«Κάθε κιβώτιο ήταν για διαφορετικό σκοπό και αυτόν τον σκοπό τον φανέρωνε μια επιγραφή στην εβραϊκή γλώσσα. Το πρώτο είχε την επιγραφή: Νέοι σίκλοι· δηλαδή, σίκλοι που τους έβαζαν στην άκρη για τα έξοδα του τρέχοντος έτους. Το δεύτερο: Παλιοί σίκλοι· δηλαδή, σίκλοι για τα έξοδα του περασμένου έτους. Το τρίτο: Τρυγόνια και νεοσσοί περιστεριού· τα χρήματα που έβαζαν σ’ αυτό το κιβώτιο ήταν η τιμή που θα πλήρωναν εκείνοι οι οποίοι έπρεπε να προσφέρουν δυο τρυγόνια ή δυο νεοσσούς περιστεριού, το ένα ως ολοκαύτωμα και το άλλο ως προσφορά περί αμαρτίας. Στο τέταρτο κιβώτιο έγραφε: Ολοκαυτώματα· τα χρήματα αυτά κάλυπταν τα έξοδα των υπόλοιπων ολοκαυτωμάτων. Το πέμπτο είχε την επιγραφή: Ξύλα, και εκεί οι πιστοί έριχναν τις δωρεές τους για να αγοραστούν ξύλα για το θυσιαστήριο. Το έκτο: Θυμίαμα (χρήματα για την αγορά θυμιάματος). Το έβδομο: Για το αγιαστήριο (χρήματα για το ιλαστήριο). Τα άλλα έξι κιβώτια είχαν την επιγραφή: Προαιρετικές προσφορές».

Ο Νόμος απαιτούσε επίσης να κάνει ο καθένας διάφορες προσφορές για τον εαυτό του. Μερικές τις έκαναν όσοι είχαν διαπράξει αμαρτήματα, άλλες ήταν για τελετουργικούς λόγους και κάποιες άλλες τις έκαναν υποκινούμενοι από αφοσίωση ή ευγνωμοσύνη. Τα κουτιά που έλεγαν «Τρυγόνια και νεοσσοί περιστεριού» και «Ολοκαυτώματα» ήταν γι’ αυτούς τους σκοπούς. Το βιβλίο The Temple, Its Ministry and Services (Ο Ναός, το Ιερατείο του και οι Υπηρεσίες του) λέει ότι «οι γυναίκες που έπρεπε να φέρουν τρυγόνια για ολοκαύτωμα και προσφορά περί αμαρτίας έριχναν στη 3 Σάλπιγγα τα ανάλογα χρήματα, τα οποία καταμετρούνταν καθημερινά και προσφέρονταν όσα τρυγόνια αντιστοιχούσαν σ’ αυτό το ποσόν». Πιθανόν έτσι να έκαναν και οι γονείς του Ιησού, λίγο μετά τη γέννησή του.—Βλέπε Λουκάς 2:22-24· Λευιτικόν 12:6-8.