Ιησούς—Ποιος Είναι;

ΛΙΓΑ είναι τα ιστορικά αρχεία μη θρησκευτικής φύσης που μιλούν για τον Ιησού. Ωστόσο, υπάρχουν μερικά και η The Encyclopædia Britannica (Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα), λέει σχετικά μ’ αυτά: «Αυτές οι ανεξάρτητες αφηγήσεις αποδεικνύουν ότι στους αρχαίους καιρούς, ακόμη και εκείνοι που ήταν ενάντιοι στη Χριστιανοσύνη ποτέ δεν αμφέβαλαν ότι ο Ιησούς ήταν ιστορικό πρόσωπο, πράγμα που αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά, και σε ανεπαρκείς βάσεις, από διάφορους συγγραφείς στα τέλη του 18ου, στη διάρκεια του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα».

Ρωτήστε τώρα τον εαυτό σας: Αν η ύπαρξη του Ιησού ήταν μύθος, μήπως χρειαζόταν να έρθει πρώτα ο 18ος αιώνας για να ανακαλυφθεί αυτό; Αναλογιστείτε επίσης το γεγονός ότι τώρα περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι ισχυρίζονται ότι είναι ακόλουθοι του Ιησού. Η επίδραση που εξακολουθούν να έχουν οι διδασκαλίες του στον πολιτισμό, στην εκπαίδευση και στη διοίκηση—σ’ ολόκληρη την πορεία της παγκόσμιας ιστορίας—είναι κάτι που δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί. Φαίνεται μήπως λογικό ότι όλα αυτά έχουν προέλθει από κάτι που δεν είναι πιο αληθινό από έναν μύθο;

Αν ο ιδρυτής του Ισλάμ, ο Άραβας προφήτης Μωάμεθ, ήταν πραγματικό πρόσωπο, τότε ποιους βάσιμους λόγους έχουμε να πιστεύουμε ότι ο Ιησούς Χριστός, ο ιδρυτής της Χριστιανοσύνης, δεν ήταν πραγματικό πρόσωπο; Μπορεί βέβαια να έζησε κάπου 600 χρόνια πριν από τον Μωάμεθ, αλλά σημειώστε ότι ο ιδρυτής του Βουδισμού, ο Σιδάρτα Γκαουτάμα, ο Βούδας ή ο «Φωτισμένος», έζησε ακόμη νωρίτερα, 500 και πλέον χρόνια πριν από τον Ιησού. Αν όμως ο Βούδας ήταν πραγματικό πρόσωπο, ποιους βάσιμους λόγους έχουμε να πιστεύουμε ότι ο Ιησούς δεν ήταν;

Ο Γερμανός ιστορικός και αρχαιολόγος Χανς Άινσλε, γράφει ότι ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος, οι Ρωμαίοι συγγραφείς Σουητώνιος και Πλίνιος, και ιδιαίτερα ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος, «πιστοποιούν όλοι τους την ιστορικότητα του Ιησού και τα κύρια συμβάντα της ζωής του».

Ήταν Κάτι Παραπάνω από Συνηθισμένος Άνθρωπος;

Ο Ιησούς υπήρξε—αλλά τι ήταν; Μερικοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι ήταν απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος, αν και παραδέχονται ότι θα πρέπει να ήταν πολύ σοφός άντρας, αφοσιωμένος στο να λέει την αλήθεια. Ακόμη και οι εχθροί του τον πρώτο αιώνα το παραδέχονταν αυτό, και έλεγαν: «Διδάσκαλε, ξέρομεν ότι . . . δεν λαβαίνεις υπ’ όψιν σου το πρόσωπον των ανθρώπων αλλά διδάσκεις τον δρόμον του Θεού σύμφωνα προς την αλήθειαν».—Μάρκος 12:13, 14, ΚΔΤΚ.

