Ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς της Ρώμης: «Μη διαπλάθεστε σύμφωνα με αυτό το σύστημα πραγμάτων, αλλά να μεταμορφώνεστε ανακαινίζοντας το νου σας». (Ρω 12:2) Δεν ήταν το χρονικό στοιχείο αυτό που έθετε το υπόδειγμα, ή το πρότυπο διάπλασης, για τους ανθρώπους εκείνης της περιόδου, αλλά ήταν οι κανόνες, οι συνήθειες, η συμπεριφορά, τα έθιμα, οι τρόποι ενέργειας, οι απόψεις, οι μόδες και άλλα χαρακτηριστικά γνωρίσματα εκείνης της χρονικής περιόδου. Στα εδάφια Εφεσίους 2:1, 2 ο Παύλος, μιλώντας για αυτούς στους οποίους γράφει, λέει ότι στο παρελθόν ήταν “νεκροί στα παραπτώματα και στις αμαρτίες τους, στις οποίες περπάτησαν κάποτε σύμφωνα με το σύστημα πραγμάτων [«σύμφωνα με τον τρόπο ζωής», ΕΜΖ· «σύμφωνα με την πορείαν», RS, ΚΔΤΚ] αυτού του κόσμου”. Σχολιάζοντας αυτή την περικοπή, Η Ελληνική Διαθήκη του Ερμηνευτή ([The Expositor’s Greek Testament] Τόμ. 3, σ. 283) δείχνει ότι ο χρόνος δεν είναι ο μοναδικός ή ο πρωταρχικός παράγοντας που εκφράζει εδώ η λέξη αἰών. Υποστηρίζοντας τη γενικότερη ιδέα που μεταδίδουν οι παραπάνω αποδόσεις, λέει ότι μέσα από αυτές εκφράζονται οι «τρεις έννοιες του γενικού πλαισίου, της εξέλιξης και της περιορισμένης διάρκειας. Η πορεία ενός κακού κόσμου είναι και αυτή κακή, και το να ζει κάποιος σύμφωνα με αυτήν ισοδυναμεί με το να ζει μέσα στα παραπτώματα και στις αμαρτίες».—Επιμέλεια Γ. Νίκολ, 1967.

Ο κοσμικός αἰών, ή αλλιώς σύστημα πραγμάτων, υπήρχε ακόμη και πριν από τη διαθήκη του Νόμου. Συνεχίστηκε παράλληλα με τον αἰῶνα εκείνης της διαθήκης και εξακολούθησε να υπάρχει και μετά το τέλος του αἰῶνος, δηλαδή της κατάστασης πραγμάτων, που είχε εισαγάγει η διαθήκη του Νόμου. Ο κοσμικός αἰών προφανώς ξεκίνησε κάποια στιγμή μετά τον Κατακλυσμό, όταν αναπτύχθηκε ένας άδικος τρόπος ζωής που χαρακτηριζόταν από την αμαρτία και το στασιασμό κατά του Θεού και του θελήματός του. Εύλογα, λοιπόν, ο Παύλος μίλησε για “το θεό αυτού του συστήματος πραγμάτων”, λέγοντας ότι έχει τυφλώσει τις διάνοιες των απίστων, αναφερόμενος καταφανώς στον Σατανά τον Διάβολο. (2Κο 4:4· παράβαλε Ιωα 12:31.) Πρωτίστως, η εξουσία του Σατανά και η επιρροή του είναι αυτά που έχουν διαμορφώσει τον κοσμικό αἰῶνα και του έχουν προσδώσει τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα και το πνεύμα του. (Παράβαλε Εφ 2:1, 2.) Σχολιάζοντας το εδάφιο Ρωμαίους 12:2, Η Ελληνική Διαθήκη του Ερμηνευτή (Τόμ. 2, σ. 688) λέει: «Ακόμη και η φαινομενική ή επιφανειακή συνταύτιση με ένα σύστημα που ελέγχεται από ένα τέτοιο πνεύμα θα ήταν μοιραία για τη Χριστιανική ζωή—πόσο μάλλον η ουσιαστική συμμόρφωση με τις οδούς του». Αυτός ο κοσμικός αἰών επρόκειτο να συνεχιστεί για πολύ ακόμη μετά τον απόστολο Παύλο.