Η Υπομονή Κάτω από Δοκιμασίες Φέρνει Αίνο στον Ιεχωβά

«Αν . . . , όταν κάνετε το καλό και υποφέρετε, υπομένετε, αυτό είναι ευάρεστο στον Θεό».​—1 ΠΕΤΡΟΥ 2:20.

1. Εφόσον οι αληθινοί Χριστιανοί ενδιαφέρονται να ζουν σύμφωνα με την αφιέρωσή τους, ποιο ερώτημα πρέπει να εξετάσουμε;

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ είναι αφιερωμένοι στον Ιεχωβά και θέλουν να εκτελούν το θέλημά του. Προκειμένου να ζουν σύμφωνα με την αφιέρωσή τους, κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να ακολουθούν τα ίχνη του Υποδείγματός τους, του Ιησού Χριστού, και να δίνουν μαρτυρία για την αλήθεια. (Ματθαίος 16:24· Ιωάννης 18:37· 1 Πέτρου 2:21) Ωστόσο, ο Ιησούς και άλλα πιστά άτομα έδωσαν τη ζωή τους και υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο για την πίστη τους. Μήπως σημαίνει αυτό ότι όλοι οι Χριστιανοί μπορούν να αναμένουν ότι θα πεθάνουν για την πίστη τους;

2. Πώς θεωρούν οι Χριστιανοί τις δοκιμασίες και τα παθήματα;

² Ως Χριστιανοί, παροτρυνόμαστε να είμαστε πιστοί μέχρι θανάτου, όχι κατ’ ανάγκην να πεθάνουμε για την πίστη μας. (2 Τιμόθεο 4:7· Αποκάλυψη 2:10) Αυτό σημαίνει ότι, αν και είμαστε διατεθειμένοι να υποφέρουμε—και, αν χρειαστεί, να πεθάνουμε—για την πίστη μας, δεν χαιρόμαστε με αυτή τη σκέψη. Δεν απολαμβάνουμε τα παθήματα και δεν αντλούμε καμιά ευχαρίστηση από τον πόνο ή την ταπείνωση. Ωστόσο, εφόσον οι δοκιμασίες και ο διωγμός πρέπει να αναμένονται, χρειάζεται να εξετάσουμε προσεκτικά το πώς θα μπορούσαμε να ενεργήσουμε όταν τέτοια πράγματα όντως μας πλήξουν.

Πιστοί Κάτω από Δοκιμασία

3. Ποια Γραφικά παραδείγματα αντιμετώπισης του διωγμού μπορείτε να αφηγηθείτε; (Βλέπε το πλαίσιο «Πώς Αντιμετώπισαν το Διωγμό», στην επόμενη σελίδα.)

³ Στη Γραφή βρίσκουμε πολυάριθμες αφηγήσεις που δείχνουν πώς αντέδρασαν οι υπηρέτες του Θεού στο παρελθόν όταν αντιμετώπισαν καταστάσεις οι οποίες απειλούσαν τη ζωή τους. Οι διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους αντέδρασαν παρέχουν καθοδηγία για τους Χριστιανούς σήμερα αν αυτοί χρειαστεί ποτέ να αντιμετωπίσουν παρόμοιες προκλήσεις. Εξετάστε τις περιπτώσεις που αναφέρονται στο πλαίσιο «Πώς Αντιμετώπισαν το Διωγμό» και δείτε τι μπορείτε να μάθετε από αυτές.

4. Τι μπορεί να ειπωθεί για τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασαν ο Ιησούς και άλλοι πιστοί υπηρέτες κάτω από δοκιμασία;

⁴ Μολονότι ο Ιησούς και άλλοι πιστοί υπηρέτες του Θεού αντέδρασαν με διαφορετικό τρόπο στο διωγμό, ανάλογα με τις συνθήκες, είναι σαφές ότι δεν έθεταν άσκοπα τη ζωή τους σε κίνδυνο. Όταν αντιμετώπιζαν επικίνδυνες καταστάσεις, ήταν θαρραλέοι και εντούτοις προσεκτικοί. (Ματθαίος 10:16, 23) Ο αντικειμενικός τους σκοπός ήταν να προωθήσουν το έργο κηρύγματος και να διατηρήσουν την ακεραιότητά τους στον Ιεχωβά. Οι αντιδράσεις τους σε ποικίλες καταστάσεις αποτελούν παραδείγματα για όσους Χριστιανούς σήμερα αντιμετωπίζουν δοκιμασίες και διωγμό.

