Ο Μεγαλειώδης Ιεχωβά!

ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ, αξιοπρεπής, εξυψωμένος, επιβλητικός, ένδοξος, και εμπνέει δέος. Αυτά είναι λίγα μόνο από τα πολλά συνώνυμα που έχει η λέξη «μεγαλειώδης», όπως αναφέρονται σ’ ένα δημοφιλές λεξικό. Και, στην πραγματικότητα, οποιοδήποτε απ’ αυτά, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει τον «Μεγαλειώδη Πλάστη», όπως αποκαλείται ο Ιεχωβά Θεός στον Εκκλησιαστή 12:1, ΜΝΚ.

‘Αλλά για ένα λεπτό’, μπορεί να πείτε, ‘η δική μου μετάφραση της Βίβλου δεν χρησιμοποιεί αυτή την περιγραφική λέξη «μεγαλειώδης». Είναι σωστή η Μετάφραση Νέου Κόσμου που το κάνει αυτό;

Με κανέναν τρόπο δεν είναι αυτό παράδειγμα προσθήκης λέξεων στο Λόγο του Θεού—κάτι που καταδικάζεται σαφώς. (Δευτερονόμιον 4:2· 12:32· Παροιμίαι 30:6· Αποκάλυψις 22:18) Αντίθετα, πρόκειται για μια προσπάθεια να μεταδοθεί στη σύγχρονη Αγγλική γλώσσα η ακριβής και πλήρης σημασία του πρωτότυπου Εβραϊκού κειμένου. Η απόδοση «Πλάστης», ενώ βασικά είναι σωστή, δεν εμβαθύνει αρκετά. Μια υποσημείωση στο εδάφιο αυτό στην Έκδοση τής Μετάφρασης Νέου Κόσμου με Παραπομπές του 1984 εξηγεί: «‘Τον Μεγαλειώδη Δημιουργό σου’. Εβ[ραϊκά] Μποχρε είκχα. Η μετοχή του Εβ[ραϊκού] ρήματος ‘δημιουργώ’ είναι στον πληθυντικό αριθμό για να δείξει μεγαλειότητα ή εξοχότητα».

Έτσι οι συγγραφείς της Βίβλου, κάτω από θεία έμπνευση, χρησιμοποίησαν μερικές φορές ρηματικούς τύπους ή ουσιαστικά στον πληθυντικό αριθμό για να περιγράψουν τον Θεό. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι πίστευαν σ’ έναν πολλαπλό ή ίσως τριαδικό, Θεό. Αντίθετα. Ο απόστολος Παύλος έγραψε, «Εις ημάς είναι είς Θεός ο Πατήρ, . . . και είς Κύριος Ιησούς Χριστός». (1 Κορινθίους 8:6) Το ότι χρησιμοποίησαν πληθυντικό αριθμό έγινε απλά για να τονιστεί η απαράμιλλη θέση του Ιεχωβά. Αυτός είναι μεγαλοπρεπής, αξιοπρεπής, εξυψωμένος, επιβλητικός, ένδοξος, και εμπνέει δέος—όλα αυτά και ακόμη περισσότερα. Ναι, για να το πούμε απλά, είναι μεγαλειώδης!

Ο Θεός, Δημιουργός και Εκπαιδευτής Κατ’ Εξοχήν

«Διότι τις εν τω ουρανώ δύναται να εξισωθή με τον Κύριον;» ρώτησε ο ψαλμωδός. «Τις μεταξύ των υιών των δυνατών [του Θεού, ΜΝΚ] δύναται να ομοιωθή με τον Κύριον;» (Ψαλμός 89:6) Ούτε και ο πρωτότοκος Γιος ο οποίος υπηρέτησε στη δημιουργία σαν ‘πρωτεργάτης’ Του δεν μπορεί να φτάσει στο επίπεδο της μεγαλειότητας του Ιεχωβά. Αυτός ο ίδιος το ομολόγησε αυτό, λέγοντας όταν ήταν στη γη σαν άνθρωπος Ιησούς Χριστός: «Ο πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου». (Ιωάννης 14:28) Και παρά το γεγονός ότι ήταν ‘πρωτεργάτης’ του Πατέρα του, ποτέ δεν διεκδίκησε τον τίτλο του συνδημιουργού. Δόξαζε τον Θεό σαν τον ένα και μοναδικό Δημιουργό.—Παράβαλε Γένεσις 1:26, 27· Παροιμίαι 8:30· και Ματθαίος 19:4.a

