Οι Χρόνοι και οι Καιροί Είναι στα Χέρια του Ιεχωβά

«Δεν ανήκει σε εσάς να λάβετε γνώση για τους χρόνους ή τους καιρούς που ο Πατέρας έχει θέσει στη δική του δικαιοδοσία».—ΠΡΑΞΕΙΣ 1:7.

1. Πώς απάντησε ο Ιησούς στις ερωτήσεις των αποστόλων του οι οποίες αφορούσαν το χρόνο;

ΤΙ ΘΑ ήταν πιο φυσιολογικό να κάνουν εκείνοι «που στενάζουν και βογκούν για όλα τα απεχθή πράγματα που γίνονται» μέσα στο Χριστιανικό κόσμο και σε όλη τη γη, από το να αναρωτιούνται πότε θα τερματιστεί αυτό το πονηρό σύστημα και θα αντικατασταθεί από το δίκαιο νέο κόσμο του Θεού; (Ιεζεκιήλ 9:4· 2 Πέτρου 3:13) Οι απόστολοι του Ιησού, λίγο πριν από το θάνατό του καθώς και μετά την ανάστασή του, του έκαναν ερωτήσεις οι οποίες αφορούσαν το χρόνο. (Ματθαίος 24:3· Πράξεις 1:6) Απαντώντας, όμως, ο Ιησούς δεν τους έδωσε κάποιον τρόπο για τον υπολογισμό ημερομηνιών. Στη μια περίπτωση τους έδωσε ένα σύνθετο σημείο και στην άλλη είπε ότι “δεν ανήκε σε εκείνους να λάβουν γνώση για τους χρόνους ή τους καιρούς που ο Πατέρας είχε θέσει στη δική του δικαιοδοσία”.—Πράξεις 1:7.

2. Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι ο Ιησούς δεν γνώριζε πάντοτε το χρονοδιάγραμμα του Πατέρα του όσον αφορά τα γεγονότα που αναμένεται να συμβούν στη διάρκεια του καιρού του τέλους;

² Αν και ο Ιησούς είναι ο μονογενής Γιος του Ιεχωβά, ούτε ο ίδιος γνώριζε πάντοτε το χρονοδιάγραμμα που έχει ο Πατέρας του για τα διάφορα γεγονότα. Στην προφητεία του σχετικά με τις τελευταίες ημέρες, ο Ιησούς ταπεινά παραδέχτηκε: «Σχετικά με εκείνη την ημέρα και την ώρα κανείς δεν γνωρίζει, ούτε οι άγγελοι των ουρανών ούτε ο Γιος, παρά μόνο ο Πατέρας». (Ματθαίος 24:36) Ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να περιμένει υπομονετικά να του αποκαλύψει ο Πατέρας του τον ακριβή χρόνο για την ανάληψη καταστροφικής δράσης εναντίον αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων.a

3. Τι μπορούμε να μάθουμε από τις απαντήσεις του Ιησού σε ερωτήσεις που αφορούσαν το σκοπό του Θεού;

³ Δύο πράγματα μπορούμε να συμπεράνουμε από τον τρόπο με τον οποίο απάντησε ο Ιησούς σε ερωτήσεις που αφορούσαν το πότε θα συνέβαιναν διάφορα πράγματα σε εκπλήρωση του σκοπού του Θεού. Πρώτον, ότι ο Ιεχωβά έχει ένα χρονοδιάγραμμα· και δεύτερον, ότι μόνο ο ίδιος το καθορίζει, και οι υπηρέτες του δεν μπορούν να αναμένουν να τους δοθούν ακριβείς πληροφορίες εκ των προτέρων για τους χρόνους ή τους καιρούς Του.

