρατήθηκαν ως όμηροι στο Ιράν για πάνω από ένα χρόνο. Το 1983, μια βόμβα που εξεράγη μέσα σ’ ένα μαυσωλείο της Βιρμανίας σκότωσε 19 άτομα, περιλαμβανομένων και 16 επίσημων επισκεπτών από τη Νότια Κορέα. Το 1985 ένα αεροσκάφος των Αεροπορικών Γραμμών της Ινδίας έπεσε στον Ατλαντικό έξω από τις ακτές της Ιρλανδίας· 329 άτομα χάθηκαν.

Όμως, οι παραπάνω κατάλογοι δεν είναι πλήρεις. Στη Βόρεια Ιρλανδία και στο Λίβανο, για παράδειγμα, η τρομοκρατία έχει καταντήσει τρόπος ζωής. Μια γνωστή εγκυκλοπαίδεια δήλωσε ότι «η χρήση της αεροπειρατίας σαν πράξη πολιτικής τρομοκρατίας πήρε τις διαστάσεις διεθνούς προβλήματος στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 και συνεχίστηκε στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980». Έτσι, αν και η τρομοκρατία μπορεί ακόμη να μη σας έχει επηρεάσει προσωπικά, οι πιθανότητες ότι θα σας επηρεάσει—απλώς εξαιτίας της εθνικότητάς σας ή κακής σύμπτωσης—συνεχίζουν να αυξάνουν.

Έχοντας υπόψη αυτά τα γεγονότα, ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι ‘η ειρήνη έχει αφαιρεθεί από τη γη’, όπως το Αποκάλυψις 6:4 προείπε ότι θα συνέβαινε; Όμως, αυτό με κανένα τρόπο δεν αναιρεί την προηγούμενη βιβλική υπόσχεση: «Καταπαύει τους πολέμους έως των περάτων της γης». (Ψαλμός 46:9) Έχει γίνει κάποια πρόοδος προς αυτή την κατεύθυνση από το 1970;

Επιδιώκουν Ειρήνη Ενώ Κρατούν Σφιχτά το Σπαθί

Το 1970, ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. Νίξον ανακοίνωσε την πρόθεση της κυβέρνησής του να αντικαταστήσει την «εποχή της αντιπαράθεσης» με μια «εποχή διαπραγματεύσεων». Η ειρηνική συνύπαρξη θα άνοιγε το δρόμο στην ύφεση, τη χαλάρωση της έντασης. Οι υπερδυνάμεις συμφώνησαν να αρχίσουν Συνομιλίες για τον Περιορισμό των Στρατηγικών Όπλων (SALT), οι οποίες οδήγησαν σε μερική επιτυχία το 1972 και το 1979. Η ατμόσφαιρα του Βερολίνου που θύμιζε μπαρουταποθήκη, διαλύθηκε καθώς οι σχέσεις των δυο Γερμανιών βελτιώθηκαν. Το 1973, στο Ελσίνκι άρχισε η Συνδιάσκεψη για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια και Συνεργασία, στην οποία πήραν μέρος 35 χώρες. Οι προσδοκίες αναπτερώθηκαν.

Η πρόοδος, ωστόσο, δεν περιορίστηκε στην Ευρώπη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας άρχισαν να θερμαίνουν τις σχέσεις τους που είχαν διακοπεί για δυο δεκαετίες. Οι διαπραγματεύσεις τους ονομάστηκαν διπλωματία του Πινγκ-Πονγκ. Στο μεταξύ στην ασταθή Μέση Ανατολή, η διπλωματία μέσω απεσταλμένων φάνηκε ότι άρχισε να φέρνει αποτελέσματα. Τελικά, το Μάρτιο του 1979, μετά τις συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ, υπογράφτηκε ένα σύμφωνο ειρήνης μεταξύ του Ισραήλ και της Αιγύπτου.

