ΣΥΝΝΕΦΟ

Ορατή μάζα σωματιδίων, συνήθως νερού ή πάγου, που αιωρούνται ψηλά στον αέρα. Η κυριότερη εβραϊκή λέξη που αποδίδεται «σύννεφο» είναι η λέξη ‛ανάν, και τις περισσότερες φορές αναφέρεται στη στήλη του «σύννεφου» η οποία οδηγούσε τους Ισραηλίτες μέσα από την έρημο. (Εξ 13:21) Οι έννοιες «λεπτό στρώμα σκόνης», «σύννεφα», «συννεφιασμένοι ουρανοί» και «αιθέρες» υποδηλώνονται από τύπους της εβραϊκής λέξης σάχακ, η οποία προέρχεται από μια ρίζα που σημαίνει «κατατρίβω· διαβρώνω». (Ησ 40:15· Ψλ 36:5· 77:17· 89:37· 18:42· Ιωβ 14:19) Οι λέξεις του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που σημαίνουν «σύννεφο» είναι νέφος και νεφέλη, ενώ η λέξη γνόφος αναφέρεται σε «σκοτεινό σύννεφο».—Εβρ 12:1· Ματ 17:5· Εβρ 12:18.

Στο Ισραήλ, από τα μέσα Ιουνίου μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου, ο ουρανός είναι γενικά καθαρός, με εξαίρεση κάποια σύννεφα σκόνης τα οποία εμφανίζονται ειδικά προς το τέλος της εποχής της ξηρασίας, λόγω του ζεστού ανατολικού ανέμου που πνέει από την έρημο. Επίσης, ιδιαίτερα τον Αύγουστο, εμφανίζονται κατά καιρούς από τη Δ ορισμένα σύννεφα που ονομάζονται θυσανοστρώματα και δεν φέρνουν βροχή. Ακόμη και αυτά είναι καλοδεχούμενα από τους κατοίκους, διότι κάνουν λίγη σκιά και προσφέρουν κάποια ανακούφιση από τη ζέστη. (Ησ 25:5· παράβαλε Ιωβ 7:2.) Τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο τα σύννεφα αρχίζουν να εμφανίζονται συχνότερα στο δυτικό ορίζοντα, καθώς σχηματίζονται πάνω από τη Μεσόγειο, αν και πολλές φορές η εποχή των βροχών αρχίζει στην ουσία από τα μέσα Οκτωβρίου. Το καλοκαίρι, όμως, σε ορισμένα μέρη της χώρας εμφανίζεται το πρωί ένα σύννεφο ομίχλης που διαλύεται γρήγορα με την ανατολή του ήλιου.—Ωσ 6:4.

Την εποχή των βροχών, μπορεί να ξεσπάσει πολύ γρήγορα καταιγίδα, αρχίζοντας με ένα πολύ μικρό σύννεφο στη Δ. (1Βα 18:44, 45) Οι ελπίδες του γεωργού αναπτερώνονταν όταν έβλεπε ένα σύννεφο να υψώνεται στα δυτικά. (Λου 12:54) Ωστόσο, αυτός που δίσταζε να θερίσει επειδή κοίταζε τα άστατα σύννεφα θα έβγαινε ζημιωμένος. Αυτό το γεγονός χρησιμοποιείται ως νουθεσία προς τους υπηρέτες του Θεού για να συνεχίζουν την εργασία τους κάτω από όλες τις συνθήκες.—Εκ 11:4.

Η σοφία και η κραταιότητα του Ιεχωβά Θεού, του Δημιουργού, καταδεικνύονται από τον έλεγχο που ασκεί αυτός στα σύννεφα. Τα περιγράφει ως «στάμνες» που αναποδογυρίζουν και αδειάζουν τα περιεχόμενά τους στη γη. Ο ίδιος λέει: «Ποιος μπορεί να αριθμήσει επακριβώς τα σύννεφα με σοφία; Ή τις στάμνες του ουρανού—ποιος μπορεί να τις αναποδογυρίσει;» (Ιωβ 38:37) Περιγράφει επίσης τη διαδικασία της εξάτμισης και της συμπύκνωσης, λέγοντας: «Αυτός ανασύρει τις σταγόνες του νερού· διυλίζονται ως βροχή για την ομίχλη του, ώστε τα σύννεφα σταλάζουν, στάζουν άφθονα πάνω στους ανθρώπους. Πράγματι, ποιος μπορεί να κατανοήσει τα στρώματα των σύννεφων, τους κρότους που έρχονται από τη σκηνή του;»—Ιωβ 36:27-29.