Οι Χρόνοι και οι Καιροί του Ιεχωβά

4. Ποιες είναι οι σημασίες των λέξεων χρόνους και καιρούς οι οποίες εμφανίζονται στο εδάφιο Πράξεις 1:7;

⁴ Τι σημαίνουν οι λέξεις «χρόνοι» και «καιροί»; Η δήλωση του Ιησού που είναι καταγραμμένη στο εδάφιο Πράξεις 1:7 περιέχει δύο πτυχές όσον αφορά το χρόνο. Η λέξη χρόνους του Κειμένου σημαίνει «το χρόνο με την έννοια της διάρκειας», ένα χρονικό διάστημα (μεγάλο ή μικρό). Η λέξη καιρούς αναφέρεται σε έναν καθορισμένο ή προσδιορισμένο χρόνο, έναν ιδιαίτερο καιρό ή περίοδο, που χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένα γνωρίσματα. Αναφορικά με αυτές τις δύο πρωτότυπες λέξεις, ο Γ. Ε. Βάιν δηλώνει: «Στο εδάφιο Πράξεις 1:7, “ο Πατέρας έχει θέσει στη δική Του εξουσία” τόσο τους χρόνους—το πόσο διαρκούν οι περίοδοι—όσο και τους καιρούς—τις εποχές που χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένα γεγονότα».

5. Πότε πληροφόρησε ο Ιεχωβά τον Νώε για το σκοπό που είχε να καταστρέψει το διεφθαρμένο κόσμο, και ποια διπλή αποστολή εκτέλεσε ο Νώε;

⁵ Πριν από τον Κατακλυσμό, ο Θεός προσδιόρισε ένα χρονικό όριο 120 ετών για το διεφθαρμένο κόσμο που είχε έρθει σε ύπαρξη εξαιτίας των ανθρώπων και των στασιαστικών υλοποιημένων αγγέλων. (Γένεση 6:1-3) Ο θεοσεβής Νώε ήταν τότε 480 χρονών. (Γένεση 7:6) Ήταν άτεκνος και παρέμεινε χωρίς παιδιά άλλα 20 χρόνια. (Γένεση 5:32) Πολύ αργότερα, μόνο όταν οι γιοι του Νώε είχαν ενηλικιωθεί και παντρευτεί, ο Θεός πληροφόρησε τον Νώε σχετικά με το σκοπό που είχε να εξαλείψει την πονηρία από τη γη. (Γένεση 6:9-13, 18) Ακόμη και τότε, παρότι είχε εμπιστευτεί στον Νώε τη διπλή αποστολή να οικοδομήσει την κιβωτό και να κηρύξει στους συγχρόνους του, ο Ιεχωβά δεν του αποκάλυψε το χρονοδιάγραμμά του.—Γένεση 6:14· 2 Πέτρου 2:5.

6. (α) Πώς έδειξε ο Νώε ότι άφησε τους χρονικούς παράγοντες στα χέρια του Ιεχωβά; (β) Πώς μπορούμε εμείς να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Νώε;

⁶ Επί δεκαετίες—ίσως επί μισό αιώνα—«ο Νώε [ενεργούσε] σύμφωνα με όλα όσα τον είχε διατάξει ο Θεός». Ο Νώε το έκανε αυτό «μέσω πίστης», χωρίς να γνωρίζει κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία. (Γένεση 6:22· Εβραίους 11:7) Ο Ιεχωβά δεν τον πληροφόρησε για την ακριβή χρονολόγηση των γεγονότων παρά μόνο μία εβδομάδα πριν από την αναμενόμενη έναρξη του Κατακλυσμού. (Γένεση 7:1-5) Η ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη και η πίστη του Νώε στον Ιεχωβά τον βοήθησαν να αφήσει τους χρονικούς παράγοντες στα χέρια του Θεού. Και πόσο ευγνώμων πρέπει να ήταν ο Νώε όταν ένιωσε την προστασία του Ιεχωβά στη διάρκεια του Κατακλυσμού και όταν βγήκε αργότερα από την κιβωτό σε μια καθαρισμένη γη! Έχοντας ενώπιόν μας μια παρόμοια ελπίδα απελευθέρωσης, δεν θα πρέπει να ασκούμε τέτοια πίστη στον Θεό;