Άλλοι ωστόσο, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο Ιησούς θα πρέπει να ήταν κάτι παραπάνω από συνηθισμένος άνθρωπος. Γιατί; Πρώτα-πρώτα, επειδή μπορούσε να κάνει πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Για παράδειγμα, έχετε συναντήσει ποτέ κανέναν που να μπορεί να περπατάει στο νερό, να μετατρέπει το νερό σε κρασί, να τρέφει 5.000 περίπου άτομα με δύο μικρά ψάρια και πέντε κριθαρένια ψωμιά, να γιατρεύει τους τυφλούς ή να ανασταίνει τους νεκρούς;—Ματθαίος 14:25, 26· Μάρκος 8:22-25· Ιωάννης 2:1-11· 6:1-13· 11:30-44.

Ο Ιησούς μπορούσε επίσης να ανακαλύπτει πράγματα που οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να ανακαλύψουν. Όταν μια γυναίκα του είπε ότι δεν είχε άντρα, ο Ιησούς απάντησε: «Καλώς είπας ότι δεν έχω άνδρα· διότι πέντε άνδρας έλαβες, και εκείνος, τον οποίον έχεις τώρα, δεν είναι ανήρ σου». Έκπληκτη, η γυναίκα συμπέρανε: «Κύριε, βλέπω ότι συ είσαι προφήτης». (Ιωάννης 4:16-19) Ως παράδειγμα της αξιοσημείωτης πρόβλεψης του Ιησού, σχετικά με το ότι θα τον αρνούνταν ο Πέτρος, δείτε τα εδάφια Λουκάς 22:31-34, 54-62.

Ο Ιησούς κατείχε ασυνήθιστη εξουσία. Οι άνθρωποι «εξεπλήττοντο δια την διδαχήν αυτού· διότι εδίδασκεν αυτούς ως έχων εξουσίαν, και ουχί ως οι γραμματείς». (Μάρκος 1:22) Επιπλέον, ο Ιησούς είχε την ικανότητα να δίνει στους «δώδεκα μαθητάς αυτού . . . εξουσίαν κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε να εκβάλλωσιν αυτά και να θεραπεύωσι πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν».—Ματθαίος 10:1.

Μπορούμε να Πιστεύουμε τις Πληροφορίες;

‘Αλλά, για μια στιγμή’, ίσως να πείτε. ‘Δεν θα μπορούσαν να έχουν μεγαλοποιηθεί οι λεπτομέρειες σχετικά με αυτά που έκανε ο Ιησούς;’ Όχι, σύμφωνα με τον Φ. Φ. Μπρους, συνταξιούχο καθηγητή Βιβλικής Κριτικής και Εξήγησης του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, ο οποίος γράφει: «Συνήθως δεν είναι δυνατόν να αποδείξουμε με ιστορικά επιχειρήματα αν κάθε λεπτομέρεια είναι αληθινή σε ένα αρχαίο κείμενο, είτε αυτό περιλαμβάνεται στην Αγία Γραφή είτε όχι. Είναι αρκετό να έχουμε, τουλάχιστον σ’ ένα λογικό βαθμό, εμπιστοσύνη στη γενική αξιοπιστία του συγγραφέα· αν αυτό είναι σίγουρο, τότε υπάρχει μια εκ των προτέρων πιθανότητα ότι οι λεπτομέρειες που αναφέρει είναι αληθινές. . . . Η Καινή Διαθήκη δεν έχει λιγότερες πιθανότητες να είναι ιστορικά αξιόπιστη, επειδή οι Χριστιανοί την αποδέχονται ως ‘ιερό’ σύγγραμμα».