5. Ποιος διωγμός ξέσπασε στη Μαλάουι στη δεκαετία του 1960, και πώς αντέδρασαν οι Μάρτυρες εκεί;

⁵ Στους σύγχρονους καιρούς, ο λαός του Ιεχωβά έχει βρεθεί πολλές φορές σε συνθήκες ακραίων αντιξοοτήτων και στερήσεων εξαιτίας πολέμων, απαγορεύσεων ή απροκάλυπτου διωγμού. Παραδείγματος χάρη, στη δεκαετία του 1960, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι υπέστησαν σφοδρό διωγμό. Οι Αίθουσες Βασιλείας, τα σπίτια, τα αποθέματα τροφής και οι επαγγελματικές ασχολίες τους—στην ουσία οτιδήποτε είχαν στην κατοχή τους—καταστράφηκαν. Οι ίδιοι υπέστησαν ξυλοδαρμούς και άλλες ωμότητες. Πώς αντέδρασαν οι αδελφοί; Χιλιάδες αναγκάστηκαν να φύγουν από τα χωριά τους. Πολλοί βρήκαν καταφύγιο στη ζούγκλα, ενώ άλλοι εγκατέλειψαν προσωρινά τη χώρα και πήγαν στη γειτονική Μοζαμβίκη. Μολονότι πολλά πιστά άτομα έχασαν τη ζωή τους, άλλοι επέλεξαν να φύγουν από την επικίνδυνη ζώνη, κάτι που αποτελούσε προφανώς λογική πορεία υπό αυτές τις συνθήκες. Ενεργώντας έτσι, οι αδελφοί ακολούθησαν το προηγούμενο που τέθηκε από τον Ιησού και τον Παύλο.

6. Τι δεν παρέλειψαν να κάνουν οι Μάρτυρες στη Μαλάουι παρά τον άγριο διωγμό;

⁶ Παρότι οι αδελφοί στη Μαλάουι χρειάστηκε να φύγουν ή να κρυφτούν, επιζητούσαν και ακολουθούσαν τη θεοκρατική κατεύθυνση και συνέχισαν τις Χριστιανικές τους δραστηριότητες υπό την επιφάνεια όσο καλύτερα μπορούσαν. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ένας ανώτατος αριθμός 18.519 ευαγγελιζομένων της Βασιλείας είχε σημειωθεί ακριβώς πριν από την απαγόρευση το 1967. Αν και η απαγόρευση εξακολουθούσε να ισχύει και πολλοί είχαν καταφύγει στη Μοζαμβίκη, το 1972 αναφέρθηκε ένας νέος ανώτατος αριθμός 23.398 ευαγγελιζομένων. Αυτοί δαπανούσαν κατά μέσο όρο περισσότερες από 16 ώρες στη διακονία κάθε μήνα. Αναμφίβολα, οι πράξεις τους έφεραν αίνο στον Ιεχωβά, και η ευλογία του Ιεχωβά ήταν πάνω σε αυτούς τους πιστούς αδελφούς όλη εκείνη την εξαιρετικά δύσκολη περίοδο.a

7, 8. Για ποιους λόγους επιλέγουν μερικοί να μη φύγουν, μολονότι η εναντίωση δημιουργεί προβλήματα;