7, 8. (α) Πώς ήρθαν σε ύπαρξη τα έθνη και οι παγκόσμιες δυνάμεις; (β) Με ποιον τρόπο “όρισε ο Ιεχωβά τους προσδιορισμένους καιρούς και τα καθορισμένα όρια της κατοικίας των ανθρώπων”;

⁷ Μετά τον Κατακλυσμό, οι περισσότεροι από τους απογόνους του Νώε εγκατέλειψαν την αληθινή λατρεία του Ιεχωβά. Έχοντας σκοπό να παραμείνουν σε ένα μέρος, άρχισαν να χτίζουν μια πόλη και έναν πύργο για ψεύτικη λατρεία. Ο Ιεχωβά αποφάσισε ότι ήταν καιρός να επέμβει. Σύγχυσε τη γλώσσα τους και «τους διασκόρπισε από [τη Βαβέλ] σε όλη την επιφάνεια της γης». (Γένεση 11:4, 8, 9) Αργότερα, οι γλωσσικές ομάδες σταδιακά έγιναν έθνη, μερικά από τα οποία απορρόφησαν άλλα έθνη και έγιναν περιφερειακές δυνάμεις, ακόμη και παγκόσμιες δυνάμεις.—Γένεση 10:32.

⁸ Σε αρμονία με την επεξεργασία του σκοπού του, ο Θεός κατά καιρούς όριζε εθνικά σύνορα καθώς και το χρονικό σημείο κατά το οποίο κάποιο συγκεκριμένο έθνος θα δέσποζε τοπικά ή ως παγκόσμια δύναμη. (Γένεση 15:13, 14, 18-21· Έξοδος 23:31· Δευτερονόμιο 2:17-22· Δανιήλ 8:5-7, 20, 21) Ο απόστολος Παύλος αναφέρθηκε σε αυτή την πτυχή των χρόνων και των καιρών του Ιεχωβά όταν είπε σε Έλληνες διανοουμένους στην Αθήνα: «Ο Θεός που έκανε τον κόσμο και όλα όσα υπάρχουν σε αυτόν . . . έκανε από έναν άνθρωπο κάθε έθνος ανθρώπων για να κατοικούν σε ολόκληρη την επιφάνεια της γης, και όρισε τους προσδιορισμένους καιρούς και τα καθορισμένα όρια της κατοικίας των ανθρώπων».—Πράξεις 17:24, 26.

9. Πώς έχει “αλλάξει ο Ιεχωβά καιρούς και εποχές” όσον αφορά βασιλιάδες;

⁹ Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ιεχωβά είναι υπεύθυνος για όλες τις πολιτικές κατακτήσεις και τις αλλαγές ανάμεσα στα έθνη. Εντούτοις, μπορεί να παρεμβαίνει όταν επιλέγει να το κάνει αυτό προκειμένου να επιτελέσει το σκοπό του. Γι’ αυτό, ο προφήτης Δανιήλ, ο οποίος επρόκειτο να παραστεί μάρτυρας του τέλους της Βαβυλωνιακής Παγκόσμιας Δύναμης και της αντικατάστασής της από τη Μηδοπερσία, είπε για τον Ιεχωβά: «Αυτός αλλάζει καιρούς και εποχές, απομακρύνει βασιλιάδες και εγκαθιστά βασιλιάδες, δίνει σοφία στους σοφούς και γνώση σε εκείνους που γνωρίζουν διάκριση».—Δανιήλ 2:21· Ησαΐας 44:24–45:7.