Το καθετί συνηγορεί υπέρ της αξιοπιστίας των συγγραφέων των Ευαγγελίων. Αν και διαφέρουν ορισμένες φορές στον τρόπο που παρουσιάζουν τις λεπτομέρειες, δεν αντιφάσκουν μεταξύ τους· με τον ίδιο τρόπο που δεν αντιφάσκουν μεταξύ τους δυο μάρτυρες ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος, αν ο ένας λέει ότι ένα κόκκινο αυτοκίνητο που ερχόταν από τα αριστερά χτύπησε ένα πράσινο αυτοκίνητο που ερχόταν από τα δεξιά, ενώ ο άλλος λέει ότι μια Μερσεντές που κατευθυνόταν νότια χτύπησε ένα Ρενό που πήγαινε βόρεια. Το γεγονός ότι τα Ευαγγέλια διαφέρουν σε ασήμαντες λεπτομέρειες αποτελεί ένδειξη ότι είναι αληθινά. Αν οι συγγραφείς ήθελαν να εξαπατήσουν τους ανθρώπους και να τους κάνουν να πιστέψουν σ’ ένα μύθο, σίγουρα θα είχαν φτιάξει τις αφηγήσεις τους πολύ όμοιες.

Ακόμη και οι εχθροί του Ιησού υποστήριζαν ότι οι πληροφορίες σχετικά μ’ αυτόν ήταν αληθινές. Διαβάζουμε, για παράδειγμα: «[Τα άτομα] τού έφεραν έναν άνθρωπον βωβόν δαιμονισμένον. Και αφού το δαιμόνιον εκδιώχθηκε, εμίλησε ο βωβός. . . . [Οι δε Φαρισαίοι έλεγαν, «Εις το όνομα του άρχοντος των δαιμονίων βγάζει τα δαιμόνια»]». (Ματθαίος 9:32-34, ΚΔΤΚ) Σημειώστε ότι οι Φαρισαίοι δεν αρνήθηκαν ότι ο Ιησούς είχε κάνει θαύμα. Απλώς αρνήθηκαν να αποδώσουν την ικανότητά του να το κάνει αυτό, στην ενέργεια του αγίου πνεύματος του Θεού.

Μια επιπρόσθετη απόδειξη ότι οι πληροφορίες σχετικά με τον Ιησού είναι αληθινές, είναι το γεγονός ότι οι αρχές που περιέχονται στις διδασκαλίες του φέρνουν πράγματι καλά αποτελέσματα, αν τις ακολουθήσει κάποιος. Το αποτέλεσμα αυτών των αρχών είναι μια επιτυχημένη και ευτυχισμένη ζωή. Επιπρόσθετα, πολλές προφητείες που είπε ο Ιησούς για το μακρινό μέλλον, όπως αυτές που είναι γραμμένες στον Ματθαίο κεφάλαιο 24, στον Μάρκο κεφάλαιο 13 και στον Λουκά κεφάλαιο 21, εκπληρώνονται στις μέρες μας.

Ιησούς—Ο «Ιεχωβά της Παλαιάς Διαθήκης»;

Είναι φανερό ότι ο Ιησούς δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ήταν μοναδικός επειδή, όπως μας λέει η Αγία Γραφή, ζούσε στον ουρανό πριν έρθει στη γη. (Ιωάννης 6:38, 62) Έτσι, είχε γνώση και ικανότητες που είναι πέρα απ’ αυτές των συνηθισμένων ανθρώπων. Αυτό μας βοηθάει να εξηγήσουμε τα θαύματα και την εξέχουσα σοφία του.

Μήπως όμως, η προανθρώπινη ύπαρξη του Ιησού, υποδηλώνει ότι αυτός ήταν ο Θεός; Αυτό ισχυρίζεται ένα εγχειρίδιο για δασκάλους, το οποίο λέει: «Κάθε φορά που ο Ιησούς αναφερόταν στον Εαυτό του λέγοντας ‘Εγώ Είμαι’ . . . , προσδιόριζε τον Εαυτό του ως τον Ιεχωβά της Παλαιάς Διαθήκης». Είναι αλήθεια αυτό;

Σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο αποδίδει η Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου, τα εδάφια Έξοδος 3:13, 14, ο Μωυσής ρώτησε: «Όταν εγώ υπάγω προς τα τέκνα του Ισραήλ και είπω προς αυτούς, Ο Θεός των πατέρων σας με απέστειλε προς εσάς, και εκείνοι μ’ ερωτήσωσι, Τι είναι το όνομα αυτού; τι θέλω ειπεί προς αυτούς; Και είπεν ο Θεός προς τον Μωυσήν, ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ· και είπεν, Ούτω θέλεις ειπεί προς τα τέκνα του Ισραήλ· Ο ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ με απέστειλε προς εσάς». Σχετικά μ’ αυτή την περικοπή, το The Pentateuch and Haftorahs [Η Πεντάτευχος και Χάφτορα] (Εβραϊκό κείμενο με Αγγλική μετάφραση και επεξήγηση, που εκδόθηκε από τον Δρ Τζ. Χ. Χερτζ), λέει ότι στη φράση «Εγώ είμαι Που Είμαι . . . η έμφαση δίνεται στην ενεργή φανέρωση της Θείας ύπαρξης». Η χρήση αυτής της φράσης ως τίτλου ή ονόματος για τον Θεό ήταν επομένως κατάλληλη, επειδή ο Θεός, ελευθερώνοντάς τους από τη δουλεία των Αιγυπτίων, επρόκειτο να κάνει φανερή την ύπαρξή του υπέρ του λαού του με έναν εξέχοντα τρόπο. Ο Χερτζ λέει ότι «οι περισσότεροι σύγχρονοι ακολουθούν τον Ράσι [έναν φημισμένο σχολιαστή της γαλλικής Βίβλου και του Ταλμούδ, ο οποίος έζησε το μεσαίωνα] αποδίδοντας τη φράση αυτή ως, ‘Θα είμαι αυτό που θα είμαι’». Αυτό συμφωνεί με την απόδοση της Μετάφρασης Νέου Κόσμου, η οποία αναφέρει σ’ αυτό το εδάφιο: ‘ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ’.

Στο εδάφιο Ιωάννης 8:58, και πάλι η Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου αναφέρει πως ο Ιησούς χρησιμοποίησε την έκφραση «εγώ είμαι» σε σχέση με τον εαυτό του, λέγοντας, «εγώ είμαι πριν τον Αβραάμ». Η έκφραση εδώ όμως είναι πολύ διαφορετική απ’ αυτή που χρησιμοποιείται στο εδάφιο Έξοδος 3:14. Ο Ιησούς δεν τη χρησιμοποίησε ως τίτλο ή ως όνομα, αλλά απλώς ως μέσο για να εξηγήσει την προανθρώπινη ύπαρξή του. Έτσι, σύμφωνα με τη Μετάφραση Νέου Κόσμου, η πιο σωστή απόδοση του εδαφίου Ιωάννης 8:58 είναι: ‘Πριν έρθει σε ύπαρξη ο Αβραάμ, εγώ υπήρχα’.

Φαίνεται καθαρά ότι δεν υπάρχει Γραφική βάση για τον ισχυρισμό πως ο Ιησούς είναι ο ίδιος με τον Ιεχωβά των Εβραϊκών Γραφών. Ακόμη και το εγχειρίδιο για τους δασκάλους, από το οποίο παραθέσαμε πιο πάνω, παραδέχεται: «Το ότι ο Χριστός υπήρχε και πριν τη γέννησή Του στη Βηθλεέμ, δεν αποδεικνύει από μόνο του ότι αυτός ήταν ο Θεός (Θα μπορούσε να είχε υπάρξει ως άγγελος)». Στην ουσία, αυτό διδάσκει η Αγία Γραφή. Στην προανθρώπινη ύπαρξή του, ο Ιησούς ήταν «θεός», ή θείος, αλλά όχι ο Θεός, ο παντοδύναμος Θεός Ιεχωβά.—Ιωάννης 1:1-3, ΜΝΚ· 1 Θεσσαλονικείς 4:16.

Εφόσον ο Ιησούς δεν είναι ο Θεός, τότε ποιος είναι;

[Εικόνες στη σελίδα 5]

Τα θαύματα του Ιησού απέδειξαν ότι αυτός ήταν κάτι παραπάνω από συνηθισμένος άνθρωπος