14. Ποιες κατάλληλες υπενθυμίσεις κάνει τώρα ο Ησαΐας;

¹⁴ Σε περασμένες εποχές, οι Ιουδαίοι έχαναν γρήγορα την εκτίμησή τους για όσα έκανε ο Ιεχωβά για χάρη τους. Κατάλληλα, λοιπόν, ο Ησαΐας τούς υπενθυμίζει γιατί έκανε ο Ιεχωβά αυτά τα πράγματα. Ο Ησαΐας διακηρύττει: «Τις εκδηλώσεις της στοργικής καλοσύνης του Ιεχωβά θα αναφέρω, τους αίνους του Ιεχωβά, σύμφωνα με όλα όσα έκανε ο Ιεχωβά για εμάς, μάλιστα την άφθονη αγαθότητα προς τον οίκο του Ισραήλ, την οποία έδειξε σε αυτούς σύμφωνα με τα ελέη του και σύμφωνα με την αφθονία των εκδηλώσεων της στοργικής του καλοσύνης. Και στη συνέχεια είπε: “Ασφαλώς αυτοί είναι λαός μου, γιοι που δεν θα αποδειχτούν ψευδείς”. Σε αυτούς, λοιπόν, έγινε Σωτήρας. Σε όλες τις στενοχώριες τους αυτός στενοχωριόταν. Και ο προσωπικός του αγγελιοφόρος τους έσωσε. Με την αγάπη του και τη συμπόνια του αυτός τους εξαγόρασε και τους σήκωσε και τους βάσταξε όλες τις ημέρες της αρχαιότητας».—Ησαΐας 63:7-9.

16. (α) Ποια άποψη διακρατούσε ο Ιεχωβά όταν σύναψε τη διαθήκη του με τον Ισραήλ; (β) Πώς πολιτεύεται ο Θεός με το λαό του;

¹⁶ Μετά την Έξοδο, ο Ιεχωβά έφερε τον Ισραήλ στο Όρος Σινά και του έδωσε την εξής υπόσχεση: «Αν υπακούσετε προσεκτικά στη φωνή μου και τηρήσετε τη διαθήκη μου, τότε θα γίνετε ειδική ιδιοκτησία μου . . . Και εσείς θα γίνετε σε εμένα βασιλεία ιερέων και άγιο έθνος». (Έξοδος 19:5, 6) Μήπως φέρθηκε δόλια ο Ιεχωβά όταν έκανε αυτή την προσφορά; Όχι, διότι ο Ησαΐας αποκαλύπτει ότι ο Ιεχωβά είπε στον εαυτό του: «Ασφαλώς αυτοί είναι λαός μου, γιοι που δεν θα αποδειχτούν ψευδείς». Ένας λόγιος σχολιάζει: «Η λέξη “ασφαλώς” δεν φανερώνει άσκηση κυριαρχίας ή πρόγνωσης, αλλά ελπίδα και πεποίθηση που πηγάζουν από αγάπη». Ναι, ο Ιεχωβά σύναψε τη διαθήκη του με καλή πίστη, επιθυμώντας ειλικρινά να επιτύχει ο λαός του. Παρά τα προφανή ελαττώματά τους, είχε πεποίθηση σε αυτούς. Πόσο θαυμάσιο είναι να λατρεύουμε έναν Θεό που τρέφει τέτοια εμπιστοσύνη στους λάτρεις του! Οι πρεσβύτεροι σήμερα συμβάλλουν πολύ στην ενίσχυση των ατόμων που τους είναι εμπιστευμένα όταν εκδηλώνουν παρόμοια πεποίθηση στη βασική καλοσύνη του λαού του Θεού.—2 Θεσσαλονικείς 3:4· Εβραίους 6:9, 10.