«Πλησίαζε ο Καιρός»

10, 11. (α) Πόσο καιρό νωρίτερα όρισε ο Ιεχωβά το πότε θα απελευθέρωνε τους απογόνους του Αβραάμ από τη δουλεία; (β) Τι είναι αυτό που υποδηλώνει ότι οι Ισραηλίτες δεν γνώριζαν πότε ακριβώς επρόκειτο να απελευθερωθούν;

¹⁰ Τέσσερις και πλέον αιώνες νωρίτερα, ο Ιεχωβά όρισε το ακριβές έτος κατά το οποίο θα ταπείνωνε το βασιλιά της Αιγυπτιακής Παγκόσμιας Δύναμης και θα ελευθέρωνε τους απογόνους του Αβραάμ από τη δουλεία. Αποκαλύπτοντας το σκοπό του στον Αβραάμ, ο Θεός υποσχέθηκε: «Να ξέρεις ότι το σπέρμα σου θα γίνουν πάροικοι σε γη που δεν θα είναι δική τους και θα τους υπηρετούν, και εκείνοι θα τους ταλαιπωρούν τετρακόσια χρόνια. Το έθνος, όμως, το οποίο θα υπηρετούν εγώ θα το κρίνω· και έπειτα από αυτό, θα βγουν με πολλά αγαθά». (Γένεση 15:13, 14) Συνοψίζοντας την ιστορία του Ισραήλ ενώπιον του Σάνχεδριν, ο Στέφανος αναφέρθηκε σε αυτή την περίοδο των 400 ετών και δήλωσε: «Καθώς πλησίαζε ο καιρός για την εκπλήρωση της υπόσχεσης που είχε διακηρύξει καθαρά ο Θεός στον Αβραάμ, ο λαός αυξήθηκε και πλήθυνε στην Αίγυπτο, ώσπου εγέρθηκε άλλος βασιλιάς στην Αίγυπτο, ο οποίος δεν γνώριζε τον Ιωσήφ».—Πράξεις 7:6, 17, 18.

¹¹ Αυτός ο καινούριος Φαραώ υποβίβασε τους Ισραηλίτες σε δούλους. Ο Μωυσής δεν είχε γράψει ακόμη το βιβλίο της Γένεσης, αν και είναι πιθανό ότι οι υποσχέσεις του Ιεχωβά στον Αβραάμ είχαν μεταδοθεί είτε προφορικά είτε σε γραπτή μορφή. Ωστόσο, φαίνεται ότι οι πληροφορίες που διέθεταν οι Ισραηλίτες δεν τους επέτρεπαν να υπολογίσουν τη συγκεκριμένη ημερομηνία της απελευθέρωσής τους από την καταδυνάστευση. Ο Θεός γνώριζε πότε θα τους απελευθέρωνε, αλλά προφανώς αυτό δεν είχε γνωστοποιηθεί στους Ισραηλίτες που υπέφεραν. Διαβάζουμε: «Στη διάρκεια εκείνων των πολλών ημερών πέθανε τελικά ο βασιλιάς της Αιγύπτου, αλλά οι γιοι του Ισραήλ συνέχισαν να στενάζουν εξαιτίας της δουλείας και να κραυγάζουν με παράπονο, και η κραυγή τους για βοήθεια ανέβαινε προς τον αληθινό Θεό εξαιτίας της δουλείας. Και άκουσε ο Θεός το στεναγμό τους και θυμήθηκε ο Θεός τη διαθήκη που είχε κάνει με τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ. Έτσι λοιπόν, έστρεψε το βλέμμα του ο Θεός στους γιους του Ισραήλ και έδωσε προσοχή ο Θεός».—Έξοδος 2:23-25.

12. Πώς έδειξε ο Στέφανος ότι ο Μωυσής ενήργησε πριν από τον καιρό του Ιεχωβά;

