ΦΤΥΣΙΜΟ

Εκτόξευση σάλιου από το στόμα. Το να φτύσει κάποιος προς τη μεριά ενός άλλου ή να τον φτύσει στο πρόσωπο αποτελούσε πράξη ακραίας περιφρόνησης, εχθρότητας ή αγανάκτησης, που είχε σκοπό να ταπεινώσει το θύμα. (Αρ 12:14) Ο Ιώβ, κατά το διάστημα της ταλαιπωρίας του, υπήρξε το αντικείμενο αυτής της εκδήλωσης απέχθειας. (Ιωβ 17:6· 30:10) Προκειμένου να ταπεινωθεί δημόσια ο Ισραηλίτης που αρνούνταν να συνάψει ανδραδελφικό γάμο σύμφωνα με το Μωσαϊκό Νόμο, η χήρα την οποία είχε απορρίψει έπρεπε να του βγάλει το σανδάλι από το πόδι και να τον φτύσει στο πρόσωπο μπροστά στους πρεσβυτέρους της πόλης του.—Δευ 25:7-10.

Κάποιοι έφτυσαν τον Ιησού Χριστό όταν παρουσιάστηκε ενώπιον του Σάνχεδριν. (Ματ 26:59-68· Μαρ 14:65) Το ίδιο έκαναν και οι Ρωμαίοι στρατιώτες μετά τη δίκη του από τον Πιλάτο. (Ματ 27:27-30· Μαρ 15:19) Ο Ιησούς είχε προβλέψει ότι θα υφίστατο τέτοια περιφρονητική μεταχείριση (Μαρ 10:32-34· Λου 18:31, 32), κάτι που θα εκπλήρωνε τα προφητικά λόγια: «Το πρόσωπό μου δεν το έκρυψα από ταπεινώσεις και από φτύσιμο».—Ησ 50:6.

Από την άλλη πλευρά, σε τρία Βιβλικά περιστατικά, ο Ιησούς Χριστός χρησιμοποίησε το σάλιο του για να επιτελέσει θαυματουργικές θεραπείες. (Μαρ 7:31-37· 8:22-26· Ιωα 9:1-7) Εφόσον τα αποτελέσματα που προκάλεσε ο Ιησούς Χριστός ήταν θαυματουργικά, και τα θαύματά του επιτελούνταν με τη δύναμη του πνεύματος του Θεού, η χρήση του σάλιου του σε αυτές τις περιπτώσεις δεν ήταν απλώς επιτυχημένη εφαρμογή ενός φυσικού θεραπευτικού μέσου.