Ο Ιεχωβά δεν είναι απλώς κραταιός ή θεός, όπως υπάρχουν πολλοί, αλλά είναι ο Παντοδύναμος Θεός, και ο μοναδικός. (Ψαλμός 82:6· Αποκάλυψις 11:17) Ενόψει αυτής της μοναδικής θέσης του, είναι πολύ κατάλληλο να αναφερόμαστε σ’ αυτόν σαν τον ‘μεγαλειώδη Θεό’. Να γιατί ο προφήτης Δανιήλ τον αποκάλεσε έτσι όταν του ζητήθηκε να ερμηνεύσει ένα όνειρο που είχε δει ο Βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ. Είπε: «Ο Θεός ο μέγας [μεγαλειώδης, ΜΝΚ] έκαμε γνωστόν εις τον βασιλέα ό,τι θέλει γίνει μετά ταύτα· και αληθινόν είναι το ενύπνιον και πιστή η ερμηνεία αυτού». Και σ’ αυτό ο βασιλιάς απάντησε: «Επ’ αληθείας, ο Θεός σας, αυτός είναι Θεός θεών και Κύριος των βασιλέων και όστις αποκαλύπτει μυστήρια».—Δανιήλ 2:45, 47.

Ένας Μεγαλειώδης Θεός με την ικανότητα να προγνωρίζει το μέλλον και να αποκαλύπτει μυστήρια έχει προφανώς τη δυνατότητα να κατευθύνει το λαό του σωστά, να τον καθοδηγεί σχετικά με το πώς ν’ αποφεύγει κινδύνους. Αυτός είναι ένας Εκπαιδευτής που δεν έχει τον όμοιό του, ο ‘Μεγαλειώδης Εκπαιδευτής’, όπως τον αποκαλούν τα εδάφια Ησαΐας 30:20, 21. Αυτό πρώτον είναι αλήθεια εξαιτίας της απόλυτης σοφίας που είναι ενσωματωμένη σε όσα αυτός διδάσκει. Για παράδειγμα, ο Θεός έδωσε προειδοποιήσεις που αφύπνισαν το λαό του σχετικά με τους κινδύνους που υπάρχουν στο κάπνισμα, στη χρήση ναρκωτικών, στις μεταγγίσεις αίματος, και στη σεξουαλική ανηθικότητα πολύ πριν αναγνωριστούν αυτά πλήρως από επιστήμονες και γιατρούς.b

Δεύτερον, αυτός δεν έχει τον όμοιό του στη μέθοδο της διδασκαλίας. Αυτή είναι πάντοτε θετική, προσφέρεται με στοργικό τρόπο και με υπομονή και φτάνει τέλεια στις ατομικές ανάγκες και ικανότητες του σπουδαστή. Είναι επομένως η πλέον αποδοτική. Δεν απορεί κανείς που ένας αρχαίος δούλος του Θεού έκανε κάποτε το εξής ερώτημα, για λόγους σύγκρισης: «Ιδού, ο Θεός είναι υψωμένος διά της δυνάμεως αυτού· Τις διδάσκει ως αυτός;»—Ιώβ 36:22.

Βασιλιάς, Πλάστης, και Κύριος

Η Ιερουσαλήμ, η κυβερνητική έδρα της τυπικής θεοκρατίας του Ιεχωβά, αποκαλέστηκε η «πόλις του Βασιλέως του μεγάλου [μεγαλειώδους, ΜΝΚ]». (Ψαλμός 48:1, 2) Το εδάφιο Ψαλμός 135:21, ΜΝΚ προσδιορίζει αυτόν τον ‘μεγαλειώδη Βασιλιά’ σαν τον ‘Ιεχωβά που κατοικεί στην Ιερουσαλήμ’. (Βλέπε επίσης Ψαλμός 47:8· Ματθαίος 5:35.) Φυσικά, σαν παγκόσμιος Κυρίαρχος που κάθεται σε ουράνιο θρόνο, ο Μεγαλειώδης Βασιλιάς ποτέ δεν κάθησε κατά γράμμα στην Ιερουσαλήμ, αλλά κάθησαν οι ανθρώπινοι βασιλιάδες που κυβέρνησαν σαν αντιπρόσωποί του.—Ψαλμός 10:16· 29:10· Ιερεμίας 10:10· Δανιήλ 4:34.

