Στόχος μας Είναι να Ακολουθούμε τα Ίχνη Του
«Επειδή και ο Χριστός έπαθε υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς δια να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού».—1 ΠΕΤΡΟΥ 2:21.
1, 2. (α) Ποιο πράγμα μπορεί να είναι αληθινά ένας στόχος που απαιτεί προσπάθειες και γιατί αυτό ενδιαφέρει τους Χριστιανούς; (β) Ποια ερωτήματα εγείρονται;
ΣΑΣ έχει τύχει ποτέ να περπατάτε σε κάποια αμμουδιά ή σε ένα χιονισμένο λιβάδι και να κοιτάτε μαγεμένοι τα ίχνη που άφησε κάποιος που περπάτησε εκεί πριν από σας; Μήπως μάλιστα ξεχωρίσατε τα ίχνη κάποιου και προσπαθήσατε να τα ακολουθήσετε, πατώντας όσο το δυνατόν ακριβώς πάνω σ’ αυτά; Αν το έχετε κάνει αυτό, θα έχετε διαπιστώσει ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο. Στην πραγματικότητα, το να ακολουθούμε πιστά τα ίχνη κάποιου, είτε κατά γράμμα είτε συμβολικά, είναι αληθινά ένας στόχος που απαιτεί προσπάθειες. Και ωστόσο, με το να λέμε ότι είμαστε Χριστιανοί, δείχνουμε ότι έχουμε την επιθυμία να κάνουμε ακριβώς αυτό, να ακολουθούμε πιστά τα ίχνη του Χριστού.
2 Είστε εσείς πρόθυμοι να καταβάλλετε τις προσπάθειες που απαιτούνται για να πετύχετε αυτόν το στόχο; Επιπλέον, είστε αποφασισμένοι να το κάνετε αυτό ό,τι κι αν συμβεί; Αν ναι, το να κατανοήσετε πλήρως τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κανείς όταν ακολουθεί τα κατά γράμμα ίχνη κάποιου, θα σας βοηθήσει να έχετε μεγαλύτερη επιτυχία στην προσπάθειά σας να ακολουθείτε τα συμβολικά ίχνη του Χριστού.
Μάθετε να Συμμορφώνεστε
3. Γιατί στην αρχή θα σας φαίνεται αφύσικο να ακολουθείτε τα ίχνη κάποιου άλλου;
3 Ο καθένας περπατά με διαφορετικό τρόπο. Άλλοι περπατούν με μεγάλα και άλλοι με μικρά βήματα· διαφέρει επίσης η γωνία που σχηματίζουν τα πόδια του καθενός. Άλλος περπατά με τα πέλματα παράλληλα, του άλλου τα πέλματα κλίνουν προς τα μέσα ή προς τα έξω, και πιθανόν η γωνία που σχηματίζει το ένα του πόδι να είναι μεγαλύτερη απ’ αυτήν που σχηματίζει το άλλο. Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί απαιτούνται προσπάθειες; Αν θέλετε να ακολουθείτε πιστά τα ίχνη κάποιου, πρέπει να προσαρμόσετε το διασκελισμό σας στο δικό του, να δίνετε στα πέλματά σας την κλίση που έχουν τα δικά του. Στην αρχή αυτό θα φαίνεται αφύσικο, αλλά έτσι πρέπει να γίνει. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.
4. Γιατί το να ακολουθούμε τα ίχνη του Ιησού είναι ένας στόχος που απαιτεί ειδικές προσπάθειες;
4 Ο τρόπος που περπατούσε ο Χριστός, συμβολικά μιλώντας, ήταν απαράμιλλος, αφού ήταν ο μόνος τέλειος μεταξύ των συγχρόνων του, αφού ήταν ‘αυτός που δεν γνώρισε αμαρτία’. (2 Κορινθίους 5:21) Τη στιγμή που οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους ατελείς αμαρτωλοί, δεν είναι φυσικό γι’ αυτούς να περπατούν στα ίχνη του Ιησού. Ο Παύλος το υπενθύμισε αυτό στους Χριστιανούς της Κορίνθου, λέγοντάς τους: «Επειδή έτι σαρκικοί είσθε. Διότι ενώ είναι μεταξύ σας φθόνος και έρις και διχόνοιαι, δεν είσθε σαρκικοί και περιπατείτε κατά άνθρωπον;» Οι τάσεις για φθόνο, έριδα και διχόνοια, για «έργα της σαρκός» δηλαδή, είναι φυσικό να υπάρχουν σε ατελείς ανθρώπους, αλλά ο Ιησούς περπάτησε στην οδό της αγάπης, και «η αγάπη δεν φθονεί, . . . δεν παροξύνεται». Άρα λοιπόν, πρέπει να καταβάλλουμε μεγαλύτερες προσπάθειες για να πετύχουμε το στόχο τού να περπατούμε στα ίχνη του Χριστού, απ’ αυτές που θα κάναμε αν απλώς μας είχε ζητηθεί να ακολουθούμε τα ίχνη κάποιου άλλου ατελή ανθρώπου.—1 Κορινθίους 3:3· 13:4, 5· Γαλάτας 5:19, 20· βλέπε επίσης Εφεσίους 5:2, 8.