Αυτές καθώς επίσης κι άλλες εξελίξεις, δείχνουν ξεκάθαρα ότι μετά το 1970, ο κόσμος επιδιώκει την ειρήνη. Για να το επιβεβαιώσουν αυτό, το 1982 τα Ηνωμένα Έθνη ανακοίνωσαν ότι το 1986 θα ήταν ένα Διεθνές Έτος Ειρήνης. Ασφαλώς, εκείνος που «καταπαύει τους πολέμους», στον οποίον αναφέρεται η Αγία Γραφή, δεν είναι κανένας άνθρωπος αλλ’ ο Θεός. Παρ’ όλα αυτά, η προφητεία της Αγίας Γραφής προλέγει ότι πριν το κάνει αυτό ο Θεός, οι άνθρωποι θα λένε, «Ειρήνη και ασφάλεια».—1 Θεσσαλονικείς 5:3.

Αλλά ενώ ο κόσμος με το ένα χέρι επιδιώκει ειρήνη, με το άλλο κρατάει σφιχτά, σαν να λέγαμε, ένα μεγάλο σπαθί. (Παράβαλε Αποκάλυψις 6:4, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση.) Σαν παρανοϊκός ο κόσμος εξοπλίζεται με ρυθμό που δεν έχει το προηγούμενό του. Η Μαίρη Κάλντορ της Ομάδας Επιστημονικών Πολιτικών Ερευνών, του Πανεπιστημίου του Σάσεξ, μας λέει ότι «από το 1971 μέχρι το 1980, το διεθνές εμπόριο όπλων στην πραγματικότητα διπλασιάστηκε»—και όχι απλώς εξαιτίας των υπερδυνάμεων. Η ίδια μας λέει ότι «η αύξηση των όπλων που πουλήθηκαν σε λιγότερο αναπτυγμένες χώρες ήταν ακόμη μεγαλύτερη».

Στα τελευταία 15 χρόνια, η άμυνα έχει γίνει τόσο σημαντική, ώστε σ’ ένα από τα τελευταία χρόνια, 77 χώρες δαπάνησαν πάνω από το 10 τοις εκατό του συνολικού προϋπολογισμού τους για στρατιωτικά αμυντικά έξοδα. Στην πραγματικότητα, 20 χώρες, σχεδόν οι μισές από τις οποίες βρίσκονται στην εύφλεκτη Μέση Ανατολή, δαπάνησαν πάνω από το ένα τέταρτο του προϋπολογισμού τους για την άμυνα. Και όλα αυτά συμβαίνουν σ’ έναν κόσμο που μετά το 1945 ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε ειρήνη!

Δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ένας στρατιωτικός επίσημος είπε πρόσφατα ότι ζούμε σε μια «εποχή βίαιης ειρήνης». Αυτός είναι ο λόγος που τα Ηνωμένα Έθνη, με τα 159 μέλη του στο τέλος του 1985—από 127 που ήταν το 1970—πιέζονται τόσο σκληρά για να διατηρήσουν τη διεθνή ειρήνη και την ασφάλεια. Οι μεγάλες προσδοκίες που στηρίχθηκαν σ’ αυτόν τον οργανισμό όταν ιδρύθηκε, απέτυχαν να εκπληρωθούν. Ο δημοσιογράφος Ρίτσαρντ Άιβορ λέει ότι ένας λόγος γι’ αυτή την αποτυχία είναι ότι αυτός ο οργανισμός «δεν έχει καταφέρει ακόμα να αλλάξει τις καρδιές και τις διάνοιες ούτε των ηγετών των χωρών ούτε των ανθρώπων που αποτελούν αυτές τις χώρες». Ο Χιου Κάραντον, πρώην Βρετανός πρεσβευτής στον Ο.Η.Ε., εκφράστηκε πιο περιεκτικά: «Στην ουσία δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τα Ηνωμένα Έθνη—εκτός από τα μέλη τους».

Είτε μας αρέσει είτε όχι, τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, οι οικονομικές, οι θρησκευτικές ή οι πολιτικές εξελίξεις σε μια χώρα μπορούν αμέσως να προκαλέσουν αντιδράσεις σ’ όλο τον κόσμο.

