Ισχυρή Βάση για Αισιοδοξία Σήμερα

Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ και κοινωνιολόγος Χ. Τζ. Γουέλς, ο οποίος γεννήθηκε το 1866, άσκησε ισχυρή επίδραση στη συλλογιστική του 20ού αιώνα. Μέσα από τα συγγράμματά του ανέλυε την πεποίθησή του ότι η χρυσή χιλιετία θα συνέπιπτε με την επιστημονική πρόοδο. Έτσι, η Εγκυκλοπαίδεια Κόλιερ (Collier’s Encyclopedia) μνημονεύει την «άκρατη αισιοδοξία» του Γουέλς, καθώς αυτός εργαζόταν ακατάπαυστα για την προώθηση του σκοπού του. Αλλά επισημαίνει επίσης ότι η αισιοδοξία του εξανεμίστηκε με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Καθώς ο Γουέλς έφτασε στο σημείο να αντιληφθεί ότι «η επιστήμη θα μπορούσε να συμβάλει στο κακό εξίσου όπως και στο καλό, έχασε την πίστη του και βυθίστηκε στην απαισιοδοξία», αναφέρει το Βιογραφικό Λεξικό του Τσέιμπερς (Chambers’s Biographical Dictionary). Γιατί συνέβη αυτό;

Η πίστη και η αισιοδοξία του Γουέλς βασίζονταν αποκλειστικά και μόνο στα ανθρώπινα επιτεύγματα. Όταν αντιλήφθηκε ότι οι άνθρωποι ήταν ανίκανοι να υλοποιήσουν την ουτοπία του, δεν είχε πουθενά αλλού να στραφεί. Η απόγνωση γρήγορα μετατράπηκε σε απαισιοδοξία.

Σήμερα, πολλοί άνθρωποι ζουν την ίδια εμπειρία για τον ίδιο λόγο. Ξεχειλίζουν από αισιοδοξία όταν είναι νέοι αλλά γίνονται μελαγχολικοί και απαισιόδοξοι καθώς γερνάνε. Υπάρχουν μάλιστα νέοι οι οποίοι παραιτούνται από το λεγόμενο φυσιολογικό τρόπο ζωής και καταφεύγουν στα ναρκωτικά, στο αχαλίνωτο σεξ και σε άλλους καταστροφικούς τρόπους ζωής. Ποια είναι η απάντηση; Εξετάστε τα επόμενα παραδείγματα από τους Βιβλικούς χρόνους και δείτε ποια είναι η βάση για αισιοδοξία—στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον.

Η Αισιοδοξία του Αβραάμ Ανταμείβεται

Το έτος 1943 Π.Κ.Χ. ο Αβραάμ έφυγε από τη Χαρράν, διέσχισε τον ποταμό Ευφράτη και μπήκε στη γη Χαναάν. Ο Αβραάμ περιγράφεται ως «ο πατέρας όλων εκείνων που έχουν πίστη», και πόσο θαυμάσιο παράδειγμα έθεσε!—Ρωμαίους 4:11.

Ο Αβραάμ συνοδευόταν από τον Λωτ, τον ορφανό γιο του αδελφού του Αβραάμ, καθώς και από την οικογένεια του Λωτ. Αργότερα, όταν σε εκείνη τη γη έπεσε πείνα, οι δυο οικογένειες μετακόμισαν στην Αίγυπτο και στον κατάλληλο καιρό επέστρεψαν μαζί. Στο μεταξύ ο Αβραάμ και ο Λωτ είχαν συσσωρεύσει αρκετά πλούτη, καθώς και ποίμνια και κοπάδια. Όταν ξέσπασε φιλονικία ανάμεσα στους βοσκούς τους, ο Αβραάμ πήρε την πρωτοβουλία και είπε: «Σε παρακαλώ, ας μην υπάρχει φιλονικία ανάμεσα σε εμένα και σε εσένα, και ανάμεσα στους βοσκούς μου και στους βοσκούς σου, γιατί είμαστε αδελφοί. Δεν είναι όλος ο τόπος στη διάθεσή σου; Σε παρακαλώ, χωρίσου από εμένα. Αν εσύ πας αριστερά, τότε εγώ θα πάω δεξιά· αλλά αν εσύ πας δεξιά, τότε εγώ θα πάω αριστερά».—Γένεση 13:8, 9.