⁷ Από την άλλη μεριά, σε χώρες όπου η εναντίωση δημιουργεί προβλήματα, μερικοί αδελφοί ίσως αποφασίσουν να μη φύγουν, παρότι μπορούν να το κάνουν αυτό. Η αποδημία ίσως λύσει ορισμένα προβλήματα, αλλά πιθανώς θα δημιουργήσει άλλες δυσκολίες. Λόγου χάρη, θα είναι σε θέση να κρατήσουν την επαφή με τη Χριστιανική αδελφότητα και να μην απομονωθούν πνευματικά; Θα μπορούν να διατηρήσουν το πνευματικό τους πρόγραμμα καθώς προσπαθούν να επανεγκατασταθούν αλλού, ίσως σε κάποια πιο εύπορη χώρα ή σε μια χώρα που παρέχει περισσότερες ευκαιρίες για υλική πρόοδο;​—1 Τιμόθεο 6:9.

⁸ Άλλοι επιλέγουν να μη φύγουν επειδή ενδιαφέρονται για την πνευματική ευημερία των αδελφών τους. Επιλέγουν να μείνουν και να αντιμετωπίσουν την κατάσταση ώστε να συνεχίσουν να κηρύττουν στον τομέα της περιοχής τους και να αποτελούν πηγή ενθάρρυνσης για τους συλλάτρεις τους. (Φιλιππησίους 1:14) Κάνοντας μια τέτοια επιλογή, μερικοί έχουν μάλιστα καταφέρει να συμβάλουν σε νομικές νίκες στη χώρα τους.b

9. Ποιους παράγοντες πρέπει να εξετάσει κάποιος όταν αποφασίζει αν θα μείνει ή αν θα φύγει εξαιτίας διωγμού;

⁹ Να μείνει κανείς ή να φύγει—αυτή σίγουρα είναι προσωπική απόφαση. Τέτοιες αποφάσεις, βεβαίως, πρέπει να τις παίρνουμε μόνο αφού ζητήσουμε πρώτα την κατεύθυνση του Ιεχωβά μέσω προσευχής. Όποια πορεία και αν επιλέξουμε, όμως, πρέπει να θυμόμαστε τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Ο καθένας μας θα δώσει λογαριασμό για τον εαυτό του στον Θεό». (Ρωμαίους 14:12) Όπως αναφέραμε προηγουμένως, αυτό που απαιτεί ο Ιεχωβά είναι να μείνει πιστός ο κάθε υπηρέτης του κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Μερικοί υπηρέτες του αντιμετωπίζουν δοκιμασίες και διωγμό σήμερα, άλλοι ίσως αντιμετωπίσουν αργότερα. Όλοι θα δοκιμαστούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, και κανένας δεν πρέπει να αναμένει ότι θα εξαιρεθεί. (Ιωάννης 15:19, 20) Ως αφιερωμένοι υπηρέτες του Ιεχωβά, δεν μπορούμε να παρακάμψουμε το παγκόσμιο ζήτημα που περιλαμβάνει τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά και τη δικαίωση της κυριαρχίας του.​—Ιεζεκιήλ 38:23· Ματθαίος 6:9, 10.

«Να Μην Ανταποδίδετε Κακό Αντί Κακού σε Κανέναν»

10. Ποιο σημαντικό προηγούμενο έθεσαν ο Ιησούς και οι απόστολοι για εμάς όσον αφορά την αντιμετώπιση των πιέσεων και της εναντίωσης;

¹⁰ Μια άλλη σημαντική αρχή την οποία μπορούμε να μάθουμε από τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασαν ο Ιησούς και οι απόστολοι κάτω από πίεση είναι το να μην αντεκδικούμαστε τους διώκτες μας. Πουθενά στη Γραφή δεν βρίσκουμε κάτι που να υπονοεί ότι ο Ιησούς και οι ακόλουθοί του οργανώθηκαν σε κάποιο κίνημα αντίστασης ή κατέφυγαν στη βία για να πολεμήσουν τους διώκτες τους. Απεναντίας, «να μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού σε κανέναν», συμβούλεψε ο απόστολος Παύλος τους Χριστιανούς. «Να μην παίρνετε εκδίκηση για τον εαυτό σας, αγαπητοί, αλλά να αφήνετε τόπο για την οργή του Θεού· διότι είναι γραμμένο: “Η εκδίκηση είναι δική μου· εγώ θα ανταποδώσω, λέει ο Ιεχωβά”». Επίσης, «να μην αφήνεις τον εαυτό σου να νικιέται από το κακό αλλά να νικάς το κακό με το καλό».​—Ρωμαίους 12:17-21· Ψαλμός 37:1-4· Παροιμίες 20:22.