Τώρα, από το 1914, ο Ιεχωβά και πάλι κυβερνάει μέσω ενός αντιπροσωπευτικού Βασιλιά, που αυτή τη φορά είναι ο Γιος του, ο Χριστός Ιησούς, ο οποίος έχει ενθρονιστεί στην ‘ουράνια Ιερουσαλήμ’. (Εβραίους 12:22· Αποκάλυψις 11:15· 12:10) Η Μεσσιανική Βασιλεία του θα εδραιώσει για πάντα τη δικαιωματική κυριαρχία του Ιεχωβά και θα απαλλάξει το σύμπαν απ’ όλους αυτούς που προκάλεσαν την κυβέρνηση του Μεγαλειώδη Βασιλιά.

Σύμφωνα με τα εδάφια Ιώβ 35:10, Ψαλμός 149:2 και Ησαΐας 54:5, ο Ιεχωβά είναι και ο «[Μεγαλειώδης, ΜΝΚ] Ποιητής». Τα δυο τελευταία εδάφια αναφέρουν πώς ο Ιεχωβά έκανε τον Ισραήλ έθνος για να υπηρετήσει τα συμφέροντά του. Έτσι, εκτός του ότι ο Ιεχωβά μπορεί να δημιουργήσει, μπορεί επίσης να κάνει τα δημιουργήματά του να γίνουν ό,τι αυτός θέλει να είναι αυτά προκειμένου να δει τους σκοπούς του να εκπληρώνονται. Αυτό εναρμονίζεται και με την ίδια τη σημασία του θείου ονόματος: «Αυτός Κάνει να Γίνει».

Ένας τέτοιος Μεγαλειώδης Βασιλιάς και Μεγαλειώδης Ποιητής αξίζει την εμπιστοσύνη μας. Και το σπουδαιότερο, αξίζει την αγάπη μας, την αφοσίωσή μας, και—πάνω από όλα—τη λατρεία μας. Έχει το δικαίωμα να αποκαλείται ‘[μεγαλειώδης, ΜΝΚ] Κύριός» μας. (Ωσηέ 12:14) Πρέπει να αποφεύγουμε να ενεργούμε σαν τον άπιστο Ισραήλ, ο οποίος προσκίαζε τον σύγχρονο λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο. Γι’ αυτούς τους αποστάτες ο Μαλαχίας έγραψε: «Ο υιός τιμά τον πατέρα και ο δούλος τον [μεγαλειώδη, ΜΝΚ] κύριον αυτού· αν λοιπόν εγώ ήμαι πατήρ, πού είναι η τιμή μου; Και αν κύριος εγώ, πού ο φόβος μου; λέγει ο Κύριος των δυνάμεων προς εσάς, ιερείς, οίτινες καταφρονείτε το όνομά μου». (Μαλαχίας 1:6) Πρέπει να τιμούμε τον Μεγαλειώδη Κύριό μας με ευσέβεια, και να μην καταφρονούμε το όνομά του προσπαθώντας να το αποκρύψουμε—όπως έχουν κάνει μερικοί σύγχρονοι μεταφραστές—ή να το ξεριζώσουμε από τη Γραφή σαν να ήταν ντροπή να το αναφέρουμε. Αντίθετα, πρέπει να είμαστε περήφανοι για να το φέρνουμε ταυτίζοντας τους εαυτούς μας σαν μάρτυρές Του.

Αναγνωρίζοντας Πλήρως τη Μεγαλειότητα του Ιεχωβά

Ο Ιεχωβά είναι η προσωποποίηση της αγάπης, καθώς επίσης και κάθε άλλης καλής και θετικής ιδιότητας. (1 Ιωάννου 4:8) Δεν μας εκπλήσσει λοιπόν που ο Ησαΐας περιγράφει αυτόν τον «αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά, . . . τον Δημιουργό των ουρανών» απλά σαν ‘τον Μεγαλειώδη’. Αυτός είναι η ίδια η προσωποποίηση της μεγαλειότητας.—Ησαΐας 42:5, ΜΝΚ.