Ο Αβραάμ, ο οποίος ήταν μεγαλύτερος, θα μπορούσε να είχε χειριστεί τα ζητήματα προς δικό του όφελος, και ο Λωτ, από σεβασμό για το θείο του, θα μπορούσε να είχε συμφωνήσει με την επιλογή που θα έκανε ο Αβραάμ. Αντίθετα, «ο Λωτ . . . σήκωσε τα μάτια του και είδε όλη την Περιφέρεια του Ιορδάνη, ότι ήταν ολόκληρη μια περιοχή με άφθονα νερά (προτού ο Ιεχωβά καταστρέψει τα Σόδομα και τα Γόμορρα) σαν τον κήπο του Ιεχωβά, σαν τη γη της Αιγύπτου, μέχρι τη Σηγώρ. Τότε ο Λωτ διάλεξε όλη την Περιφέρεια του Ιορδάνη». Ο Λωτ, έχοντας κάνει αυτή την επιλογή, είχε κάθε λόγο να είναι αισιόδοξος. Αλλά τι θα πούμε για τον Αβραάμ;—Γένεση 13:10, 11.

Μήπως ο Αβραάμ φέρθηκε απερίσκεπτα, θέτοντας σε κίνδυνο την ευημερία της οικογένειάς του; Όχι. Η θετική στάση του Αβραάμ και το γενναιόδωρο πνεύμα του έφεραν πλούσιες ανταμοιβές. Ο Ιεχωβά είπε στον Αβραάμ: «Σήκωσε τα μάτια σου, σε παρακαλώ, και δες από τον τόπο όπου βρίσκεσαι προς τα βόρεια και προς τα νότια και προς τα ανατολικά και προς τα δυτικά, επειδή όλη τη γη την οποία βλέπεις, σε εσένα και στο σπέρμα σου πρόκειται να τη δώσω για να είναι δική σας στον αιώνα».—Γένεση 13:14, 15.

Η αισιοδοξία του Αβραάμ είχε ισχυρή βάση. Στηριζόταν στην υπόσχεση του Θεού ότι επρόκειτο να κάνει από τον Αβραάμ ένα μεγάλο έθνος ώστε «όλες οι οικογένειες της γης οπωσδήποτε θα [έφερναν] ευλογία στον εαυτό τους μέσω [του Αβραάμ]». (Γένεση 12:2-4, 7) Και εμείς επίσης έχουμε λόγους να αισθανόμαστε σιγουριά, γνωρίζοντας ότι «ο Θεός κάνει όλα τα έργα του να συνεργάζονται για το καλό εκείνων που αγαπούν τον Θεό».—Ρωμαίους 8:28.

Δυο Αισιόδοξοι Κατάσκοποι

Τετρακόσια και πλέον χρόνια αργότερα, το έθνος Ισραήλ ήταν έτοιμο να μπει στη Χαναάν, “μια γη όπου έρρεε το γάλα και το μέλι”. (Έξοδος 3:8· Δευτερονόμιο 6:3) Ο Μωυσής έστειλε 12 αρχηγούς “για να εξερευνήσουν τη γη και να φέρουν νέα σχετικά με το δρόμο από τον οποίο έπρεπε να ανεβούν και τις πόλεις στις οποίες θα πήγαιναν”. (Δευτερονόμιο 1:22· Αριθμοί 13:2) Και οι 12 κατάσκοποι περιέγραψαν με πλήρη ομοφωνία την ευημερία της γης, αλλά οι 10 από αυτούς έδωσαν μια απαισιόδοξη αναφορά η οποία έσπειρε το φόβο στην καρδιά του λαού.—Αριθμοί 13:31-33.

Ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ, από την άλλη μεριά, έφεραν στο λαό ένα αισιόδοξο άγγελμα και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να καθησυχάσουν τους φόβους του. Η στάση τους και η αναφορά τους αντανακλούσαν την πλήρη πεποίθησή τους στην ικανότητα που είχε ο Ιεχωβά να εκπληρώσει το λόγο του και να τους επαναφέρει στην Υποσχεμένη Γη—αλλά μάταια. Αντίθετα, «όλη η σύναξη έλεγε να τους λιθοβολήσει».—Αριθμοί 13:30· 14:6-10.

Ο Μωυσής παρότρυνε το λαό να εμπιστευτεί στον Ιεχωβά, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν να ακούσουν. Εξαιτίας της εμμονής τους στην απαισιόδοξη στάση τους, ολόκληρο το έθνος υποχρεώθηκε να περιπλανιέται 40 χρόνια στην έρημο. Από τους 12 κατασκόπους, μόνο ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ γεύτηκαν τις ανταμοιβές της αισιοδοξίας. Ποιο ήταν το βασικό πρόβλημα; Η απιστία, καθώς ο λαός απέβλεπε στη δική του σοφία.—Αριθμοί 14:26-30· Εβραίους 3:7-12.