Οικονομικά Προβλήματα

Για παράδειγμα, θυμάστε στην αρχή της δεκαετίας του 1970 που ο ΟΠΕΚ άρχισε να ανεβάζει την τιμή του πετρελαίου από 4 δολάρια το βαρέλι στα 35 δολάρια το 1981; Το αποτέλεσμα; Αυτό «το πετρελαϊκό όπλο», λέει η The New Encyclopædia Britannica, «αύξησε τον πληθωρισμό στις αναπτυγμένες βιομηχανικές χώρες και δημιούργησε σοβαρές δυσκολίες στο ισοζύγιο πληρωμών μερικών χωρών της Ευρώπης· προξένησε χάος στις οικονομίες πολλών λιγότερο αναπτυγμένων χωρών».

Ο οικονομολόγος Ρ. Ν. Γκάρντνερ προειδοποιεί ότι «το παρόν σύστημα των διεθνών οικονομικών θεσμών δεν είναι καθόλου ικανοποιητικό και ότι κανένα από τα μέλη των Ηνωμένων Εθνών δεν μπορεί να αναμένει μια ασφαλή είσοδο στον 21ο αιώνα αν αυτό το σύστημα δεν αναδομηθεί εκ βάθρων». Ήδη χώρες όπως το Μεξικό, η Βραζιλία και η Νιγηρία βρίσκονται επικίνδυνα κοντά στη χρεοκοπία. Και η αστάθεια του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος θα επιφέρει σοβαρές συνέπειες στο άμεσο μέλλον.

Θρησκεία και Πολιτική

Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 μερικές νέες προσωπικότητες από τον κόσμο της θρησκείας εμφανίστηκαν στην πολιτική σκηνή. Από τις Ηνωμένες Πολιτείες ήρθε ο Τζέρυ Φάλγουελ με την Ηθική Πλειοψηφία του· από το Ιράν, ένας αγιατολάχ που υποστηρίζει τη θεοκρατία· από την Ευρώπη, καθολικοί και προτεστάντες κληρικοί ένωσαν τα χέρια τους στις ειρηνιστικές και αντιπυρηνικές πορείες· από τη Νότια Αφρική, ο αντικείμενος στο απαρτχάιντ, βραβευμένος με Νόμπελ, αγγλικανός επίσκοπος Ντέσμοντ Τούτου. Αλλά κανείς άλλος δεν έχει ελκύσει τόση προσοχή όσο ο Πολωνός Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄, για τον οποίο είπε κάποτε ένας επίσημος του Βατικανού: «Ακόμα κι αυτά που λέει στη Λειτουργία φαίνεται να έχουν πολιτικά υπονοούμενα».

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ένας δημοσιογράφος πρόβλεψε ότι «ο δεσμός μεταξύ της πολιτικής και της θρησκείας μπορεί να κερδίσει καινούρια σπουδαιότητα στο μεταβαλλόμενο κοινωνικό κλίμα [των Ηνωμένων Πολιτειών]». Αυτό έχει αποδειχτεί αληθινό, αλλά αυτή η τάση δεν περιορίζεται μόνο σε μια χώρα. «Οι λέξεις ‘θρησκεία’ και ‘πολιτική’ βάδιζαν δίπλα-δίπλα στις ειδήσεις σ’ όλη τη διάρκεια του 1984 παγκόσμια», λέει το 1985 Britannica Book of the Year. Αλλά υπάρχει επίσης και μια αυξανόμενη διένεξη ανάμεσα σ’ αυτά τα δυο, όπως παραδέχεται το ίδιο σύγγραμμα: «Οι προστριβές ανάμεσα στις κυβερνητικές και θρησκευτικές αρχές αποτελούν ένα παγκόσμιο φαινόμενο». Αυτή η πνευματικά ανήθικη ‘ερωτική σχέση’ ανάμεσα στη θρησκεία και στην πολιτική σύντομα θα καταλήξει σε καταστροφή.—Αποκάλυψις, κεφάλαιο 18.