¹² Το γεγονός ότι δεν γνώριζαν τον ακριβή καιρό της απελευθέρωσης του Ισραήλ μπορούμε να το συμπεράνουμε και από τη σύνοψη που έκανε ο Στέφανος. Μιλώντας για τον Μωυσή, ανέφερε: «Όταν . . . συμπληρωνόταν το τεσσαρακοστό έτος του, ανέβηκε στην καρδιά του η επιθυμία να επιθεωρήσει τους αδελφούς του, τους γιους του Ισραήλ. Και όταν είδε κάποιον να αδικείται, τον υπερασπίστηκε και πήρε εκδίκηση για αυτόν που υφίστατο κακομεταχείριση, πατάσσοντας τον Αιγύπτιο. Νόμιζε ότι οι αδελφοί του θα καταλάβαιναν πως ο Θεός τούς έδινε σωτηρία μέσω του χεριού του, αλλά εκείνοι δεν το κατάλαβαν». (Πράξεις 7:23-25) Ο Μωυσής εδώ ενήργησε 40 χρόνια πριν από τον καιρό του Θεού. Ο Στέφανος επισήμανε ότι ο Μωυσής χρειάστηκε να περιμένει άλλα 40 χρόνια προτού ο Θεός “δώσει στους Ισραηλίτες σωτηρία μέσω του χεριού του”.—Πράξεις 7:30-36.

13. Πώς είναι η κατάστασή μας παρόμοια με εκείνη των Ισραηλιτών πριν από την απελευθέρωσή τους από την Αίγυπτο;

¹³ Αν και «πλησίαζε ο καιρός για την εκπλήρωση της υπόσχεσης», και εκείνο το συγκεκριμένο έτος είχε καθοριστεί από τον Θεό, ο Μωυσής και όλος ο Ισραήλ έπρεπε να ασκήσουν πίστη. Έπρεπε να περιμένουν τον προσδιορισμένο καιρό του Ιεχωβά, προφανώς χωρίς να είναι σε θέση να τον υπολογίσουν εκ των προτέρων. Και εμείς επίσης είμαστε πεπεισμένοι ότι η απελευθέρωσή μας από το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων πλησιάζει. Γνωρίζουμε ότι ζούμε «στις τελευταίες ημέρες». (2 Τιμόθεο 3:1-5) Δεν θα πρέπει λοιπόν να είμαστε πρόθυμοι να δείχνουμε την πίστη μας και να περιμένουμε να έρθει ο κατάλληλος καιρός του Ιεχωβά για τη μεγάλη ημέρα Του; (2 Πέτρου 3:11-13) Τότε, όπως ο Μωυσής και οι Ισραηλίτες, θα μπορούμε και εμείς να ψάλουμε έναν ένδοξο ύμνο απελευθέρωσης, προς αίνο του Ιεχωβά.—Έξοδος 15:1-19.

«Όταν Έφτασε το Πλήρωμα του Χρόνου»

14, 15. Πώς γνωρίζουμε ότι ο Θεός είχε θέσει κάποιο χρόνο για να έρθει ο Γιος του στη γη, και σε ποιο πράγμα είχαν στραμμένη την προσοχή τους οι προφήτες, ακόμη και οι άγγελοι;

¹⁴ Ο Ιεχωβά είχε θέσει έναν καθορισμένο χρόνο για να έρθει ο μονογενής του Γιος στη γη ως ο Μεσσίας. Ο Παύλος έγραψε: «Όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός απέστειλε τον Γιο του, ο οποίος γεννήθηκε από γυναίκα και ο οποίος βρέθηκε κάτω από νόμο». (Γαλάτες 4:4) Αυτό συνέβη σε εκπλήρωση της υπόσχεσης που είχε δώσει ο Θεός να στείλει ένα Σπέρμα—“τον Σηλώ, στον οποίο θα ανήκε η υπακοή των λαών”.—Γένεση 3:15· 49:10.