5, 6. (α) Γιατί πολλοί δεν ακολουθούν τα ίχνη του Χριστού, πράγμα που έκανε τον Παύλο να δώσει ποια συμβουλή; (β) Πώς παροτρύνονται οι άνθρωποι να περπατούν στα ίχνη του Χριστού σήμερα και τι αποτέλεσμα έχει αυτό πάνω τους;
5 Εκτός από την ατέλεια, και η άγνοια του θελήματος του Θεού, εμποδίζει τον άνθρωπο να περπατά στα ίχνη του Χριστού. Γι’ αυτό ο Παύλος νουθέτησε τους Εφέσιους Χριστιανούς να μην περπατούν «πλέον καθώς και τα λοιπά έθνη περιπατούσιν εν τη ματαιότητι του νοός αυτών, εσκοτισμένοι την διάνοιαν, απηλλοτριωμένοι όντες από της ζωής του Θεού δια την άγνοιαν την ούσαν εν αυτοίς, δια την πώρωσιν της καρδίας αυτών».—Εφεσίους 4:17, 18.
6 Μέσω του έργου κηρύγματος για τη Βασιλεία, οι άνθρωποι σήμερα προτρέπονται να πάψουν να περπατούν στο δρόμο που βρίσκουν φυσικό, στην άγνοια των σκοπών του Θεού, σε πνευματικό σκοτάδι· να πάψει να τους ωθεί η πωρωμένη τους καρδιά να επιδιώκουν μάταιους στόχους. Παροτρύνονται να συμμορφωθούν με το τέλειο παράδειγμα του Χριστού, ‘να περπατούν σε ενότητα μ’ αυτόν’, ‘αιχμαλωτίζοντας έτσι κάθε σκέψη και κάνοντάς την να υπακούει στον Χριστό’. (Κολοσσαείς 2:6, 7, ΜΝΚ· 2 Κορινθίους 10:5, ΝΔΜ) Όσοι είναι πρόθυμοι να επιδιώκουν αυτόν το στόχο, στερεώνονται στην πίστη. Και σιγά-σιγά, όσο συνηθίζουν να περπατούν με τον τρόπο που περπατούσε ο Χριστός, τόσο πιο εύκολο το βρίσκουν.
7. Αν και το να ακολουθούμε τα ίχνη του Χριστού είναι ένας στόχος που συχνά απαιτεί προσπάθειες, ποια διαβεβαίωση έχουμε ότι είναι δυνατόν να το πετύχουμε;
7 Ωστόσο, αυτός ο στόχος συχνά απαιτεί προσπάθειες. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο τέλειο και στο ατελές πλάσμα. Γι’ αυτό, τα ατελή πλάσματα πρέπει να κάνουν μεγάλες αλλαγές στην προσπάθειά τους να ακολουθήσουν ένα τέλειο παράδειγμα. Μερικοί, ίσως λόγω κληρονομικότητας ή περιβάλλοντος, αντιμετωπίζουν μεγαλύτερες δυσκολίες στην προσπάθειά τους να συμμορφωθούν με το Χριστιανικό τρόπο ζωής απ’ ό,τι άλλοι. Αλλά ο Ιεχωβά μάς διαβεβαιώνει ότι όποιος είναι στ’ αλήθεια πρόθυμος να καταβάλλει κάθε προσπάθεια, μπορεί να τα καταφέρει. «Τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντος με», είπε ο απόστολος Παύλος. (Φιλιππησίους 4:13· βλέπε επίσης 2 Κορινθίους 4:7· 12:9.) Το ίδιο αληθεύει και για όλους τους Χριστιανούς.