Αλληγορική Χρήση. Ο Ιεχωβά, τον οποίο κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να δει και να ζήσει, χρησιμοποιεί ως σύμβολο της παρουσίας του ένα σύννεφο. Στο Όρος Σινά, όταν δινόταν ο Νόμος στον Ισραήλ, ένα σκοτεινό σύννεφο κάλυπτε το βουνό. Από το σύννεφο αυτό έβγαιναν αστραπές και βροντές, ο ήχος σάλπιγγας και μια δυνατή φωνή. (Εξ 19:16-19· 24:15· Εβρ 12:18, 19) Ο Ιεχωβά είπε στον Μωυσή ότι παρουσιάστηκε με αυτόν τον τρόπο για να του μιλήσει και να θέσει πίστη ο λαός στον Μωυσή ως τον εκπρόσωπο του Θεού, ακούγοντας αυτή τη συνομιλία.—Εξ 19:9.

Ο Ιεχωβά έστειλε έναν άγγελο μέσα σε ένα σύννεφο ως “τον προσωπικό του αγγελιοφόρο” για να οδηγήσει τον Ισραήλ έξω από την Αίγυπτο και μέσα από την έρημο. (Ησ 63:9) Μέσω του αγγέλου που τον εκπροσωπούσε, ο Ιεχωβά κοίταξε μέσα από το σύννεφο για να επιφέρει σύγχυση στο στρατόπεδο των Αιγυπτίων. (Εξ 13:21, 22· 14:19, 24, 25) Ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε επίσης το σύννεφο για να βαφτίσει τον Ισραήλ ως έθνος στον Μωυσή, καθώς τα νερά βρίσκονταν από τη μία και από την άλλη πλευρά τους, ενώ το σύννεφο βρισκόταν πάνω και πίσω τους. Με αυτόν τον τρόπο, «βαφτίστηκαν στον Μωυσή μέσω του σύννεφου και της θάλασσας».—1Κο 10:2· βλέπε επίσης Αρ 14:14.

Όταν στήθηκε η σκηνή της μαρτυρίας στην έρημο, το σύννεφο έμεινε πάνω από αυτήν και «η δόξα του Ιεχωβά γέμισε τη σκηνή», με αποτέλεσμα να μην μπορεί ο Μωυσής να μπει μέσα. (Εξ 40:34, 35· παράβαλε 1Βα 8:10-12· Απ 15:8.) Από τότε το σύννεφο στεκόταν πάνω από τα Άγια των Αγίων, μέσα στα οποία βρισκόταν η κιβωτός της διαθήκης, και τη νύχτα γινόταν στήλη φωτιάς. Αναμφίβολα αυτό το σύννεφο ήταν ορατό από οποιοδήποτε σημείο του στρατοπέδου και σηματοδοτούσε το κέντρο του. Όταν σηκωνόταν το σύννεφο, οι Ισραηλίτες ετοιμάζονταν να μεταστρατοπεδεύσουν. Όταν αυτό μετακινούνταν, ακολουθούσαν την κατεύθυνσή του μέχρι τον επόμενο τόπο όπου θα στρατοπέδευαν, μολονότι την ακριβή τοποθεσία της στρατοπέδευσής τους μπορεί να την επέλεγαν με τη βοήθεια του Οβάβ, ο οποίος ήξερε καλά την περιοχή, όπως για παράδειγμα τα μέρη που είχαν νερό και άλλα χαρακτηριστικά απαραίτητα για ένα στρατόπεδο τόσο τεραστίων διαστάσεων.—Εξ 40:34-38· Αρ 10:29-32.

Μέσα στα Άγια των Αγίων, πάνω από την κιβωτό της διαθήκης, υπήρχε ένα πολύ λαμπρό σύννεφο, το μόνο φως που φώτιζε εκείνο το τμήμα της σκηνής της μαρτυρίας. (Λευ 16:2) Στη μεταβιβλική εβραϊκή γλώσσα, αυτό το φως ονομαζόταν Σεχινάχ. Όταν ο αρχιερέας έμπαινε στα Άγια των Αγίων την Ημέρα της Εξιλέωσης έχοντας μαζί του αίμα ζώων, στεκόταν συμβολικά στην παρουσία του Ιεχωβά. Άλλες φορές, όταν δεν έμπαινε στα Άγια των Αγίων αλλά στεκόταν μπροστά από την κουρτίνα για να παρουσιάσει κάποιο σημαντικό ζήτημα στον Ιεχωβά ζητώντας την απάντησή του, θεωρούνταν ότι στεκόταν ενώπιον του Ιεχωβά.—Αρ 27:21.

Σε μια περίπτωση ακούστηκε μέσα από ένα φωτεινό σύννεφο η φωνή του ίδιου του Ιεχωβά, εκφράζοντας επιδοκιμασία για τον μονογενή Γιο του. Επρόκειτο για το φωτεινό σύννεφο που επισκίασε τον Ιησού και τους τρεις αποστόλους του, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, στο βουνό της μεταμόρφωσης.—Ματ 17:5.