¹⁵ Οι προφήτες του Θεού—ακόμη και οι άγγελοι—έδειχναν προσοχή όσον αφορά τον «καιρό» κατά τον οποίο θα εμφανιζόταν ο Μεσσίας στη γη και θα καθίστατο δυνατή η σωτηρία για την αμαρτωλή ανθρωπότητα. «Σχετικά με αυτή τη σωτηρία», είπε ο Πέτρος, «έγινε επιμελής αναζήτηση πληροφοριών και προσεκτική έρευνα από τους προφήτες οι οποίοι προφήτευσαν για την παρ’ αξία καλοσύνη που ήταν προορισμένη για εσάς. Αυτοί ερευνούσαν ποιον καιρό ή τι είδους καιρό υποδείκνυε το πνεύμα μέσα τους σχετικά με τον Χριστό, όταν αυτό έδινε μαρτυρία προκαταβολικά για τα παθήματα που περίμεναν τον Χριστό και για τις δόξες που θα τα ακολουθούσαν. . . . Σε αυτά τα πράγματα άγγελοι επιθυμούν να εμβαθύνουν».—1 Πέτρου 1:1-5, 10-12.

16, 17. (α) Μέσω ποιας προφητείας βοήθησε ο Ιεχωβά τους Ιουδαίους του πρώτου αιώνα να βρίσκονται σε αναμονή για τον Μεσσία; (β) Πώς επηρέασε η προφητεία του Δανιήλ την αναμονή των Ιουδαίων για τον Μεσσία;

¹⁶ Μέσω του Δανιήλ του προφήτη του—ενός ανθρώπου ακλόνητης πίστης—ο Ιεχωβά είχε δώσει μια προφητεία που περιλάμβανε «εβδομήντα εβδομάδες». Εκείνη η προφητεία θα έδινε τη δυνατότητα στους Ιουδαίους του πρώτου αιώνα να γνωρίζουν ότι η εμφάνιση του υποσχεμένου Μεσσία πλησίαζε. Εν μέρει, η προφητεία δήλωνε: «Από τότε που θα βγει ο λόγος να αποκατασταθεί και να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ ως τον Μεσσία τον Ηγέτη, θα είναι εφτά εβδομάδες και εξήντα δύο εβδομάδες». (Δανιήλ 9:24, 25) Ιουδαίοι, Καθολικοί και Προτεστάντες λόγιοι συμφωνούν γενικά ότι οι «εβδομάδες» που αναφέρονται εδώ σημαίνουν εβδομάδες ετών. Οι 69 «εβδομάδες» (483 έτη) του εδαφίου Δανιήλ 9:25 άρχισαν το 455 Π.Κ.Χ., όταν ο Πέρσης Βασιλιάς Αρταξέρξης εξουσιοδότησε τον Νεεμία “να αποκαταστήσει και να ανοικοδομήσει την Ιερουσαλήμ”. (Νεεμίας 2:1-8) Τελείωσαν 483 χρόνια αργότερα—το 29 Κ.Χ., όταν ο Ιησούς βαφτίστηκε και χρίστηκε με άγιο πνεύμα, με αποτέλεσμα να γίνει ο Μεσσίας, δηλαδή ο Χριστός.—Ματθαίος 3:13-17.

¹⁷ Το αν οι Ιουδαίοι του πρώτου αιώνα γνώριζαν πότε ακριβώς άρχισαν τα 483 χρόνια αμφισβητείται. Όταν όμως ο Ιωάννης ο Βαφτιστής άρχισε τη διακονία του, «ο λαός βρισκόταν σε αναμονή και όλοι διαλογίζονταν μέσα στις καρδιές τους σχετικά με τον Ιωάννη: “Μήπως είναι αυτός ο Χριστός;”» (Λουκάς 3:15) Μερικοί λόγιοι της Αγίας Γραφής συνδέουν αυτή την προσδοκία με την προφητεία του Δανιήλ. Σχολιάζοντας αυτό το εδάφιο, ο Μάθιου Χένρι έγραψε: «Μας λέγεται εδώ . . . με ποιον τρόπο, με αφορμή τη διακονία και το βάφτισμα του Ιωάννη, άρχισε ο λαός να σκέφτεται τον Μεσσία, και να σκέφτεται ότι αυτός βρισκόταν επί θύραις. . . . Οι εβδομήντα εβδομάδες του Δανιήλ εξέπνεαν πια». Το γαλλικό Βιβλικό Εγχειρίδιο (Manuel Biblique), των Βιγκουρού, Μπακουέζ και Μπρασάκ, δηλώνει: «Οι άνθρωποι γνώριζαν ότι οι εβδομήντα εβδομάδες ετών που είχε προσδιορίσει ο Δανιήλ πλησίαζαν στο τέλος τους· κανείς δεν εξεπλάγη που άκουσε τον Ιωάννη τον Βαφτιστή να αναγγέλλει ότι η βασιλεία του Θεού είχε πλησιάσει». Ο Ιουδαίος λόγιος Άμπα Χιλέλ Σίλβερ έγραψε ότι, σύμφωνα με «τη δημοφιλή χρονολόγηση» εκείνων των ημερών, «ο Μεσσίας αναμενόταν γύρω στο δεύτερο τέταρτο του πρώτου αιώνα Κ.Χ.».

