ΣΕΒΑ

(Σεβά).

1. Ο πρώτος κατονομαζόμενος γιος του Ρααμά, γιου του Χους.—Γε 10:7· 1Χρ 1:9.

2. Γιος του Ιοκτάν από τη γραμμή του Σημ (Γε 10:21-30· 1Χρ 1:17-23), προγεννήτορας μιας από τις 13 αραβικές φυλές. Είναι πιθανό ότι οι «Σαβαίοι» οι οποίοι έκαναν την επιδρομή που αναφέρεται στα εδάφια Ιώβ 1:14, 15 ήταν μέλη αυτής της νομαδικής φυλής.

3. Ένας από τους δύο γιους του Ιοξάν, του γιου του Αβραάμ μέσω της Χετούρας. (Γε 25:1-3· 1Χρ 1:32) Ενόσω ο Αβραάμ ήταν ζωντανός ακόμη, έστειλε τα παιδιά που είχε αποκτήσει με τη Χετούρα «προς τα ανατολικά, στη γη της Ανατολής». (Γε 25:6) Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο εν λόγω Σεβά εγκαταστάθηκε κάπου στην Αραβία.

4. Γιος του Βιχρί του Βενιαμίτη ο οποίος έχασε τη ζωή του σε μια εξέγερση κατά του Δαβίδ. (2Σα 20:1, 2) Όταν ο Δαβίδ επέστρεφε στην Ιερουσαλήμ μετά την ανταρσία του Αβεσσαλώμ, ο Σεβά, «ένας άχρηστος άνθρωπος», διέκρινε τη δυσαρέσκεια των δέκα φυλών για τους άντρες του Ιούδα, της φυλής του Δαβίδ. (2Σα 19:40-43) Ο Σεβά υποδαύλισε τη φωτιά της πικρίας λέγοντας ότι οι άλλες φυλές δεν είχαν «μερίδα στον Δαβίδ» και παροτρύνοντας: «Ο καθένας στους θεούς του». Οι άντρες του Ιούδα προσκολλήθηκαν στο βασιλιά, αλλά «όλοι οι άντρες του Ισραήλ» εγκατέλειψαν τον Δαβίδ και ακολούθησαν τον Σεβά. Ένα από τα κίνητρα για αυτή την ανταρσία ίσως ήταν το να ανακτήσει η φυλή του Βενιαμίν κάποια από την εξοχότητα που είχε όταν ήταν βασιλιάς ο Σαούλ.

Ο Δαβίδ είπε στο στρατηγό του τον Αμασά να συγκεντρώσει τους άντρες του Ιούδα για μάχη μέσα σε τρεις ημέρες προκειμένου να καταστείλουν την εξέγερση του Σεβά. Ο Αμασά δεν παρουσιάστηκε εγκαίρως, και ο βασιλιάς έστειλε τον Αβισαί να καταδιώξει τον Σεβά ο οποίος είχε τραπεί σε φυγή (παρότι φαίνεται ότι στη διάρκεια της καταδίωξης ανέλαβε την ηγεσία ο αδελφός του Αβισαί ο Ιωάβ). Ο Σεβά και οι συγγενείς του που τον υποστήριζαν έφυγαν προς το Β στην Αβέλ-βαιθ-μααχά, μια οχυρωμένη πόλη του Νεφθαλί. Οι διώκτες τους πολιόρκησαν την πόλη και άρχισαν να υποσκάπτουν το τείχος. Τότε μια σοφή γυναίκα από την πόλη μίλησε με τον Ιωάβ, ζητώντας ειρήνη. Ο Ιωάβ απάντησε ότι ο στρατός θα αποσυρόταν αν η πόλη παρέδιδε τον στασιαστή Σεβά. Όταν το άκουσε αυτό ο λαός της πόλης, έκοψε το κεφάλι του Σεβά και το έριξε από το τείχος της πόλης στον Ιωάβ.—2Σα 20:1-8, 13-22.

5. Γαδίτης κάτοικος της Βασάν και απόγονος του Αβιχαίλ.—1Χρ 5:11, 13, 14.

6. Ένα πλούσιο βασίλειο το οποίο κατά πάσα πιθανότητα βρισκόταν στη νοτιοδυτική Αραβία. Ήταν γνωστό ιδιαίτερα για το χρυσάφι, τα αρώματα και το λιβάνι του. (1Βα 10:1, 2· Ησ 60:6· Ιερ 6:20· Ιεζ 27:22) Η καταγωγή του λαού της Σεβά, των Σαβαίων, όπως αναφέρονται συχνά σε μη Βιβλικές πηγές, δεν μπορεί να καθοριστεί με βεβαιότητα. Υπήρχαν δύο άντρες με το όνομα Σεβά στη γραμμή του Σημ (ΣΕΒΑ Αρ. 2 και 3) οι οποίοι εγκαταστάθηκαν προφανώς στην Αραβία. Εντούτοις, ορισμένοι σύγχρονοι μελετητές πιστεύουν ότι οι κάτοικοι αυτού του βασιλείου ήταν Σημίτες από τη γραμμή του Ιοκτάν, απόγονοι του Σημ μέσω του Έβερ. (Γε 10:26-28) Το όνομα του ίδιου του Σεβά και τα ονόματα μερικών αδελφών του συνδέονται με τοποθεσίες της νότιας Αραβίας.—Βλέπε ΑΒΙΛΑ Αρ. 4· ΑΣΑΡΜΑΒΕΘ.

Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, το βασίλειο της Σεβά βρισκόταν στη σημερινή Δημοκρατία της Υεμένης. Πρωτεύουσά του φαίνεται ότι ήταν η Μαρίμπ, περίπου 100 χλμ. Α της Σανά.

Προτού οι εξελίξεις στη ναυσιπλοΐα καταστήσουν την πλοήγηση στην Ερυθρά Θάλασσα λιγότερο επικίνδυνη, το εμπόριο από τη νότια Αραβία, ίσως δε και από την ανατολική Αφρική και την Ινδία, γινόταν ως επί το πλείστον με καραβάνια από καμήλες που διέσχιζαν την Αραβία. Η Σεβά έλεγχε τις οδούς των καραβανιών και έγινε ξακουστή για τους εμπόρους της που μετέφεραν λιβάνι, σμύρνα, χρυσάφι, πολύτιμες πέτρες και ελεφαντόδοντο. Η Αγία Γραφή υποδεικνύει ότι αυτοί οι έμποροι έφταναν μέχρι και την Τύρο. (Ιεζ 27:2, 22-24· Ψλ 72:15· Ησ 60:6) Μια πήλινη σφραγίδα που ανακαλύφτηκε στη Βαιθήλ αποτελεί απτή επιβεβαίωση του εμπορίου που διεξαγόταν ανάμεσα στην Παλαιστίνη και στη νότια Αραβία. Τα όσα έφεραν στο φως οι ανασκαφές στη Μαρίμπ υποδηλώνουν ότι οι Σαβαίοι ήταν σχετικά ειρηνικός λαός με εμπορικό πνεύμα. Στην πρωτεύουσά τους υπήρχε ένας τεράστιος ναός του θεού της σελήνης.

Η Βασίλισσα της Σεβά. Κάποια στιγμή αφότου ο Σολομών είχε ολοκληρώσει πολλά οικοδομικά έργα, τον επισκέφτηκε «η βασίλισσα της Σεβά», η οποία είχε ακούσει «όσα αναφέρονταν για τον Σολομώντα σε σχέση με το όνομα του Ιεχωβά». Αυτή η βασίλισσα, που δεν κατονομάζεται στην Αγία Γραφή, πήγε στην Ιερουσαλήμ με «μια πολύ εντυπωσιακή ακολουθία, με καμήλες που μετέφεραν βάλσαμο και πάρα πολύ χρυσάφι και πολύτιμες πέτρες». (1Βα 10:1, 2) Το μεταφορικό της μέσο και το είδος των δώρων που έφερε υποδεικνύουν ότι προερχόταν από το βασίλειο της Σεβά στη νοτιοδυτική Αραβία. Το ίδιο υποδηλώνεται επίσης από το σχόλιο του Ιησού ο οποίος είπε για αυτήν ότι ήταν «η βασίλισσα του νότου» και ότι «ήρθε από τα πέρατα της γης». (Ματ 12:42) Από την άποψη των κατοίκων της Ιερουσαλήμ, αυτή είχε έρθει πράγματι από ένα μακρινό μέρος του τότε γνωστού κόσμου. (Ψλ 72:10· Ιωλ 3:8) Η Μαρίμπ απέχει περίπου 1.900 χλμ. από την Εσιών-γεβέρ, η οποία βρίσκεται στη βόρεια ακτή της Ερυθράς Θάλασσας.

Ο Ιησούς είπε ότι η βασίλισσα της Σεβά ήρθε «να ακούσει τη σοφία του Σολομώντα». (Λου 11:31) Εντυπωσιάστηκε από όσα είπε ο Σολομών, από όσα διαπίστωσε η ίδια σχετικά με την ευημερία του βασιλείου του και από το σοφό τρόπο με τον οποίο είχε οργανώσει ο Σολομών το υπηρετικό προσωπικό του. Αποκάλεσε ευτυχισμένους τους υπηρέτες του βασιλιά επειδή μπορούσαν να ακούν τη σοφία του και ευλόγησε τον Ιεχωβά διότι τον είχε ανεβάσει στο θρόνο. (1Βα 10:2-9· 2Χρ 9:1-9) Η βασίλισσα έδωσε στον Σολομώντα 120 τάλαντα χρυσάφι (με σημερινές τιμές, $46.242.000) καθώς και βάλσαμο και πολύτιμες πέτρες. Ο Σολομών τής έδωσε δώρα που προφανώς υπερέβαιναν σε αξία τους θησαυρούς που είχε φέρει εκείνη, και κατόπιν αυτή επέστρεψε στη γη της.—2Χρ 9:12, AT, Mo.

Ο Χριστός δήλωσε ότι αυτή η γυναίκα θα εγειρόταν στην κρίση και θα καταδίκαζε τους άντρες της γενιάς του πρώτου αιώνα. (Ματ 12:42· Λου 11:31) Εκείνη είχε κάνει ένα επίπονο ταξίδι για να ακούσει τη σοφία του Σολομώντα, αλλά οι άπιστοι Ιουδαίοι, οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι ήταν υπηρέτες του Ιεχωβά, είχαν μπροστά τους στο πρόσωπο του Ιησού κάτι που ήταν περισσότερο από τον Σολομώντα, και όμως δεν έδιναν προσοχή σε αυτόν.