Δώστε Προσοχή
8, 9. (α) Γιατί όταν ακολουθούμε τα ίχνη κάποιου είναι απαραίτητο να δίνουμε αμέριστη προσοχή και να είμαστε απόλυτα συγκεντρωμένοι; (β) Ακολουθώντας ποια Βιβλική συμβουλή, δεν θα απομακρυνθούμε από τα ίχνη του Ιησού;
8 Δεν είναι δυνατόν να ακολουθούμε κατά γράμμα ίχνη, αν δεν έχουμε συνέχεια το νου μας στο πού πατάμε. Αν κοιτάζουμε από ’δώ κι από ’κεί—παρατηρώντας τι γίνεται γύρω μας ή κοιτώντας άλλα πράγματα—αργά ή γρήγορα θα κάνουμε κάποιο λάθος βήμα. Αν δεν δίνουμε αμέριστη προσοχή και αν δεν είμαστε απόλυτα συγκεντρωμένοι, θα λοξοδρομήσουμε από τα ίχνη που θα έπρεπε να ακολουθούμε. Συνεπώς, είναι ανάγκη να είμαστε συνέχεια σε επιφυλακή, ειδικά όταν ξαφνικοί θόρυβοι ή άλλοι απρόσμενοι περισπασμοί θα μπορούσαν να αποσπάσουν την προσοχή μας απ’ αυτό που πρέπει να κάνουμε.—Παράβαλε Ιώβ 18:10, 11.
9 Το ίδιο αληθεύει, με συμβολικό τρόπο, και για εκείνους που ακολουθούν τα ίχνη του Ιησού. Ο Ιησούς προειδοποίησε τους ακολούθους του ότι θα έπρεπε να προσέχουν πολύ μη τυχόν η καρδιά τους ‘καταπονηθεί από το υπερβολικό φαγητό και από το πολύ ποτό και από τις μέριμνες της ζωής’. (Λουκάς 21:34, ΜΝΚ) Ο Σατανάς χρησιμοποιεί αυτούς τους καθημερινούς περισπασμούς για να μας κάνει να πάρουμε τα μάτια μας από τα ίχνη του Ιησού. Καραδοκεί να μας πιάσει τη στιγμή που δεν προσέχουμε, εκμεταλλευόμενος απροσδόκητες καταστάσεις, όπως λόγου χάρη την εναντίωση, μια αρρώστια ή κάποιες οικονομικές αναποδιές. Για να είμαστε σίγουροι ‘ότι δεν θα αποπλανηθούμε ποτέ’, πρέπει ‘να δίνουμε προσοχή, μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη, στα πράγματα που έχουμε ακούσει’, με άλλα λόγια, πρέπει να κρατάμε προσκολλημένα τα μάτια μας στα ίχνη του Χριστού πιο σταθερά απ’ όσο ποτέ προηγουμένως.—Εβραίους 2:1, ΜΝΚ· βλέπε επίσης 1 Ιωάννου 2:15-17.
Μην Παρεκκλίνετε
10. (α) Ποιος κίνδυνος καραδοκεί όταν διασταυρώνονται διάφορες πατημασιές; (β) Από πνευματική άποψη, γιατί είναι σοβαρά τα επακόλουθα που θα προκύψουν αν ακολουθήσουμε λάθος ίχνη;
10 Σε μια πολυσύχναστη παραλία, μπορεί να υπάρχουν οι πατημασιές πολλών ανθρώπων στην υγρή άμμο και μερικές μπορεί να διασταυρώνονται μ’ αυτές που ακολουθούμε εμείς. Πολλές πατημασιές μπορεί, τουλάχιστον φαινομενικά, να φαίνονται ίδιες. Πόσο ζωτικό είναι λοιπόν να είμαστε βέβαιοι ότι ακολουθούμε τις σωστές πατημασιές! Αλλιώς μπορεί να ξεγελαστούμε και να τραβήξουμε προς λάθος κατεύθυνση. Από πνευματική άποψη, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να έχει σοβαρά επακόλουθα. Ο κίνδυνος που υπάρχει να ακολουθήσουμε ίχνη που μπορεί να φαίνονται ότι είναι τα σωστά, αλλά που στην πραγματικότητα δεν είναι, καταδεικνύεται από την παροιμία που προειδοποιεί: «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής είναι οδοί θανάτου».—Παροιμίαι 16:25.