Παρά τα Αυξανόμενα Προβλήματα Υπάρχει Ελπίδα

«Αυτά που συνέβηκαν . . . στις δεκαετίες του 1970 και του 1980», γράφει η συνδικαλίστρια αρθρογράφος Τζώρτζη Ανν Γκέιερ, «δείχνουν ότι μια αργή αποσύνθεση διαβρώνει τον κόσμο σιωπηλά αλλά ακατάπαυστα». Εκτός από τις αιτίες της αποσύνθεσης που ήδη αναφέραμε μπορείτε να σκεφτείτε κι άλλες; Μόλυνση; Χρήση ναρκωτικών; Διαφθορά ανάμεσα στους δημόσιους υπαλλήλους; Το πρόβλημα των προσφύγων; Πείνα; Ασθένειες που ανακαλύφτηκαν πρόσφατα όπως η ασθένεια των Λεγεωνάριων, το σύνδρομο του τοξικού σοκ και η πιο φοβερή απ’ όλες, το AIDS;

Ανάμεσα σ’ όλα αυτά τα γεγονότα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βλέπουν την απόδειξη ότι το σκοτάδι της νύχτας αυτού του κόσμου βαθαίνει, ακριβώς όπως προείπε η Αγία Γραφή. Παρ’ όλα αυτά, οι πάνω από 3.000.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ όλο τον κόσμο—που το 1970 ήταν 1.483.430—είναι γεμάτοι αισιοδοξία. Αυτό συμβαίνει επειδή κάποιος πολύ μεγαλύτερος από τον Λονγκφέλοου μας παρηγορεί με την ελπίδα ότι «όσο πλησιάζει η αυγή, τόσο πιο ζοφερή είναι η νύχτα». Αυτός είναι ο ίδιος ο Γιος του Θεού, ο οποίος, αφού μίλησε για τη χειροτέρεψη των συνθηκών στις προφητευμένες έσχατες ημέρες, κατόπιν είπε: «Όταν αυτά αρχίσουν να γίνονται σηκωθείτε και κοιτάξτε με θάρρος προς τον ουρανό, γιατί πλησιάζει η ώρα του λυτρωμού σας».—Λουκάς 21:28, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση.

Κανείς από μας δεν μπορεί να αλλάξει το παρελθόν ή να αφαιρέσει την αθλιότητα και τα παθήματα που δοκίμασαν οι άνθρωποι ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕΤΑ ΤΟ 1914. Αλλά μπορούμε να ενεργήσουμε με θεία σοφία και να προετοιμαστούμε για ένα ευτυχισμένο μέλλον. Το πρώτο βήμα για να το κάνουμε αυτό είναι να αναγνωρίσουμε ότι η χειροτέρεψη των παγκόσμιων συνθηκών αποτελεί αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι η σκοτεινή νύχτα της σατανικής κυριαρχίας πλησιάζει στο τέλος της και ότι η λαμπρή μέρα της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας του Θεού σύντομα θα αρχίσει να χαράζει.

‘Δεν υπάρχει αύριο για τον ασεβή’, προειδοποίησε ο σοφός βασιλιάς Σολομών. Παρ’ όλα αυτά, όπως ο ίδιος είπε, ‘θα υπάρχει αύριο’ για κείνους που βρίσκουν τη σοφία. (Παροιμίαι 24:14, 20, The Jerusalem Bible) Είναι επίσης ενδιαφέρον να προσέξουμε τα λόγια του πρώην προέδρου των Η.Π.Α. Λύντον Β. Τζόνσον: «Το χθες μπορούμε να το ερευνήσουμε, αλλά το αύριο μπορούμε ή να το κερδίσουμε ή να το χάσουμε». «Το αύριο»—ένα ατέλειωτο μέλλον πάνω σε μια παραδεισένια γη κάτω από τη Βασιλεία του Θεού—ανήκει στον καθένα μας «για να το κερδίσουμε ή να το χάσουμε». Τι θα διαλέξετε;

[Πλαίσιο στη σελίδα 13]

Άλλα Σημαντικά Γεγονότα

1978—Στη Βρετανία γεννιέται το πρώτο παιδί του σωλήνα

1980—Έκρηξη του ηφαιστείου των Η.Π.Α., Αγία Ελένη

Σεισμός στην πόλη του Μεξικού σκοτώνει χιλιάδες ανθρώπους

[Εικόνες στη σελίδα 15]

Είθε η γρήγορη αποσύνθεση αυτού του κόσμου να σας κάνει να σηκώσετε το κεφάλι σας και να χαρείτε με την προοπτική μιας καλύτερης ζωής σ’ ένα νέο κόσμο