Όταν ο Ιησούς αναλήφθηκε στον ουρανό, σύμφωνα με την αφήγηση, «ένα σύννεφο τον άρπαξε προς τα πάνω και τον έκρυψε από τα μάτια τους». (Πρ 1:9) Οι μαθητές δεν είδαν τον Ιησού να φεύγει πάνω σε κάποιο σύννεφο, αλλά, αντίθετα, το σύννεφο τον απέκλεισε από το οπτικό τους πεδίο. Αυτό μας βοηθάει να καταλάβουμε τα λόγια του Ιησού σχετικά με την παρουσία του: «Θα δουν τον Γιο του ανθρώπου να έρχεται μέσα σε σύννεφο με δύναμη και μεγάλη δόξα», καθώς και τη δήλωση της Αποκάλυψης: «Έρχεται με τα σύννεφα, και θα τον δει κάθε μάτι». (Λου 21:27· Ματ 24:30· Απ 1:7) Σε προηγούμενες περιπτώσεις, τα σύννεφα συμβόλιζαν αόρατη παρουσία, αλλά οι παρατηρητές μπορούσαν να «δουν» τη σημασία με τα «μάτια» της διάνοιάς τους. Σε αυτή την περίπτωση, τα απτά γεγονότα που θα ήταν ορατά θα έκαναν τον παρατηρητή να «δει», δηλαδή να καταλάβει, ότι ο Χριστός είναι αόρατα παρών.—Βλέπε επίσης Ματ 24· Μαρ 13· Απ 14:14.

Όταν ο Ιησούς ήρθε στη γη, έχοντας όλα τα γνωρίσματα που τον προσδιόριζαν ως τον Μεσσία, οι Ιουδαίοι υποκινούμενοι από ιδιοτέλεια αρνήθηκαν να τον αναγνωρίσουν, επειδή απαίτησαν να εκπληρώσει κατά γράμμα, ως απόδειξη της Μεσσιανικής του ιδιότητας, το όραμα των εδαφίων Δανιήλ 7:13, 14, όπου ο Γιος του ανθρώπου παρουσιάζεται να έρχεται με τα σύννεφα των ουρανών ενώπιον του Παλαιού των Ημερών, του Ιεχωβά Θεού, για να λάβει τη βασιλεία του. Είχαν μπερδέψει την παρουσία του με βασιλική εξουσία με την πρώτη του έλευση. Εκείνος τους είπε ότι δεν θα τους δινόταν κανένα τέτοιο σημείο.—Λου 11:29.

Εύνοια. Η λέξη «σύννεφα» υποδηλώνει κάτι καλό για εκείνους που ευαρεστούν τον Θεό. Το εδάφιο Παροιμίες 16:15 λέει ότι η καλή θέληση του βασιλιά είναι «σαν σύννεφο ανοιξιάτικης βροχής». Το γεγονός ότι ένα σύννεφο καλύπτει ή κρύβει κάτι από τα μάτια κάποιου χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται ο Ιεχωβά τις αμαρτίες του λαού του, εξαλείφοντας τις παραβάσεις τους «σαν με σύννεφο». (Ησ 44:22) Από την άλλη μεριά, αυτός αποκλείει την πρόσβαση των στασιαστών σαν με πυκνό σύννεφο, ώστε να μην περνάει η προσευχή τους.—Θρ 3:44.

Παροδικότητα, αναξιοπιστία. Τα πρωινά σύννεφα της ομίχλης που χάνονται γρήγορα χρησιμοποιούνται μεταφορικά για την άστατη, βραχύβια στοργική καλοσύνη του Εφραΐμ και του Ιούδα προς τον Θεό, καθώς και για τη βραχύβια ύπαρξη που θα είχε ο Εφραΐμ επειδή στράφηκε στην ψεύτικη λατρεία.—Ωσ 6:4· 13:3.

Ο άνθρωπος που καυχιέται ότι δίνει, αλλά δεν δίνει ποτέ, φέρνει τόση απογοήτευση όση και ένα σύννεφο χωρίς βροχή. (Παρ 25:14) Όσοι ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί αλλά συνεχίζουν να διαπράττουν ανηθικότητα, ενεργώντας διεφθαρμένα και μολύνοντας την εκκλησία, παρομοιάζονται, όσον αφορά την άπληστη επιδίωξη σαρκικών επιθυμιών, με άνυδρα σύννεφα που παρασύρονται από ανέμους.—Ιου 12· βλέπε ΟΜΙΧΛΗ.