11. Ποια προειδοποίηση έδωσε ο Παύλος στους πρώτους Χριστιανούς, δίνοντας το παράδειγμα σε ποιους σήμερα;
11 Επειδή καραδοκεί αυτός ο υπαρκτός κίνδυνος, ο Παύλος αισθανόταν ότι είχε την υποχρέωση να προειδοποιήσει τους αδελφούς του, που ανήκαν στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία: «Θαυμάζω ότι τόσον ταχέως μεταφέρεσθε από εκείνου, όστις σας εκάλεσε δια της χάριτος του Χριστού, εις άλλο ευαγγέλιον, . . . υπάρχουσί τινες, οι οποίοι σας ταράττουσι και θέλουσι να μετατρέψωσι το ευαγγέλιον του Χριστού. . . . Εάν τις σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον παρελάβετε, ας ήναι ανάθεμα». (Γαλάτας 1:6-9) Σήμερα, το Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ακολουθώντας το παράδειγμα του Παύλου, μας προειδοποιεί για τους αποστάτες και για τους ψευδάδελφους, οι οποίοι αφήνουν, σαν να λέγαμε, κίβδηλες πατημασιές. Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν θέλουν να παρεκκλίνουν από το μονοπάτι που χάραξε γι’ αυτούς ο Χριστός, με την κατεύθυνση του Θεού.—Ψαλμός 44:18.
12. (α) Πώς το εδάφιο 2 Τιμόθεον 1:13 μας βοηθά να μην παροδηγηθούμε ακολουθώντας κίβδηλα ίχνη; (β) Τι χαρακτηρίζει τα άλλα είδη του ευαγγελίου;
12 Αν παρατηρούμε προσεκτικά τα αναγνωριστικά σημάδια που έχουν οι πατημασιές του Χριστού, δεν θα παροδηγηθούμε. Η ακριβής γνώση για τον Ιησού, για τις διδασκαλίες του και για τον τρόπο με τον οποίον λειτουργεί η Χριστιανική εκκλησία, μας βοηθά να αναγνωρίζουμε «το υπόδειγμα των υγιαινόντων λόγων», το οποίο μας προστατεύει από εκείνους που ‘μετατρέπουν το ευαγγέλιο του Χριστού’. (2 Τιμόθεον 1:13) Τα άλλα είδη δήθεν ευαγγελίου—που είναι στην ουσία, κίβδηλες πατημασιές—δεν ταιριάζουν με το υπόδειγμα της αλήθειας. Το μετατρέπουν, θολώνοντας την εικόνα του. Αντί να διευκρινίζουν βασικές Βιβλικές αλήθειες και αρχές, έρχονται σε αντίφαση μ’ αυτές. Αντί να μας ενθαρρύνουν να δραστηριοποιηθούμε περισσότερο στην υπηρεσία του Ιεχωβά, διατείνονται ότι πρέπει να επιβραδύνουμε το βήμα μας. Το μήνυμά τους δεν είναι θετικό και δεν δοξάζει το όνομα και την οργάνωση του Ιεχωβά· είναι αρνητικό, επικριτικό, ψάχνει να βρει λάθη. Οπωσδήποτε, δεν είναι αυτά τα ίχνη που εμείς θέλουμε να ακολουθούμε.
Βαδίζετε με τον Κατάλληλο Ρυθμό
13. Πώς παίζει ρόλο ο ρυθμός του βαδίσματος στην περίπτωση που ακολουθούμε τα ίχνη κάποιου;
13 Όταν περπατάμε, ο διασκελισμός μας καθορίζεται εν μέρει από το πόσο γρήγορα περπατάμε. Γενικά, όσο πιο γρήγορα περπατάμε, τόσο πιο μεγάλα είναι τα βήματά μας· όσο πιο αργά περπατάμε, τόσο πιο μικρά βήματα κάνουμε. Επομένως, θα μας είναι πιο εύκολο να ακολουθήσουμε τα κατά γράμμα ίχνη κάποιου, αν εναρμονίσουμε το ρυθμό του βαδίσματός μας με το δικό του. Παρόμοια, για να καταφέρουμε να περπατήσουμε στα συμβολικά ίχνη του Ηγέτη μας, του Ιησού Χριστού, πρέπει να περπατάμε συνεχώς με το δικό του ρυθμό.
