ΛΕΟΠΑΡΔΑΛΗ

[εβρ., ναμέρ· αραμαϊκή, νεμάρ· ελλ. κείμενο, πάρδαλις].

Ένα από τα μεγάλα αιλουροειδή, που συνήθως έχει καστανοκίτρινο τρίχωμα με μαύρες κηλίδες υπό τη μορφή διακεκομμένων δακτυλίων. (Ιερ 13:23) Οι λεοπαρδάλεις κατά κανόνα έχουν μήκος 1,2 μ., χωρίς την ουρά. Μολονότι ακόμη και στα πιο πρόσφατα χρόνια έχουν θανατωθεί αρκετές λεοπαρδάλεις κοντά στην Ιερουσαλήμ, αυτά τα πλάσματα φαίνεται ότι ήταν πολύ περισσότερα στην αρχαία Παλαιστίνη. (Ασμ 4:8) Ο γατόπαρδος, ένα από τα ταχύτερα θηλαστικά, υπήρχε και αυτός στην Παλαιστίνη, και η εβραϊκή ονομασία ναμέρ ίσως περιλάμβανε και αυτό το ζώο εκτός από τη λεοπάρδαλη. Ο γατόπαρδος διαφέρει από τη λεοπάρδαλη ως προς το ότι τα νύχια του είναι ημισυσταλτά και οι κηλίδες του έχουν ομοιόμορφο χρώμα χωρίς να σχηματίζουν δακτυλίους.

Στις Γραφές γίνεται νύξη για την ταχύτητα της λεοπάρδαλης (Αββ 1:8) και για τον τρόπο με τον οποίο παραμονεύει κοντά σε πόλεις, έτοιμη να επιτεθεί σε περαστικά κατοικίδια. (Ιερ 5:6· Ωσ 13:7) Σε διαμετρική αντίθεση με αυτό, η λεοπάρδαλη και το κατσικάκι εικονίζονται να ξαπλώνουν μαζί ειρηνικά, κατά τη διακυβέρνηση του Μεσσία.—Ησ 11:6.

Στο εδάφιο Δανιήλ 7:6, η λεοπάρδαλη με τις τέσσερις φτερούγες και τα τέσσερα κεφάλια συμβολίζει την Ελληνική Παγκόσμια Δύναμη, η οποία νίκησε τη Μηδοπερσία με ταχύτητα λεοπάρδαλης. Επίσης, το θηρίο που έβγαινε από τη θάλασσα, το οποίο είδε σε όραμα ο απόστολος Ιωάννης, ήταν βασικά όμοιο με λεοπάρδαλη.—Απ 13:1, 2· βλέπε ΘΗΡΙΑ, ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ.

Η εβραϊκή λέξη λάγις, που αλλού μεταφράζεται «λιοντάρι» (Ιωβ 4:11· Παρ 30:30), αποδίδεται “λεοπάρδαλη” στο εδάφιο Ησαΐας 30:6 (ΜΝΚ), εφόσον το “λιοντάρι” (λαβί’) έχει ήδη αναφερθεί στο ίδιο εδάφιο.