Αν τον αναγνωρίζουμε πλήρως σαν ένα Μεγαλειώδη Βασιλιά που κυβερνάει τώρα από το 1914 με μια πολύ ειδική έννοια, θα διακρατούμε αυστηρή Χριστιανική ουδετερότητα στα πολιτικά ζητήματα. Θα αποφεύγουμε να κομματιζόμαστε, ακόμη και με παθητικό τρόπο. Και με ένα θετικό τρόπο θα υποστηρίζουμε την κυβέρνηση του Θεού με το να ‘ζητάμε πρώτα τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του’, κηρύττοντας ενεργά ‘αυτά τα καλά νέα της βασιλείας’ σε άλλους.—Ματθαίος 6:33· 24:14.

Αν τον αναγνωρίζουμε πλήρως σαν Μεγαλειώδη Κύριο, θα αποφεύγουμε να αντικρούουμε με λόγια ή πράξεις τον τρόπο που αυτός επιδοκιμάζει για να γίνονται τα πράγματα. Θα είμαστε πρόθυμοι να τον υπακούμε αμέσως. Ενόψει της μοναδικής του θέσης σαν Μεγαλειώδη Θεού, Μεγαλειώδη Δημιουργού και Μεγαλειώδη Ποιητή, θα εκτιμούμε το δικαίωμά του για αποκλειστική αφοσίωση. Δεν θα διστάζουμε να ακολουθούμε τις απαιτήσεις του, ακόμη κι όταν αυτές μπορεί να φαίνονται σε μας ότι είναι υπερβολικά περιοριστικές. Πρόθυμα θα δεχόμαστε τις διευθετήσεις του για τη διατήρηση ειρήνης και ενότητας μέσα στην εκκλησία και μέσα στις ίδιες τις οικογένειές μας.—Βλέπε Εβραίους 13:17· Εφεσίους 6:1-3.

Αν τον αναγνωρίζουμε πλήρως σαν Μεγαλειώδη Εκπαιδευτή, δεν θα αμφιβάλλουμε ούτε θα επικρίνουμε τις μεθόδους εκπαίδευσης της τάξης του «πιστού και φρονίμου δούλου» που χρησιμοποιεί σήμερα ο Ιεχωβά. Αντίθετα, θα υποστηρίζουμε τις πράξεις διαπαιδαγώγησης που είναι μερικές φορές απαραίτητες για εκπαίδευση, και ταυτόχρονα θα προσπαθούμε να ωφεληθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο από τα θαυμάσια διδακτικά βοηθήματα που παρέχει η ορατή οργάνωση του Θεού.—Ματθαίος 24:45-47.

Ναι, περιληπτικά, αν αναγνωρίζουμε πλήρως τον Ιεχωβά σαν τον Μεγαλειώδη, θα είμαστε πρόθυμοι να επωφελούμαστε από κάθε ευκαιρία για να τον υπηρετούμε. Οι θέσεις εξουσίας, η φήμη, και ο πλούτος, όπως τα έχουν οι πολιτικοί, οι καλλιτεχνικές προσωπικότητες ή οι κεφαλαιούχοι δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με το προνόμιο τού να είμαστε στην υπηρεσία αυτού που είναι ο Μεγαλειώδης.

Πολλοί άνθρωποι θα ήταν πρόθυμοι να δεχτούν τον Ιεχωβά σαν Δημιουργό τους και Ποιητή τους. Αλλά όταν πρόκειται να τον δεχτούν σαν Θεό τους, Εκπαιδευτή τους, Βασιλιά τους, και Κύριό τους—στασιάζουν. Ας μην κάνουμε ποτέ εμείς αυτό το λάθος. Θυμηθείτε, είτε σαν Δημιουργός, είτε σαν Ποιητής, είτε σαν Θεός, είτε σαν Εκπαιδευτής, είτε σαν Βασιλιάς, είτε σαν Κύριος, ο Ιεχωβά είναι μεγαλοπρεπής, αξιοπρεπής, εξυψωμένος, επιβλητικός, ένδοξος και εμπνέει δέος—όλα αυτά και ακόμη περισσότερα. Ναι, ο Ιεχωβά είναι μεγαλειώδης!

[Υποσημειώσεις]