14. (α) Με ποιους τρόπους μπορεί να μη βαδίζουμε με το ρυθμό του Ιησού; (β) Γιατί είναι ανόητο να προσπαθεί κανείς να προχωρήσει πιο γρήγορα από ‘τον πιστό και φρόνιμο δούλο’;
14 Αν δεν βαδίζουμε με το ρυθμό του Χριστού, θα μπορούσε να συμβεί ένα από τα ακόλουθα δυο πράγματα. Είτε θα προσπαθήσουμε να προχωρήσουμε πιο γρήγορα, προτρέχοντας ‘του πιστού και φρόνιμου δούλου’, τον οποίον χρησιμοποιεί ο Ιησούς για να επιτελέσει το σκοπό του Ιεχωβά είτε θα καθυστερήσουμε να ακολουθήσουμε την κατεύθυνση αυτού ‘του δούλου’. (Ματθαίος 24:45-47) Παράδειγμα του πρώτου είναι μερικοί Χριστιανοί, οι οποίοι στο παρελθόν άρχισαν να ανυπομονούν για ορισμένες δογματικές ή οργανωτικές αλλαγές ή εκλεπτύνσεις που, κατά τη γνώμη τους, ήταν επιβεβλημένο να γίνουν και μάλιστα θα έπρεπε να είχαν γίνει αρκετό καιρό πριν. Δυσαρεστήθηκαν που τα πράγματα δεν πήγαιναν όσο γρήγορα ήθελαν εκείνοι και απομακρύνθηκαν από το λαό του Ιεχωβά. Πόσο ανόητη και πόσο κοντόθωρη ενέργεια! Συχνά, αυτό ακριβώς το πράγμα που τους αναστάτωσε, αργότερα άλλαξε—στον ορισμένο καιρό του Ιεχωβά.—Παροιμίαι 19:2, ΜΝΚ· Εκκλησιαστής 7:8, 9, ΜΝΚ.
15. Πώς ο Βασιλιάς Δαβίδ και ο Ιησούς αποτέλεσαν καλά παραδείγματα στη διατήρηση του κατάλληλου ρυθμού βαδίσματος;
15 Η σοφή πορεία είναι να περιμένουμε να ενεργήσει ο Ιεχωβά και όχι να προσπαθούμε να υποδείξουμε εμείς το ρυθμό με τον οποίον θα έπρεπε να προχωρούν τα πράγματα. Ο Βασιλιάς Δαβίδ της αρχαιότητας έθεσε ένα κατάλληλο παράδειγμα. Αρνήθηκε να συνωμοτήσει κατά του Βασιλιά Σαούλ, κι έτσι να προσπαθήσει να διεκδικήσει τα δικαιώματα που είχε για βασιλική εξουσία πριν έρθει ο καιρός που είχε ορίσει ο Ιεχωβά για να του δώσει αυτή την εξουσία. (1 Σαμουήλ 24:1-15) Έτσι και ‘ο Γιος του Δαβίδ’, ο Ιησούς, αντιλαμβανόταν ότι θα έπρεπε να περιμένει για να αρχίσει να ασκεί πλήρως την ουράνια βασιλική του εξουσία. Ήξερε τα προφητικά λόγια που εφαρμόζονταν σ’ αυτόν: «Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου». Γι’ αυτό και όταν μια ομάδα Ιουδαίων θέλησαν «να αρπάσωσιν αυτόν, δια να κάμωσιν αυτόν βασιλέα», ο Ιησούς έφυγε αμέσως από εκεί. (Ματθαίος 21:9· Ψαλμός 110:1· Ιωάννης 6:15) Περίπου 30 χρόνια αργότερα, σύμφωνα με τα εδάφια Εβραίους 10:12, 13, ο Ιησούς ακόμη περίμενε να ασκήσει τη βασιλική του εξουσία. Στην πραγματικότητα, περίμενε σχεδόν 19 ολόκληρους αιώνες ωσότου ενθρονίστηκε ως ο δικαιωματικός Βασιλιάς της Βασιλείας του Θεού, όταν αυτή εγκαθιδρύθηκε το 1914.