11. Τι αναφέρει ένας ιστορικός σχετικά με τη στάση των πρώτων Χριστιανών απέναντι στο Κράτος;

¹¹ Οι πρώτοι Χριστιανοί έλαβαν σοβαρά υπόψη τους αυτή τη συμβουλή. Στο βιβλίο του Η Πρώτη Εκκλησία και ο Κόσμος (The Early Church and the World), ο ιστορικός Σέσιλ Τζ. Καντού περιγράφει τη στάση των Χριστιανών απέναντι στο Κράτος την περίοδο 30-70 Κ.Χ., γράφοντας: «Δεν έχουμε καμιά άμεση απόδειξη που να πιστοποιεί ότι οι Χριστιανοί αυτής της περιόδου προσπάθησαν ποτέ να αντισταθούν στο διωγμό διά της βίας. Το πολύ πολύ να εκτόξευαν καυστικές κατακρίσεις προς τους άρχοντές τους ή να τους αιφνιδίαζαν με τη διαφυγή τους. Η συνήθης Χριστιανική αντίδραση στο διωγμό, όμως, δεν προχωρούσε πέρα από τη μετριοπαθή αλλά σταθερή άρνηση να υπακούσουν σε εντολές της κυβέρνησης που θεωρούσαν ότι συγκρούονταν με την υπακοή στον Χριστό».

12. Γιατί είναι καλύτερο να υπομένουμε παθήματα αντί να αντεκδικούμαστε;

¹² Είναι στ’ αλήθεια πρακτική μια τέτοια φαινομενικά παθητική πορεία; Δεν θα αποτελούσαν οποιαδήποτε άτομα αντιδρούσαν με αυτόν τον τρόπο εύκολη λεία για εκείνους που θα ήταν αποφασισμένοι να τους εξαλείψουν; Δεν θα ήταν συνετό να αμυνθεί κάποιος; Από ανθρώπινη άποψη, έτσι μπορεί να φαίνεται. Ως υπηρέτες του Ιεχωβά, όμως, εμείς είμαστε πεπεισμένοι ότι η καλύτερη πορεία είναι το να ακολουθούμε την κατεύθυνση του Ιεχωβά σε όλα τα ζητήματα. Θυμόμαστε τα λόγια του Πέτρου: «Αν . . . , όταν κάνετε το καλό και υποφέρετε, υπομένετε, αυτό είναι ευάρεστο στον Θεό». (1 Πέτρου 2:20) Είμαστε πεπεισμένοι ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει καλά την κατάσταση και δεν θα επιτρέψει να συνεχίζονται έτσι τα πράγματα επ’ άπειρον. Πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για αυτό; Στον αιχμάλωτο λαό του στη Βαβυλώνα, ο Ιεχωβά δήλωσε: «Αυτός που αγγίζει εσάς αγγίζει το μάτι μου». (Ζαχαρίας 2:8) Για πόσο θα επέτρεπε οποιοσδήποτε να του αγγίζουν το μάτι; Ο Ιεχωβά θα παράσχει ανακούφιση στον κατάλληλο καιρό. Όσο για αυτό δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία.​—2 Θεσσαλονικείς 1:5-8.