Γεγονότα—Όχι Χρονικοί Υπολογισμοί

18. Αν και η προφητεία του Δανιήλ βοήθησε τους Ιουδαίους να προσδιορίσουν τον καιρό κατά τον οποίο μπορούσαν να αναμένουν την εμφάνιση του Μεσσία, ποια ήταν η πιο πειστική απόδειξη του γεγονότος ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας;

¹⁸ Αν και η χρονολόγηση προφανώς βοήθησε τον Ιουδαϊκό λαό να έχει μια γενική ιδέα σχετικά με το πότε αναμενόταν να εμφανιστεί ο Μεσσίας, τα γεγονότα που ακολούθησαν δείχνουν ότι δεν συνέβαλε στο να πειστούν οι περισσότεροι από αυτούς για το γεγονός ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας. Λιγότερο από ένα χρόνο πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς ρώτησε τους μαθητές του: «Ποιος λένε τα πλήθη ότι είμαι;» Εκείνοι απάντησαν: «Ο Ιωάννης ο Βαφτιστής· άλλοι πάλι, ο Ηλίας, και κάποιοι άλλοι ότι έχει αναστηθεί ένας από τους αρχαίους προφήτες». (Λουκάς 9:18, 19) Δεν αναφέρεται πουθενά ότι ο Ιησούς παρέθεσε ποτέ την προφητεία των συμβολικών εβδομάδων για να αποδείξει ότι ήταν ο Μεσσίας. Σε μια περίπτωση, όμως, είπε: «Έχω τη μαρτυρία που είναι μεγαλύτερη από αυτήν του Ιωάννη, γιατί τα έργα τα οποία μου ανέθεσε ο Πατέρας μου να επιτελέσω, αυτά τα έργα που κάνω, δίνουν για εμένα μαρτυρία ότι ο Πατέρας με απέστειλε». (Ιωάννης 5:36) Αντί για κάποια αποκαλυμμένη χρονολογία, το κήρυγμα του Ιησού, τα θαύματά του και τα γεγονότα που σχετίζονταν με το θάνατό του (το θαυματουργικό σκοτάδι, το σκίσιμο της κουρτίνας του ναού και ο σεισμός) πιστοποιούσαν ότι ήταν ο θεόσταλτος Μεσσίας.—Ματθαίος 27:45, 51, 54· Ιωάννης 7:31· Πράξεις 2:22.

19. (α) Πώς θα γνώριζαν οι Χριστιανοί ότι η καταστροφή της Ιερουσαλήμ πλησίαζε; (β) Γιατί εξακολουθούσαν να χρειάζονται πολλή πίστη οι πρώτοι Χριστιανοί που έφυγαν από την Ιερουσαλήμ;