16. (α) Δείξτε με παράδειγμα πώς μπορεί να περπατάμε πιο αργά απ’ όσο πρέπει. (β) Για ποιο λόγο κάνει υπομονή ο Ιεχωβά και πώς θα πρέπει εμείς να αποφεύγουμε να κάνουμε κατάχρηση αυτής της υπομονής;
16 Ωστόσο, υπάρχει περίπτωση να μη βαδίζουμε με τον κατάλληλο ρυθμό επειδή έχουμε επιβραδύνει το βήμα μας, επειδή καθυστερούμε. Επομένως, όταν ο Λόγος του Θεού δείχνει ότι πρέπει να κάνουμε κάποιες αλλαγές στη ζωή μας, ενεργούμε χωρίς καθυστέρηση; Ή μήπως φέρνουμε το επιχείρημα ότι αφού ο Θεός είναι υπομονετικός, μπορούμε να αναβάλλουμε αυτές τις αλλαγές για αργότερα, ελπίζοντας ότι τότε θα είναι πιο εύκολο να τις κάνουμε; Είναι αλήθεια βέβαια ότι ο Ιεχωβά είναι υπομονετικός. Αλλά αυτό δεν γίνεται για να αργούμε εμείς να κάνουμε τις απαραίτητες προσαρμογές. Αντίθετα, ο Ιεχωβά «κάνει υπομονή, γιατί δε θέλει να καταστραφούν μερικοί από σας, αλλά να μετανιώσουν όλοι». (2 Πέτρου 3:9, 15, ΝΔΜ) Πόσο καλύτερο είναι λοιπόν να μιμούμαστε τον ψαλμωδό, ο οποίος είπε: «Έσπευσα και δεν εβράδυνα να φυλάξω τα προστάγματά σου».—Ψαλμός 119:60.
17. Πώς το να βαδίζουμε με τον κατάλληλο ρυθμό αφορά το κήρυγμα για τη Βασιλεία, πράγμα που μας κάνει να θέσουμε ποιο ερώτημα στον εαυτό μας;
17 Η καθυστέρηση θα μπορούσε να αφορά και το κήρυγμα για τη Βασιλεία. Σύμφωνα με το 25 κεφάλαιο του Ματθαίου, προς το παρόν ο Ιησούς κρίνει την ανθρωπότητα, διαχωρίζοντας τα «πρόβατα» από τα «ερίφια». Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του έργου επιτελείται μέσω του κηρύγματος ‘των καλών νέων της βασιλείας’. (Ματθαίος 24:14· 25:31-33· Αποκάλυψις 14:6, 7) Τα χρονικά περιθώρια μέσα στα οποία πρέπει να επιτελεστεί αυτό το διαχωριστικό έργο είναι εκ των πραγμάτων περιορισμένα. (Ματθαίος 24:34) Αφού ο χρόνος που έχουμε στη διάθεσή μας κοντεύει να τελειώσει, μπορούμε να αναμένουμε ότι ο Ιησούς θα επιταχύνει το έργο. Κάνοντάς το αυτό, ενεργεί ως όργανο του Θεού, ο οποίος, αναφερόμενος στο έργο σύναξης, υπόσχεται: ‘Εγώ ο Ιεχωβά θα το επιταχύνω αυτό στον καιρό του’. (Ησαΐας 60:22) Εμείς, ως συνεργάτες του Θεού, και αφού ακολουθούμε πιστά τα ίχνη του Γιου του, επιταχύνουμε το ρυθμό μας στο κήρυγμα της Βασιλείας στο βαθμό που επιτρέπει η φυσική μας κατάσταση και οι Γραφικές μας ευθύνες; Οι εκθέσεις υπηρεσίας αγρού δείχνουν ότι εκατομμύρια Μάρτυρες του Ιεχωβά ενεργούν έτσι!
Αποφύγετε την Υπερβολική Αυτοπεποίθηση, Καταπολεμήστε την Αποθάρρυνση
18. Γιατί μπορεί να νιώσει κάποιος υπερβολική αυτοπεποίθηση και πώς προειδοποιεί η Αγία Γραφή γι’ αυτόν τον κίνδυνο;
18 Όσο πιο μεγάλο χρονικό διάστημα συνεχίζουμε να περπατάμε στα ίχνη κάποιου τόσο πιο πολύ συνηθίζουμε τον τρόπο με τον οποίο περπατά εκείνος. Αν όμως φτάσουμε στο σημείο να μένουμε ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας, αργά ή γρήγορα θα κάνουμε κάποιο λάθος βήμα. Συνεπώς, όταν ακολουθούμε τα συμβολικά ίχνη του Ιησού, πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει κίνδυνος να αρχίσουμε να νιώθουμε υπερβολική αυτοπεποίθηση, να στηριζόμαστε απερίσκεπτα στις δικές μας δυνάμεις και ικανότητες, να νομίζουμε ότι τα καταφέρνουμε να περπατάμε με το δικό του τέλειο τρόπο. Η εμπειρία του Πέτρου, που καταγράφεται στα εδάφια Λουκάς 22:54-62, είναι μια επίκαιρη προειδοποίηση. Τονίζει επίσης πόσο αληθινά είναι τα λόγια του εδαφίου 1 Κορινθίους 10:12, που λέει: «Ο νομίζων ότι ίσταται ας βλέπη μη πέση».