13. Γιατί υποχώρησε ο Ιησούς επιτρέποντας στον εχθρό να τον συλλάβει;

¹³ Σε αυτό το ζήτημα, μπορούμε να αποβλέπουμε στον Ιησού ως το υπόδειγμά μας. Όταν εκείνος επέτρεψε στους εχθρούς του να τον συλλάβουν στον κήπο της Γεθσημανή, δεν το έκανε αυτό επειδή δεν μπορούσε να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Μάλιστα, ο ίδιος είπε σε έναν μαθητή του: «Νομίζεις ότι δεν μπορώ να επικαλεστώ τον Πατέρα μου για να μου χορηγήσει αυτή τη στιγμή περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων; Τότε πώς θα εκπληρώνονταν οι Γραφές ότι έτσι πρέπει να γίνει;» (Ματθαίος 26:53, 54) Η επιτέλεση του θελήματος του Ιεχωβά είχε πρώτιστη σημασία για τον Ιησού, ακόμη και αν αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να υποφέρει. Είχε πλήρη πεποίθηση στα λόγια του προφητικού ψαλμού του Δαβίδ: «Δεν θα αφήσεις την ψυχή μου στον Σιεόλ. Δεν θα επιτρέψεις να δει ο όσιός σου το λάκκο». (Ψαλμός 16:10) Χρόνια αργότερα, ο απόστολος Παύλος είπε σχετικά με τον Ιησού: «Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού».​—Εβραίους 12:2.

Η Χαρά που Φέρνει ο Αγιασμός του Ονόματος του Ιεχωβά

14. Ποια ήταν η χαρά που στήριξε τον Ιησού σε όλες τις δοκιμασίες του;

¹⁴ Ποια ήταν η χαρά που στήριξε τον Ιησού στη σκληρότερη δοκιμασία που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς; Από όλους τους υπηρέτες του Ιεχωβά, ο Ιησούς, ο αγαπητός Γιος του Θεού, ήταν σίγουρα ο πρώτιστος στόχος του Σατανά. Επομένως, το να διακρατήσει ο Ιησούς την ακεραιότητά του κάτω από δοκιμασία θα ήταν η απόλυτη απάντηση στον εμπαιγμό του Σατανά εναντίον του Ιεχωβά. (Παροιμίες 27:11) Μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά και την ικανοποίηση που πρέπει να ένιωθε ο Ιησούς όταν αναστήθηκε; Πόσο ευτυχής πρέπει να ήταν, αντιλαμβανόμενος ότι είχε εκπληρώσει το ρόλο που του είχε ανατεθεί να παίξει ως τέλειος άνθρωπος σε σχέση με τη δικαίωση της κυριαρχίας του Ιεχωβά και τον αγιασμό του ονόματός Του! Επιπλέον, το να καθήσει «στα δεξιά του θρόνου του Θεού» είναι αναντίρρητα μια εξαίσια τιμή και η μεγαλύτερη πηγή χαράς για τον Ιησού.​—Ψαλμός 110:1, 2· 1 Τιμόθεο 6:15, 16.

15, 16. Ποιον κτηνώδη διωγμό υπέμειναν οι Μάρτυρες στο Σαξενχάουζεν, και τι τους έδωσε τη δύναμη να το κάνουν αυτό;

¹⁵ Οι Χριστιανοί χαίρονται παρόμοια να συμμετέχουν στον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά με το να υπομένουν δοκιμασίες και διωγμό, ακολουθώντας το υπόδειγμα του Ιησού. Ένα σχετικό παράδειγμα είναι η εμπειρία των Μαρτύρων που υπέφεραν στο διαβόητο στρατόπεδο συγκέντρωσης Σαξενχάουζεν και επέζησαν από την εξουθενωτική πορεία θανάτου που έκαναν στο τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Στη διάρκεια της πορείας, χιλιάδες κρατούμενοι πέθαναν από κακουχίες εξαιτίας των στοιχείων της φύσης ή από αρρώστιες ή από την πείνα ή εκτελέστηκαν απάνθρωπα επί τόπου από τους φρουρούς των Ες-Ες. Οι Μάρτυρες, συνολικά 230, επέζησαν επειδή προσκολλήθηκαν στενά ο ένας στον άλλον και αλληλοβοηθούνταν με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής.