Οι Δισταγμοί του Ιωνά

Ο Ιωνάς έζησε τον ένατο αιώνα Π.Κ.Χ. Η Αγία Γραφή δείχνει ότι ήταν ένας πιστός προφήτης του Ιεχωβά στο δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ, κάποιο διάστημα στη διάρκεια της βασιλείας του Ιεροβοάμ Β΄. Ωστόσο, αυτός δεν δέχτηκε την αποστολή που του ανατέθηκε να πάει στη Νινευή και να απευθύνει προειδοποίηση στο λαό. Ο ιστορικός Ιώσηπος λέει ότι, αντί για αυτό, ο Ιωνάς κατέφυγε στην Ιόππη «θέλοντας να ξεφύγει από τον Θεό». Εκεί επιβιβάστηκε σε ένα πλοίο με προορισμό τη Θαρσείς, πιθανώς τη σημερινή Ισπανία. (Ιωνάς 1:1-3) Ο λόγος για τον οποίο είχε ο Ιωνάς μια τόσο απαισιόδοξη άποψη για αυτόν το διορισμό εξηγείται στο εδάφιο Ιωνάς 4:2.

Ο Ιωνάς δέχτηκε τελικά να εκπληρώσει την αποστολή του, αλλά θύμωσε όταν ο λαός της Νινευή μετανόησε. Έτσι, ο Ιεχωβά τον δίδαξε ένα θαυμάσιο μάθημα συμπόνιας κάνοντας να ξεραθεί η νεροκολοκυθιά στη σκιά της οποίας είχε καταφύγει ο Ιωνάς. (Ιωνάς 4:1-8) Τα αισθήματα λύπης που ένιωσε ο Ιωνάς για το φυτό που ξεράθηκε θα ήταν πιο σωστό να είχαν ως αντικείμενο τους 120.000 ανθρώπους της Νινευή, οι οποίοι δεν ήξεραν «τη διαφορά ανάμεσα στο δεξί τους χέρι και στο αριστερό».—Ιωνάς 4:11.

Τι μπορούμε να μάθουμε από την εμπειρία του Ιωνά; Η ιερή υπηρεσία δεν αφήνει περιθώρια για απαισιοδοξία. Αν διακρίνουμε την κατεύθυνση του Ιεχωβά και την ακολουθούμε με πλήρη πεποίθηση, τότε θα έχουμε επιτυχία.—Παροιμίες 3:5, 6.

Αισιοδοξία Παρά τις Αντιξοότητες

«Μην εξάπτεσαι εξαιτίας εκείνων που πράττουν το κακό», διακήρυξε ο Βασιλιάς Δαβίδ. «Μη φθονείς εκείνους που πράττουν την αδικία». (Ψαλμός 37:1) Αυτή είναι, πράγματι, μια σοφή συμβουλή, επειδή σήμερα μας περιβάλλει η αδικία και η φαυλότητα.—Εκκλησιαστής 8:11.

Ακόμη και αν δεν φθονούμε τους αδίκους, όμως, είναι εύκολο να νιώθουμε απογοήτευση όταν βλέπουμε αθώους ανθρώπους να υποφέρουν στα χέρια των πονηρών ή όταν εμείς οι ίδιοι δεχόμαστε άδικη μεταχείριση. Τέτοιες εμπειρίες μπορεί μάλιστα να μας κάνουν να αναπτύξουμε μια στάση παραίτησης ή απαισιοδοξίας. Όταν αισθανόμαστε έτσι, τι θα πρέπει να κάνουμε; Πρώτα, πρέπει να θυμόμαστε ότι οι πονηροί δεν μπορούν να επαναπαύονται πιστεύοντας ότι δεν θα έρθει ποτέ ανταπόδοση. Ο 37ος Ψαλμός μάς διαβεβαιώνει στη συνέχεια, στο εδάφιο 2: «Σαν χόρτο θα ξεραθούν γοργά [εκείνοι που πράττουν το κακό] και σαν χλωρό χορτάρι θα μαραθούν».

Επιπλέον, μπορούμε να συνεχίσουμε να κάνουμε το καλό, να παραμένουμε αισιόδοξοι και να περιμένουμε τον Ιεχωβά. «Απομακρύνσου από το κακό και κάνε το καλό, και η κατοίκησή σου θα διαρκεί στον αιώνα», συνέχισε ο ψαλμωδός. «Διότι ο Ιεχωβά αγαπάει τη δικαιοσύνη και δεν θα εγκαταλείψει τους οσίους του».—Ψαλμός 37:27, 28.