19. (α) Τι παθαίνουν πού και πού όλοι οι Χριστιανοί; (Ιακώβου 3:2) (β) Πώς πρέπει να πάρουμε τα λόγια του Παύλου στα εδάφια Ρωμαίους 7:19, 24;
19 Εξαιτίας της ατέλειας, όλοι οι Χριστιανοί κάνουν πού και πού κάποιο λάθος βήμα. Η απόκλιση μπορεί να είναι μικρή, μπορεί ούτε καν να την παρατηρήσουν οι άλλοι. Ή μπορεί να είναι τόσο μεγάλο το παραπάτημα που να το παρατηρήσουν όλοι. Όποια κι αν είναι η περίπτωση, πόσο παρηγορητικό είναι να θυμόμαστε αυτό που ειλικρινά παραδέχτηκε ο Παύλος: «Διότι δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω· αλλά το κακόν, το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω. Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ»! (Ρωμαίους 7:19, 24) Φυσικά, αυτά τα λόγια δεν πρέπει να θεωρηθούν ως δικαιολογία για τη διάπραξη λαθών. Αντίθετα, ενθαρρύνουν τους αφοσιωμένους Χριστιανούς που αγωνίζονται με τις ατέλειές τους, βοηθώντας τους να εμμένουν στις προσπάθειες που καταβάλλουν για να πετύχουν το στόχο τού να περπατούν στα τέλεια ίχνη του Ιησού.
20. (α) Πώς το εδάφιο Παροιμίαι 24:16 μας βοηθά στον αγώνα μας για ζωή; (β) Τι πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε;
20 «Ο δίκαιος πίπτει επτάκις και σηκόνεται», λέει το εδάφιο Παροιμίαι 24:16. Στον αγώνα που κάνουμε για ζωή, κανένας μας δεν πρέπει να νιώθει ότι το μόνο που του μένει είναι να τα παρατήσει. Αυτός ο αγώνας είναι σαν το μαραθώνιο, είναι αγώνας αντοχής, και όχι αγώνας ταχύτητας των εκατό μέτρων. Όταν πρόκειται για αγώνα ταχύτητας, είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο δρομέας θα τον χάσει με το παραμικρό παραπάτημα. Αλλά, ο μαραθωνοδρόμος, ακόμα κι αν σκοντάψει, έχει χρόνο να σηκωθεί και να τερματίσει. Επομένως, όταν με κάποιο παραπάτημα που κάνατε, σας έρχεται να φωνάξετε, «Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ», θυμηθείτε ότι έχετε ακόμη χρόνο να διορθώσετε την κατάσταση. Έχετε ακόμη την ευκαιρία να ξαναρχίσετε να περπατάτε στα ίχνη του Ηγέτη σας, του Ιησού Χριστού. Δεν υπάρχει λόγος να απελπίζεστε! Δεν υπάρχει λόγος να καταθέσετε τα όπλα! Να είστε αποφασισμένοι να καταβάλλετε τις απαιτούμενες προσπάθειες για να πετύχετε, με θεϊκή βοήθεια, το στόχο τού ‘να ακολουθείτε πιστά τα ίχνη του Ιησού’.—1 Πέτρου 2:21, ΜΝΚ.
Γιατί πρέπει οι Χριστιανοί
◻ να μάθουν να συμμορφώνονται;
◻ να δίνουν αμέριστη προσοχή;
◻ να κρατούν κατά νου το υπόδειγμα της αλήθειας;
◻ να βαδίζουν με τον κατάλληλο ρυθμό;
◻ να αποφεύγουν την υπερβολική αυτοπεποίθηση;
◻ να καταπολεμούν την αποθάρρυνση;
[Εικόνα στη σελίδα 15]
Όταν ο δίκαιος κρατά τα μάτια του στο στόχο σίγουρα θα σηκωθεί