¹⁶ Τι έδωσε σε αυτούς τους Μάρτυρες τη δύναμη να υπομείνουν τέτοιον κτηνώδη διωγμό; Μόλις έφτασαν σε ασφαλές μέρος, οι ίδιοι εξέφρασαν τη χαρά και την ευγνωμοσύνη τους στον Ιεχωβά με ένα κείμενο που έφερε τον τίτλο: «Η απόφαση 230 μαρτύρων του Ιεχωβά από έξι εθνικότητες, που συγκεντρώθηκαν σε ένα δάσος κοντά στο Σβέριν του Μέκλενμπουργκ». Σε αυτό δήλωναν: «Μια μακρόχρονη περίοδος δοκιμασιών βρίσκεται πίσω μας και εκείνοι που έχουν διαφυλαχθεί, αρπαγμένοι σαν να λέγαμε μέσα από την πύρινη κάμινο, δεν έχουν πάνω τους ούτε καν τη μυρωδιά της φωτιάς. (Βλέπε Δανιήλ 3:27.) Αντίθετα, είναι γεμάτοι με σθένος και δύναμη από τον Ιεχωβά και περιμένουν ανυπόμονα νέες εντολές από το Βασιλιά για να επεκτείνουν τα Θεοκρατικά συμφέροντα».c

17. Ποιες μορφές δοκιμασιών αντιμετωπίζει ο λαός του Θεού τώρα;

¹⁷ Όπως συνέβη με εκείνους τους 230 πιστούς, και η δική μας πίστη μπορεί να δοκιμαστεί, παρότι ως τώρα δεν έχουμε «αντισταθεί . . . μέχρις αίματος». (Εβραίους 12:4) Ωστόσο, η δοκιμασία είναι δυνατόν να πάρει πολλές μορφές. Μπορεί να πρόκειται για χλευασμούς από συμμαθητές ή για πίεση που μας ασκείται από τον περίγυρο να διαπράξουμε ανηθικότητα ή άλλα κακά πράγματα. Επίσης, η απόφαση να απέχουμε από αίμα, να παντρευόμαστε μόνο εν Κυρίω ή να ανατρέφουμε τα παιδιά μας στην πίστη σε ένα διαιρεμένο σπιτικό μπορεί μερικές φορές να οδηγήσει σε σοβαρές πιέσεις και δοκιμασίες.​—Πράξεις 15:29· 1 Κορινθίους 7:39· Εφεσίους 6:4· 1 Πέτρου 3:1, 2.

18. Ποια διαβεβαίωση έχουμε ότι μπορούμε να υπομείνουμε ακόμη και την πιο ασυνήθιστη δοκιμασία;

¹⁸ Άσχετα όμως με τις δοκιμασίες που μπορεί να έρθουν πάνω μας, γνωρίζουμε ότι υποφέρουμε επειδή θέτουμε στην πρώτη θέση τον Ιεχωβά και τη Βασιλεία του, και το θεωρούμε πραγματικό προνόμιο και χαρά να το κάνουμε αυτό. Αντλούμε θάρρος από τα λόγια με τα οποία μας διαβεβαιώνει ο Πέτρος: «Αν ονειδίζεστε για το όνομα του Χριστού, είστε ευτυχισμένοι, γιατί το πνεύμα της δόξας, ναι, το πνεύμα του Θεού, αναπαύεται πάνω σας». (1 Πέτρου 4:14) Με την ισχύ του πνεύματος του Ιεχωβά, έχουμε τη δύναμη να αντέχουμε ακόμη και τις πιο δύσκολες δοκιμασίες, και όλα αυτά για τη δόξα και τον αίνο Του.​—2 Κορινθίους 4:7· Εφεσίους 3:16· Φιλιππησίους 4:13.