Η Αληθινή Αισιοδοξία Υπερισχύει!

Τι θα λεχθεί, λοιπόν, για το μέλλον μας; Το Γραφικό βιβλίο της Αποκάλυψης μας μιλάει για «όσα πρέπει να γίνουν σύντομα». Μεταξύ αυτών, αποκαλύπτεται πως ο ιππέας ενός πυρόχρωμου αλόγου, το οποίο εξεικονίζει τον πόλεμο, “αφαιρεί την ειρήνη από τη γη”.—Αποκάλυψη 1:1· 6:4.

Μια δημοφιλής—και αισιόδοξη—άποψη που επικρατούσε στη Βρετανία στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου ήταν πως αυτός επρόκειτο να είναι ο τελευταίος μεγάλος πόλεμος. Το 1916, ο Βρετανός πολιτικός Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ ήταν πιο ρεαλιστής. Είπε: «Αυτός ο πόλεμος, όπως και ο επόμενος, είναι ένας πόλεμος που γίνεται για να δώσει τέλος στους πολέμους». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.) Είχε δίκιο. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος απλώς επιτάχυνε την παραγωγή πιο σατανικών μεθόδων μαζικής καταστροφής. Πενήντα και πλέον χρόνια αργότερα, εξακολουθεί να μη διαγράφεται στον ορίζοντα το τέλος των πολέμων.

Στο ίδιο βιβλίο της Αποκάλυψης, διαβάζουμε για άλλους ιππείς, οι οποίοι συμβολίζουν την πείνα, τις επιδημίες και το θάνατο. (Αποκάλυψη 6:5-8) Αυτά αποτελούν επιπρόσθετες πτυχές του σημείου των καιρών.—Ματθαίος 24:3-8.

Είναι αυτές αιτίες για απαισιοδοξία; Καθόλου, επειδή το όραμα περιγράφει επίσης «ένα λευκό άλογο· και εκείνος που καθόταν πάνω σε αυτό είχε ένα τόξο· και του δόθηκε ένα στέμμα, και προχώρησε νικώντας και για να ολοκληρώσει τη νίκη του». (Αποκάλυψη 6:2) Εδώ βλέπουμε τον Ιησού Χριστό ως ουράνιο Βασιλιά να απομακρύνει κάθε πονηρία, ιππεύοντας για να εδραιώσει την ειρήνη και την αρμονία παγκόσμια.a

Ως Προσδιορισμένος Βασιλιάς, ο Ιησούς Χριστός δίδαξε τους μαθητές του, τον καιρό που βρισκόταν στη γη, να προσεύχονται για εκείνη τη Βασιλεία. Ίσως και εσείς να έχετε διδαχτεί να λέτε το «Πάτερ Ημών», ή αλλιώς την Κυριακή Προσευχή. Μέσω αυτής προσευχόμαστε να έρθει η Βασιλεία του Θεού, να επιτελεστεί το θέλημά του εδώ στη γη όπως και στον ουρανό.—Ματθαίος 6:9-13.

Αντί να προσπαθήσει να διορθώσει το παρόν σύστημα πραγμάτων, ο Ιεχωβά, ενεργώντας μέσω του Μεσσιανικού του Βασιλιά, του Χριστού Ιησού, θα το εξαλείψει εντελώς. Στη θέση του, λέει ο Ιεχωβά, «δημιουργώ νέους ουρανούς και νέα γη· και τα παλιά δεν θα έρχονται στη μνήμη ούτε θα ανεβαίνουν στην καρδιά». Υπό την ουράνια διακυβέρνηση της Βασιλείας, η γη θα γίνει μια ειρηνική, ευτυχισμένη κατοικία για τους ανθρώπους, όπου η ζωή και η εργασία θα αποτελούν διαρκή ευχαρίστηση. «Να χαίρεστε παντοτινά για αυτό που δημιουργώ», λέει ο Ιεχωβά. «Το έργο των χεριών τους οι εκλεγμένοι μου θα το χρησιμοποιούν στο πλήρες». (Ησαΐας 65:17-22) Αν βασίζετε την ελπίδα σας για το μέλλον σε αυτή τη βέβαιη υπόσχεση, τότε θα έχετε κάθε λόγο να είστε αισιόδοξοι—τώρα και για πάντα!

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 4]

Χ. Τζ. Γουέλς

[Ευχαριστίες]

Corbis-Bettmann