¹⁹ Παρόμοια, μετά το θάνατο του Ιησού, δεν δόθηκε στους πρώτους Χριστιανούς κάποιο μέσο για να υπολογίσουν το επερχόμενο τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων. Είναι αλήθεια ότι η προφητεία του Δανιήλ σχετικά με τις συμβολικές εβδομάδες ανέφερε την καταστροφή εκείνου του συστήματος. (Δανιήλ 9:26β, 27β) Αλλά αυτό θα συνέβαινε μετά το τέλος των “εβδομήντα εβδομάδων” (455 Π.Κ.Χ.–36 Κ.Χ.). Με άλλα λόγια, από τότε που οι πρώτοι Εθνικοί έγιναν ακόλουθοι του Ιησού το 36 Κ.Χ., οι Χριστιανοί βρίσκονταν πέρα από τα χρονολογικά οροθέσια του 9ου κεφαλαίου του Δανιήλ. Για αυτούς, τα γεγονότα, και όχι η χρονολόγηση, θα έδειχναν ότι το Ιουδαϊκό σύστημα επρόκειτο σύντομα να τελειώσει. Εκείνα τα γεγονότα, τα οποία είχαν προειπωθεί από τον Ιησού, άρχισαν να φτάνουν σε αποκορύφωμα από το 66 Κ.Χ., όταν οι ρωμαϊκές λεγεώνες επιτέθηκαν στην Ιερουσαλήμ και κατόπιν αποσύρθηκαν. Αυτό έδωσε στους πιστούς, προσεκτικούς Χριστιανούς στην Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία την ευκαιρία να “φύγουν στα βουνά”. (Λουκάς 21:20-22) Εφόσον δεν είχαν κάποια χρονολογικά σημάδια, εκείνοι οι πρώτοι Χριστιανοί δεν γνώριζαν πότε θα συνέβαινε η καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Πόση πίστη χρειάστηκε για να αφήσουν τα σπίτια, τα αγροκτήματα και τα εργαστήριά τους και να παραμείνουν έξω από την Ιερουσαλήμ περίπου τέσσερα χρόνια μέχρις ότου ο ρωμαϊκός στρατός επέστρεψε το 70 Κ.Χ. και εξολόθρευσε το Ιουδαϊκό σύστημα!—Λουκάς 19:41-44.

20. (α) Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από τα παραδείγματα του Νώε, του Μωυσή και των Χριστιανών του πρώτου αιώνα στην Ιουδαία; (β) Τι θα εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο;

²⁰ Όπως ο Νώε, ο Μωυσής και οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα στην Ιουδαία, έτσι και εμείς σήμερα μπορούμε με εμπιστοσύνη να αφήσουμε τους χρόνους και τους καιρούς στα χέρια του Ιεχωβά. Η πεποίθησή μας ότι ζούμε στον καιρό του τέλους και ότι η απελευθέρωσή μας πλησιάζει εξαρτάται, όχι απλώς από χρονολογικούς υπολογισμούς, αλλά από πραγματικά γεγονότα που εκπληρώνουν προφητείες της Αγίας Γραφής. Επιπλέον, αν και ζούμε στη διάρκεια της παρουσίας του Χριστού, δεν απαλλασσόμαστε από την ανάγκη για πίστη και για εγρήγορση. Πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε έχοντας έντονη προσδοκία για τα συναρπαστικά γεγονότα που έχουν προειπωθεί στις Γραφές. Αυτό θα είναι το θέμα του επόμενου άρθρου.

[Υποσημειώσεις]

Ως Ανασκόπηση

◻ Όσον αφορά τους χρόνους και τους καιρούς του Ιεχωβά, τι είπε ο Ιησούς στους αποστόλους του;

◻ Πόσο καιρό νωρίτερα γνώριζε ο Νώε πότε αναμενόταν να αρχίσει ο Κατακλυσμός;

◻ Τι δείχνει ότι ο Μωυσής και οι Ισραηλίτες δεν γνώριζαν πότε ακριβώς θα απελευθερώνονταν από την Αίγυπτο;

◻ Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από Γραφικά παραδείγματα που περιλαμβάνουν τους χρόνους και τους καιρούς του Ιεχωβά;

[Εικόνα στη σελίδα 11]

Η πίστη του Νώε τον βοήθησε να αφήσει τους χρονικούς παράγοντες στα χέρια του Ιεχωβά