[Υποσημειώσεις]

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

• Πώς θεωρούν οι Χριστιανοί τα παθήματα και το διωγμό;

• Τι μπορούμε να μάθουμε από τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασαν ο Ιησούς και άλλα πιστά άτομα κάτω από δοκιμασία;

• Γιατί είναι σοφό να μην αντεκδικούμαστε όταν διωκόμαστε;

• Ποια χαρά στήριξε τον Ιησού στις δοκιμασίες του, και τι μπορούμε να μάθουμε εμείς από αυτό;

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 15]

Πώς Αντιμετώπισαν το Διωγμό

• Προτού οι στρατιώτες του Ηρώδη φτάσουν στη Βηθλεέμ για να σκοτώσουν όλα τα αρσενικά βρέφη ηλικίας δύο ετών και κάτω, ο Ιωσήφ και η Μαρία, με αγγελική κατεύθυνση, πήραν το βρέφος τους, τον Ιησού, και έφυγαν στην Αίγυπτο.​—Ματθαίος 2:13-16.

• Πολλές φορές στη διάρκεια της διακονίας του Ιησού, οι εχθροί του προσπάθησαν να τον σκοτώσουν λόγω της δυναμικής μαρτυρίας που έδινε. Ο Ιησούς τούς ξέφυγε σε καθεμιά από αυτές τις περιπτώσεις.​—Ματθαίος 21:45, 46· Λουκάς 4:28-30· Ιωάννης 8:57-59.

• Όταν οι στρατιώτες και οι υπηρέτες ήρθαν στον κήπο της Γεθσημανή για να συλλάβουν τον Ιησού, εκείνος αποκάλυψε ευθέως την ταυτότητά του, λέγοντάς τους δύο φορές: «Εγώ είμαι». Μάλιστα εμπόδισε τους ακολούθους του να προβάλουν αντίσταση και άφησε τον όχλο να τον πάρει μαζί του.​—Ιωάννης 18:3-12.

• Στην Ιερουσαλήμ, συνέλαβαν τον Πέτρο και άλλους, τους έδειραν και τους πρόσταξαν να σταματήσουν να μιλούν για τον Ιησού. Ωστόσο, μετά την απελευθέρωσή τους, εκείνοι «έφυγαν . . . , και κάθε ημέρα στο ναό και από σπίτι σε σπίτι συνέχισαν αδιάκοπα να διδάσκουν και να διακηρύττουν τα καλά νέα για τον Χριστό, τον Ιησού».​—Πράξεις 5:40-42.

• Όταν ο Σαύλος, ο οποίος αργότερα έγινε ο απόστολος Παύλος, έμαθε για την πλεκτάνη που είχαν στήσει οι Ιουδαίοι στη Δαμασκό για να τον σκοτώσουν, οι αδελφοί τον έβαλαν σε ένα καλάθι και τον κατέβασαν από ένα άνοιγμα στο τείχος τη νύχτα, και έτσι διέφυγε.​—Πράξεις 9:22-25.

• Χρόνια αργότερα, ο Παύλος επέλεξε να επικαλεστεί τον Καίσαρα, παρότι τόσο ο Κυβερνήτης Φήστος όσο και ο Βασιλιάς Αγρίππας δεν βρήκαν «τίποτα άξιο θανάτου ή δεσμών» σε αυτόν.​—Πράξεις 25:10-12, 24-27· 26:30-32.

[Εικόνες στη σελίδα 16, 17]

Αν και αναγκάστηκαν να φύγουν εξαιτίας του σφοδρού διωγμού, χιλιάδες πιστοί Μάρτυρες από τη Μαλάουι συνέχισαν στην υπηρεσία της Βασιλείας με χαρά

[Εικόνες στη σελίδα 17]

Η χαρά που φέρνει ο αγιασμός του ονόματος του Ιεχωβά στήριξε αυτά τα πιστά άτομα στη ναζιστική πορεία θανάτου και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης

[Ευχαριστίες]

Πορεία θανάτου: KZ-Gedenkstätte Dachau, ευγενής παραχώρηση από USHMM Photo Archives

[Εικόνες στη σελίδα 18]

Οι δοκιμασίες και οι πιέσεις μπορούν να πάρουν πολλές μορφές